„Zwycięzcy” to trzecia i prawdopodobnie ostatnia odsłona przygód mieszkańców „Miasta niedźwiedzia” Fredrika Backmana. Powieść jest znacząco dłuższa niż dwie poprzednie i zręcznie splata losy starych i nowych bohaterów, ich stare i nowe problemy. Dla tych, którzy obawiają się, że zapomnieli już wydarzenia z poprzednich części, i dla tych, którzy sięgną po „Zwycięzców” jako po osobną powieść, autor przygotował wprowadzenie rozciągnięte na kilka pierwszych rozdziałów. Przez to początkowo opisy sytuacji każdego z bohaterów dominują nad akcją, a w rezultacie pierwsza część traci nieco na dynamice – ale do czasu. Napięcie rośnie, konflikty wrą pod powierzchnią, a emocje porywają zarówno bohaterów, jak i czytelników.

Powieść Backmana przypomina mi „Kronikę zapowiedzianej śmierci” Gabriela Garcíi Márqueza: od początku wiadomo, że ktoś umrze. Nie ma tylko pewności kto. I czy będzie to tylko jedna śmierć? Backman zwodzi nas tak zręcznie, że w pewnym momencie martwimy się już niemal o wszystkich. Książka trzyma w napięciu lepiej niż thriller i wzrusza bardziej niż romans. Pokazuje ludzi żyjących w mroku, pogubionych, popełniających błędy, ale też zdolnych do najpiękniejszych czynów. To fascynujące, że każda strona ma tu rację – tyle że każda własną. Jak w każdym konflikcie. A w cieniu stoją ludzie, którzy pociągają za sznurki, grają na emocjach, podjudzają i jątrzą rany.

Książka „Zwycięzcy” prowadzi nas przez miłość i mrok, pokazuje przeszłość, teraźniejszość i przyszłość wybranych mieszkańców Björnstad i Hed, momenty podnoszące na duchu i bezgranicznie smutne. Backman po raz kolejny chwyta za serce i uczy nas czegoś o sporcie, o życiu w społecznościach kierujących się różnymi przekonaniami i o nas samych.

Agnieszka Kruk