Urszula Jaksik

Przyznam, że po książkę sięgnęłam z ciekawości poznania stylu autorki, wiedziona bardzo wysokimi ocenami i pozytywnymi opiniami czytelników. I nie zawiodłam się. Po kolejne książki autorki sięgnę z przyjemnością. Wielopłaszczyznowa narracja, płynność wątków oraz tajemnicze niepowiązanie ich ze sobą niemal do samego końca, wzmagają naszą ciekawość, pobudzają domniemania, bo co wspólnego mają bohaterowie, pochodzący z kompletnie różnych światów? I tak właśnie jest na początku, w który, szczerze przyznaję trudno było mi się wgryźć. Nic nie było ze sobą spójne. Poznajemy świat każdego z bohaterów indywidualnie. Ewy, którą wychowywał ojciec. Kiedy matka Ewy znika w tajemniczych okolicznościach zaraz po tym, kiedy umarł młodszy braciszek Ewy, Staś. Matka dziewczyny winiąc siebie za niedopilnowanie synka, odchodzi od córki i męża. Z czasem dowiadujemy się, gdzie się znajduje, co nią kierowało. Ewa emocjonalnie dorasta szybciej od rówieśników. Ma swoje plany, marzenia, do których dąży. Na Teneryfie mieszka Aldona z dorastającym, ale ciężko chorym na serce synem. Ojciec chłopaka mieszka w Polsce, jest cenionym naukowcem, starym kawalerem, w dodatku nie wie, że ma syna. Historia zacznie powoli zataczać koło, by wszystkich bohaterów postawić na jednej ścieżce. Jakiej? Niezwykle absorbująca historia, bardzo autentyczna, poruszająca wiele aktualnych, ale i trudnych tematów. W tej historii jest zarówno radość, jak i rozpacz, wyraziste sylwetki bohaterów, plastycznie wykreowane ich rzeczywistości. A wszystko nakreślone płynną narracją i zaskakującym, refleksyjnym zakończeniem, z którym zostajemy na bardzo długo. Bardzo Wam polecam! https://motylliteracki.blogspot.com/2022/08/odwrocone-zycie-urszula-jaksik.html