MOMENTY DIUNY

„Piaski Diuny”. Czyli zbiór krótkich form, które coś tam do serii dodają, pokazują nam jakieś wydarzenia dziejące się gdzieś obok czy poza kulisami. No i, jak to ze zbiorami bywa, równy nie jest. Widać tu też pewne nieścisłości względem serii – tak mi się przynajmniej wydaje, ale jako że wielkim fanem nie jestem i aż tak dobrze nie znam tego uniwersum, zostawiam to wzięte w cudzysłów tak dla pewności – ale ogólnie dla fanów serii to fajne, choć nieobowiązkowe dopełnienie znanych już opowieści.

Różne momenty. różni bohaterowie. To samo uniwersum. Pora na siedem krótkich opowieści ze świata „Diuny”!

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2024/04/piaski-diuny-brian-herbert-kevin-j.html

MOMENTY DIUNY

„Piaski Diuny”. Czyli zbiór krótkich form, które coś tam do serii dodają, pokazują nam jakieś wydarzenia dziejące się gdzieś obok czy poza kulisami. No i, jak to ze zbiorami bywa, równy nie jest. Widać tu też pewne nieścisłości względem serii – tak mi się przynajmniej wydaje, ale jako że wielkim fanem nie jestem i aż tak dobrze nie znam tego uniwersum,...

Jak dobrze było wrócić w niektóre rejony wszechświata, polecieć z Paulem na Ekaz, brać udział w Kalny Hallecka, czy dowiedzieć się do czego został zmuszony w przeszłości ród Atrydów przez politykę Imperatora.
Zgrzyt miałam na samym końcu, mam wrażenie, że ostatnie opowiadanie się powieliło, że wcześniej było wsnute w którąś z ostatnich książek Herberta w Łowcach lub w Czerwiach Diuny.

Jak dobrze było wrócić w niektóre rejony wszechświata, polecieć z Paulem na Ekaz, brać udział w Kalny Hallecka, czy dowiedzieć się do czego został zmuszony w przeszłości ród Atrydów przez politykę Imperatora.
Zgrzyt miałam na samym końcu, mam wrażenie, że ostatnie opowiadanie się powieliło, że wcześniej było wsnute w którąś z ostatnich książek Herberta w Łowcach lub w...

Wahałem się mocno czy dać 6 czy 7 gwiazdek.

Plusem jest to, że to są opowiadania (zbita forma) więc nie ma zbędnego wodolejstwa fabularnego (patrzę na ciebie trylogio Kaladanu).

Zgadzam się z innymi, że opowiadania są różne jeśli chodzi o formę wykonania. Jeśli miałbym wybrać najlepsze to byłoby "Ostrze krysnoża".

Wiem, że będę się powtarzał z innych moich opinii ale odnoszę wrażenie o przesycie książkowym w uniwersum Diuny (mamy 22 książki wydane w Polsce z 23 napisanych w ogóle). To co było warte opowiedzenia/dopowiedzenia zostało już zrobione.

Wahałem się mocno czy dać 6 czy 7 gwiazdek.

Plusem jest to, że to są opowiadania (zbita forma) więc nie ma zbędnego wodolejstwa fabularnego (patrzę na ciebie trylogio Kaladanu).

Zgadzam się z innymi, że opowiadania są różne jeśli chodzi o formę wykonania. Jeśli miałbym wybrać najlepsze to byłoby "Ostrze krysnoża".

Wiem, że będę się powtarzał z innych moich opinii ale...

„Piaski Diuny” to zbiór zawierający siedem opowiadań, których akcja rozgrywa się w całym Imperium na różnych etapach. Myślę, że ich celem jest dodanie pewnej perspektywy do tego, co mieliśmy okazję już przeczytać i poznać. Książka została wydana przepięknie, twarda oprawa z obwolutą sprawiła, że kiedy wzięłam ją w dłonie cieszyłam się, że mogę zgłębić świat Diuny, w który staram się wkraczać. Seria ta została wydana bardzo dawno temu, bo w 1965 roku i została w czytelnikach, w ich wyobraźni. Cieszy mnie to, że nie została zapominania i porywa nowych czytelników.
Ostrze krysnoża to opowiadanie, które przedstawia historię Szadout Mapes, która jest interesująca, biorąc pod uwagę współczesne czasy, jest silną kobietą walczącą o uznanie w społeczeństwie. Wspaniała jest jej przeszłość, która kształtuje ją w nieustannej walce z dominacją Harkonnenów na Arrakis. Krew saudarkarów przedstawia historię pułkownika sardaukarów, który ma własne motywy podczas ataku Harkonnenów. To było niezwykle odświeżające i interesujące opowiadanie. Jednego jestem pewna, a mianowicie tego, że z przyjemnością wkraczam w kolejne historie i dobrze jest mieć jakieś pojęcie o tym uniwersum. Do tego, że jest wyjątkowe, warte poznania nie muszę was przekonywać. Nie żałuję żadnej minuty, którą poświęciłam tej książce. W środku znajdziecie także następujące opowiadania: Wody kanly, Dwór imperialny, Czerwona zaraza, Ślubny jedwab oraz Skarb w Piasku. Ta publikacja stanowi dwojaki pomost, zarówno dla fanów oryginalnej powieści, jak i prequelowych trylogii, bez poczucia pochodności i utraty poczucia celu. „Piaski Diuny” to zbiór opowiadań, które wtapiają się w uniwersum i wywołują uczucie ekscytacji, zaspokoją potrzeby fanów i zapewniają ucztę dla wyobraźni. Brian Herbert i Kevin J. Anderson sprawili, że niesamowita atmosfera po raz kolejny mnie pochwyciła zachęcając do spędzenia kolejnych chwil w świecie Diuny.

„Piaski Diuny” to zbiór zawierający siedem opowiadań, których akcja rozgrywa się w całym Imperium na różnych etapach. Myślę, że ich celem jest dodanie pewnej perspektywy do tego, co mieliśmy okazję już przeczytać i poznać. Książka została wydana przepięknie, twarda oprawa z obwolutą sprawiła, że kiedy wzięłam ją w dłonie cieszyłam się, że mogę zgłębić świat Diuny, w który...

Brian Herbert i Kevin J. Anderson, kontynuatorzy dzieła Franka Herberta, zapraszają na fascynującą podróż do mrocznych zakamarków uniwersum Diuny. Siedem opowiadań, stworzonych specjalnie dla polskich fanów, odkrywa nieznane oblicza kultowego świata i rzuca nowe światło na znane już wydarzenia. Zbiór, podobnie jak poprzednie, tomy ukazały się nakładem Domu Wydawniczego Rebis i uzupełnione zostały niesamowitymi rysunkami Wojciecha Siudmaka.

Pisaki Diuny to prawdziwa gratka dla miłośników sagi Herberta, którzy od lat podziwiają bogactwo i epicki rozmach serii. W zbiorze znalazło się 7 opowiadań: Ostrze krysnoża, Krew saudarkarów, Wody Kanly, Dwór imperialny, Czerwona zaraza, Ślubny jedwab oraz Skarb w Piasku. Zbiór ten pozwala odkryć kolejne sekrety rodu Atrydów, oraz poznać losy Fremenów. Wisienką na torcie jest możliwość zanurzenia się zanurz się w mrocznych zakamarkach imperium.

Opowiadania z uniwersum Diuny dają nam wgląd w różne zakamarki tego bogatego świata. Poznajemy bliżej tragiczne losy Szadout Mapes i obserwujemy, jak Arrakis staje się domeną Harkonnenów. Poznajemy również historię pułkownika Sardaukarów, który w przebraniu Harkonnena sieje terror w posiadłościach Atrydów. Pojawia się też Gurney Halleck, który po upadku Arrakin i śmierci Leto Atrydy walczy z rodem Harkonennów, utrudniając im wydobycie przyprawy.

Dwór Imperialny ujawnia historię wieloletniej walki Atrydów i Harkonnenów, a Czerwona Zaraza pokazuje początki Gildii Kosmicznej. Ślubny Jedwab to krótka scena z przygotowań do ślubu Leto Atrydy z córką arcyksięcia Armanda Ekaza. Każda z tych historii odkrywa przed nami nowe sekrety i pozwala spojrzeć na Diunę z innej perspektywy, choć nie wnosi nic zaskakującego do tego uniwersum.

Śmiało można powiedzieć, że Piaski Diuny na swój sposób wzbogacają świat wykreowany przez Franka Herberta. Nie są to jednak historie, które będą się bronić same w sobie. Bez znajomości Kronik Diuny nie mają one większego znaczenia. Dlatego istotne znaczenie mogą mieć dla miłośników Diuny, którzy będą dopatrywać się wielu ukrytych smaczków i nawiązań lub wytykać błędy twórcom.

Brian Herbert i Kevin J. Anderson, kontynuatorzy dzieła Franka Herberta, zapraszają na fascynującą podróż do mrocznych zakamarków uniwersum Diuny. Siedem opowiadań, stworzonych specjalnie dla polskich fanów, odkrywa nieznane oblicza kultowego świata i rzuca nowe światło na znane już wydarzenia. Zbiór, podobnie jak poprzednie, tomy ukazały się nakładem Domu Wydawniczego...

🏵 "Piaski Diuny" autorstwa Briana Herberta oraz Kevina J. Andersona to zbiór siedmiu opowiadań ze świata fenomenalnej serii pod tytułem "Kroniki Diuny".

🏵 Fajnie było znów zanurzyć się w świecie Diuny i wrócić to tego magicznego miejsca.
Opowiadania napisane są przez syna Franka Herberta, który kontynuuje dzieło ojca, oraz Kevina J. Andersona, który jest amerykańskim autorem książek science- fiction. Choć Frank był prawdziwym mistrzem i napisał serię, która zachwyciła mnóstwo osób i stała się światowym fenomenem, to muszę przyznać, że autorzy nie zawiedli i stworzyli ciekawe i wciągające opowieści z życia bohaterów, których poznaliśmy we wcześniejszych tomach tej niezwykłej serii.
Bardzo lubię opowiadania i codziennie czytałam jedno do poduszki, aby nie skończyć tej książki zbyt szybko.
Każde z tych opowiadań można czytać bez znajomości serii, także jeśli zastanawiacie się czy zacząć ją czytać, to ta książka może wam pomóc podjąć decyzję i zobaczycie, czy to dla was.
Książka jest naprawdę pięknie wydana, ma twardą oprawę i zdobienia, a na początku każdego rozdziału znajdują się ilustracje.
Jest to prawdziwa gratka dla miłośników serii i książka pięknie się prezentuje z pozostałymi częściami "Kronik Diuny".

Jeśli jesteście fanami kultowej serii "Kroniki Diuny", lub oglądaliście film "Diuna" i zastanawiacie się czy zacząć czytać całą serię, to zachęcam was do sięgnięcia po tą pozycję.

🏵 "Piaski Diuny" autorstwa Briana Herberta oraz Kevina J. Andersona to zbiór siedmiu opowiadań ze świata fenomenalnej serii pod tytułem "Kroniki Diuny".

🏵 Fajnie było znów zanurzyć się w świecie Diuny i wrócić to tego magicznego miejsca.
Opowiadania napisane są przez syna Franka Herberta, który kontynuuje dzieło ojca, oraz Kevina J. Andersona, który jest amerykańskim...

Dzisiaj! Premiera drugiej części Diuny w kinach! Ja wieczorem wybieram się na seans i nie mogę się doczekać.
Tymczasem chce wam przedstawić „Piaski Diuny”, czyli zbiór siedmiu opowiadań, które pozwolą wam powrócić do tego niesamowitego cyklu.
Muszę przyznać, że tom jest dość nierówny – część opowiadań jest świetna, a część bardzo słaba, jedno w sumie… nie umiem o nim nic powiedzieć, ponieważ z jednej strony mnie zainteresowało a z drugiej sprawiało wrażenie niezgodnego z kanonem,
Zdecydowanie najfajniejszy było opowiadanie o Szadout Mapes. Postać, która ginie w „Diunie” tu ma szansę na opowiedzenie własnej historii i chociażby dla tego opowiadania warto przeczytać ten zbiór.
Reszta opowiadań… no jest różnorodna i przyznaję, że niektórych już nawet nie pamiętam o czym były.
Uważam jednak, że fajnie przeczytać ten zbiór, wrócić na chwilę na Arrakis, poczuć przyprawę w powietrzu…
Współpraca z @dom_wydawniczy_rebis
~Idris

Dzisiaj! Premiera drugiej części Diuny w kinach! Ja wieczorem wybieram się na seans i nie mogę się doczekać.
Tymczasem chce wam przedstawić „Piaski Diuny”, czyli zbiór siedmiu opowiadań, które pozwolą wam powrócić do tego niesamowitego cyklu.
Muszę przyznać, że tom jest dość nierówny – część opowiadań jest świetna, a część bardzo słaba, jedno w sumie… nie umiem o nim nic...

Diuna w kinach, Diuna w książkach, w komiksach też jest. Co chwila mówi się o arcydziele tu i tam, szczególnie w odniesieniu do filmów, ale arcydzieło jest tylko jedno – pierwowzór Franka Herberta. Reszta to już nie to, ale nie znaczy to, że zawodzi. Bo np. ta książka, kolejna współtworzona przez syna zmarłego autora, całkiem fajna jest i dobrze dopełnia wizji klasycznej sagi.



Diuna. Piasek, kosmos, niezwykłości, zagrożenia, przygody. Science fantasy pełną gębą, przebogate połączenie wszystkiego, co niezwykłe, z baśniowością włącznie, z tym, co przyziemne – jak choćby wielka polityka. No masa jest w tym wszystkim rzeczy, elementów, gatunków. Herbert po mistrzowsku tym władał, jego syn z kolegą po fachu już mniej, ale jednak godnie podejmuje rękawicę. Więc może nie jest tak imponująco i stylistycznie też tak pięknie nie jest, ale nadal dobrze się to czyta, nadal jest w tym to coś i przede wszystkim doskonale dopełnia to wizji ojca. Okej, może nie doskonale, ale bardzo dobrze już tak. Satysfakcjonuje to wszystko, choć przede wszystkim fanów, a przy okazji cieszy, bo jednak saga sprzed wielu lat nadal ma się świetnie, nadal jest co do niej dopisać i nadal można to zrobić na poziomie.

Diuna w kinach, Diuna w książkach, w komiksach też jest. Co chwila mówi się o arcydziele tu i tam, szczególnie w odniesieniu do filmów, ale arcydzieło jest tylko jedno – pierwowzór Franka Herberta. Reszta to już nie to, ale nie znaczy to, że zawodzi. Bo np. ta książka, kolejna współtworzona przez syna zmarłego autora, całkiem fajna jest i dobrze dopełnia wizji klasycznej...

Bardzo nierówny tom opowiadań. Występują tu bardzo ciekawe historie, które rozbudowują historie zawarte w całym cyklu Diuny, jak również takie, które nic nie wnoszą, a jedna w mojej opinii nawet zaprzecza wydarzeniom z trylogii kaladańskiej.
Bardzo ciekawe jest opowiadanie o Szadout Mapes. Dobrze, że autorzy chociaż odrobinę rozwinęli tutaj historię Fremenów i ich walki z okupantami. Podobne, pozytywne wrażenia miałem po przeczytaniu ,, Dworu imperialnego", który rozwija historię konfliktu między Atrydami i Harkonnenami. Niby ten rozdział nie był potrzebny ( szczególnie po wydarzeniach z trylogii wielkich szkół),ale mimo wszystko czytało się to z zaciekawieniem. Słabszym fabularnie, ale posiadającym ciekawą puentę, jest opowiadanie ,, Skarb piasku". Historie zawarte w ,, Czerwonej zarazie" i ,, Ślubnym jedwabiu" są całkowicie do pominięcia, nie wnoszą niczego do historii.
Jednakże największy problem mam z ,,Wodami kanly" i ,, Krwią sardaukarów". Pierwsza nie wnosi nic ciekawego i dodatkowo podważa pozycję Gurney'a wśród przemytników ( wątpię, aby po takiej akcji mógłby dalej dla nich pracować). Druga, jak pisałem powyżej, zaprzecza wydarzeniom z trylogii kaladańskiej. Dziwnym zbiegiem okoliczności jej główny bohater całkowicie zapomina o wydarzeniach z tej trylogii, w której ma on znaczącą rolę. Ewidentnie potwierdza to moje przypuszczenia, że trylogia kaladańska jest kompletnie nieprzemyślana i nieplanowana. Dodatkowo dziwi mnie, iż właśnie te dwa opowiadania postanowiono przenieść na karty komiksu.
Mam mieszane uczucia dotyczące tego zbioru. przeczytałem go w ramach ciekawostki i tylko jako taki należy go traktować. Nie jest to zbiór dla osób, które nie miały styczności z tym światem lub miały tylko połowiczny. Polecam tylko wiernym fanom uniwersum, ale zaznaczam, że nie należy się spodziewać fajerwerków.

Bardzo nierówny tom opowiadań. Występują tu bardzo ciekawe historie, które rozbudowują historie zawarte w całym cyklu Diuny, jak również takie, które nic nie wnoszą, a jedna w mojej opinii nawet zaprzecza wydarzeniom z trylogii kaladańskiej.
Bardzo ciekawe jest opowiadanie o Szadout Mapes. Dobrze, że autorzy chociaż odrobinę rozwinęli tutaj historię Fremenów i ich walki z...

W zbiorze znalazło się 7 opowiadań: Ostrze krysnoża, Krew saudarkarów, Wody kanly, Dwór imperialny, Czerwona zaraza, Ślubny jedwab oraz Skarb w Piasku. Pierwsze z nich opowiada o Szadout Mapes, która została zamordowana na kartach Diuny Franka Herberta, a dzięki temu opowiadaniu mamy okazję lepiej ją poznać, jak również zobaczyć jak Arrakis przeszła we władanie Harkonnenów. Z kolei Krew saudarkarów opowiada o pułkowniku sardaukarów, który w przebraniu wojsk Harkonnenów atakuje miasta rodu Atrydów, a przy okazji poznajemy jego związek z Leto Atrydą. W Wodach kanly obserwujemy losy Gurney'a Hallecka, który walczy ze znienawidzonym rodem i próbuje jak najbardziej zaszkodzić w wydobyciu przyprawy. Akcja opowiadaniu Dwór imperialny dzieje się kilka lat po wydarzeniach z Nawigatorów Diuny i przedstawia od jak dawna ród Atrydów i Harkonnenów walczą ze sobą, nie szczędząc środków i sposobów, aby pokonać znienawidzony ród. Czerwona zaraza rozgrywa się kilkadziesiąt lat po klęsce myślących maszyn i pokazuje jak powoli kształtowała się Gildia Kosmiczna. Ślubny jedwab to w zasadzie krótka scena wycięta z Paula z Diuny opisująca wyprawę na planetę Ekaz w związku z planowanym ślubem Leto Atrydy z córką arcyksięcia Armanda Ekaza. Ostatnie zaś opowiadanie rozgrywa się po wydarzeniach z książki Kapitularz Diuną.

Jak w każdym zbiorze, również w tym, niektóre opowiadania będę dobrze wspominał, inne natomiast były po prostu poprawne - gdyby ich nie było, nie czułbym wielkiej straty. Takim opowiadaniem jest Ślubny jedwab - ot pokazuje jedną z przygód młodego Paula i pewne egzotyczne zwierzęta w dżungli na planecie Imperium. Jednak zdecydowana większość opowiadań przedstawiała nowe dla mnie informacje, rozwijała historię bohaterów, czy samego uniwersum Diuny. Szczególnie bardzo zaintrygowało mnie opowiadanie Skarb w piasku, jak i Dwór imperialny, ponieważ rozgrywają się pomiędzy wydarzeniami opisanymi w książkach, których nie miałem jeszcze okazji przeczytać. Pomimo pewnych spojlerów, co do tych historii zawartych w tych dwóch powieściach, to czuję się bardzo zaintrygowany i na pewno będę chciał niedługo znów zanurzyć się w świecie Diuny. Odradzałbym jednak czytanie tego zbioru, bez znajomości chociażby Diuny Franka Herberta, ponieważ wtedy większość opisywanych tutaj historii nie będzie miała dla nas sensu, albo ich zwyczajnie nie zrozumiemy.

Piaski Diuny są zbiorem bardzo różnorodnym, w którym niektóre opowiadania bardzo przypadły mi do gustu, a inne z kolei były po prostu poprawne. Nawet jeżeli niektóre historie rozgrywały się po wydarzeniach opisanych w książkach, których jeszcze nie czytałem, to nie miałem problemu, żeby się odnaleźć, a wręcz przeciwnie, zachęciło mnie to, żeby sięgnąć po więcej powieści ze świata Diuny.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Rebis! (współpraca reklamowa)

https://hrosskar.blogspot.com/2024/02/piaski-diuny-brian-herbert-kevin-j.html

W zbiorze znalazło się 7 opowiadań: Ostrze krysnoża, Krew saudarkarów, Wody kanly, Dwór imperialny, Czerwona zaraza, Ślubny jedwab oraz Skarb w Piasku. Pierwsze z nich opowiada o Szadout Mapes, która została zamordowana na kartach Diuny Franka Herberta, a dzięki temu opowiadaniu mamy okazję lepiej ją poznać, jak również zobaczyć jak Arrakis przeszła we władanie Harkonnenów....