Przeczytałam już kilka książek Śmielaka i ta jest zdecydowanie najsłabsza. Niby zawiła a jednak przewidywalna, od połowy już wiedziałam o co chodzi, miałam nadzieję że na koniec moja teoria się wywali ale szło jak po sznureczku więc bez zaskoczenia. Także moim zdaniem można przeczytać ale są dużo lepsze pozycje jak np. Osada.

Przeczytałam już kilka książek Śmielaka i ta jest zdecydowanie najsłabsza. Niby zawiła a jednak przewidywalna, od połowy już wiedziałam o co chodzi, miałam nadzieję że na koniec moja teoria się wywali ale szło jak po sznureczku więc bez zaskoczenia. Także moim zdaniem można przeczytać ale są dużo lepsze pozycje jak np. Osada.

Dawno nie czytałam tak dobrego kryminału! Świetni bohaterowie, ładnie opisana rzeczywistość, bardzo dobre dialogi bez względu na postać, czyli i kobiety w wieku wszelakim, i dialogi męskie, i rozmowy zawodowców, w tym policjantów. Z odpowiednią dozą wulgaryzmów, autentycznie zabawne.
Można wybaczyć drobne potknięcia, typu buziaki w całkowicie nieodpowiadających momentach czy też określenie kobiety mafioza jako mającej klasę. Nawet żarciki z warszawiaków brzmiały całkiem stosownie ;)
Znakomicie się to czytało. Zdecydowanie polecam!

Dawno nie czytałam tak dobrego kryminału! Świetni bohaterowie, ładnie opisana rzeczywistość, bardzo dobre dialogi bez względu na postać, czyli i kobiety w wieku wszelakim, i dialogi męskie, i rozmowy zawodowców, w tym policjantów. Z odpowiednią dozą wulgaryzmów, autentycznie zabawne.
Można wybaczyć drobne potknięcia, typu buziaki w całkowicie nieodpowiadających momentach...

Czy nikt z was nie myslal chociaż raz żeby zostawić wszystko i pojechać w Bieszczady? A więc w tej historii poznajemy typa który nie był do końca dobrym człowiekiem i ma swoje za uszami i po tragedii która go dotknęła zaczal życie od nowa ale zlo nigdy nie spi. Wrecz wróciło zwielokrotnione. 1 połowa była dobra, środek męczący a zakończenie totalnie nie satysfakcjonujące. To moje 2 podejście do autora , czyta się dobrze, plusem jest poczucie humoru, wątki mitologii słowiańskiej. Mimo to nie sa wybitne historie pomruk jest słabszy od ucichlych ptaków. O ile początek wzbudzał moja ciekawość po połowie wszystko się rozlazło. W każdym razie dam autorowi jeszcze szanse bo mam kilka jego powieści na polce.

Czy nikt z was nie myslal chociaż raz żeby zostawić wszystko i pojechać w Bieszczady? A więc w tej historii poznajemy typa który nie był do końca dobrym człowiekiem i ma swoje za uszami i po tragedii która go dotknęła zaczal życie od nowa ale zlo nigdy nie spi. Wrecz wróciło zwielokrotnione. 1 połowa była dobra, środek męczący a zakończenie totalnie nie satysfakcjonujące....

Fajne to było, kolejna "górska" książka Michała Śmielaka, która mi podeszła przede wszystkim dzięki specyficznemu klimatowi klimatowi Bieszczadzkiej wioski i jej mieszkańców - wszyło z tego takie "Ranczo" na sterydach i chociaż punkt wyjścia jest absurdalny, żeby nie powiedzieć durny, a w środku akcja staje się nieco zbyt zagmatwana (miałem problem z ogarnięciem, który policjan jest czyim synem/zięciem/mężem/bratem) to finalnie "Pomruk" to dobra historia, sprawnie napisana i dająca kupę przyjemności.
Odnajduję się w górach Śmielaka bez mapy.

Fajne to było, kolejna "górska" książka Michała Śmielaka, która mi podeszła przede wszystkim dzięki specyficznemu klimatowi klimatowi Bieszczadzkiej wioski i jej mieszkańców - wszyło z tego takie "Ranczo" na sterydach i chociaż punkt wyjścia jest absurdalny, żeby nie powiedzieć durny, a w środku akcja staje się nieco zbyt zagmatwana (miałem problem z ogarnięciem, który...

Bieszczady - miejsce gdzie się ucieka. I tak samo ucieka główny bohater do wioski, która jak sama nazwa wskazuje - Pomruk - nie jest zbyt otwartym na przyjezdnych miejscem. Ginie młoda dziewczyna i to wokół tej historii osnuta jest mroczna, kryminalne fabuła. Książka poprawna, ale bez iskry "szału" :)

Bieszczady - miejsce gdzie się ucieka. I tak samo ucieka główny bohater do wioski, która jak sama nazwa wskazuje - Pomruk - nie jest zbyt otwartym na przyjezdnych miejscem. Ginie młoda dziewczyna i to wokół tej historii osnuta jest mroczna, kryminalne fabuła. Książka poprawna, ale bez iskry "szału" :)

Początek i koniec jakby inna książka. Postaci trochę nie trzymają się kupy, a zabójca bardzo przewidywalny. 🤨 ale to na tyle negatywów. Dla mnie to p. Śmielak więc czytam w ciemno wszystko co tego Pana! miłość jest ślepa 🤪 klimat, opowieść, pomysł, styl....wszystko, wszystko kocham !! i chce jeszcze ❤️

Początek i koniec jakby inna książka. Postaci trochę nie trzymają się kupy, a zabójca bardzo przewidywalny. 🤨 ale to na tyle negatywów. Dla mnie to p. Śmielak więc czytam w ciemno wszystko co tego Pana! miłość jest ślepa 🤪 klimat, opowieść, pomysł, styl....wszystko, wszystko kocham !! i chce jeszcze ❤️

Kto z nas, umęczonych zakładników korporacji, nie rzucił choćby raz “a może by tak rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady…”? Góry te od dawna przyciągały ludzi poszukujących zapomnienia, nowego życia, ukrycia się przed światem. I wśród tych eskapistów wbrew pozorom dominują ci, którzy mają na sumieniu znacznie więcej niż przeglądanie facebooka w czasie pracy. Jednym z takich jest Stanisław Stadnicki vel Borowy, były gangster, który po śmierci córki, uciekł do maleńkiej osady w Bieszczadach, której mieszkańcy tworzą niewielką, ale zwartą społeczność. I nagle w pobliżu tej sennej wioseczki Stanisław podczas spaceru znajduje trupa zamordowanej dziewczyny, która jak się okaże ma wytatuowany wizerunek jego córki… A to dopiero początek spirali wydarzeń, która kręci się niebezpiecznie blisko Stanisława. Czy swoje pazury w tym wszystkim macza mityczny Bies, w którego wiara jest tak żywa w okolicach Pomruków?

To było moje drugie spotkanie z twórczością Michała Śmielaka i z pewnością nie ostatnie (zresztą właśnie dodałam autora do ulubionych ;-)). Podobnie jak w “Osadzie” autor maluje obraz zamkniętej społeczności, w której ukrył się doskonale zakamuflowany morderca. Mimo, że akcja nie toczy się zawrotnym rytmem, to książka wciągnęła mnie bez reszty, usatysfakcjonowała i dostarczyła świetnej rozrywki. Nie ma tu epatowania naturalizmem, czego osobiście nie lubię, ale groza sytuacji została właściwie oddana. Podoba mi się sposób wprowadzenia postaci, ich charakterystyka i obyczajowe tło. To wszystko jest realne, ale nie przesadzone, nie ma tu zbędnych słów. Mimo, że głównego mordercę podejrzewałam już od jakiegoś czasu, a jedna scena w lesie dała mi całkowitą pewność co do jego tożsamości, to nie odebrało mi satysfakcji i zaskoczenia z finału. Rewelacja, to był jeden z lepszych thrillerów / kryminałów, jakie przeczytałam. Ukłony dla autora!

Kto z nas, umęczonych zakładników korporacji, nie rzucił choćby raz “a może by tak rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady…”? Góry te od dawna przyciągały ludzi poszukujących zapomnienia, nowego życia, ukrycia się przed światem. I wśród tych eskapistów wbrew pozorom dominują ci, którzy mają na sumieniu znacznie więcej niż przeglądanie facebooka w czasie pracy. Jednym z...

…On chodzi koło twojego domu, węszy, szuka słabej duszy, ale nie zostawia śladów, co nie? Słyszysz go, jego człapanie, ciężki oddech, pomruki dobywające się z gardzieli, ale rano nie ma ani śladu….

W Bieszczadach czas płynie wolniej, we własnym, tylko sobie znanym tempie. Ludzie uciekają tutaj, by zaznać spokoju, ukryć się przed pędzącym światem, zostawić to co złe, przykre. Tak właśnie zrobił Stanisław Stadnicki. Wydarzenia sprzed dwóch lat odcisnęły głębokie piętno w psychice bohatera.

"Pomruk" nie jest to powieść z wartką akcją. To raczej spacer, w trakcie którego odkrywamy kolejne tajemnice miejsca oraz bohaterów. Gdzieś między wierszami przemykają istotne informacje, z których tylko wytrawny słuchacz i obserwator może złożyć właściwą całość, a trzeba przyznać, że historia nie ogranicza się do jednej zagadki. Jest wręcz nimi naszpikowana. Otaczający las również skrywa własne tajemnice. Za dnia kusi pięknem, a nocą wywołuje przerażenie. Bies czeka na właściwy moment, by zaatakować. Ale czy to leśne mary są największym złem okolicy?

Ciekawy thriller, który nawet nieźle mi się czytało.

…On chodzi koło twojego domu, węszy, szuka słabej duszy, ale nie zostawia śladów, co nie? Słyszysz go, jego człapanie, ciężki oddech, pomruki dobywające się z gardzieli, ale rano nie ma ani śladu….

W Bieszczadach czas płynie wolniej, we własnym, tylko sobie znanym tempie. Ludzie uciekają tutaj, by zaznać spokoju, ukryć się przed pędzącym światem, zostawić to co złe,...

Kolejne spotkanie z autorem uważam za udane. W pewnym momencie książka zaczęła się ciut dłużyc ale trwało to na szczęście krótko i zaraz wróciła akcja. Ciekawe zakończenie i klimat. Polecam

Kolejne spotkanie z autorem uważam za udane. W pewnym momencie książka zaczęła się ciut dłużyc ale trwało to na szczęście krótko i zaraz wróciła akcja. Ciekawe zakończenie i klimat. Polecam

Ciekawa fabuła, ale postacie jakoś nie trzymają mi się kupy.

Ciekawa fabuła, ale postacie jakoś nie trzymają mi się kupy.