"Kłamstwa są proste, prawda trudna".

"My przeciwko wam" to druga część serii "Miasto niedźwiedzia".

"To opo­wieść o tym, co wy­da­rzy­ło się póź­niej, od lata do zimy. O Björnstad i o są­sied­nim Hed oraz o tym, jak ry­wa­li­za­cja mię­dzy dwoma dru­ży­na­mi ho­ke­jo­wy­mi może uro­snąć do za­cie­kłej walki o pie­nią­dze, wła­dzę i prze­trwa­nie. To opo­wieść o ha­lach z lo­do­wi­ska­mi i o wszyst­kich tych ser­cach bi­ją­cych wokół nich, o lu­dziach, spo­rcie i o tym, jak cza­sem się na­wza­jem dźwi­ga­ją. O nas, któ­rzy ma­rzy­my i wal­czy­my. Nie­któ­rzy się za­ko­cha­ją, inni za­ła­mią, prze­ży­je­my nasze naj­lep­sze i naj­gor­sze dni. To mia­sto cze­ka­ją wi­wa­ty, ale i pło­mie­nie. Nie omi­nie go też prze­ra­ża­ją­cy cios".

Ta książka to przejmująca opowieść. To nie tylko historia o sporcie. Traktuje o miłości, przyjaźni, nienawiści, lojalności, wyborach, nadziei, poczuciu przynależności, zemście.

Backman jest wnikliwym obserwatorem i umie trafnie opisywać rzeczywistość. Ta opowieść o ludzkich losach zawiera ogromny ładunek emocjonalny. Przedstawiona historia wstrząsa, szokuje, momentami wzbudza uśmiech, każe się zastanowić i z pewnością nie pozostawia obojętnym.

Czytałam śmiejąc się przez łzy. Podobała mi się bardziej od pierwszej. Z olbrzymią ciekawością zabieram się za kolejną.

"Kłamstwa są proste, prawda trudna".

"My przeciwko wam" to druga część serii "Miasto niedźwiedzia".

"To opo­wieść o tym, co wy­da­rzy­ło się póź­niej, od lata do zimy. O Björnstad i o są­sied­nim Hed oraz o tym, jak ry­wa­li­za­cja mię­dzy dwoma dru­ży­na­mi ho­ke­jo­wy­mi może uro­snąć do za­cie­kłej walki o pie­nią­dze, wła­dzę i prze­trwa­nie. To opo­wieść o ha­lach z...

Tu nie chodzi o fabułę, to się czyta dla bohaterów gdy już ich pokochasz.

Tu nie chodzi o fabułę, to się czyta dla bohaterów gdy już ich pokochasz.

Nic już nie jest takie samo. W miejscowości, w której ważna jest stałość, brak zmian, a przede wszystkim hokej, zmiany są trudne, rozpoczynają się wzajemne oskarżenia. Konflikty odżywają na nowo, a różnice między Bjornstadt a Hed (miejscowością obok) pogłębiają się.

Nic nie jest takie samo, ale czy to ostatecznie zawsze wychodzi na złe? Zmiany zmuszają do działania, szukania sponsorów, organizowania nowych grup hokejowych, zatrudnienie trenerki. Zmianę podejścia i docenienie tych osób, które wcześniej były w cieniu.

Backman w genialny sposób obrazuje miasto, pozornie złamane, ale próbujące się odbudować, zwiększyć swoją wartość i zamazać dawne winy. Backman potrafi nas przenieść do niewielkiego miasteczka, z poczuciem, że znamy każdy kat, każdego sąsiada. Dzięki temu mogłam się wczuć w te historie. To nie powieść o hokeju, chociaż gra w tej historii ogromną role, ale o ludziach, ich motywach o skrajnych emocja - od miłości do nienawiści, zemsty.

Nic już nie jest takie samo. W miejscowości, w której ważna jest stałość, brak zmian, a przede wszystkim hokej, zmiany są trudne, rozpoczynają się wzajemne oskarżenia. Konflikty odżywają na nowo, a różnice między Bjornstadt a Hed (miejscowością obok) pogłębiają się.

Nic nie jest takie samo, ale czy to ostatecznie zawsze wychodzi na złe? Zmiany zmuszają do działania,...

Ach te typowo nordyckie imiona jak Amaty, Fatimy I inne. Książka o niczym i strata czasu. Taką "prozę" to każdy ma za oknem. Męcząca książka jak dziady Mickiewicza.

Ach te typowo nordyckie imiona jak Amaty, Fatimy I inne. Książka o niczym i strata czasu. Taką "prozę" to każdy ma za oknem. Męcząca książka jak dziady Mickiewicza.

„My przeciwko wam” to kontynuacja „Miasta niedźwiedzia” - w teorii dałoby się przeczytać ją bez znajomości pierwszego tomu, ale zdecydowanie nie polecam tego rozwiązania, bo o wiele lepiej rozumiemy pewne sytuacje znając poprzedni tom.

Miasto niedźwiedzia to miasto hokeja. Dlatego, kiedy jedno przeżywa kryzys - to samo odczuwa to drugie. A sprawa jest poważna, bo nad drużyną z Björnstad wisi groźba zamknięcia klubu. Część zawodników przeszła już do Hed, co dodatkowo podsyca rywalizację między dwoma miasteczkami. Nastroje szybko podchwytuje pewien polityk, który wykorzystuje sytuacje do własnych celów. Splot wydarzeń sprawia, że rywalizacja przeradza się w nienawiść.

To powieść o przemocy, ale także miłości. O przyjaźni i jej końcu. O rodzinie, która może przetrwać wszystko, ale równie łatwo potrafi oddalić się od siebie. O wielu małych rzeczach i przypadkach, które mogą doprowadzić do tragedii. A nawet śmierci. I o jednym poście, który może zniszczyć wszystko. O błędzie, którego żałujemy, ale już nic nie możemy zmienić.

Backman w swojej powieści ponownie skupia się na losach poszczególnych mieszkańców małego miasteczka, dlatego bardzo ciężko streścić mi w paru zdaniach o czym właściwie jest ta powieść. Ale skupię się na tym, co mi dała.

Przede wszystkim bohaterowie i bohaterki są jak żywi/żywe. Dosłownie. To moje drugie spotkanie z nimi i zdążyłam ogromnie się z nimi zżyć. Myślę o ich problemach i czasami zapominam, że to tylko litery na kartkach, a nie ludzie z krwi i kości. Wtedy odczuwam zawód, bo wychodzi na to, że nigdy ich nie zobaczę, nie przytulę, nie pomogę. A tak bardzo bym chciała…

Jak zwykle Backman zaserwował mi także emocjonalny rollercoaster. W jednej chwili z wypiekami na twarzy kibicuję niedźwiedziom, a w następnej zalewam się łzami. Kurde, ta książka jest po prostu tak ważna! Podejmuje bardzo wiele wątków, pokazuje trudne sytuacje naszego życia, chwyta za serce. To także powieść z reprezentacją LGBTQ+, ale nie chciałabym tutaj zdradzać za wiele, bo wiem, że to historia, którą musicie odkryć sami/same. Ode mnie duże polecenie, bardzo warto dać jej szansę, ale zdecydowanie lepiej jest zacząć poznawać losy miasteczka od pierwszego tomu.

„My przeciwko wam” to kontynuacja „Miasta niedźwiedzia” - w teorii dałoby się przeczytać ją bez znajomości pierwszego tomu, ale zdecydowanie nie polecam tego rozwiązania, bo o wiele lepiej rozumiemy pewne sytuacje znając poprzedni tom.

Miasto niedźwiedzia to miasto hokeja. Dlatego, kiedy jedno przeżywa kryzys - to samo odczuwa to drugie. A sprawa jest poważna, bo nad...

Druga część chyba nawet lepsza niż pierwsza choć obie trzymają poziom.

Druga część chyba nawet lepsza niż pierwsza choć obie trzymają poziom.

Pełna pasji. Zachwycająca. Niezwykła. Fredrik Backman stał się moim ulubionym pisarzem, żadna jego powieść mnie nie zawiodła. Uwodzi, przyciąga i wywołuje takie emocje, że dech zapiera.

Pełna pasji. Zachwycająca. Niezwykła. Fredrik Backman stał się moim ulubionym pisarzem, żadna jego powieść mnie nie zawiodła. Uwodzi, przyciąga i wywołuje takie emocje, że dech zapiera.

🏒 "W Björnstad chowamy naszych najbliższych pod najpiękniejszymi drzewami. Przeżywamy żałobę w ciszy, mówimy stonowanym głosem i często uważamy, że łatwiej coś zrobić, niż powiedzieć. Może dlatego, że tu mieszkają zarówno dobrzy, jak i źli ludzie, tak cholernie trudno dostrzec między nimi różnicę. Czasem jesteśmy jednocześnie tacy i tacy".
🏒 Znowu wróciłam do szwedzkiego miasteczka, błyszczącego lodem i zakochaniem w hokeju. Spoglądam w oczy znane z pierwszej części, spotykam je na meczu i w Futrze, w którym Ramona serwuje zimne piwo i ziemniaki. Obserwuję miłości, przyjaźnie i ich rozpad, małe i duże ludzkie dramaty. Antagonizmy i polaryzacja narastają, powietrze jest gęste i naelektryzowane konfliktami, wystarczy iskra, by wszystko wybuchło. Spirala przemocy i hejtu zapętla się mocno, Czytelnik jest świadomy, że napięcie budowane jest w określonym celu. Co jakiś czas Backman częstuje zdaniem - zapowiedzią katastrofy, momentu, w którym nad jasnymi chwilami pojawia się ołowiane niebo.
🏒 Świetne kreacje bohaterów, dynamizm scen, polityka, która zostawia ubłocone ślady na nieskazitelnym lodowisku, siła odkrywana w słabości, miłość i przyjaźń wystawiane najcięższym próbom - to Czytelnik spotka w drugiej części. Wypatruję z niecierpliwością trzeciej. Już nie mogę się doczekać kolejnej wizyty w Björnstad.

🏒 "W Björnstad chowamy naszych najbliższych pod najpiękniejszymi drzewami. Przeżywamy żałobę w ciszy, mówimy stonowanym głosem i często uważamy, że łatwiej coś zrobić, niż powiedzieć. Może dlatego, że tu mieszkają zarówno dobrzy, jak i źli ludzie, tak cholernie trudno dostrzec między nimi różnicę. Czasem jesteśmy jednocześnie tacy i tacy".
🏒 Znowu wróciłam do szwedzkiego...

Pełen truizmów i "złotych" myśli styl autora był nie do zniesienia. Backman traktuje czytelnika jak idiotę, któremu co kilka stron trzeba o wszystkim przypominać i nieustannie zwracać mu uwagę na istotne dla fabuły wydarzenia. Wątki pojawiają się i znikają bez większego pogłębienia. Postacie mają po 2-3 cechy charakteru, o czym autor nieustannie przypomina. Losem bohaterów rządzi przypadek, nie ma wiarygodności psychologicznej. Wszystko jest sztampowe i do bólu przewidywalne. Daję dwie gwiazdki jedynie za pociągnięcie wątku Mai, który jako jedyny ma sens. Jeśli jednak lubicie netflixową papkę to książka przypadnie Wam do gustu.

Pełen truizmów i "złotych" myśli styl autora był nie do zniesienia. Backman traktuje czytelnika jak idiotę, któremu co kilka stron trzeba o wszystkim przypominać i nieustannie zwracać mu uwagę na istotne dla fabuły wydarzenia. Wątki pojawiają się i znikają bez większego pogłębienia. Postacie mają po 2-3 cechy charakteru, o czym autor nieustannie przypomina. Losem bohaterów...

Uwielbiam styl pisania Backmana. "Miasto Niedźwiedzia" mnie zachwyciło, i "My przeciwko Wam" również. Nie jestem w stanie ocenić która jest lepsza. Druga część trzyma poziom pierwszej, tak samo buduje napięcie, wzrusza i wywołuje uśmiech. To opowieść o przyjaźni, lojalności, miłości. Autor cudownie pokazuje tu emocje. Jestem zachwycona.

Uwielbiam styl pisania Backmana. "Miasto Niedźwiedzia" mnie zachwyciło, i "My przeciwko Wam" również. Nie jestem w stanie ocenić która jest lepsza. Druga część trzyma poziom pierwszej, tak samo buduje napięcie, wzrusza i wywołuje uśmiech. To opowieść o przyjaźni, lojalności, miłości. Autor cudownie pokazuje tu emocje. Jestem zachwycona.