Jezus Maria, przecież tego się nie da czytać. Fabularnie słabe jak torebka herbaty po piątym zaparzeniu, językowo - straszne - niekonsekwentne, nie mające nic wspólnego z językiem epoki, jakieś straszne wygibusy mające udowadniać, że akcja dzieje się w 1911 roku, brak znajomości podstawowych faktów z historii polskiego feminizmu i na dodatek soft-porno tak naiwne i infantylne, że nie wiadomo czy się śmiać czy płakać. Strata czasu, potworna, nieodżałowana strata czasul.

Jezus Maria, przecież tego się nie da czytać. Fabularnie słabe jak torebka herbaty po piątym zaparzeniu, językowo - straszne - niekonsekwentne, nie mające nic wspólnego z językiem epoki, jakieś straszne wygibusy mające udowadniać, że akcja dzieje się w 1911 roku, brak znajomości podstawowych faktów z historii polskiego feminizmu i na dodatek soft-porno tak naiwne i...

Wciągnęła mnie dopiero pod koniec

Wciągnęła mnie dopiero pod koniec

Książa bardzo przyjemna w odbiorze,ale ma jedną wadę -czyta się ją błyskawicznie.Przyzwyczajona do sag rodzinnych Pani Jax ,ta pozycja wypadła słabo i gdyby autorka pociągnęła tą historię przez kolejne dwa tomy,to myślę,że wyszłaby z tego niezła trylogia.Tu zabrakło mi emocji,chwil zaskoczeń,intryg i tajemnic.
Przenosimy się na początek XX wieku,gdzie poznajemy historię trzech kobiet walczących o godność,niezależność i prawa kobiet.Nie powiem, jest to ciekawa historia,niestety zbyt pobieżnie potraktowana,a szkoda...

Książa bardzo przyjemna w odbiorze,ale ma jedną wadę -czyta się ją błyskawicznie.Przyzwyczajona do sag rodzinnych Pani Jax ,ta pozycja wypadła słabo i gdyby autorka pociągnęła tą historię przez kolejne dwa tomy,to myślę,że wyszłaby z tego niezła trylogia.Tu zabrakło mi emocji,chwil zaskoczeń,intryg i tajemnic.
Przenosimy się na początek XX wieku,gdzie poznajemy historię...

Książka porusza problematykę równouprawnienia kobiet. Z tym problemem mierzą się w niej trzy bohaterki: Karolina – córka adwokata, Paulina – żona zachłannego na pieniądze łowcy dam oraz Lucyna – wykorzystana przez panicza służąca. Niewiele trzeba, by upokorzyć kobietę – także dzisiaj, choć to dzisiaj przybiera także inne formy. Kobieca solidarność i upór tu zwyciężają. Może warto zatem dzisiaj nie skakać sobie nawzajem do oczu? Niestety temat powinien nieść, a ja oceniam tę pozycję niezbyt wysoko. Według mnie jedna ze słabszych książek autorki.

Książka porusza problematykę równouprawnienia kobiet. Z tym problemem mierzą się w niej trzy bohaterki: Karolina – córka adwokata, Paulina – żona zachłannego na pieniądze łowcy dam oraz Lucyna – wykorzystana przez panicza służąca. Niewiele trzeba, by upokorzyć kobietę – także dzisiaj, choć to dzisiaj przybiera także inne formy. Kobieca solidarność i upór tu zwyciężają. Może...

Początek XX wieku - czasy kiedy kobiety nie miały żadnych praw, musiały słuchać ojca a następnie męża. Bez własnego majątku musiały przymykać oko na występki mężów, znajdujących sobie nowe kochanki.
Paulina, Karolina i Lucyna - tytułowe trzy kobiety, które pozornie nic nie łączy, a przewrotny los łączy ich drogi. Każda z nich naiwna, ufna i chciałoby się rzec głupiutka. Przynajmniej do pewnego momentu, kiedy to zaczynają - pod wpływem pewnych zdarzeń w swoim życiu - walczyć o siebie i swoją godność, co nie jest łatwe ze względu na czasy i utarte, niezwykle krzywdzące obyczaje. Za granicą głośno jest o sufrażystkach, walczących o równe prawa, dlatego też każde małe zwycięstwo głównych bohaterek to krok ku lepszemu życiu polskich kobiet.
Czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Autorka nieco przybliża nam losy kobiet z początku XX wieku, które musiały ślepo słuchać mężczyzn, bo według powszechnej opinii porządna kobieta słucha męża lub ojca, a ta walcząca o swoje prawa jest nazywana ladacznicą (a nawet i gorzej!). Bardzo polecam.

Początek XX wieku - czasy kiedy kobiety nie miały żadnych praw, musiały słuchać ojca a następnie męża. Bez własnego majątku musiały przymykać oko na występki mężów, znajdujących sobie nowe kochanki.
Paulina, Karolina i Lucyna - tytułowe trzy kobiety, które pozornie nic nie łączy, a przewrotny los łączy ich drogi. Każda z nich naiwna, ufna i chciałoby się rzec głupiutka....

Przyjemna, wciągająca, napisana językiem pasującym do czasów, w których dzieje się akcja. Kolejna dobra pozycja pani Joanny.
Mam tylko jedną uwagę - pudle nie gubią kłaków, bo to jedna z ras, które nie mają sierści, tylko włosy. Dlatego trzeba je regularnie strzyc, ale za to w domu nie ma wspomnianych wyżej kłaków. Niby drobiazg, ale jednak błąd rzeczowy.

Przyjemna, wciągająca, napisana językiem pasującym do czasów, w których dzieje się akcja. Kolejna dobra pozycja pani Joanny.
Mam tylko jedną uwagę - pudle nie gubią kłaków, bo to jedna z ras, które nie mają sierści, tylko włosy. Dlatego trzeba je regularnie strzyc, ale za to w domu nie ma wspomnianych wyżej kłaków. Niby drobiazg, ale jednak błąd rzeczowy.

Twórczość autorki znam i lubię, bo jestem ogromną fanką powieści historycznych. Byłam też bardzo ciekawa, jak książka wygląda w środku, bo Wydawnictwo FLOW znane jest z tego, że ich powieści są po prostu przepiękne i dopieszczone w każdym calu. I tak też jest tym razem!
Trzy kobiety, które pochodzą z zupełnie różnych światów łączy wspólny cel – walka o możliwość decydowania o swoich życiu w ówczesnej rzeczywistości zdominowanej przez męski punkt widzenia. Karolina to młoda dziewczyna, jest córką znanego adwokata i nie może znieść jego tyranii oraz nie chce patrzeć na uległość matki wobec męża brutala. Lucyna jest służącą w zamożnym dworku, naiwnie ulega młodemu dziedzicowi i wdaje się z nim w romans. Paulina z kolei jest bogatą szlachcianką, chce odejść od męża, a po wyjeździe do Paryża odkrywa, że życie kobiety może wyglądać inaczej niż to, co widziała do tej pory. Czy kobietom uda się pokonać lęk przed społecznym osądem i spełnić swoje marzenia? Czy znajdą szczęście i miłość mimo bycia buntowniczkami? Czy ich niechęć do przystosowania się do panujących obyczajów skazuje ich na samotność? Sprawdźcie sami i udajcie się w podróż do początku XX wieku!
Fabuła książki dzieje się początkowo w trzech różnych lokalizacjach, dzięki czemu poznajemy każdą bohaterkę osobno. Karolina mieszka z rodzicami w Skawinie, jest młodziutka i niedoświadczoną dziewczyną, przez co zostaje brutalnie wykorzystana przez „przyjaciela rodziny”. Nie znajduje pomocy w matce, więc postanawia ukończyć odpowiednie szkoły i zostać prawniczką, aby bronić młode kobiety przed brutalnością mężczyzn. Lucyna służy w Henrykowie na dworku. Staje się obiektem zainteresowania młodego hrabiego, który obiecuje jej miłość, a nawet małżeństwo. Biedna i głupiutka Lucy we wszystko wierzy, a kiedy zachodzi w ciążę właścicielka majątku bardzo szybko się jej pozbywa. Paulina z kolei ma dość męża, który jej nie kocha i zdradza na prawo i lewo. Wyjeżdża do kuzynki do Paryża, a tam ma okazję zasmakować życia pełnego wolności i niezależności. Losy tych kobiet przecinają się wreszcie w Krakowie, aby pomóc przede wszystkim Lucynie, która zostaje oskarżona o zabójstwo swojej wcześniejszej pracodawczyni. Jednak każda z nich, chce też osiągnąć swój mały cel. Kobiety łączy jeszcze fakt, że wszystkie zostały skrzywdzone przez jakiegoś mężczyznę. Książka podobała mi się, ale momentami była dość mocno feministyczna. Sprzymierzone bohaterki pragną także doprowadzić do tego, aby ich oprawców spotkała kara. Chęć zemsty nie do końca jest wątkiem, który lubię, ale tutaj doskonale to rozumiem. Polecam Wam tę książkę, a ja z pewnością dalej będę sięgać po powieści pani Joanny Jax.

Twórczość autorki znam i lubię, bo jestem ogromną fanką powieści historycznych. Byłam też bardzo ciekawa, jak książka wygląda w środku, bo Wydawnictwo FLOW znane jest z tego, że ich powieści są po prostu przepiękne i dopieszczone w każdym calu. I tak też jest tym razem!
Trzy kobiety, które pochodzą z zupełnie różnych światów łączy wspólny cel – walka o możliwość...

Książka nie pokazuje siły kobiet, pokazuje je raczej jako strasznie naiwne, głupiutkie (np scena , gdy doktor każe kobiecie zdjąć pantalony, obmacuje ją, wykorzystuje). Temat potraktowany pobieżnie. Feminizm/emancypacja wyłożone są bardzo łopatologicznie, bohaterki ciągle wygłaszają jakieś przemowy o krzywdach kobiet, ale brzmi to źle, jak z Sexmisji - samiec twój wróg. Czyta się bardzo szybko. Wolę Jax w wojennym wydaniu.

Książka nie pokazuje siły kobiet, pokazuje je raczej jako strasznie naiwne, głupiutkie (np scena , gdy doktor każe kobiecie zdjąć pantalony, obmacuje ją, wykorzystuje). Temat potraktowany pobieżnie. Feminizm/emancypacja wyłożone są bardzo łopatologicznie, bohaterki ciągle wygłaszają jakieś przemowy o krzywdach kobiet, ale brzmi to źle, jak z Sexmisji - samiec twój wróg....

Tym razem Joanna Jax przeniosła nas na początek XX wieku i zapoznała z historią trzech kobiet, które wywodziły się z różnych środowisk, lecz miały jeden cel. Nie zgadzały się z tym, by o ich życiu decydowali mężczyźni i na pewno miały w sobie pierwiastek emancypantek, broniących swej godności i praw.

Karolina była córką znanego adwokata. Jej ojciec lubił zaglądać do kieliszka a przez to trwonił majątek. Matka szukając wyjścia z kiepskiej sytuacji finansowej świadomie popchnęła córkę w ramiona lekarza, który miał słabość do młodych niczego nie świadomych dziewcząt. Karolina otrzymała od lekarza kilka złotych lecz została przez niego zgwałcona.
Druga z kobiet Lucyna, była służącą w zamożnym dworku. Wdała się w romans z młodym dziecińcem, któremu służyła za zabawkę i ufała mu, gdy ten obiecywał jej małżeństwo. Niestety, gdy dziedzic dowiedział się o tym, że Lucyna jest w ciąży wyparł się jej i ich dziecka. W najgorszym momencie życia Lucyna wylądowała na przysłowiowym bruku.
Trzecia z kobiet była bogatą szlachcianką. Wyszła za mąż z miłości, jednak po ślubie przekonała się, że mężowi chodziło wyłącznie o jej posag. Zupełnie nie dbając o uczucia żony zaczął trwonić zdobyty majątek i zdradzać dziewczynę. Paulina postanawia zawalczyć o siebie i na początek wyjechała do Francji, gdzie u boku kuzynki odkryła zupełnie inny świat.

Każda z kobiet była inna, lecz każda na pewnym etapie swego życia zaczęła walczyć o lepsze jutro i o możliwość decydowania o sobie. Karolina tak jak ojciec chciała uczyć się prawa, jednak w kraju nie miała na to najmniejszych szans, gdyż był to zawód, który mógł wykonywać tylko mężczyzna. Lucyna została perfidnie oszukana przez młodego dziedzica, jednak gdy na świecie pojawiła się jej córeczka wiedziała, że musi walczyć. Paulinę mąż zdradzał, jednak i tak nie miała żadnych szans na uwolnienie się od niego, a szczytem jej marzeń była możliwość separacji.
W pewnym momencie losy kobiet krzyżują się ze sobą.

Muszę przyznać, że jestem mile zaskoczona tą opowieścią. Historia wszystkich trzech kobiet wciąga od samego początku. Żyjąc w obecnych czasach zupełnie nie zdajemy sobie sprawy jakie życie wiodły kobiety zupełnie niedawno, gdyż na początku ubiegłego stulecia. Często w filmach mamy piękne historie miłosne z tamtego okresu i widzimy damy w pięknych strojach popijające herbatki i plotkujące o najświeższych wydarzeniach i skandalach towarzyskich.
Joanna Jax pokazała nam kobiety z zupełnie innej strony. Zarówno Kordelia, jak też Lucyna i Paulina zostały na pewnym etapie życia skrzywdzone przez mężczyzn, lecz przeciwstawiły się sytuacji w której się znalazły. Nie chciały żyć w ten sposób, pokornie schylać głowy i nadstawiać twarz do kolejnego policzka.
Książkę oceniam na 7,5 pkt.

Tym razem Joanna Jax przeniosła nas na początek XX wieku i zapoznała z historią trzech kobiet, które wywodziły się z różnych środowisk, lecz miały jeden cel. Nie zgadzały się z tym, by o ich życiu decydowali mężczyźni i na pewno miały w sobie pierwiastek emancypantek, broniących swej godności i praw.

Karolina była córką znanego adwokata. Jej ojciec lubił zaglądać do...

Lucyna, Paulina i Karolina próbują walczyć o swoje prawa na początku XX wieku w tym czasie nie posiadają praw żadnych, dlatego kazde małe zwycięstwo to sukces.

Lucyna, Paulina i Karolina próbują walczyć o swoje prawa na początku XX wieku w tym czasie nie posiadają praw żadnych, dlatego kazde małe zwycięstwo to sukces.