"Pięć stron świata" Izabeli Szolc to raczej książeczka niż książka, ale niech jej niezbyt pokaźne rozmiary nikogo nie skłaniają do pochopnego stwierdzenia, że nie jest ona warta uwagi. Jak mawiał kiedyś klasyk w pewnym kultowym już filmie o krainie krasnoludków „Małe jest piękne”. I dokładnie tak w największym skrócie można byłoby podsumować jej treść, tylko aż szkoda byłoby nie poświęcić jej chwili uwagi, zatem pozwólcie, że opowiem Wam o „Pięciu stronach świata” nieco szerzej.
Zacznijmy od tego, że chociaż wydawać by się mogło, że to literatura przeznaczona dla dzieci, to każdy wrażliwy dorosły również się nią zachwyci., gdyż jest to piękna i ciepła opowieść o marzeniach, rodzinie i miłości, która wplata w swoją treść elementy filozoficzne.
A sama historia jest idealną opowieścią dla młodszych czytelników, gdyż koncentruje się ona wokół małej dziewczynki, która odkrywa na nowo świat za sprawą kociaków. Kiedy jej ukochana kotka powija śliczne kocięta, każdy z nich staje się okazją do odrębnej opowiastki o nim, po to by uwrażliwić ją na potrzeby innych, wzbudzić w niej empatyczne uczucia, ukazać głębię miłości, troski o drugiego i konieczności otoczenia go opieką. Koncentrując się na historiach kocich kłębków szczęścia Autorka uczy i wychowuje, odwołując się do wzbudzenia w czytelniku odrobiny delikatności, która ma uwrażliwić nasze serca, przynieść trochę otuchy, zapalić w nich ciepły płomień, a na twarzy wywołać uśmiech. Bo spotkanie dziewczynki z kotami ma być preludium do pięknej i pouczającej historii. Co więcej, koci świat ma stanowić metaforę tego, jak powinniśmy się do siebie odnosić w naszym ludzkim świecie, ma nam pokazać jak ważne jest podążanie za marzeniami, wiara w siebie, troska o drugiego człowieka.
W "Pięć stron świata" na plan pierwszy wysuwa się historia kotów, ale tak naprawdę jest ona tylko przyczynkiem do tego, aby zwrócić naszą uwagę na istotę rodzinnych więzi, pokazać i tym małym i tym dużym czytelnikom, że w rodzinnych relacjach można odnaleźć siłę, a każdy z członków rodziny jest ważnym, niepowtarzalnym jej składnikiem, co udowadnia mama kotka w opowieści o swych kociętach.
Z resztą Autorka z ogromną wrażliwością oddaje tej wzajemne relacje świata ludzi i zwierząt. To niezwykle oryginalne podejście, które uwydatnia, że zarówno ludzie, jak i zwierzęta mogą być częścią jednej i tej samej rodziny. Autorka przedstawia relacje między nimi, ukazując, jak wiele można zyskać, kiedy otwieramy się na innych i okazujemy im miłość i empatię.
Opowieść Izabeli Szolc jest wreszcie pouczającą opowieścią o tym jak ważne jest podążanie za marzeniami. Dziewczynka i kociak, choć z pozoru różni, mają wspólną cechę – chcą spełnić swoje pragnienia, a ich realizacja staje się ważnym czynnikiem napędzającym ich działania. Autorka nie boi się zatem głośno mówić o tym, że warto mieć marzenia, niezależnie od wieku, wyglądu i pochodzenia, a taki przekaz, który niesie jej książka jest również bardzo ważny.
Wreszcie „Pięć stron świata” to książka o siła uczuć. Autorka pokazuje, jak istotne jest okazywanie sobie wzajemnej miłości i troski, i to nie tylko między ludźmi, ale także w stosunku do naszych barci mniejszych. Również to przesłanie z pewnością zainspiruje czytelników do refleksji nad własnymi relacjami z otaczającym nas światem.
W "Pięć stron świata" znajdziemy wreszcie wiele elementów filozoficznych. Autorka zachęca czytelników do refleksji nad sensem życia, marzeniami i wartościami, które są naprawdę istotne. To powieść, która nie tylko bawi i wzrusza, ale również skłania do myślenia. Polecam ją zatem wszystkim, którzy cenią sobie książki, które pozostawiają trwały ślad w sercu.

"Pięć stron świata" Izabeli Szolc to raczej książeczka niż książka, ale niech jej niezbyt pokaźne rozmiary nikogo nie skłaniają do pochopnego stwierdzenia, że nie jest ona warta uwagi. Jak mawiał kiedyś klasyk w pewnym kultowym już filmie o krainie krasnoludków „Małe jest piękne”. I dokładnie tak w największym skrócie można byłoby podsumować jej treść, tylko aż szkoda...

Trochę dziwna książeczka...
Bardziej jak broszurka. I sposób wydania...małe marginesy, duża czcionka.
Sama opowieść ciepła i miła, jak kocie futerko. Właściwie niewiele tu treści. To bardziej takie mruczanki usypianki.

Trochę dziwna książeczka...
Bardziej jak broszurka. I sposób wydania...małe marginesy, duża czcionka.
Sama opowieść ciepła i miła, jak kocie futerko. Właściwie niewiele tu treści. To bardziej takie mruczanki usypianki.