Rozpoczęłam czytanie od drugiej części powieści Pani Elżbiety Ceglarek i jestem miło zaskoczona,świetne pióro pisarki,fabuła bardzo dobra toczącą się Historia przejmująca,emocjonalna podejmuje trudny temat przemocy w rodzinie,poznałam Dagmarę,świeża upieczoną babcię zajmującą się nowo narodzonym wnusiem dzieckiem najstarszej córki Jagody,przebywają u niej w domu szwagier,rozmawiają z nią jej dzieci.
Dagmara ma przyjaciółkę Roksanę na,którą zawsze może liczyć i wsparcie,zrozumienie,pomóc odnajduje w niej.
Postać Dagmary nie da się nie polubić jest sympatyczną,dobrą,lecz łatwowierną kobietą żyje w toksycznym związku z mężczyzną,który się znęca fizycznie,psychicznie i maltretuje.
Czytałam powieść z przejęciem,wzruszałam się przy tej lekturze,targały mnie skrajne i mocne emocje towarzyszyły mi od samego początku czytania książki do końca.
Pochłonięta byłam losami Dagmary i bardzo przejęta kibicowałam jej,by w końcu poczuła się szczęśliwa,szczęście i miłość odnalazła.
W raz z pisarką wyruszyłam w jej świat i życie głównej bohaterki,w lekkim przyjemnym języku napisana książka,urzeka mnie i zachwyca,bardzo zachwycona jestem tą lekturą.
Wypoczywałam przy niej i spędziłam cudowny czas.
Wielki szacunek mam dla Pani Elżbiety Ceglarek i cenię bardzo ją i jej pióro pisarskie.
Nie zawiodłam się ponownie na książce,zdecydowanie wzruszona jestem tą cudną,wciagającą i przyjemną książką.

Rozpoczęłam czytanie od drugiej części powieści Pani Elżbiety Ceglarek i jestem miło zaskoczona,świetne pióro pisarki,fabuła bardzo dobra toczącą się Historia przejmująca,emocjonalna podejmuje trudny temat przemocy w rodzinie,poznałam Dagmarę,świeża upieczoną babcię zajmującą się nowo narodzonym wnusiem dzieckiem najstarszej córki Jagody,przebywają u niej w domu...

Z największą przyjemnością przeczytałam II tom powieści autorstwa Pani Elżbiety Ceglarek pt. ''Biznesowa miłość'', w której to byłam wytrwałą obserwatorką życia głównej bohaterki Dagmary oraz jej rodziny.

Tego rodzaju napisane powieści ukazują nam, jak może potoczyć się nasze życie po poniesionych przez nas porażkach prywatnych, jakie w rzeczywistości większość z nas posiada, choć boi się o nich przyznać i opowiedzieć osobie godnej zaufania.

Główną bohaterkę Dagmarę w tej drugiej części powieści poznajemy w nowej roli, którą bardzo lubi, gdyż jest młodą, spełniającą się babcią, która uwielbia spędzać czas ze swoim nowo narodzonym wnuczkiem, synem najstarszej córki Jagody, przyszłym zięciem, rozmowami z młodszymi dziećmi, starszą siostrą, mamą, a nawet otacza ją obecność nieoczekiwana byłego męża oraz zakochanych w niej mężczyzn, którzy mają wiele oczekiwań wobec niej, aby z nimi była, jako kobieta ich życia.

Dagmara toczy ze sobą wewnętrzny dialog i zadaje samej sobie pytania w stylu: czy potrafi kochać, lubić, szanować?

Ona chce, jak każdy być naprawdę kochana, a nie to, że jej uczucie jest, wiecznie wystawiane ciągle na próbę czasu w podjętych nagłych przez nią decyzji względem z kim ma ułożyć sobie życie, aby mogła, poczuć czym jest dla niej to prawdziwe szczęście u boku ukochanego mężczyzny i czy ona je w końcu znajdzie?

Autorka w tej oto drugiej części tomu powieści również nie zapomina, przedstawić, na czym polega prawdziwa wartość przyjaźni, która jest obecnie bardzo potrzebna, a szczególnie Dagmarze, że może ona liczyć na nią w każdej sytuacji ze strony Roksany. Dla niej stanowi to dodatkowy zarobek, gdyż na ogół ze skromnej pensji pielęgniarki nie zawsze można, pozwolić sobie na godne utrzymanie rodziny zakładając z niepewności na obecnym rynku pracy występującej u jej męża kochającego ją, dzieci i z utrzymującego rodzinę z dorywczych prac.

Pojawiają się w tej części również znane miłosne wątki z pierwszej części powieści: przyjaźń z Wiktorem, znajomość z pisarzem Miłoszem oraz z szefem Sebastianem.

Nieoczekiwana ukazuje się Dagmarze tęsknota za dawnym zagranicznym życiem, a w tym za sąsiadem Andre, na którego pomoc mogła zawsze liczyć w każdej zaistniałej dla niej sytuacji, a łączyły ich bardzo dobre relacje oraz wspólne pasje, jakim było pielęgnowanie ogrodnictwa.

Powieść ta składa się z sześciu bardzo dobrze opracowanych rozdziałów.

Moje piąte spotkanie z twórczością Pani Elżbiecie Ceglarek uważam za udane.

Czy zakończenie II tomu tej powieści będzie takie oczywiste, jak początkowo się zakładało, czy jednak będzie, nieco inaczej ono wyglądało, o tym warto, się przekonać czytając, ją?

Autorce powieści Pani Elżbiecie Ceglarek dziękuję za podarowanie mi do recenzowania egzemplarza książki pt. ''Biznesowa miłość''.

Z największą przyjemnością przeczytałam II tom powieści autorstwa Pani Elżbiety Ceglarek pt. ''Biznesowa miłość'', w której to byłam wytrwałą obserwatorką życia głównej bohaterki Dagmary oraz jej rodziny.

Tego rodzaju napisane powieści ukazują nam, jak może potoczyć się nasze życie po poniesionych przez nas porażkach prywatnych, jakie w rzeczywistości większość z nas...

Druga część losów Dagmary chwilę mnie zastanowiła....czy ona jest niezdecydowana czy faktycznie jeszcze nie gotowa na nowy związek.
Wątpliwości szybko się rozwiały tym bardziej że książka niespecjalnie gruba 😁
Czytałam z przyjemnością
Polecam.

Druga część losów Dagmary chwilę mnie zastanowiła....czy ona jest niezdecydowana czy faktycznie jeszcze nie gotowa na nowy związek.
Wątpliwości szybko się rozwiały tym bardziej że książka niespecjalnie gruba 😁
Czytałam z przyjemnością
Polecam.

Przemoc w rodzinie to temat bardzo trudny, ale też coraz śmielej poruszany przez twórców, traktowany coraz poważniej, dzięki czemu czytelnicy mogą zobaczyć mechanizmy zmuszające kobiety do trwania w niszczących związkach, bo przecież to niewyobrażalne, żeby ofiary tkwiły latami w toksycznych związkach. A przecież to się działo i dzieje. Problem delikatny i nie łatwo go opisać tak, aby uzmysłowić czytelnikom, w czym tkwi problem, jak kaci uzależniają od siebie ofiary. Trzeba jednak próbować, bo to pomaga innym zrozumieć wiele sytuacji, zachowań obronnych osób doznających przemocy, fenomen syndromu sztokholmskiego, często też współuzależnienia. Myślę, że Elżbiecie Ceglarek to się udało. Jej dylogia „Dom z kryształu” zawierająca tom pt. „Dom z kryształu” i „Biznesowa miłość” pięknie wprowadza nas w ten trudy do pokazania świat.
Dagmara Stoczek-Promańska to doświadczona pielęgniarka. Jej mąż jest wziętym architektem, dlatego mogą żyć wygodnie i bez martwienia się o oszczędności. Częste wyjazdy służbowe przeplata napięta atmosfera w domu. Bohaterkę poznajemy w chwili, kiedy już ma za sobą jeden „kryzys małżeński”, czyli pierwsze doświadczenie przemocy fizycznej. Nim ta nastąpiła były lata znęcania się psychicznego, pokazy siły, ale też nie codziennie, bo jej mąż, Roman doskonale wiedział, kiedy i jak dać jej do zrozumienia, że musi się go słuchać, że bez niego jest niczym, a kiedy pogłaskać, powiedzieć komplement, przeprosić i obiecać poprawę, bo przecież każdemu zdarza się zbłądzić i on nie jest tu inny. Pozorna czułość przeplata dozowane napięcie. Raz większe, raz mniejsze. Z czasem oczywiście coraz większe. Któż nie uległby i nie zgłupiał, któż nie zacząłby zastanawiać się czy faktycznie to, co mówi bliska osoba nie ma w sobie odrobiny prawdy? Dagmara jest jedną z wielu kobiet, które stopniowo tracą grunt pod nogami. Na szczęście ma bliskich i nie daje się odciąć od przyjaciółek. To pozwala jej zawalczyć o minimum własnej przestrzeni, czyli możliwość zarabiania na siebie, bo nie ma nic gorszego niż ofiara całkowicie zależna od oprawcy. Jej mąż jednak jest sprytny i wymyślił sposób na postawienie na swoim: przeprowadzka do Austrii. Dom pod Wiedniem, w Ottakring ma być szansą na odbudowanie rodziny. Dagmara po pierwszych doświadczeniach pobicia ma wątpliwości, czy powinna jechać z mężem. Do tego dość późno dowiaduje się o konieczności przeprowadzki i musi szybko załatwić zwolnienie z pracy, pozałatwiać sprawy dzieci. Jej wątpliwości podsyca niechęć trójki pociech. Bacznie obserwuje męża i próbuje podjąć najlepszą z możliwych decyzji. Roman jest tu prawdziwym graczem potrafiącym uruchomić odpowiednie emocje i w końcu wszyscy wyprowadzają się z Warszawy. Na miejscu szybko okazuje się, że niewiele prawdy w tym, co obiecywał jej mąż. Do tego bariera językowa hamuje ją w szukaniu pracy. A jakby tego było mało w domu ma tak wiele obowiązków, że nawet nie miałaby siły. Pętla się zaciska, Roman robi się coraz agresywniejszy, Dagmara coraz bardziej wycofana i dbająca o pozory.
„Czułam się ciągle rozbitkiem na ocalałym skrawku nadziei. Nadziei, którą był mój mąż i moja rodzina".
Elżbieta Ceglarek wprowadza nas w świat zawiłych emocji ofiar przemocy w rodzinie. Mamy tu kobietę wykształconą, pracującą w zawodzie, mającą czasami kontakt z osobami takimi jak ona, a jednak jest bierna, bezradna. Zło spotykane w domu sprawia, że nie wie, jaką podjąć decyzję. Z jednej strony chciałaby odejść, uciec, wyjechać, a z drugiej nie potrafi i nawet na odległość jest posłuszna mężowi. Niby wewnętrznie się buntuje, niby jest świadoma, że szkodzi sobie, a jednak całkowicie bezwolna, bezradna, pozbawiona sił i woli odejścia. Wszystko w imię zapewnienia dzieciom rodziny oraz tłumaczenia, że w sumie mąż przecież taki zły nie jest, bo zapewnia byt rodzinie. Ale jakim kosztem?
„Nienawidziłam tych jego rozkazów, tego odrażającego tonu głosu, tej pewności w każdym geście. I siebie nienawidziłam za to, że na okrągło się poddawałam, nie umiejąc przerwać tego, co było tak wstrętne i ohydne. Brakowało mi własnego zdania, asertywności i odwagi".
Austriacka sielanka szybko okazałą się męką. Dzieci coraz częściej niepokoiła sytuacja w domu, napięcie, jakie tworzył ojciec, kłótnie rodziców, jego oskarżenia i insynuacje na temat zdrad żony. Wita przez Romana pajęczyna coraz bardziej dusi jego żonę. Jakby sytuacja w domu nie była łatwa to Dagmara ma wokół siebie bliskich, którzy ciągle tłumaczą jej jak powinna żyć. Wszystko w imię jej dobra. Ciągłe ocenianie, konieczność bronienia męża przed rodziną, ukrywania całego zła sprawia, że trudniej jej podjąć decyzję, bo musiałaby przyznać, że myliła się, a przecież nikt nie lubi przyznawać się do błędów. W „Domu z kryształu” wydaje nam się, że te pouczenia są w imię dobra, mają nakłonić do podjęcia właściwej decyzji. Drugi tom zatytułowany „Biznesowa miłość” rozwiewa wszelkie wątpliwości. Okazuje się, że każdy ma własną wizję szczęśliwego życia bohaterki. Z tego powodu zostanie wciągnięta w nić nieporozumień, spiski mające na celu wyswatanie jej z ideałem, który podoba się jej rodzinie. Z drugiej strony, mimo całej niechęci do jej własnych planów zawsze może liczyć na bliskich. Tylko jak długo? Czy Dagmara da sobie szansę na szczęście? Czy jej serce jeszcze kiedyś szybciej zabije?
„Przecież człowiek żyje po coś, dla kogoś. Jeśli tylko dla siebie, to musi być strasznym egoistą i podłym człowiekiem pozbawionym empatii i wszelkich uczuć! Mamy w ciągu życia wiele misji do spełnienia, tylko trzeba je wypełnić. Trzeba przeżyć życie tak, żeby się niczego nie wstydzić, a na stare lata powiedzieć: Zrobiłem wszystko, co w mojej mocy. By mieć poczucie dumy i spełnienia”.
Elżbieta Ceglarek bardzo umiejętnie nakreśliła bohaterkę będącą ofiarą przemocy w rodzinie. Miałam okazję kilka takich przypadków obserwować i uważam, że pisarce udało się oddać to, co zatrzymuje kobiety przy tyranach. Do tego poruszyła ważny temat ustawiania takiej osoby przez bliskich, swatania, planowania życia, wbijania w poczucie winy. Mamy tu całą masę nieidealnych, ale za to bardzo prawdziwych bohaterów. Ludzi zachowujących się irracjonalnie, ale przecież każdy w życiu kieruje się emocjami i obserwowany z boku może wydawać się śmieszny.
W dylogii nie zabraknie też wątku miłosnego, próby poszukiwania nowej ścieżki. I tu kolejne piękne naszkicowanie portretów mężczyzn, którzy w pewien sposób są zagubieni, nie chcą przyjąć do wiadomości słów Dagmary, każdy jej gest odczytują po swojemu i osaczają ją, przez co jeszcze bardziej zniechęcają. Jak powiodą się wątki miłosne? Czy Dagmara będzie gotowa na to, aby dać szansę któremuś z adoratorów? Czy niespodzianki, które dla niej szykują nie przerosną jej?
„Młodość rządzi się własnymi prawami i ma wiele przywilejów. Ma to do siebie, że idziemy na żywioł, niczego nie kalkulujemy, nie oceniamy, a przede wszystkim – nie doceniamy. Bez zastrzeżenia bierzemy to wszystko, co los stawia na drodze, czym nas kusi i obdziela, co proponuje, a z czym każe się wstrzymać. Życie nie uczy, za co warto wznosić toasty. Częstujemy się ślepą miłością jak narkoman marihuaną, nie zważając na konsekwencje. Niestety, nie zawsze to, co po drodze, jest racjonalne i mądre, los nie zawsze podpowiada prawidłowo. Decyzje są na całe życie, wybory, często nieodwracalne i przykre w skutkach. My możemy się nimi częstować, brać z tacy jak pucharki z lodami, a one albo okażą się smaczne i ulubione, albo wręcz przeciwnie – będziemy mieć po nich torsje i niesmak. Często znajdziemy się w życiu w nieodpowiednim miejscu i nieodpowiednim czasie. Na wiele sytuacji nie mamy wpływu, a mimo tego porywamy się z motyką na słońce. Porywamy się na coś, co dawno jest przesądzone, co dawno skazane na porażkę. Nie widzimy. A jednak dążymy i szukamy miłości doskonałej. Często nie wyrabiamy dopiero wtedy, gdy zaczynają się prawdziwe zakręty, takie, co to nie da się ich przebrnąć, jeśli miałoby się czołg. Wpadamy w pierwszy lepszy dołek, na pierwszej lepszej stacji wykolejamy się i rozpaczliwie szukamy drugiej, mniej niebezpiecznej”.
Pisarka zabiera nas do świata osobistych doznań Dagmary, jej poszukiwania własnej drogi, poszukiwania miłości, osoby, z którą chciałaby stworzyć rodzinę. Aby tego dokonać musi wyjść życiu naprzeciw.
„Z książek nie nauczysz się miłości, nie doświadczysz jej. Nikt nie poda ci jej wprost, nie wręczy do ręki receptury doznań i pragnień. Nikt nie wskaże ci drogowskazu do szczęścia. Jedynym nauczycielem dla samego siebie możesz być ty sam”.

Przemoc w rodzinie to temat bardzo trudny, ale też coraz śmielej poruszany przez twórców, traktowany coraz poważniej, dzięki czemu czytelnicy mogą zobaczyć mechanizmy zmuszające kobiety do trwania w niszczących związkach, bo przecież to niewyobrażalne, żeby ofiary tkwiły latami w toksycznych związkach. A przecież to się działo i dzieje. Problem delikatny i nie łatwo go...

CD. Domu kryształu. I to dosłownie, by zrozumieć tę książkę, obowiązkowo należy przeczytać pierwszą część. A warto, bo ... po przeżywać z Domu Kryształu, czas na "tęczę na niebie". Jakie zmiany zajdą w Dagmarze? Jak Dagmara poradzi sobie i będzie w stanie stworzyć nowy dom? Droga będzie kręta i wyboista, a los lubi rzucać kłody pod nogi.

Za możliwość przeczytania dziękuję Ewelinie z Zaczytanej Ewelki oraz autorce.

CD. Domu kryształu. I to dosłownie, by zrozumieć tę książkę, obowiązkowo należy przeczytać pierwszą część. A warto, bo ... po przeżywać z Domu Kryształu, czas na "tęczę na niebie". Jakie zmiany zajdą w Dagmarze? Jak Dagmara poradzi sobie i będzie w stanie stworzyć nowy dom? Droga będzie kręta i wyboista, a los lubi rzucać kłody pod nogi.

Za możliwość przeczytania dziękuję...

W życiu niestety nie ma nic stałego, a to, w jaki sposób funkcjonujemy, jest w dużym stopniu związane z tym, jak bardzo jesteśmy elastyczni, jak szybko jesteśmy w stanie zaakceptować zmieniającą się rzeczywistość, jaka jest w nas gotowość do podejmowania wyzwań. Sztuką jest też umiejętność rozpoczynania wszystkiego od nowa, a także pozostawiania za sobą przeszłości tak, by zrobić w swoim życiu miejsce na nowych ludzi i nowe rzeczy.
Dagmara długo tkwiła w mało satysfakcjonującym związku z Romanem, a właściwie związku toksycznym, naznaczonym przemocą. Na szczęście otworzyły jej się oczy zanim było za późno, a jedyne dobro, które z tej relacji wyniosła, to trójka wspaniałych dzieci. Po tym, jak Dagmara wróciła z Wiednia do domu z dwójką dzieci, próbowała jeszcze ułożyć sobie życie z pisarzem, który okazał się lekkoduchem, niestrudzenie u jej boku tkwi także Wiktor. To jednak Sebastian, jej szef, skradł serce Dagmary, a choć ta relacja nie należy do najłatwiejszych, to pora podjąć decyzję, czy chcą się w nią w pełni zaangażować. O ile Dagmara jest gotowa, to mężczyzna zaczyna dziwnie się zachowywać, są dni, że nie ma z nim kontaktu, że wydaje się nieobecny lub wręcz zawodzi kobietę, skazując ją na samotne siedzenie przy stoliku i bezcelowe oczekiwanie.
Sebastian i relacja, w którą Dagmara decyduje się zaangażować, to nie jedyny jej problem. Jej najstarsza córka Jagoda, która wraz z partnerem została w Wiedniu, właśnie spodziewa się dziecka, a w czasie pobytu u niej Dagmary, zaczyna rodzić. Świeżo upieczona babcia w pełni angażuje się w pomoc córce, choć jej szczęście mąci przyjazd Wiktora, który po raz kolejny pragnie walczyć o jej miłość. Sytuację dodatkowo komplikuje Roman, który zaczyna żałować rozwodu, który nie potrafiąc ułożyć sobie osobistego życia, znów pragnie znaleźć drogę do serca Dagmary.
Całe szczęście, że pozostając z nim tyle lat w związku kobieta doskonale zna jego posunięcia, wie też, jak dobrym jest manipulatorem. Dlatego też blokuje wszelkie próby zbliżenia się do niej byłego męża cały sów czas w Wiedniu poświęcając córce i wnukowi. Tęskni też za Sebastianem, który jednak jeszcze nie raz ją zaskoczy, wystawiając ich związek na próbę. Czy taka biznesowa miłość ma szansę przetrwać? Czy Dagmara zniesie kolejne problemy i komplikacje? Jak poradzi sobie z nową rolą, w której będzie chciał obsadzić ją Sebastian?
Przekonamy się o tym sięgając po powieść autorstwa Elżbiety Ceglarek, będącą kontynuacją „Domu z kryształu”. Życie, które rozpadło się na naszych oczach w pierwszym tomie książki, teraz w „Biznesowej miłości”, Dagmara będzie próbowała złożyć. Czy jej się to uda? Czy może kobieta znów powtarzać będzie schematy z przeszłości? Czy znajdzie swoje szczęście i mężczyznę, przy którym będzie czuła się bezpiecznie, który da jej wsparcie?
Mimo niewielkiej objętości tego tomu w życiu Dagmary wiele się dzieje, a ona sama zmuszona jest do dokonywania kolejnych trudnych wyborów. Wie jednak, że zawsze jest w stanie sobie poradzić, zatem związek, w którym nie ma miłości, jest nie dla niej. Dlatego też odrzuca Wiktora, choć zapatrzony w nią, niezmiernie zakochany, mógłby zapewnić jej wygodną przyszłość. Ona wybiera jednak trudną miłość do Sebastiana. Ale jednak miłość…
Ta kompilacja gwałtownych zwrotów akcji, rozterek bohaterki z trudami życia codziennego jest nam tak bliska, że autorka mogłaby również dobrze pisać o życiu naszym czy naszych bliskich. Dlatego też lektura książki tak mocno angażuje, my zaś, przyglądając się emocjom bohaterów, lepiej zaczynamy rozumieć swoje.

W życiu niestety nie ma nic stałego, a to, w jaki sposób funkcjonujemy, jest w dużym stopniu związane z tym, jak bardzo jesteśmy elastyczni, jak szybko jesteśmy w stanie zaakceptować zmieniającą się rzeczywistość, jaka jest w nas gotowość do podejmowania wyzwań. Sztuką jest też umiejętność rozpoczynania wszystkiego od nowa, a także pozostawiania za sobą przeszłości tak, by...

Zawirowań w życiu głównej bohaterki ciąg dalszy. Stara sobie na nowo ułożyć życie. Powraca do Warszawy z dwójka młodszych dzieci. Najstarsza córka z chłopakiem zostają w Austrii na studiach. W życiu Dagmary pełno atrakcji. Powraca do pracy pielęgniarki a do dwójki adoratorów dołącza trzeci. A jakby tego było mało Roman nie daje o sobie zapomnieć. Czy główna bohaterka wytrwa w swoim postanowieniu czy może powróci do męża? A jeśli nie mąż to kto? Wiktor, Miłosz czy Sebastian? Czy w życiu Dagmary w końcu zapanuje spokój?

Drugi tom jest bezpośrednią kontynuacją "Domu z kryształu". I jak to z kontynuacjami bywa, warto znać pierwszy tom zanim przystąpimy do czytania tego. W życiu Dagmary nadchodzą zmiany i są one bardzo zgrabnie opisane. Odpowiednio zostały dopasowane emocje do okoliczności. Trzymałam kciuki za nią, by w końcu nastąpiła ta upragniona stabilizacja. Trudy znalezienia swojego miejsca na świecie, poszukiwanie stabilizacji także uczuciowej były pociągnięte płynnie. Nie zabrakło elementów zaskoczenia oraz nawet wydarzeń szokujących. W głównej bohaterce następowała powolna zmiana. Z przyjemnością obserwowałam ten proces. To jak dokonywała wyborów. Dagmara otrzymała w tym tomie więcej tej wewnętrznej siły. Fakt, że nadal okazywała niezdecydowana pomiędzy adoratorami co nadal mnie troszkę irytowało. Powinna stanowczo powiedzieć każdemu z nich co myśli, nawet jeśli sprawiłaby im ból. Ważniejsza jest szczerość niż zwodzenie. To zwodzenie nie zawsze jest właściwe. Po części ją rozumiem, bo przez to co przeszła u boku męża, ma problem z zaufaniem. Jest ostrożniejsza. Akcja powieści nadal utrzymana w tym samym tempie co w tomie pierwszym. Może nie ma szarżowania i gnania na łeb na szyję, tak mimo to trzyma w napięciu i tym oczekiwaniu, co się jeszcze wydarzy, na co zdecyduje się bohaterka i co się stanie z osobami z jej otoczenia. Nie powiem, w pewnym momencie nawet zakręciła mi się w oku łza. Fakt niezaprzeczalny, że życie jest niesprawiedliwe. Szkoda, że to już koniec. Choć z drugiej strony autorka zostawiła otwartą furtkę, którą z chęcią poszłabym i trzeci raz.

Pełna nadziei i zawirowań losu historia dojrzałej kobiety, mocno doświadczonej przez męża, która stara się stanąć stabilnie na nogach i zacząć wszystko od nowa. Zacząć z czystą kartą i spisywać nową historię. Autorka stworzyła realną, wręcz naturalną historię, ze zwykłymi bohaterami, którzy swoją prostotą przyciągają. Nie przekoloryzowani, nie przeciągnięci w żadna ze stron, ot tacy jak my. Ale mają w sobie coś takiego, co mnie do nich przyciągało. Może to ich ciepło? Może ta wrażliwość? A może to, że każdy trzyma się nadziei i pragnie szczęścia? Bo szczęście i miłość jest najważniejsze. W tym tomie także zwróciłam uwagę na naturalność wypowiedzi bohaterów i na plastyczność opisów. Drobiazgowe a jednak ciekawe. Nie było nudy, choć ten tom podobał mi się mniej od swego poprzednika. Jeśli to, co opisałam ze swoich wrażeń jest zbliżone do tego, co lubicie w lekturze, bądź się nawet pokrywa to śmiało możecie czytać "Biznesową miłość". Tylko od razu radzę zacząć od części pierwszej, aby poznać piekło, jakie przeszła główna bohaterka u boku mężczyzny, któremu ślubowała miłość, wierność i uczciwość małżeńską, oraz to jak daleka była droga do tego momentu, w którym aktualnie się ona znajduje.

Polecam.

Zawirowań w życiu głównej bohaterki ciąg dalszy. Stara sobie na nowo ułożyć życie. Powraca do Warszawy z dwójka młodszych dzieci. Najstarsza córka z chłopakiem zostają w Austrii na studiach. W życiu Dagmary pełno atrakcji. Powraca do pracy pielęgniarki a do dwójki adoratorów dołącza trzeci. A jakby tego było mało Roman nie daje o sobie zapomnieć. Czy główna bohaterka wytrwa...

Książka bardzo mnie wciągnęła. Kobieta po przejściach zakochuje się w szefie . Czy taka miłość ma sens? C,y lepiej pozostać samej z dziećmi i domem? Bohaterka pokazuje ,że ma. Szczerze polecam .

Książka bardzo mnie wciągnęła. Kobieta po przejściach zakochuje się w szefie . Czy taka miłość ma sens? C,y lepiej pozostać samej z dziećmi i domem? Bohaterka pokazuje ,że ma. Szczerze polecam .

"Biznesowa miłość" to kontynuacja losów Dagmary i jej bliskich zawartych w "Domu z kryształu". Powieść jest tak niewielkich rozmiarów, że właściwie określiłabym ją mianem nieco bogatszego epilogu.

Dagmara nadal nie jest pewna swych uczuć. Dzieląc swój czas między dzieci, pracę i obowiązki domowe wciąż zatraca swe pragnienia i nie wie komu powinna oddać serce. A żeby podjęcie decyzji było trudniejsze, do jej codzienności powracają mężczyźni, których wcześniej odrzuciła. Co wyniknie z tego mącenia? I dlaczego jej rodzina jest negatywie nastawiona do jej wyborów?

Ciekawa jestem czy odgadniecie z kim swoją przyszłość zwiąże Dagmara... Na dodatek w życiu pielęgniarki pojawia się mały chłopiec... a właściwie dwóch. Jaka będzie ich rola?

Ponownie towarzyszymy bohaterce na wyboistych drogach jej życia. Czasami jest wzruszająco, czasem z nutką sensacji, bywa tajemniczo i nostalgicznie. Bardzo podobała mi się zagraniczna przygoda Dagmary z kopertami, choć po cichutku kombinowałam, że rozwiązanie będzie inne.

"Miłość jest nieprzewidywalna i gdy się pojawi, trzeba jej pomagać." ***

Ogromnym plusem powieści są nie tylko ciekawe porównania - na przykład siebie do oderwanego wagonika - ale również uzmysłowienie nam, że nie należy tłamsić uczuć. To historia o niepewności, która jest wpisana w nasze życie. O odrzuceniu, którego się podświadomie boimy. Oraz o losie, który nie zawsze ma rację, czasem musimy mu się przeciwstawić i podjąć swoją decyzję, uważając przy tym, bo wybory bywają nieodwracalne.


"Czasami jedynie ciemna strona medalu wydaje się być tą jasną." ****


Koniecznie muszę pochwalić odmienność wydania tych powieści od poprzednich tytułów autorki - większa czcionka oraz odstępy a także papier znacząco poprawiający komfort czytania - to plusy od strony technicznej a do tego rozwój samej autorki, znacznie ciekawsze i bogatsze dialogi, ciekawsza fabuła, nie powielanie schematów a przede wszystkim wiele tajemnic, zaskoczeń i wzorowaniu się na zwyczajnym życiu zwyczajnych ludzi.




Podsumowując - "Biznesowa miłość" jest przepełniona emocjami a przede wszystkim nadzieją, że poszarpane dusze mają szansę się odrodzić i wzmocnić swoje pokruszone fundamenty. Nie brakuje w nich obłudy, kłamstw, ulotnych chwil, dylematów, rozstajnych dróg i rozgrzebanych uczuć a poniżenie, rozgoryczenie i 'skoki w bok' stanowią spory procent fabuły. Warto poznać tę dylogię.




*** E. Ceglarek, "Biznesowa miłość", Wydawnictwo Literackie Białe Pióro, Warszawa 2020, s. 11
**** Tamże, s. 16

"Biznesowa miłość" to kontynuacja losów Dagmary i jej bliskich zawartych w "Domu z kryształu". Powieść jest tak niewielkich rozmiarów, że właściwie określiłabym ją mianem nieco bogatszego epilogu.

Dagmara nadal nie jest pewna swych uczuć. Dzieląc swój czas między dzieci, pracę i obowiązki domowe wciąż zatraca swe pragnienia i nie wie komu powinna oddać serce. A żeby...

Nie jestem fanką głównej bohaterki - Dagmary, ale w pewnym sensie bardzo mnie ucieszyły jej perypetie z tej części cyklu. Tu bardziej stawia na siebie, mimo, że i tak ciągle pełna jest dylematów i rozterek związanych z mężczyznami w jej życiu. Ciągle pojawia się były mąż, nadal walczy o nią Wiktor, cały czas obecny jest Sebastian, a i tak w końcu Dagmara musi spotkać się z Miłoszem.
Wiem.... Zazdroszczę jej burzliwego życia emocjonalnego! :-)
Jeśli ktoś sięgnął po DOM Z KRYSZTAŁU czyli pierwszą część opowieści z życia Dagmary to zapewne skusi się i sięgnie po jej dalsze losy.
Przyjemna lektura.

Nie jestem fanką głównej bohaterki - Dagmary, ale w pewnym sensie bardzo mnie ucieszyły jej perypetie z tej części cyklu. Tu bardziej stawia na siebie, mimo, że i tak ciągle pełna jest dylematów i rozterek związanych z mężczyznami w jej życiu. Ciągle pojawia się były mąż, nadal walczy o nią Wiktor, cały czas obecny jest Sebastian, a i tak w końcu Dagmara musi spotkać się z...