Nim zaczniecie czytać tę książkę poznajcie, choć pokrótce , niezwykłą biografię autorki. Ta wiedza pozwoli Wam spojrzeć na jej twórczość w innym świetle, zabarwionym zdumieniem, szacunkiem, zaskoczeniem. Jako czternastolatka stała się muzą impresjonistów, jej wiersze i opowiadania zachwycały i zdumiewały ówczesnych (były to lata 30. XX wieku) wielkich artystów. Sama geneza powstania Twarzy... jest ciekawa. Tłumaczka powieści, Agnieszka Taborska zdradza, że Prassinos napisała ją na skutek zakładu jaki zawarła z bratem i przyjacielem. Założyła, że w ciągu trzech tygodni stworzy książkę niecodzienną.
Z całą pewnością jest to powieść niezwykła. Szkatułkowa struktura, nawarstwiająca się wciąż na skutek konfabulacji i fantazji głównej bohaterki, daje szerokie pole wyobraźni, a także zaskakuje ciągłymi impresjami na temat jej życiorysu.
Essentiele to młodziutka dziewczyna wydana za mąż za nieznanego sobie naukowca, który okazuje się być jedynym w świecie posiadaczem sztucznej inteligencji. Wcześniej był górnikiem, jednak na skutek wypadku w kopalni doznał urazu mózgu, którego uszkodzoną część zastąpiono mechanizmem tak doskonałym, że porzucił stare rzemiosło na rzecz studiów. Po ślubie nabawił się jednak melancholii, która znów przemieniła go w górnika. Essentiele, chcąc odtworzyć dawną świetność umysłu małżonka, podejmuje pewne zaskakujące kroki, mające przywrócić status quo ante.
To tylko początek ich historii, jak różnorodnie się ona rozwinie, ile zaskoczeń czeka czytelnika nie chcę zdradzać, by nie odbierać przyjemności czytania.
Dodam tylko, że dużo tu zwrotów akcji, ekscentrycznych bohaterów, absurdalnych sytuacji, a co za tym idzie purnonsensu, którego solidna dawkę, tej zimy, powinien zażyć każdy.
Barwna, trochę magiczna opowieść przede wszystkim o przemianie głównej bohaterki. W kogo, jakimi sposobami? Zachęcam do lektury.

buchbuchbicher.blogspot.com

Nim zaczniecie czytać tę książkę poznajcie, choć pokrótce , niezwykłą biografię autorki. Ta wiedza pozwoli Wam spojrzeć na jej twórczość w innym świetle, zabarwionym zdumieniem, szacunkiem, zaskoczeniem. Jako czternastolatka stała się muzą impresjonistów, jej wiersze i opowiadania zachwycały i zdumiewały ówczesnych (były to lata 30. XX wieku) wielkich artystów. Sama geneza...

Prassinos nieźle sparodiowała pewne formy literackie, nawet więcej skopiowała świat z nich. Narracja jest utrzymana w konwencji gawędy, bardzo długiej opowieść, na początku której bohaterka jest bierną stroną dwukąta- czyli małżeńskiego tandemu, trwa u boku męża- naukowca, nudząc się, w efekcie zaczyna zwiedzać swoją własną głowę, niespodziewanie role się odwracają, to ona musi zrobić bardzo ważną i trudną rzecz, zgłębia się w wody nauki, które ją pochłaniają. Tak w skrócie. Ostatnio ta powieść przeżywa renesans we Francji, mnie bardziej pobudziła przedmowa przybliżająca osobę Gisele, napisana, przez tłumaczkę książki, Agnieszkę Taborską.

Prassinos nieźle sparodiowała pewne formy literackie, nawet więcej skopiowała świat z nich. Narracja jest utrzymana w konwencji gawędy, bardzo długiej opowieść, na początku której bohaterka jest bierną stroną dwukąta- czyli małżeńskiego tandemu, trwa u boku męża- naukowca, nudząc się, w efekcie zaczyna zwiedzać swoją własną głowę, niespodziewanie role się odwracają, to ona...