Lena bohaterka, która wzbudza różne emocje. Jest dyrektorką przedszkola, kobietą wydawałoby się poukładaną, rzeczową jednak od samego początku coś w niej nie gra. Kiedy przypadkowo poznaje mężczyzny i zaczynają się spotykać okazuje się, że jest też pogubiona wewnętrznie. Jest to wynik nieudanego małżeństwa. Historia bohaterki pokazuje nam jak ciężko jest zaufać osobą, które są po przejściach. Ile trzeba starań żeby przebić skorupę bezpieczeństwa. Z drugiej strony osoby porzucone mogą uwierzyć, że są jeszludzie na świecie, którym warto zaufać i mogą dać nam szczęście i miłość. Miałam tylko jedno „ale"do Marcina starającego się o serce Leny. Za bardzo stawiał na swoim czasami nie dając wyboru Lenie. Bardzo mnie to irytowało. Jednak mimo tego małego minusa książkę warto przeczytać.

Lena bohaterka, która wzbudza różne emocje. Jest dyrektorką przedszkola, kobietą wydawałoby się poukładaną, rzeczową jednak od samego początku coś w niej nie gra. Kiedy przypadkowo poznaje mężczyzny i zaczynają się spotykać okazuje się, że jest też pogubiona wewnętrznie. Jest to wynik nieudanego małżeństwa. Historia bohaterki pokazuje nam jak ciężko jest zaufać osobą, które...

Pani Elżbieta Ceglarek autorka książki pt.''Drugie życie Leny'' przedstawia losy kobiety o imieniu Lena, będącej w średnim wieku.

W trakcie czytania zadałam sobie kilka pytań dotyczących zachowań bohaterki:

Co skłoniło Lenę do podjęcia ważnych decyzji i czym się kierowała, podejmując je, dlaczego się bała zaufać wszystkim mężczyznom?

Odpowiedzi na zadane przeze mnie pytania odnalazłam w każdej cząstce czytanego rozdziału książki.

Lubię, gdy poszczególne napisane wątki są tak zobrazowane, że stanowią zagadkę dla czytelnika.

Z Leną można się zaprzyjaźnić pomimo tego, że jest to bohaterka o twardym, zasadowych charakterze.

Ciekawostkę stanowi tutaj występuje podobieństwo dotyczące mojej osoby względem zainteresowań z Leną bohaterką książki, muzyki oraz pasji pedagogicznej. Z tym że ja potrafię szybciej podjąć decyzję, a Lena dokonuje głębszych analiz i nie lubi zachowań niespodziewanych, irytują ją.

Troskliwość, miłość, pasja, wzajemna życzliwość występująca po zapoznaniu się w momencie czekania na ten trudny gest, który jest trudno wykonać, jeśli o kwestię zaufania w związku.

Czy Lena dokonać właściwego życiowego wyboru kierujących się własnymi zasadami, broniąc się przy tym na wszelkie sposoby?

''Drugie życie Leny'' to książka napisana z pasją, charyzmą, doskonale opracowane i opracowane są teksty dialogowe, które nadają barwności i pasują do całości.

Okładka twarda w kolorze jasnoniebieskim przedstawia, w tle kobietę o dwóch twarzach, zawiera 402 strony, wydana przez Wydawnictwo rozpisani.pl.

Polecam przeczytanie tej książki ze względu na to, że każdy z nas odnajdzie siebie w zagubionym świecie miłości, lekkiego szaleństwa, podejmowania trudnych decyzji, które mogą zmienić całe nasze życie.

Warto jest czekać na właściwego mężczyznę, który pokona wszystko, aby wygrać z przeciwnościami partnerskiego związku w drodze do doskonalenia szczęścia, które jest potrzebne w życiu.

Pani Elżbieto czekam na kolejną książkę, która przyciągnie i będzie stanowiła receptę, zagadkę, poradę na etapy życiowe, które odgrywają w życiu każdego ważną rolę.

Pani Elżbieta Ceglarek autorka książki pt.''Drugie życie Leny'' przedstawia losy kobiety o imieniu Lena, będącej w średnim wieku.

W trakcie czytania zadałam sobie kilka pytań dotyczących zachowań bohaterki:

Co skłoniło Lenę do podjęcia ważnych decyzji i czym się kierowała, podejmując je, dlaczego się bała zaufać wszystkim mężczyznom?

Odpowiedzi na zadane przeze mnie...

„ … Tak skonstruowane jest życie.
Nie uciekniemy przed zdradą i upokorzeniem,
ale przed szczęściem i miłością, też nie mamy szansy uciec...”

Kobieta w średnim wieku i po przejściach, w zasadzie niewiele pragnie od życia. Najczęściej, świętego spokoju. Nie dla niej miłosne wzloty, upojne noce, czy romantyczne wyznania. Ale czy na pewno? O sile uczucia, w dość wyważonej powieści obyczajowej, Elżbieta Ceglarek łamie stereotypy. Bo co zrobić, gdy szara rzeczywistość, dopomina się o zwyczajne zadania?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Elżbiety Ceglarek. Powiem szczerze, że poznałyśmy się z autorką wirtualnie, na facebooku. Nowe znajomości bywają owocne i teraz, mogę przedstawić Wam, moje spostrzeżenia na temat powieści pt. „Drugie życie Leny”. Pani Ela urodziła się w Zgorzelcu. Od wielu lat, mieszka w Bełchatowie i jest dyrektorką jednego z bełchatowskich przedszkoli. Podczas pracy nad publikacją, towarzyszyła jej twórczość Wojciecha Kilara i Anny German. Prywatnie, to bardzo wesoła i kontaktowa osoba.

Miejscem akcji jest Warszawa. Zakorkowana stolica sprawia, że można zagubić się w miejskim gąszczu i przysłowiowym wyścigu szczurów. Nasza bohaterka Lena Zawrocka, również jest dyrektorką przedszkola i nie wierzy w przypadkowe zrządzenie losu. A może jest całkiem odwrotnie? Przecież każdy w życiu może trochę pobłądzić, potknąć się i to niekoniecznie na schodach.

Rozwód z mężem był bolesnym doświadczeniem. Może dla tego, kobieta nie ufa mężczyznom. Mieszka na Mokotowie, na trzecim piętrze. Prowadzi dość uporządkowane życie, ale boi się żyć pełną piersią. Gdy poznaje Marcina Prajsa, traci zdrowy rozsądek.

Przystojny ginekolog jest dość majętny. Ma nienaganne maniery, ale jest zbyt gadatliwy. Ponadto pragnie być oddany swojej pracy. Ale czy to wystarczy, by zdobyć zaufanie Leny? A może, nasi bohaterowie na siebie czekali? Albo, to tylko przelotna znajomość? Pytań i odpowiedzi jest wiele, tak jak i emocji, które są wyzwalane z każdą kolejną stroną powieści.

Ciekawym tematem są poruszane „sprawy łóżkowe”. Kobieta boi się, ale wewnętrznie pragnie prawdziwego szczęścia. Znacząca jest też kwestia urażonej dumy. Fajnie napisaną powieść, lekko się czyta i ciągle, coś się w niej dzieje.

Liczę na to, że spotkamy się z pisarką osobiście, wymienimy nasze spostrzeżenia i uwagi, na temat życia, książek i pisania, które jest pasją, ale i ciężkim kawałkiem chleba.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
(www.redaktor21.bloog.pl)

P.S Dziękuję za miłe słowa w dedykacji ;-)

Wydawnictwo: Rozpisani.pl
Oprawa: miękka
Liczba stron: 404

„ … Tak skonstruowane jest życie.
Nie uciekniemy przed zdradą i upokorzeniem,
ale przed szczęściem i miłością, też nie mamy szansy uciec...”

Kobieta w średnim wieku i po przejściach, w zasadzie niewiele pragnie od życia. Najczęściej, świętego spokoju. Nie dla niej miłosne wzloty, upojne noce, czy romantyczne wyznania. Ale czy na pewno? O sile uczucia, w dość wyważonej...

"Większość życia raczkujemy zaledwie, a tylko czasami udaje się nam wstać i na wyprostowanych nogach iść do przodu".



Jestem kobietą i wiem, że to właśnie kobiety lubią czytać najczęściej takie książki – o tym, że nasz los nie jest z góry przesądzony, o tym, że gdzieś tam czeka na nas szczęście oraz o tym, że mamy wpływ na nasze życie poprzez podejmowane decyzje. I o tym wszystkim właśnie jest autobiograficzna jak mniemam, książka Elżbiety Ceglarek. Książka, która w mojej opinii została po macoszemu potraktowana przez redaktora.

Elżbieta Ceglarek, rocznik 1965, urodziła się w Zgorzelcu, jest z wykształcenia nauczycielką. Mieszka obecnie w Bełchatowie, gdzie pełni funkcję dyrektorki jednego z funkcjonujących w tym mieście, przedszkoli. Matka dorosłej córki. "Drugie życie Leny" to książka, która powstała w latach 2011 - 2015.

Lena to kobieta w średnim wieku, która zawodowo czuje się spełniona – jest dyrektorką przedszkola. Pewnego dnia, na schodach miejskiego urzędu poznaje Marcina – lekarza ginekologa, któremu udaje się zaprosić bohaterkę na kawę. Tak rozpoczyna się romans, pełen wzlotów i upadków oraz przede wszystkim niezdecydowania Leny w kwestii własnej przyszłości.

"Drugie życie Leny" to powieść obyczajowa, skierowana w głównej mierze do kobiet, która w mojej opinii dotyka ważnych społecznie tematów, jednak jej treść została dość mocno przegadana nad czym ubolewam. Książką winien zająć się dobry redaktor, który z pewnością potrafiłby okroić to, co niepotrzebne i wydobyć na powierzchnię to, co w niej najlepsze. Elżbieta Ceglarek bowiem w swojej powieści zbyt często wydłuża pewne wątki (nawet na kilka stron),które powinny być jedynie zaakcentowane. W utworze znajduje się także zbyt dużo rozmów bohaterów nie wnoszących niczego do fabuły oraz opisów nie mających kompletnie żadnego znaczenia. Przez te mankamenty niestety, tak mocno rozbudowana powieść, licząca sobie ponad 400 stron, w niektórych momentach może czytelnika nieco znużyć.

Historia Leny i jej dylematów posiada jednak także widoczne walory. Otóż autorka w swojej książce z wielkim wyczuciem ukazała skomplikowaną ludzką psychikę w obliczu odkrycia groźnej choroby. To bowiem endometrioza dotknęła główną bohaterkę, a jej zachowanie w obliczu tego faktu – wywołuje wiele ambiwalentnych uczuć. Trafnym w tej płaszczyźnie okazało się zastosowanie przez autorkę pierwszoosobowej narracji Leny, dzięki czemu czytelnik ma sposobność zajrzenia do głowy chorej osoby oraz współodczuwania wszystkich emocji, jakie w tej sytuacji człowiekiem targają.

Mam wrażenie, że Elżbieta Ceglarek w historii Leny zawarła dużo samej siebie – to bowiem jest bardzo wyczuwalne na kartach tej książki. Uważam, że powieść ta byłaby zdecydowanie lepsza i bardziej wciągająca pod względem fabularnym, gdyby "odchudzono" ją ze zbędnych fragmentów, powodujących rozkojarzenie. Mimo wszystko uważam, że "Drugie życie Leny" dla wielu kobiet okaże się z pewnością lekturą motywującą do zmian.

http://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"Większość życia raczkujemy zaledwie, a tylko czasami udaje się nam wstać i na wyprostowanych nogach iść do przodu".



Jestem kobietą i wiem, że to właśnie kobiety lubią czytać najczęściej takie książki – o tym, że nasz los nie jest z góry przesądzony, o tym, że gdzieś tam czeka na nas szczęście oraz o tym, że mamy wpływ na nasze życie poprzez podejmowane decyzje. I o tym...

Książka ciekawa pod względem opisanej historii. Lekka i przyjemna. Przeczytałam ją bardzo szybko. Polecam każdemu. Zachęcam do przeczytania.

Książka ciekawa pod względem opisanej historii. Lekka i przyjemna. Przeczytałam ją bardzo szybko. Polecam każdemu. Zachęcam do przeczytania.

„Drugie życie Leny” to historia o miłości, która przywraca wiarę w uczucia zranionej kobiecie, pozwala znów ufać mężczyźnie, opowieść o miłości, która zmienia życie i nadaje mu sens. Wciąga, emocjonuje, pochłania…

„Drugie życie Leny” to historia o miłości, która przywraca wiarę w uczucia zranionej kobiecie, pozwala znów ufać mężczyźnie, opowieść o miłości, która zmienia życie i nadaje mu sens. Wciąga, emocjonuje, pochłania…

Główną bohaterką książki jest Lena - kobieta w średnim wieku, która jest dyrektorem przedszkola. Gdy wydawać by się mogło, że miłość ma już za sobą, zupełnie przypadkowo w urzędzie miasta poznaje przystojnego lekarza ginekologa - Marcina. Przez długi okres czasu nie umie mu zaufać i nie umie cieszyć się życiem...Czy w końcu uda im się zbudować prawdziwy związek? Czy Lena zaufa Marcinowi? dowiecie się tego czytając książkę...

Książkę "Drugie życie Leny" możemy zaliczyć do gatunku książki obyczajowej, która idealna jest dla kobiet gdyż mówi o codziennym życiu oraz że niczego nie jesteśmy pewne i w każdym momencie los może być przewrotny i nas zaskoczyć.
Ukazuje ona także bardzo ważną kwestię czyli jak poradzić sobie z poważną chorobą jaką jest endometrioza i co się dzieje w psychice bohaterki w związku z tym. Autorka tak pokierowała w książce emocjami iż czytelnik współczuje Lenie choroby i przeżywa ją razem z nią.

Muszę przyznać, że na początku książki główna bohaterka bardzo denerwowała mnie swoim niezdecydowaniem i brakiem zaufania do nowego znajomego, a także tym że długo zwlekała z wizytą u lekarza, natomiast poznając ją coraz lepiej w dalszej części zrozumiałam jej początkowe zachowanie.

Jedynym minusem do jakiego mogę się przyczepić jest to że autorka zbyt wydłużała niektóre wątki książki, które czasem były bardzo nużące i niepotrzebne.

Reasumując książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Główną bohaterką książki jest Lena - kobieta w średnim wieku, która jest dyrektorem przedszkola. Gdy wydawać by się mogło, że miłość ma już za sobą, zupełnie przypadkowo w urzędzie miasta poznaje przystojnego lekarza ginekologa - Marcina. Przez długi okres czasu nie umie mu zaufać i nie umie cieszyć się życiem...Czy w końcu uda im się zbudować prawdziwy związek? Czy Lena...

To już moje drugie spotkanie z Panią Elżbietą Ceglarek bardzo ucieszona,zachwycona jestem tą powieścią,zaskoczyła mnie,ujęła za serce.
Główną bohaterką jest Lena,jest dyrektorką przedszkola,ma dosyć swojego męża alkoholika nadużywającego alkoholu,zrzędliwej,toksycznej matki.
Jest kobietą w średnim wieku,która jest po przejściach tak po prostu niewiele chce i oczekuje od życia.
Najbardziej pragnie świętego spokoju.Nie dla niej miłosne wzloty,romantyczne wyznania,upojne,gorące noce.
Już nadzwyczajnie nie wierzy,że coś jeszcze dobrego może ją spotkać i się wydarzyć.
Pewnego dnia wpada w ramiona przypadkiem przystojnego,eleganckiego mężczyzny gdy spada ze schodów.Przed nim broniąć się z całych sił zaciekle,żeby nie udało się jej porwać temu uczuciu.
Kobieta nie cieszy się życiem,nie ma zaufania do mężczyzn bo zawiedli kobiete,rozczarowanie zaznała z ich strony,boi się zaufać.
Choruje na Endmonterioze,zmaga się z chorobą,wspiera ją Marcin i przy niej jest w tych trudnych chwilach.
Bardzo kocha Lenę i czuje się bardzo szczęśliwy mająć ukochaną swoją.
Kibicowałam bohaterce by udało się jej,zasłużyła na szczęście i miłość prawdziwą.
Lena i Marcin to cudowna para są stworzeni dla siebie.
Wielki Szacunek dla Pani Eli napisała wspaniale swą książkę obyczajową,bardzo dobra fabuła,wartka akcja,postacie wyraziste,pozytywne.
Opracowane dialogi doskonale,wypełnia piękna barwa.
Pełna emocji,uczuć,prawdziwego przekazu,dużo wzruszeń było w książce,wzrusza,intryguje,zaciekawiona byłam tą książką okładka intrygująca,wyjątkowa przyciągnęła mój wzrok,że zdecydowałam się książkę wypożyczyć.
Nie żałuje chwil przy książce i czytania tak wzruszającej,pięknej lektury.

To już moje drugie spotkanie z Panią Elżbietą Ceglarek bardzo ucieszona,zachwycona jestem tą powieścią,zaskoczyła mnie,ujęła za serce.
Główną bohaterką jest Lena,jest dyrektorką przedszkola,ma dosyć swojego męża alkoholika nadużywającego alkoholu,zrzędliwej,toksycznej matki.
Jest kobietą w średnim wieku,która jest po przejściach tak po prostu niewiele chce i oczekuje od...

Czasami człowiek znajduje się w takim punkcie życia, że nic go już nie cieszy, niczego nie oczekuje, nie pragnie, nie marzy... I tylko niespodziewane działanie przewrotnego losu sprawia, że nagle wszystko się zmienia jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki... Oto "Drugie życie Leny", debiutancka powieść Elżbiety Ceglarek, która opowiada właśnie o takich zmianach...

Lena Zawrocka zmuszona służbową koniecznością pojechała do urzędu miasta, gdzie przed upadkiem na schodach uratował ją Marcin Prajs. Straszliwie namolny ordynator ginekologii, choć uprzejmy, grzeczny i ogromnie miły to jednak zbyt natarczywy dla pani dyrektor jednego z warszawskich przedszkoli. Przeszła w swoim życiu wiele, łącznie z toksycznym małżeństwem i teraz marzy o spokoju a nie wchodzeniu ponownie w związek. Ale Prajs tak czaruje, błaga i nalega, że - bardziej dla świętego spokoju, licząc że w końcu się odczepi - Lena zgadza się na spotkanie w kawiarni.

Marcin jest przeciwieństwem byłego męża Zawrockiej, wciąż się do niej dostosowuje, ulega, przemawia jak do dziecka przekonując do swoich racji. Chwilami aż mnie mdliło od tego słodkiego zachowania. Ale przecież w normalnym życiu tak nie jest! Jak długo będzie tak bardzo sielankowo? Do czasu aż Marcin odkryje coś niepokojącego i będzie musiał stoczyć z Leną istną batalię.


"Zawsze najpiękniejsze jest to, co niedoścignione, niemożliwe. Właśnie to chcemy mieć." *


"Drugie życie Leny" to w ogromnej większości "teatr dwóch aktorów", bowiem z rzadka pojawiają się inne postacie, prym wiodą Lena z Marcinem, ich rozmowy, spotkania, wyjścia, wyjazdy. Autorka nie opisuje każdego dnia z ich życia a jedynie te, które mają kluczowe znaczenie w tej historii. Skupia się nie tyle na medycznym ujęciu tematu, ale na uczuciach i odczuciach Leny. Na jej bólu, strachu, negowaniu decyzji lekarzy, kłamstwach dotyczących samopoczucia, które możemy poznać wnikliwie i szczegółowo z uwagi na pierwszoosobową narrację.

Zawrocka jest osobą ogromnie niezdecydowaną, niepewną, marudzącą pesymistką, która żyje z dnia na dzień i nie cieszy się życiem a kiedy dochodzą problemy zdrowotne, uważa że badanie ginekologiczne to tortury, czuje wstyd, skrępowanie, strach i ciągłą niepewność. A przecież wiele kobiet musi się przełamać w tej kwestii. Bohaterka ma wiele talentów i pasji: muzyka, filozofia, czytanie książek.
Lena należy do tej grupy ludzi, którzy lubią sami sobie komplikować życie, zbyt dokładnie wszystko analizuje, po "atrakcjach" z przeszłości nie ufa mężczyznom, co w jej sytuacji nie jest dobre. Często nie zachowuje się jak na dyrektorkę przystało... Po godzinach może być małą dziewczynką?!

Marcin z kolei, nie w każdej sytuacji jest facetem z krwi i kości; chwilami to takie "ciepłe kluchy", wciąż pobłaża i słodzi swojej kobiecie. Ale jednocześnie dba o nią, przekonuje do najbardziej stresujących i przysparzających bólu czynności medycznych, by jako lekarz zadbać o nią, jej zdrowie i życie. W tym samym czasie jego męskie wybory próbuje zmienić inna kobieta, uważając, iż to facet tylko dla niej.

Lena i Marcin.
Ogień i woda.
Umysł ścisły i artystka.
Dwie jakże różne osoby, które połączyła iskra uczucia.

Muszę przyznać debiutantce jedno - wręcz zegarmistrzowską precyzję w opisie bohaterów, ja przedstawiłam tylko kilka spostrzeżeń. Czytając powieść, czytelnik czuje jakby osobiście znał bohaterów, czuje że wie, co odpowiedzą na zadane pytania czy przedstawione propozycje.
Bardzo sugestywny tytuł książki, już od pierwszych chwil intryguje a oryginalnie poprowadzona fabuła sprawia, że czyta się szybko i tak naprawdę bez możliwości odgadnięcia, jaki będzie finał. W tej powieści "czarny charakter" nie jest namacalny, jest nim choroba, która podstępnie atakuje i długo walczy, nie chcąc ustąpić...

Jedynie momentami skróciłabym zbyt długie wątki czy rozmowy, które dotyczyły tego samego tematu i często się powtarzały. Moim zdaniem były niepotrzebnie rozciągnięte. Elżbieta Ceglarek uwielbia posługiwać się zwrotem w stylu dowiedziałam / przekonałam się o tym znacznie później, co sieje w umyśle czytelnika ziarno niepewności co do dalszych wydarzeń w życiu bohaterki. Zapowiada niekoniecznie pozytywne wydarzenia mające dopiero nadejść.



Podsumowując - "Drugie życie Leny" to książka o miłości, przywracaniu nadziei, bezpieczeństwie, szansach kobiet w średnim wieku na szczęście opisująca również sukcesy, porażki, niespodzianki od życia oraz koszmary z przeszłości. Barwna historia o trudnych decyzjach; z dopracowanymi dialogami, świetną charakterystyką postaci, nie do końca oczywista, ale skupiająca się na uczuciach czy przeżyciach pacjenta a nie medycznym ujęciu jego stanu. Tą powieścią autorka przekazuje nam, kobietom, badajmy się!




* E. Ceglarek, "Drugie życie Leny", rozpisani.pl, Warszawa 2016, s. 20

Czasami człowiek znajduje się w takim punkcie życia, że nic go już nie cieszy, niczego nie oczekuje, nie pragnie, nie marzy... I tylko niespodziewane działanie przewrotnego losu sprawia, że nagle wszystko się zmienia jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki... Oto "Drugie życie Leny", debiutancka powieść Elżbiety Ceglarek, która opowiada właśnie o takich zmianach...

Lena...

Lena to kobieta w średnim wieku. Niesie za sobą ogromny bagaż doświadczeń. Jedyne czego chce, to spokoju. Uważa, że nie dla niej już sprawy sercowe. Tymczasem na schodach wpada na pewnego przystojnego mężczyznę. Czy zdoła opuścić swoją strefę komfortu?

Jest to na pewno opowieść o pięknej, szczerej miłości. Przywraca wiarę w to, że w najmniej spodziewanym momencie możemy trafić na tę właściwą osobę. Że życie pisze swoje własne scenariusze, czy nam się to podoba czy nie. Nie mamy na nie wpływu.

Na początku nie lubiłam głównej bohaterki, Leny. Wydawała mi się bardzo infantylna, robiąca problemy z niczego, niestabilna. Ale jak dowiedziałam się przez co przeszła to... zdecydowanie zmieniłam o niej zdanie i zaczęłam patrzeć na nią łaskawszym okiem. Piekło zostawia ślad w psychice każdego.

Książkę mogłabym nazwać dialogiem między Leną a mężczyzną, którego spotyka na schodach. Bo to właśnie ich rozmów jest najwięcej, inne aspekty są na dalszym planie. W niczym to nie przeszkadza. Książkę czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Jest to, powiedziałabym, nietuzinkowa pozycja i zdecydowanie inna niż reszta. Według mnie warto po nią sięgnąć, zwłaszcza jeśli jesteśmy zmęczeni ciężkimi pozycjami i chcemy trochę odpocząć.

Lena to kobieta w średnim wieku. Niesie za sobą ogromny bagaż doświadczeń. Jedyne czego chce, to spokoju. Uważa, że nie dla niej już sprawy sercowe. Tymczasem na schodach wpada na pewnego przystojnego mężczyznę. Czy zdoła opuścić swoją strefę komfortu?

Jest to na pewno opowieść o pięknej, szczerej miłości. Przywraca wiarę w to, że w najmniej spodziewanym momencie możemy...