Czytanie o przygotowaniach do ślubu i uroczystości weselnych w świecie amerykańskich elit, rozciągnięte na kilkaset stron, mocno mnie wymęczyło. Na tego typu „tradycyjny” cyrk nalegał Hale Davenport, co poważnie osłabiło moją do niego sympatię. Panna młoda, czyli narratorka serii Rayne Meyers wolałaby skromną uroczystość, ale ulega. A przy tym w kilkumiesięcznym procesie organizacji spektaklu uwidoczniają się wszystkie cechy jej rozwichrzonej osobowości, co omal nie prowadzi do katastrofy, z udziałem młodszego brata Hale’a, Barretta. Zwłaszcza że przedślubny stres Calamity Rayne sięga apogeum, kiedy zawód sprawiają dwie osoby, na które bardzo liczyła.

Wybudzona ze śpiączki jej najlepsza przyjaciółka, Elle, która wcześniej była podporą Rayne w jej trzydziestoletnim życiu a teraz ma być jej pierwszą druhną, okazuje się zazdrosną, wredną suką, gotową nie tylko na zrujnowanie ich długoletniej przyjaźnie, ale rownież - przynajmniej w opinii Rayne - na zaprzepaszczenie szans na własne szczęście w miłosnym związku z młodszym Davenportem. Jeszcze większy zawód sprawia Rayne jej biologiczny ojciec. Po dwudziestoletnim milczeniu reaguje co prawda na jej zaproszenie na ślub lecz ostatecznie do ołtarza jej nie poprowadzi. Bez żenady bowiem daje upust swym złodziejskim instynktom i jedyne, czego można by oczekiwać to, że poniesie za to zasłużoną karę. Ciekawe, czy tak się stanie?

W końcu oczywiście dochodzi do ślubu i wesela na Manhattanie - z udziałem trzystu gości Davenportów i jedenastu zaproszonych przez Rayne Meyers - a ukoronowaniem całej imprezy jest opis nocy poślubnej w osobnym, darmowym bonusie. Relacjonować jej nie będę, mimo że ma swój tytuł: Calamity Rayne Veiled & Railed (Calamity Rayne, #3.5). A to dlatego, że w porównaniu z wcześniejszymi scenami erotycznymi specjalnie nic nowego nie wnosi. No, może jedynie jeszcze większą intensywność, ponieważ kilka tygodni przed ślubem Rayne zarządziła seksualną wstrzemięźliwość, na co Hale bardzo niechętnie, ale się zgodził.

Czytanie o przygotowaniach do ślubu i uroczystości weselnych w świecie amerykańskich elit, rozciągnięte na kilkaset stron, mocno mnie wymęczyło. Na tego typu „tradycyjny” cyrk nalegał Hale Davenport, co poważnie osłabiło moją do niego sympatię. Panna młoda, czyli narratorka serii Rayne Meyers wolałaby skromną uroczystość, ale ulega. A przy tym w kilkumiesięcznym procesie...