Bardzo ciekawa książka, wciągająca, trzymająca w napięciu. Tajemnica i zaskakujące zakończenie. To moje pierwsze zderzenia z tego typu treścią oraz autorką i jestem pozytywnie zaskoczona, choć nie ukrywam, że wolę lekkie czytadła. Jednak trzeba próbować nowego i tak właśnie było. Z pewnością w przyszłości sięgnę jeszcze po jakaś pozycję autorki. Nie jest to lekka pozycja, które do tej pory czytałam. Ale ma w sobie coś takiego, że nie można się oderwać.

Bardzo ciekawa książka, wciągająca, trzymająca w napięciu. Tajemnica i zaskakujące zakończenie. To moje pierwsze zderzenia z tego typu treścią oraz autorką i jestem pozytywnie zaskoczona, choć nie ukrywam, że wolę lekkie czytadła. Jednak trzeba próbować nowego i tak właśnie było. Z pewnością w przyszłości sięgnę jeszcze po jakaś pozycję autorki. Nie jest to lekka pozycja,...

"Pewnego popołudnia późną wiosną Jane Whittaker wyszła do
sklepu po mleko i jajka i nagle zapomniała, kim jest. Miało to miejsce
na rogu ulic Cambridge i Bowdoin. Jane doskonale wiedziała, gdzie
jest - w jednej z gorszych dzielnic Bostonu. Lecz choć doskonale
wiedziała, „gdzie" jest, nie miała pojęcia, „kim" jest. Wiedziała tylko
tyle, że wyszła do sklepu kupić mleko i jajka. Miała zamiar upiec
ciasto, choć po co i dla kogo - tego już nie potrafiła powiedzieć.
Wiedziała doskonale, ile uncji kakao potrzeba do ciasta, jednocześnie
zaś nie mogła przypomnieć sobie, jak ma na imię.
Co więcej, nie pamiętała, czy jest mężatką czy panną, wdową czy
rozwódką, matką bliźniąt czy osobą bezdzietną. Nie znała swego
wzrostu, wagi ani koloru oczu, wieku ani daty urodzenia. Rozróżniała
kolory liści na drzewach, ale nie pamiętała, czy jest blondynką czy
brunetką. Wiedziała, dokąd się wybierała, ale nie - dokąd doszła. Co
się na Boga stało?"

"Pewnego popołudnia późną wiosną Jane Whittaker wyszła do
sklepu po mleko i jajka i nagle zapomniała, kim jest. Miało to miejsce
na rogu ulic Cambridge i Bowdoin. Jane doskonale wiedziała, gdzie
jest - w jednej z gorszych dzielnic Bostonu. Lecz choć doskonale
wiedziała, „gdzie" jest, nie miała pojęcia, „kim" jest. Wiedziała tylko
tyle, że wyszła do sklepu kupić mleko i...

Książka zaczyna się bardzo interesująco. Początek wręcz "sam się czyta". Niestety, czym dalej tym gorzej. Tak od połowy powieści było mi właściwie obojętne jak się skończy i co spowodowało zanik pamięci u głównej bohaterki. Może dlatego, że zaczęłam się domyślać kto jest czarnym charakterem.
Końcówka moim zdaniem taka sobie, brak jej dramatyzmu początku powieści.
Wystawiam 6, tylko ze względu na wciągający początek i ciekawe ukazanie jednej z postaci (ale nie głównej bohaterki).

Książka zaczyna się bardzo interesująco. Początek wręcz "sam się czyta". Niestety, czym dalej tym gorzej. Tak od połowy powieści było mi właściwie obojętne jak się skończy i co spowodowało zanik pamięci u głównej bohaterki. Może dlatego, że zaczęłam się domyślać kto jest czarnym charakterem.
Końcówka moim zdaniem taka sobie, brak jej dramatyzmu początku powieści.
Wystawiam...

Zdecydowanie warto przeczytać i jak będę miała okazję , to na pewno wrócę do tej pozycji.
Była to moja pierwsza książka tej autorki, ale raczej nie ostatnia.
Warto, warto i raz jeszcze warto 😉 polecam.

Zdecydowanie warto przeczytać i jak będę miała okazję , to na pewno wrócę do tej pozycji.
Była to moja pierwsza książka tej autorki, ale raczej nie ostatnia.
Warto, warto i raz jeszcze warto 😉 polecam.

Joe Fielding (ur.1945),z „mojego” Toronto wykazuje wyjątkową hucpę, skoro w Wikipedii czytam:
„…Discussing her novels with the Toronto Star in 2008, she said "I might not write fiction in the literary sense. But I write very well. My characters are good. My dialog is good. And my stories are really involving. I'm writing exactly the kind of books I like to write. And they're the kind of books I like to read. They're popular commercial fiction. That's what they are." …..”
Pisze świetnie, jej bohaterowie - świetni, dialogi też świetne, a jej książki zadawalają ją i jako autora, i jako czytelnika. A ta zgraja od Nobla, Bookera i innych nie wiadomo czemu nagrody nie dają.
Miałem z jej wytworem raz do czynienia, mianowicie z „Laleczką” z 2005 roku, doznałem obrzydzenia i postawiłem PAŁĘ.
Teraz musiałem się ustosunkować do tej z 1991 roku, bo moja żona, sama niezachwycona lekturą, była ciekawa mojego zdania.
No to wynudziłem się potwornie pierwszymi 50 stronami, resztę przekartkowałem i wygłosiłem uwagi:
Temat amnezji został w literaturze wyeksploatowany, a jak ktoś to lubi, to niech lepiej popłacze przy „naszym” „Znachorze”. Również temat molestowania własnej córki został definitywnie załatwiony ponad 200 lat temu wyrafinowaną opowieścią de Sade „Eugenie de Franval” w której zboczony tatuś przez kilkanaście lat kształtował osobowość córki na idealną kochankę.
Nie zamierzam walczyć z całym światem, więc widząc wynik na LC 7,46 (526 ocen i 67 opinii),mówię tylko „YOUR CHOICE”, a sam wracam do pozycji wartościowych, wymownie pozostawiając to-to bez oceny.

Joe Fielding (ur.1945),z „mojego” Toronto wykazuje wyjątkową hucpę, skoro w Wikipedii czytam:
„…Discussing her novels with the Toronto Star in 2008, she said "I might not write fiction in the literary sense. But I write very well. My characters are good. My dialog is good. And my stories are really involving. I'm writing exactly the kind of books I like to...

Rewelacyjna trzymająca w napięciu do ostatniej strony. Polecam.

Rewelacyjna trzymająca w napięciu do ostatniej strony. Polecam.

Książkę przesłuchałam z YouTube'a. Miałam ją na liście "do przeczytania" od ładnych paru lat, po drodze miałam styczność z inną książką tej autorki, która była okropna ("Julio, gdzie jesteś?" oceniłam na JEDNĄ gwiazdkę) i zdążyłam się do jej twórczości zrazić. Skoro jednak trafiłam na nią w takiej formie, to czemu nie? I ujmę to tak: ja tej pani jednak podziękuję. Choć "Patrz, jak Jane ucieka" jest nieporównywalnie lepsza od tamtego tytułu, to jednak sposób konstruowania bohaterów i fabuły przez Fielding niezbyt mi leży. Główną bohaterką ma się co rusz ochotę potrząsnąć, pozostałymi postaciami zresztą też. Sprawę komplikował też fakt, że audiobooka czyta Elżbieta Kijowska. Miałam już z tą lektorką do czynienia przy okazji słuchania "Kółko się pani urwało" - i o ile do postaci dziarskiej staruszki ten płaczliwy ton mi nawet pasował, o tyle do kobiety po trzydziestce już niekoniecznie.

Książkę przesłuchałam z YouTube'a. Miałam ją na liście "do przeczytania" od ładnych paru lat, po drodze miałam styczność z inną książką tej autorki, która była okropna ("Julio, gdzie jesteś?" oceniłam na JEDNĄ gwiazdkę) i zdążyłam się do jej twórczości zrazić. Skoro jednak trafiłam na nią w takiej formie, to czemu nie? I ujmę to tak: ja tej pani jednak podziękuję. Choć...

Bez wątpienia jest to jedna z ciekawszych książek jaką czytałam w życiu.Powoduje że czytając wciąga od pierwszej strony co się rzadko zdarza.
Któregoś dnia na środku ulicy kobieta uświadamia sobie,że miała kupić mleko i jajka jednak poza tym niczego nie pamięta.Nie zna swojej tożsamości, gdzie mieszka, kim jest.Wkrótce odkrywa że w kieszenie płaszcza ma wypchane pieniędzmi a sukienka w której jest ma cały przód we krwi. Nie jest to jej krew.Po zgłoszeniu się do szpitala dowiaduje się iż cierpi na amnezję histeryczna spowodowaną zwykle jakimś traumatycznych przejściem.W tymże szpitalu zostaje rozpoznana jako Jane żona znakomitego chirurga dziecięcego. Mąż okazuje się wspaniałym kochającym człowiekiem jednak ona go nie pamięta jak również tego że jest matka 7 letniej Emilly..
Jaką mroczną tajemnicę skrywa pamięć Jane? Sięgnijcie po książkę a nie oderwiecie się od niej na moment jak ja. Połknęłam ją w jeden dzień

Bez wątpienia jest to jedna z ciekawszych książek jaką czytałam w życiu.Powoduje że czytając wciąga od pierwszej strony co się rzadko zdarza.
Któregoś dnia na środku ulicy kobieta uświadamia sobie,że miała kupić mleko i jajka jednak poza tym niczego nie pamięta.Nie zna swojej tożsamości, gdzie mieszka, kim jest.Wkrótce odkrywa że w kieszenie płaszcza ma wypchane pieniędzmi...

Bardzo dobra!

Bardzo dobra!

Wow, wielkie i pozytywne zaskoczenie! Biorąc tę niepozorną książkę do ręki, nie spodziewałam się, że to będzie tak dobra historia.
Jane nie pamięta kim jest. Wyszła do sklepu, po jajka i mleko. Nagle nie pamięta kim jest, gdzie mieszka i czemu stoi w zakrwawionej sukience, z karteczką z imieniem Pat i plikiem banknotów w kieszeni płaszcza...
Ależ ta historia wciąga! Autorka bawi się z nami, sami nie wiemy komu wierzyć. Czy Jane naprawdę zwariowała? Czy jest manipulowana? Czy ktoś chce by nie odzyskała pamięci?
Tyle tu zwrotów akcji, tyle emocji. Świetnie napisana, błyskawicznie się ją czyta i po prostu nie można się oderwać od tej historii. Polecam każdemu.

Wow, wielkie i pozytywne zaskoczenie! Biorąc tę niepozorną książkę do ręki, nie spodziewałam się, że to będzie tak dobra historia.
Jane nie pamięta kim jest. Wyszła do sklepu, po jajka i mleko. Nagle nie pamięta kim jest, gdzie mieszka i czemu stoi w zakrwawionej sukience, z karteczką z imieniem Pat i plikiem banknotów w kieszeni płaszcza...
Ależ ta historia wciąga!...