Prawdopodobnie to jest naprawdę dobra książka, z ciekawym i (nawet dzisiaj) nowatorskim pomysłem na fabułę. Niestety czytałam ją po Kwiatach dla Algernona i ... Cóż, genialna poetka, telepatka, matematyczka i kapitan statku kosmicznego w jednej osobie, czyli Rydra Wong przegrywa z kretesem, w starciu ze skretyniałem Charliem Gordonem.

Idea, że język tworzy naszą kulturę i to czym/kim jesteśmy, jest interesująca. Jednak ja uważam, że język jest raczej narzędziem, a nie siłą sprawczą i jest taki, jak musi być, aby opisać cywilizację, z której się wywodzi.
Technika w tekście jest oczywiście przestarzała, ale to akurat w ogóle mi nie przeszkadzało. W wielu książkach SF z lat 50-tych i 60-tych pojawiają się magnetofony i taśmy magnetyczne jako nośniki informacji. W tej są nawet, jeśli dobrze pamiętam, taśmy perforowane:) Niemniej sam pomysł programowania mózgu jest bez zarzutu. Zwłaszcza, gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że "Babel-17" powstała 1966 roku. Niemniej pozostaje dla mnie zagadką np. to, dlaczego Delany użył nazwy istniejącego języka programowania? Takie posunięcie zawsze pociąga za sobą ryzyko szybkiego "przeterminowania" się treści. Prawdopodobnie większość pisarzy wymyśliłabym nowy, wpadający w ucho termin i dodała coś w stylu: "umożliwia oznaczanie molekuł białka glejowego", albo nic by nie tłumaczyła, gdyby nie chciało się im studiować składu chemicznego i budowy mózgu.
Mam też zastrzeżenia co do konstrukcji logicznej niektórych fragmentów opowiadania. Jeżeli bowiem Rydra zdawała sobie sprawę z tego, że jest programowana, a sama przecież przygotowała "odtrutkę", to dlaczego nie stworzyła równocześnie mechanizmu umożliwiającego automatyczne jej zastosowanie? Zakładając oczywiście, że po przeprogramowaniu mózgu nie była w stanie samodzielnie skorzystać z "odtrutki".
Na koniec dorzucę jeszcze, że jak dla mnie wykreowane postacie są płaskie i papierowe. Kompletny brak trzeciego wymiaru. Jakbym czytała komiks, oczywiście z całym szacunkiem dla miłośników komiksów.

Jednym słowem: Samuel R. Delany nie został moim idolem po tej lekturze i sytuacja ta nie uległa zmianie po przeczytaniu "Punktu Einsteina".

Prawdopodobnie to jest naprawdę dobra książka, z ciekawym i (nawet dzisiaj) nowatorskim pomysłem na fabułę. Niestety czytałam ją po Kwiatach dla Algernona i ... Cóż, genialna poetka, telepatka, matematyczka i kapitan statku kosmicznego w jednej osobie, czyli Rydra Wong przegrywa z kretesem, w starciu ze skretyniałem Charliem Gordonem.

Idea, że język tworzy naszą kulturę i...