Przyzwoita popularna powieść do szybkiego połknięcia. Iran za czasów szacha i Chomeniniego i bohaterka Aria. Chwilami trochę ekscentryczne dialogi. Miłe spędzenie czasu.

Przyzwoita popularna powieść do szybkiego połknięcia. Iran za czasów szacha i Chomeniniego i bohaterka Aria. Chwilami trochę ekscentryczne dialogi. Miłe spędzenie czasu.

Iran. Mężczyzna imieniem Behruz znajduje niemowlę porzucone w zaułku. Nadaje dziewczynce imię Aria i postanawia się nią zaopiekować. Żona Behruza nie jest zadowolona z obecności dziecka w swoim domu i bardzo źle je traktuje. Pewnego dnia dziewczynka trafia pod opiekę do bogatej wdowy, która zapewnia jej dobre warunki i wykształcenie.

"Aria" to książka z gatunku literatury pięknej autorstwa irajsko-kanadyjskiej pisarki. Jest to debiut autorki, który wchodzi w skład przepięknie wydanej serii "Piąta strona świata". Książka opowiada historię tytułowej Arii, która rozpoczyna się początkiem lat pięćdziesiątych. Przez całą powieść śledzimy losy bohaterki od jej narodzin, aż do dorosłości kiedy to sama jest matką. Na kartkach przeczytamy o tym jak zaraz po przyjścu na świat została porzucona, o okropnym traktowaniu, które musiała znosić w najmłodszych latach, ale też o tym jak jej życie zmieniło się wraz z zamieszkaniem w pięknej posiadłości. Tłem dla opowieści Arii jest trudny czas w Iranie związany z klasowymi oraz religijnymi podziałami w społeczeństwie. "Aria" to wielowątkowa książka o dojrzewaniu i poszukiwaniu siebie, ale również o historii kraju, aspektach politycznych, religii i nadchodzącej rewolucji. Nie jest to łatwa historia, ale z pewnością warto ją poznać, więc oczywiście polecam.

Iran. Mężczyzna imieniem Behruz znajduje niemowlę porzucone w zaułku. Nadaje dziewczynce imię Aria i postanawia się nią zaopiekować. Żona Behruza nie jest zadowolona z obecności dziecka w swoim domu i bardzo źle je traktuje. Pewnego dnia dziewczynka trafia pod opiekę do bogatej wdowy, która zapewnia jej dobre warunki i wykształcenie.

"Aria" to książka z gatunku literatury...

Prawdę mówiąc o ile na początku książka mi się podobała, to im dalej w las, tym było gorzej, bo tym mniej rozumiałam… Narracja staje się coraz bardziej enigmatyczna - m.in. z powodu wyżej wspomnianego - zachowanie bohaterów mało zrozumiałe, a powieść robi wrażenie jakby powieść była zlepkiem jakichś scen, luźno powiązanych ze sobą. Brak wyjaśnienia tła politycznego, więc jeśli ktoś nie jest zorientowany w historii Iranu to niewiele z tego zrozumie. Poza tym co wrażliwsze osoby należy ostrzec przez scenami znęcania się nad dzieckiem.

Prawdę mówiąc o ile na początku książka mi się podobała, to im dalej w las, tym było gorzej, bo tym mniej rozumiałam… Narracja staje się coraz bardziej enigmatyczna - m.in. z powodu wyżej wspomnianego - zachowanie bohaterów mało zrozumiałe, a powieść robi wrażenie jakby powieść była zlepkiem jakichś scen, luźno powiązanych ze sobą. Brak wyjaśnienia tła politycznego, więc...

Myślałam, że to będzie książka związana z egzotyka czyli islamski świat a po prawdzie to nawet trudno powiedzieć o czym jest ta książka,na pewno nudna i nie przeczytałam do końca

Myślałam, że to będzie książka związana z egzotyka czyli islamski świat a po prawdzie to nawet trudno powiedzieć o czym jest ta książka,na pewno nudna i nie przeczytałam do końca

Podczas czytania tej książki zastanawiałem się co z nią nie tak ... Co mi w niej nie pasuje , zgrzyta , uwiera ? W końcu zrozumiałem : to bohaterowie tej książki. Postaci występujące w tej powieści są nie wiarygodni, jest w nich coś nieautentycznego , sztucznego , ich rozmowy, problemy są jakieś oderwane od życia. Wielki, wspaniały Teheran na kartkach tej książki nie istnieje jako miasto - organizm . Ta książka to rozczarowanie , kompletnie niewykorzystany temat ... No i tłumacz i/lub redaktor mogliby się bardziej postarać ...

Podczas czytania tej książki zastanawiałem się co z nią nie tak ... Co mi w niej nie pasuje , zgrzyta , uwiera ? W końcu zrozumiałem : to bohaterowie tej książki. Postaci występujące w tej powieści są nie wiarygodni, jest w nich coś nieautentycznego , sztucznego , ich rozmowy, problemy są jakieś oderwane od życia. Wielki, wspaniały Teheran na kartkach tej książki nie...

Serię książek wydawaną przez Wydawnictwo Albatros i nazwaną intrygująco „Piąta strona świata” łączą nie tylko przyciągające wzrok, graficzne okładki. Dzięki każdej z nich przenosimy się do innego zakątka świata poznając wzruszające losy bohaterów na tle ówczesnych wydarzeń. Ze „Światłem między ocenami” odwiedziłam daleką Australię, a „Aria” przeniosła mnie do niespokojnego Iranu. Z innymi książkami z tego cyklu zajrzymy do Meksyku, Wielkiej Brytanii, Argentyny i Urugwaju, a nie ukrywam, że po lekturze tych dwóch mam na to ogromną ochotę.

Aria to imię dziewczynki porzuconej zaraz po urodzeniu przy śmietniku w centrum Teheranu, gdzie znajduje ją Behruz, kierowca irańskiej armii i przyjmuje na wychowanie. I to jej życie od początku lat pięćdziesiątych XX wieku, aż do wybuchu rewolucji w 1979 roku jest trzonem, wokół którego zachodzą zmiany w tym kraju.

A jest to kraj dzielący obywateli pod względem zamożności i statusu, wyznawanej religii i ze względu na płeć. Tę różnorodność obserwujemy poznając trzy matki Arii. Tę, która ją porzuciła, by chronić ją i siebie przed agresją męża. Tę, która zgodnie z wolą Behruza przyjęła ją pod swój dach znęcając się nad dziewczynką za jej inność. I bogatą wdowę, która rozłożyła nad nią ochronne skrzydła.

To opowieść o dzieciństwie i dojrzewaniu, których warunki wymuszają ciągłą walkę i ogromną wolę przetrwania. O braku poczucia przynależności i próbie odnalezienia swojego miejsca w świecie zdominowanym przez mężczyzn. O przyjaźni i miłości w czasach zmian, chaosu i wojny, która wszystko obraca w pył.

Przyznam, że tej wielowątkowej opowieści nie czyta się łatwo przez wzgląd na emocje, jakie budzi, ale i sporą szczegółowość opisów poruszanych kwestii religijnych, społecznych, politycznych i gospodarczych. Warto jednak dać sobie czas na wejście w ten ukazany z rozmachem świat, by poznać Iran, jakim był kiedyś i jakim się stał w wyniku zatrważającego konfliktu.

Serię książek wydawaną przez Wydawnictwo Albatros i nazwaną intrygująco „Piąta strona świata” łączą nie tylko przyciągające wzrok, graficzne okładki. Dzięki każdej z nich przenosimy się do innego zakątka świata poznając wzruszające losy bohaterów na tle ówczesnych wydarzeń. Ze „Światłem między ocenami” odwiedziłam daleką Australię, a „Aria” przeniosła mnie do niespokojnego...

Mogłaby to być naprawdę ciekawa powieść gdyby tylko tak bardzo się nie ciągnęła. Ktoś napisał w komentarzu, że porzucił ostatnie kilkadziesiąt stron, bo już nie wytrzymał - nie dziwię się. Niby jest miłość, śmierć i rewolucja, jest wielu różnorodnych bohaterów, jest cała masa czasu na przestrzeni którego toczy się opowieść, ale temu wszystkiemu brakuje tempa, akcji i emocji. Poza tym sporo treści jest niezrozumiałej, nagle urywane dialogi, rozmowy nie wyjaśniające o co w sumie chodzi, no i słabo zarysowane tło historyczne - nie każdy wie kto był kim w trakcie rewolucji.
Podczas czytania dwa razy wpadałam w odwiedziny do rodziców (w odstępie kilkutygodniowym) za drugim razem, gdy zupełnie nieświadomie, usiadłam sobie na leżaku z książką, tata mówi do mnie - a ty dalej z tą Iranką😅, no niestety, bardzo ją męczyłam😕

Mogłaby to być naprawdę ciekawa powieść gdyby tylko tak bardzo się nie ciągnęła. Ktoś napisał w komentarzu, że porzucił ostatnie kilkadziesiąt stron, bo już nie wytrzymał - nie dziwię się. Niby jest miłość, śmierć i rewolucja, jest wielu różnorodnych bohaterów, jest cała masa czasu na przestrzeni którego toczy się opowieść, ale temu wszystkiemu brakuje tempa, akcji i...

Nazanine Hozar w swoim debiucie zabiera nas do kraju tajemniczego i odległego nam kulturowo. Odkrywa i pokazuje nam inny świat, bolesny i niezrozumiały. Ale mam świadomość, że inni w takim kraju żyją i muszą się pogodzić z panującymi tam realiami i warunkami. Wyruszamy do Iranu, gdzie poznamy życie naszej bohaterki i spędzimy z nią wiele chwil …
Powracający z pracy kierowca pracująca w irańskiej armii, Behrouz, na drodze słyszy kwilenie. Okazuje się, że w krzakach schowane jest niemowlę. Nie zastanawiając się długo zabiera dziecko do domu i postanawia wychować. Żona jest przeciwna, ale słowo męża jest ostateczne. Dziewczynka otrzymuje imię Aria i zostaje z nimi na stałe. W domu dziecko przeżywa trudne chwile, matka nie ma do niej żadnych pozytywnych uczuć, bije ją i poniewiera. Ojca często nie ma w domu, ale pocieszenie Aria znajduje w kolegi mieszkającego obok, Kamrana. Chłopiec z czasem się w niej zakochuje i pragnie się nią opiekować. Dziewczynka dorasta, zawiązuje nowe znajomości i zmienia otoczenie. Jak opuszczenie domu rodzinnego wpłynie na jej losy? Czy w końcu zazna szczęścia w innej rodzinie? Czy Kamran dotrze do jej serca i zagości w nim na dłużej? Pamiętajmy, że historia zaczyna się w latach 50. XX wieku w Iranie, kraju ogarniętym przemianami i brutalną rewolucją. Wewnętrzne walki i panujący terror nie sprzyjają, wręcz odbierają ochotę do układania sobie szczęśliwej przyszłości.
Aria to historia opowiedziana przez dziewczynkę porzuconą przez matkę. Sierota jest wnikliwym i bacznym obserwatorem życia społecznego, i z czasem, politycznego. Odważna i bystra, potrafi zawalczyć o swoje racje, ma swoje zdanie i potrafi jego bronić. Z upływem czasu staje się dorosłą kobietą i się zakochuje, ma marzenia i pragnie je realizować. Nie jest to łatwe w kraju ogarniętym prześladowaniami i wewnętrznymi walkami. Ludzie są zastraszani i starają się nie narażać władzy, pozbawiani wolności i praw.
To wzruszająca opowieść o trudnej miłości, zarówno tej między kobietą i mężczyzną, ale również rodzicielskiej. Obserwujemy bohaterów jak się zmagają ze swoimi słabościami, jak próbują się odnaleźć i ułożyć sobie życie. A wszystko w bardzo niepewnych okolicznościach i czasach. Tło historyczne kładzie się cieniem na życiu zwykłych ludzi, bohaterów tej powieści. Aria niesie za sobą uniwersalne przesłanie, każdy winien do niego dotrzeć i je krzewić dalej. Obraz bardzo potrzebny w dzisiejszych czasach, warto mieć świadomość, jak może wyglądać życie w kraju, w którym kobiety są pozbawione praw i nie mają głosu.
Lektura trudna i smutna, czyta się powoli, bo tematyka nie należy do łatwych. Skomplikowane losy bohaterów przeplatają się z przemianami polityczno - kulturowymi i wzajemnie przenikają. Ale zdecydowanie warto poświęcić jej kilka dłuższych chwil. Mocny przekaz na długo pozostanie w nas. Zachęcam do lektury, podróży przez świat młodej kobiety usłany trudnymi momentami, które na zawsze odcisną swoje piętno.

Nazanine Hozar w swoim debiucie zabiera nas do kraju tajemniczego i odległego nam kulturowo. Odkrywa i pokazuje nam inny świat, bolesny i niezrozumiały. Ale mam świadomość, że inni w takim kraju żyją i muszą się pogodzić z panującymi tam realiami i warunkami. Wyruszamy do Iranu, gdzie poznamy życie naszej bohaterki i spędzimy z nią wiele chwil …
Powracający z pracy kierowca...

Przeczytałam 320 z 360 stron i nie dam już chyba rady dobrnąć do końca. A te 320 mordowałam miesiąc. Dla mnie to jest książka totalnie o niczym. Można było ciekawie nakreślić tło historyczne, dać jakąkolwiek akcję. Szkoda mi nic doczytać ostatnich kilkudziesięciu stron, ale serio szkoda życia na takie gnioty.

Przeczytałam 320 z 360 stron i nie dam już chyba rady dobrnąć do końca. A te 320 mordowałam miesiąc. Dla mnie to jest książka totalnie o niczym. Można było ciekawie nakreślić tło historyczne, dać jakąkolwiek akcję. Szkoda mi nic doczytać ostatnich kilkudziesięciu stron, ale serio szkoda życia na takie gnioty.

„Aria” to majowa nowość w serii" Piąta Strona Świata". Doskonały debiut Nazanine Hozar przenosi nas w czasie i przestrzeni do Iranu – od lat 50. XX wieku aż do rewolucji w 1979 roku – ale oglądamy go jak nigdy wcześniej, bo oczami sieroty.
📍📖„Krótkie opowieści, nocne wołania. Kiedy śpiewasz arie, świat dowiaduje się o tobie wszystkiego. Zna twoje sny i sekrety. Twój ból i twoją miłość .(…) Nazwę cię Aria, imieniem każdego bólu i każdej miłości na tej ziemi. To będzie tak, jakbyś nigdy nie została porzucona”.

Pewnej nocy kierowca pracujący w irańskiej armii wraca do domu przez Teheran i słyszy płacz. Zaciekawiony, szuka jego źródła i znajduje niemowlę porzucone na poboczu i otoczone przez wygłodniałe psy. Chwyta je i na zawsze zmienia przeznaczenie oraz los małej dziewczynki, którą nazywa Arią. Wzruszająca historia Arii prowadzi nas przez brutalną rewolucję, która w końcu wynosi Ajatollaha Chomeiniego na przywódcę Iranu, i kończy się, gdy Aria zakochuje się i sama staje się młodą matką.

✍️📖 „Nosiłam hidżab całe swoje życie. Tak zostałyśmy wychowane. Ale to było więzienie i moja kryjówka. Wiem, czym jest moje więzienie, ale nigdy nie mogłam go opuścić. Mam osiem córek, nie chcę, by się ukrywały”.

💔„Nie sprzedaje się miłości, kochanie”.

Piękna, miejscami bardzo smutna lektura, ale zdecydowanie potrzebna. Mądre, wartościowe przesłanie wynikające z historii fikcyjnej bohaterki to bardzo ważny głos w literaturze. To głos walczących o godność kobiet, o ich prawa i wolność.
Niesamowite wzruszające opisy i dialogi, zagmatwana kwestia polityczna i to, co w tej powieści najważniejsze, to wątek macierzyństwa.😔💞
Pełna dramatycznych scen powieść o jakże uniwersalny przesłaniu.
Serdecznie polecam tę książkę i dziękuję Wydawnictwu Albatros za cudowną ucztę literacką poszerzają moje horyzonty.

💞📖„Czasem ludzie znajdują w sobie dobro, nie wiedząc, że w nich jest”.

„Aria” to majowa nowość w serii" Piąta Strona Świata". Doskonały debiut Nazanine Hozar przenosi nas w czasie i przestrzeni do Iranu – od lat 50. XX wieku aż do rewolucji w 1979 roku – ale oglądamy go jak nigdy wcześniej, bo oczami sieroty.
📍📖„Krótkie opowieści, nocne wołania. Kiedy śpiewasz arie, świat dowiaduje się o tobie wszystkiego. Zna twoje sny i sekrety. Twój ból i...