Megan i Leah to siostry bliźniaczki, identyczne jak dwie krople wody. Gdy Megan znajduje w telefonie męża SWOJE zdjęcie w bieliźnie, która na pewnie nie należy do NIEJ, zaczyna mieć poważne wątpliwości.
Czy już rozwija się u niej choroba psychiczna, którą zdiagnozowano u jej matki? A może to jej siostra, mimo tego, że nie utrzymują ze sobą kontaktu, postanowiła po raz kolejny wyciągnąć SWOJĄ rękę po coś, co nie należy do NIEJ?

Przyznam, że opis powieści "Sobowtórka" mocno mnie zaintrygował. Pomysł na fabułę wydawał mi się naprawdę nietuzinkowy. Biorąc pod uwagę, że wprost przepadam za motywem bliźniąt, zarówno w literaturze, jak i filmie, byłam pewna, że to będzie strzał w dziesiątkę. Niestety, tym razem trochę się zawiodłam. Od samego początku nie czułam więzi z tą historią. Trudno mi dokładnie określić, co mogło być tego przyczyną. Być może sposób narracji? A może bohaterowie, którzy nie wzbudzili we mnie cieplejszych uczuć? Choć interesowały mnie losy książkowych postaci, przeczytałam tę powieść bez większych emocji.

Wydarzenia ukazane w książce rozwijają się powoli, by następnie, po przekroczeniu pewnego momentu następować po sobie bardzo szybko i trzeba się naprawdę skupić, by nadążyć za rewelacjami, które funduje nam autorka. Nawet nie chodzi tu o akcję, gdyż ta jest znikoma, a raczej o punkt widzenia, który kilkukrotnie ulega tu zmianie. W miarę upływu stron bohaterowie pokazują swoje oblicza, które coraz bardziej nas zaskakują. Tutaj, tak naprawdę niczego może możemy być pewni, gdyż bardzo szybko nasze ustalenia okazują się niezgodne ze stanem faktycznym. Dzięki temu książka zaskakuje i wzbudza zainteresowanie tym, jak ostatecznie skończy się ta historia.

Bardzo podobało mi się zakończenie, które miało charakter sceny filmowej. Oczami wyobraźni widziałam poszczególne kadry finalnych wydarzeń. W ogóle przyszło mi do głowy, że być może ta książka lepiej by się sprawdziła na szklanym ekranie? Odpowiednia obsada i zdjęcia byłyby w stanie wyciągnąć z tej historii interesujacacą fabułę, dodatkowo ją uatrakcyjniając. Czasem z naprawdę średniej książki powstają bardzo atrakcyjne produkcje filmowe.

Przyznam, że książka nie do końca spełniła moje oczekiwania. Nie porwała mnie w swój świat, pozostawiając raczej biernym obserwatorem rozgrywających się wydarzeń. Oczywiście, zachęcam Was do sięgnięcia po ten tytuł i wyrobienia sobie własnej opinii.

Moja ocena 7/10.

Megan i Leah to siostry bliźniaczki, identyczne jak dwie krople wody. Gdy Megan znajduje w telefonie męża SWOJE zdjęcie w bieliźnie, która na pewnie nie należy do NIEJ, zaczyna mieć poważne wątpliwości.
Czy już rozwija się u niej choroba psychiczna, którą zdiagnozowano u jej matki? A może to jej siostra, mimo tego, że nie utrzymują ze sobą kontaktu, postanowiła po raz...

Megan odkrywa, że jej mąż ma romans z jej siostrą bliźniaczką Leah. Podczas kłótni z Leah, Megan zabija swoją siostrę. Aby zatuszować zbrodnie Megan postanawia prowadzić podwójne życie udając Leah. Wszystko się komplikuje kiedy jej mąż odkrywa jej mroczny sekret.

Książka ogólnie nie jest zła. Pomysł z Megan i Chrisem jako lektorów całej historii jest wporządku jednak wolałbym jakby to działo się naprzemiennie. Niestety pod koniec książki autorka nie miała pomysłu jak opowiedzieć rozprawę sądową „Leah” vs Chris i wprowadza trzeciego lektora w postaci adwokata Chrisa. Postać zupełnie niepotrzebna, ale to tak niepotrzebna, że autorka opowiada o jego sukcesach i romansach. Co miała wnosić do historii romans adwokata z nowopoznaną Charlie? Liczyłem, że autorka szykuje plot twist, iż Charlie jest postacią z otoczenia bliźniaczek i zna cała prawdę co się wydarzyło. Zamiast tego mamy poprostu upojną noc, która nie wnosi nic do historii. Kolejne to próba śledztwa przeciwko „Leah” i szukanie na nią dowdów. Widać, że sama autorka nie miała pomysłu jak obrona Chrisa miałaby wygrać rozprawę więc podsuwa poszlaki w postaci papieru toaletowego i kota Leah - serio? Książka była dobra do momentu rozprawy. Brakowało mi rozszerzenia kiedy „Leah” obmyśliła cały plan przeciwko Chrisowi. Autorka miała ciekawy pomysł z bliźniaczkami i cała ich historią, ale zabrakło dobrego zakończenia, które by zachwyciło czytelnika.

Megan odkrywa, że jej mąż ma romans z jej siostrą bliźniaczką Leah. Podczas kłótni z Leah, Megan zabija swoją siostrę. Aby zatuszować zbrodnie Megan postanawia prowadzić podwójne życie udając Leah. Wszystko się komplikuje kiedy jej mąż odkrywa jej mroczny sekret.

Książka ogólnie nie jest zła. Pomysł z Megan i Chrisem jako lektorów całej historii jest wporządku jednak...

Książkę przeczytałam w booktour mamazaczytana.

Megan i Leah to dwie identyczne bliźniaczki. Różni je tylko charakter i sprytnie ukryta blizna po wypadku. Leah zdobywa wszystko co chce po prostu podszywając się pod Megan. W ten sposób kiedyś ukradła jej chłopaka a później książkę, na której zbiła majątek. Teraz Leah jest celebrytką, której historię znają tysiące a Megan męczy się z brakiem pieniędzy i nudnym mężem. Gdy odkrywa, że Leah ukradła jej także męża a w dwójkę próbowali wmówić jej chorobę psychiczną puściły jej nerwy. Spokojna, grzeczna Meg jednym ciosem zabiła siostrę. Postanowiła prowadzić podwójne życie, by zagrać na nosie Chrisowi a przy okazji przywłaszczyć sobie majątek siostry.

Pierwsza część pisana jest z punktu widzenia Megan i tu nie ma wielkiego efektu wow! Ale później...

Druga część to opowieść Chrisa, który o wszystkim wie i też chce zgarnąć kasę.

W trzeciej części wypowiada się Leah. Ale jak to? Przecież ona nie żyje.

Już do końca książki nie będziecie mieć pewności która z sióstr zginęła, i to jest najlepsze. Autorka wprowadza taki zamęt w głowie, że naprawdę można się pogubić. Czy to Megan, czy to Leah? Jak to stwierdzić? Nawet, zdawałoby się, niepodważalny dowód ma pewną wadę, bo bliźniaczki kłamią. Przez cały czas.

Jeśli lubicie książki, które wam mieszają w głowach i co rusz wywracają fabułę do góry nogami to "Sobowtórka" wam się spodoba. Autorka jeszcze na koniec puszcza do czytelnika oko. To ona! Ale czy na pewno?

Książkę przeczytałam w booktour mamazaczytana.

Megan i Leah to dwie identyczne bliźniaczki. Różni je tylko charakter i sprytnie ukryta blizna po wypadku. Leah zdobywa wszystko co chce po prostu podszywając się pod Megan. W ten sposób kiedyś ukradła jej chłopaka a później książkę, na której zbiła majątek. Teraz Leah jest celebrytką, której historię znają tysiące a Megan...

„ Po matce dostałam combo samozaprzeczenia i urojeń.”

Megan i Leah – siostry bliźniaczki, które przestały utrzymywać ze sobą kontakt, gdy wydana zostaje książka o ich życiu. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że książkę w większości napisała Megan, a Leah podstępem na niej zarobiła. Jak się okazuje, ten czyn to nie jedyny nóż, jaki Leah wbiła w serce Megan. Dziewczyna od zawsze musiała mieć wszystko co siostra, nawet jej męża…
Kiedy kobieta dowiaduje się o romansie męża postanawia rozmówić się z siostrą. Niestety ich ponowne spotkanie nie przebiega w pokojowej atmosferze, a kłótnia, która wybucha doprowadza do tragedii. Śmierci Leah.
By ukryć zbrodnię, Megan postanawia prowadzić podwójne życie, by świat nigdy nie poznał prawdy…
„Sobowtórka” to bardzo dobry thriller psychologiczny, w którym wszystkie chwyty są dozwolone, nic nie jest takie jakim się wydaje, autorka do końca trzyma czytelnika w niepewności, wodzi go za nos, zaprowadza w odległe zakamarki i kiedy myślisz, że już wszystkie karty zostały odsłonięte i nic nie jest już w stanie Cię zaskoczyć, to bam, wchodzi zakończenie i nic już nie jest w stanie zebrać Twojej szczęki z podłogi! Polecam to za mało!

„ Po matce dostałam combo samozaprzeczenia i urojeń.”

Megan i Leah – siostry bliźniaczki, które przestały utrzymywać ze sobą kontakt, gdy wydana zostaje książka o ich życiu. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie fakt, że książkę w większości napisała Megan, a Leah podstępem na niej zarobiła. Jak się okazuje, ten czyn to nie jedyny nóż, jaki Leah wbiła w serce Megan....

Męczyłam się mniej więcej od połowy. Autorka nie buduje napięcia, dwa razy przyłapałam ją na tym, że nie pamięta, co pisała wcześniej. Niejasne jest dla mnie, jak jedna z bliźniaczek oszukała system identyfikujący na postawie siatkówki i dlaczego na lotnisku powiodła się identyfikacja na podstawie odcisków palców. Autorka tłumaczy to mętnie i pokrętnie, a jej wywody burzą i tak wątpliwą rozrywkę.

Męczyłam się mniej więcej od połowy. Autorka nie buduje napięcia, dwa razy przyłapałam ją na tym, że nie pamięta, co pisała wcześniej. Niejasne jest dla mnie, jak jedna z bliźniaczek oszukała system identyfikujący na postawie siatkówki i dlaczego na lotnisku powiodła się identyfikacja na podstawie odcisków palców. Autorka tłumaczy to mętnie i pokrętnie, a jej wywody burzą...

Czegoś takiego jeszcze nie czytałam, a takie zdanie mogę napisać tutaj bardzo rzadko. To historia dwóch bliźniaczek, które są niemal identyczne. Z wyglądu, bo na pewno nie z charakteru. Żyją zupełnie innym życiem i pałają do siebie szczerą nienawiścią. Nie bez powodu, ale o tym możecie przeczytać sami. Jedna ma męża, druga ma kochanków. Jednym z nich jest... mąż tej pierwszej. Można się spodziewać, że taka sytuacja to tykająca bomba. Wybuch zmiata z powierzchni ziemi jedną z sióstr. Kain i Abel to przy tym nic. Potem wchodzimy w starannie utkaną intrygę. Udawanie, wodzenie za nos mężą/kochanka, a także wymiaru sprawiedliwości. W pewnym momencie sama się w tym pogubiłam. Dlatego, że ten mąż to też niezły gagatek i wiele spraw on sam ukartował. Zwroty akcji były takie, że co chwilę można było przypuszczać, że ostatecznie z tarczą z tej całej hucpy wyjdzie kto inny. Muszę przyznać, że mocno mnie to wciągnęło.

Czegoś takiego jeszcze nie czytałam, a takie zdanie mogę napisać tutaj bardzo rzadko. To historia dwóch bliźniaczek, które są niemal identyczne. Z wyglądu, bo na pewno nie z charakteru. Żyją zupełnie innym życiem i pałają do siebie szczerą nienawiścią. Nie bez powodu, ale o tym możecie przeczytać sami. Jedna ma męża, druga ma kochanków. Jednym z nich jest... mąż tej...

Jest to chyba moje pierwsze spotkanie z ta autorką ale zdecydowanie nie ostatnie. Ta książka wbiła mnie w fotel chociaż opis nie oddaje tego co znajdziemy w środku. Książka już od prawie początku zaczyna się dość intensywnie, a mniej więcej w połowie następuje szokujący zwrot akcji. Kompletnie się go nie spodziewałam. Uwielbiam takie książki, taka historię. Co do bohaterów to jestem również zaskoczona bo główna rola jest podzielona między właściwie trójką bohaterów bo każdy z nich ma swoje miejsce. Mówię tu o siostrach i o mężu jednej z nich. Postacie są bardzo dobrze wykreowani, z łatwością można ich sobie wyobrazić a niektórych nawet polubić. Jestem pozytywnie zaskoczona tą historią, książkę czytało mi się bardzo dobrze i szybko bo zajęła mi tylko kilka godzin. Z pewnością jeszcze chętnie sięgnę po inne pozycje autorki a tę zdecydowanie mogę polecić osobom, które lubią klimaty rywalizacji między siostrami a nawet ich zastępowanie.

Jest to chyba moje pierwsze spotkanie z ta autorką ale zdecydowanie nie ostatnie. Ta książka wbiła mnie w fotel chociaż opis nie oddaje tego co znajdziemy w środku. Książka już od prawie początku zaczyna się dość intensywnie, a mniej więcej w połowie następuje szokujący zwrot akcji. Kompletnie się go nie spodziewałam. Uwielbiam takie książki, taka historię. Co do bohaterów...

Choć pomysł ciekawy, to jest to wyjątkowo nudna historia. Pierwsze sto pięćdziesiąt stron to po prostu próba lawirowania w dwóch życiach bohaterki. Nudny, rozciągnięty. Potem co nieco się zaczyna dziać. Średnia jak dla mnie.

Choć pomysł ciekawy, to jest to wyjątkowo nudna historia. Pierwsze sto pięćdziesiąt stron to po prostu próba lawirowania w dwóch życiach bohaterki. Nudny, rozciągnięty. Potem co nieco się zaczyna dziać. Średnia jak dla mnie.

"Sobowtórka" to kolejny lżejszy wakacyjny przerywnik pomiędzy bardziej wymagającymi lekturami.

Mamy tu zatem thriller psychologiczny - opowieść o niemal identycznych bliźniaczkach, zabójstwie, ukradzionej tożsamości. Nie musimy rozwiązywać zagadki kryminalnej, nie musimy dowiadywać się kto zabił, to jest jasne od początku. Autorkę i czytelnika bardziej interesuje to, co dzieje się pomiędzy bohaterami, a dzieje się bardzo dużo. Tym bardziej, że nie mamy tu długich, psychologicznych rozważań, zaś akcja pędzi na łeb na szyję i co raz obfituje w nieprzewidziane zwroty. Nie zaznamy tu nudy, opowieść zaczyna się bowiem od zbrodni, po której następuje wielopiętrowa intryga i psychologiczna rozgrywka pomiędzy bohaterami trzymająca nas w napięciu aż do samego finału.
A wszystko to opisane sprawnie i przyciągające uwagę czytelnika, bo w końcu o to w takiej literaturze chodzi.

Ciekawym zabiegiem jest podział struktury powieści na części, w których opowieść prowadzona jest punktu widzenia poszczególnych bohaterów. Dzięki temu możemy zajrzeć w ich emocje, myśli i motywacje. Są to zresztą nieraz postacie dość odstręczające, budzące niechęć czytelnika.
Można oczywiście zastanawiać się nad psychologiczną wiarygodnością bohaterów, można kwestionować realizm zdarzeń, tylko po co?

Dostajemy bowiem niezwykle wciągającą lekturę z dynamiczną akcją, wyrazistymi bohaterami i ciekawą intrygą, która ma za zadanie dostarczyć nam rozrywki i z tego zadania doskonale się wywiązuje.

Natomiast niezwykle ważnym tematem, który porusza książka, a o którym wciąż mówi się niewiele, jest zjawisko gaslightingu czyli manipulacji emocjonalnej ofiarą, poprzez wprowadzenie jej w stan dezorientacji, podważanie tego, co widziała, słyszała, zapamiętała. To okrutna i przerażająca praktyka, związana z przemocą psychiczną, znęcaniem się w związku lub innej sferze życia. Duży plus dla autorki za to, że o takiej formie znęcania się pisze.

Debiutancka powieść Sarah Bonner to jedna z tych książek, które pochłania się w dwa letnie, ciepłe wieczory. Po prostu niezła rozrywka, kiedy ma się ochotę na coś wciągającego.

"Sobowtórka" to kolejny lżejszy wakacyjny przerywnik pomiędzy bardziej wymagającymi lekturami.

Mamy tu zatem thriller psychologiczny - opowieść o niemal identycznych bliźniaczkach, zabójstwie, ukradzionej tożsamości. Nie musimy rozwiązywać zagadki kryminalnej, nie musimy dowiadywać się kto zabił, to jest jasne od początku. Autorkę i czytelnika bardziej interesuje to, co...

Czytam sobie, czytam, z niemałą przyjemnością. Zdaje mi się, że wszystko już wiem, a zwłaszcza, w jakim kierunku zmierza ta historia. Aż tu niespodziewanie autorka zrzuca bombę. A potem jeszcze raz. No nie robi się tego czytelnikowi, który wszystko od nowa poukładał sobie w głowie. :)
A tak na poważnie: rewelacyjna rozrywka!

Czytam sobie, czytam, z niemałą przyjemnością. Zdaje mi się, że wszystko już wiem, a zwłaszcza, w jakim kierunku zmierza ta historia. Aż tu niespodziewanie autorka zrzuca bombę. A potem jeszcze raz. No nie robi się tego czytelnikowi, który wszystko od nowa poukładał sobie w głowie. :)
A tak na poważnie: rewelacyjna rozrywka!