Trudny i zrzędliwy człowiek sukcesu

Niemało uwagi warto poświęcić samemu autorowi powieści, czyli Fredrikowi Backmanowi. To już nie pierwszy szwedzki pisarz, który zdobył uznanie czytelników i czytelniczek na całym świecie. W końcu niemal każdy mól książkowy słyszał o „Mężczyźnie imieniem Ove”, a nawet o „Mężczyźnie imieniem Otto”, czyli najnowszym filmie nakręconym na podstawie tej powieści, z Tomem Hanksem w roli głównej. Niemałą popularnością cieszyli się też „Niespokojni ludzie”, nominowani w Plebiscycie Książka Roku 2022 Lubimyczytać w kategorii Literatura piękna, również przeniesieni na ekran (mały – na ich podstawie powstał serial). Backman to także autor wspomnianej już wyżej trylogii „Miasto niedźwiedzia”, na którą składają się powieści: „Miasto niedźwiedzia”, „My przeciwko wam” oraz najnowsi „Zwycięzcy”. I tak „Miasto niedźwiedzia” również zostało zekranizowane, a sam Backman serial poleca, choć – jak wyjaśnia na swoim Instagramie: „nie brałem udziału w jego tworzeniu, bo moje źródła rodzinne donoszą, że bywam trudny i zrzędliwy, jednocześnie te same źródła rodzinne wyrażają także dumę z tego, że ta produkcja powstała”. Pisarz, mąż, ojciec dwójki małych dzieci i opiekun jednego psa „Zwycięzców” pisał, jak też sam zaznacza, najdłużej ze wszystkich swoich książek. Bo chciał, by ta powieść o życiu w małej społeczności podziałała na emocje osób, które wezmą powieść do ręki, nie mniej niż jego poprzednie dzieła.

„Trzeba pomagać swoim – swojej rodzinie, swojemu zespołowi, swojej społeczności”

W „Zwycięzcach” osoby, które mają za sobą lekturę wcześniejszych książek z serii „Miasto niedźwiedzia”, ponownie przeczytają o ulubionych – i tych mniej lubianych też – bohaterach. Inni dopiero ich poznają, ale nieznajomość wcześniejszych powieści nie przeszkodzi im w zrozumieniu lektury. Lektury o dwóch miasteczkach położonych na niełatwym terenie – na krańcu świata, wśród lasów, w miejscu, w którym jak jest zimno, to już ekstremalnie. Ludzie w Björnstad i ludzie w Hed mogą i muszą liczyć więc przede wszystkim na siebie nawzajem. Nawzajem, czyli ci z Hed na tych z Hed, a ci z Björnstad na tych z Björnstad, bo jak czytamy w „Zwycięzcach”:

Oba te miasteczka i ich mieszkańcy toczą więc nieustanną walkę. Z naturą, ale i z tym, by utrzymać miejsca pracy, gospodarkę na poziomie wyższym niż ten, który umożliwia tylko przetrwanie. Ta waleczność staje się w powieści Backmana elementem leżącym u podstaw definicji małego miasteczka. Bohaterowie „Zwycięzców” tym więc zwyciężają, że godzą się z koniecznością ciągłego prowadzenia walki. Z faktem, że zawsze są niedoceniani, uważani za słabszych, że cały czas się o coś kłócą. Że zawsze im na czymś zależy bardziej. Sam autor właśnie za to wykreowane przez siebie postacie docenia – że potrafi im na czymś zależeć, bo jemu samemu raczej „zależy tylko na tym, by tworzyć właśnie tego rodzaju bohaterów”. W końcu, jak możemy przeczytać w dedykacji, jego powieść jest „dla każdego, kto mówi za dużo i śpiewa za głośno, i płacze za często, i w życiu kocha coś bardziej, niż powinien”. Tylko że czasem, gdy chce się dla swoich tak dobrze, że aż za bardzo, można doprowadzić do tego, że będzie się dziać źle i też zdecydowanie „za bardzo”.

Dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane?

Oddajmy ponownie głos Fredrikowi Backmanowi, który w rozmowie z Tricią Ford z bloga literackiego Audible powiedział:

Historia przedstawiona w „Zwycięzcach” rozciąga się na niemal 700 stron i zostaje opowiedziana przy pomocy niemałej liczby barwnych postaci. Mamy i ukochanego przez wszystkich (no, może nie do końca) Benjego, mamy chłopca, którego losy potoczyły się zupełnie inaczej i który został pozostawiony samemu sobie w jednym z tych małych miasteczek, gdzie po prostu nie możesz być sam, bo dopiero gdy należysz do grupy, zyskujesz siłę, by walczyć. A ta walka w Björnstad i Hed opiera się przede wszystkim – i jeśli jesteś już po lekturze poprzednich części, pewnie dziwi cię, że to słowo pojawia się dopiero teraz – na hokeju i rywalizacji na lodzie. A i mieszkańcy Björnstad (czyli właśnie Miasta niedźwiedzia), i Hed dla zwycięstwa są gotowi na wszelkie poświęcenia, również te nie do końca zgodne z literą prawa. Jak zauważa sam Backman:

Czytając „Zwycięzców”, poznajemy nie tylko historię byłych i obecnych zawodników (oraz zawodniczek) grających w klubach, ale także ich rodzin, trenerów, nawet pewnej dziennikarki, która – porywając się z motyką na słońce – postanawia ruszyć tropem nieprawidłowości, których dopuścili się lokalni politycy. Ich grzechom autor zresztą również poświęca niemało uwagi.

Backman, chyba przede wszystkim dzięki „Mężczyźnie imieniem Ove”, kojarzony jest jako autor książek pełnych emocji, uczuć, więc postarał się – jak wspomniałam na początku artykułu – by także w „Zwycięzcach” ich nie brakowało. Czytając, przeżywamy te emocje z zawodnikami, czyli osobami stanowiącymi trzon małomiasteczkowej społeczności, z Mayą, jedną z ulubionych bohaterek samego pisarza, która z tego małego miasteczka (a konkretnie: z Hed) zmuszona była wyjechać, z dziennikarką outsiderką czy z Mirą i Peterem, czyli postaciami, które sam autor najbardziej polubił w swojej powieści. Dlaczego? Mira i Peter Anderssonowie to rodzice, jak i Backman, na dodatek w podobnym do niego wieku. To też ludzie, którym zależy na tym, by być rodzicami jak najlepszymi, co oznacza niesienie na swoich barkach ogromnego bagażu emocjonalnego, ale i konieczność udzielania sobie nawzajem ogromnego wsparcia. Mira i Peter są zresztą ponoć tacy sami jak Backman i jego żona („tylko że ja jestem Mirą, a moja żona Peterem”).

Sięgnijcie po tę książkę, by się o tym przekonać.

Książka jest już dostępna w sprzedaży online.

Pamiętajcie również, że możecie na „Zwycięzców” założyć alert cenowy LC!

---
Artykuł sponsorowany, który powstał przy współpracy z wydawnictwem.