Zdecydowanie Andrzej Pilipiuk ma łeb, bo aby stworzyć Jakuba Wędrowycza trzeba mieć głowę pełną pomysłów, wyobraźnię i nietuzinkowe poczucie humoru.
Tylko drodzy czytelnicy ostrzegam nie bierzcie z naszego bohatera przykładu, chyba że chcecie zejść w szybkim tempie na marskość wątroby, bo nasza wątroba a jego wątroba to naprawdę nie może być to samo. Kim jest nasz bohater? Wiekowym dziadkiem, obleśnym pijakiem, bimbrownikiem najlepszym na całą wieś. Egzorcystą znanym na całym świecie ...
Autor pakuje naszego bohatera w różne kabały. Zaczyna od przeniesienia go w czasie do Londynu. Wiąże jego los z Kubą Rozpruwaczem. Czytamy i leżymy ze śmiechu jak Holms i Watson są za nos wodzeni przez naszego rodaka. Wędrowycz poznaje również świat, bo bycie pijakiem nie przekreśla jeszcze ciekawości świata i w książce Pilipiuka również możliwości podróżowania. Zwiedza zatem piramidy w Egipcie, udaje się może wbrew sobie ale do Peru, zwiedza Warszawę, Rumunie. Spotyka się w opowiadaniach z św. Mikołajem, tropi yeti, poluje na "upiora w operze", wymyśla trzy życzenia dla dżina, pomaga w odbiciu królewny od siedmiu krasnoludków, walczy ze śmiercią i wiele innych.
Sam bohater to już jest dzieło, ale opowieści którymi go Pilipiuk otacza są niebywale zabawne, kosmiczne i nie z tej rzeczywistości.
Na koniec może jakiś cytat świetnie pokazujący puenty którymi obdarza nas autor:
"- Wyżerał mózgi, żeby zdobyć wiedzę - powiedział w zadumie. - Jeśli załatwił dwadzieścia osób, to musiał jej zgromadzić całkiem sporo...
Agent spojrzał na niego zdziwiony. - I co z tego? - zagadnął.
- No szkoda żeby się zmarnowało - powiedział Jakub, wyjmując z kieszeni pogiętą, aluminiową łyżkę...
Pałaszował aż mu się uszy trzęsły. Kogo innego może zniechęciłyby odgłosy i widok wymiotujących agentów, ale Jakub był twardy. Kumple po chwili wahania przyłączyli się. Na zdobywanie wiedzy nigdy nie jest za późno."

Więcej zdradzać nie będę. Polecam, opowiadania Pilipiuka są warte uwagi, na pewno nie będziecie się nudzić.

Zdecydowanie Andrzej Pilipiuk ma łeb, bo aby stworzyć Jakuba Wędrowycza trzeba mieć głowę pełną pomysłów, wyobraźnię i nietuzinkowe poczucie humoru.
Tylko drodzy czytelnicy ostrzegam nie bierzcie z naszego bohatera przykładu, chyba że chcecie zejść w szybkim tempie na marskość wątroby, bo nasza wątroba a jego wątroba to naprawdę nie może być to samo. Kim jest nasz bohater?...