Lubię powieści napisane z rozmachem, lubię dygresyjny styl. I emocje. I jak się bardzo dużo dzieje. I lubię lubić bezwarunkowo głównego bohatera.
Tutaj to Roland, mieszkaniec Londynu, taki sobie przeciętniak. Urodził się, dorastał, wszedł w wiek męski, zestarzał się, nie zrobił nic niezwykłego. Ożenił się, wychował syna, pracował, przyjaźnił, kochał. Zwykła kolej rzeczy. Dużo się w jego prostym życiu dzieje, a wiele zdarzeń i ich konsekwencje przeradza się w rozbudowane wątki i doprawdy trudno ocenić który z nich jest wiodący i najbardziej determinuje jego przyszłość. Ten o żonie? Nauczycielce? Internacie? Muzyce? Synu?
Ogólnie „Lekcje” to osobista kronika przemijania, życiowych wyborów, straconych szans, ewolucji poglądów. Oraz zmian zachodzących w ciele, wkraczania w starość, gdy człowiek kurczy się w każdym aspekcie. Uniwersalnie jest. A facet przyzwoity i spełniony, choć sądzi co innego.

Historia życia głównego bohatera jest niewątpliwie ciekawa, ale takie książki już były. Wyróżnia ją rozmach i to, co w tle. Bowiem losy Rolanda ukazane są na tak bardzo rozbudowanym tle najnowszej historii Europy, że mnie to oszołomiło. Wydarzenia, które znam albo przeżyłam, albo działy się tuż za miedzą. Czarnobyl, WTC 11 września, brexit, ataki terrorystyczne w londyńskim metrze, upadek berlińskiego muru, pandemia, izolacja, kolejne Nagrody Nobla i mnóstwo drobnych, znanych mi zdarzeń. To osadzało historię życia Rolanda w czasie i europejskiej przestrzeni i czyniło ją bliską, a jego zmagania znajome. Powstał przykładowy portret urodzonego po wojnie pokolenia wraz z traumami naszej współczesności, o których wiemy, że są, ale się nad nimi nie zastanawiamy.

I wreszcie tytułowe lekcje - te są obecne w wielu aspektach.
Od lekcji muzyki udzielanych Rolandowi przez zmysłową nauczycielkę, co miało niebagatelny wpływ na jego życie.
Poprzez nauki, które odebrał od losu, dla czytelnika - to powtórka z najnowszej historii naszego kontynentu.
Aż po najważniejsze - lekcje życia i przemijania, które Rolandowi podarował autor, a czytelnikowi lektura tej powieści.
Doskonała to lekcja przemijania, traum współczesności, godzenia się z poczuciem braku spełnienia i z tym, że łatwo coś przegapić .

PS. Do tej entuzjastycznej opinii łyżka dziegciu. Czy powieść ma dla mnie usterki? Ano jakieś tam ma…
A teraz miodem to potraktuję: przy wszystkich zaletach i emocjach, które mi zaoferowała - te drobne mankamenty są w ogóle nieistotne. Dla mnie powieść wspaniała.

Lubię powieści napisane z rozmachem, lubię dygresyjny styl. I emocje. I jak się bardzo dużo dzieje. I lubię lubić bezwarunkowo głównego bohatera.
Tutaj to Roland, mieszkaniec Londynu, taki sobie przeciętniak. Urodził się, dorastał, wszedł w wiek męski, zestarzał się, nie zrobił nic niezwykłego. Ożenił się, wychował syna, pracował, przyjaźnił, kochał. Zwykła kolej rzeczy....

Dobra książka, która zyskałaby, gdyby autor ją nieco skrócił - w niektórych momentach, szczególnie pod koniec czułam nadmiar nikomu niepotrzebnych informacji, czasami brakowało tylko smaku jogurtu, który główny bohater jadł na śniadanie :-). Początek książki jest jednak bardzo mocny i to dla niego warto było ją przeczytać.

Dobra książka, która zyskałaby, gdyby autor ją nieco skrócił - w niektórych momentach, szczególnie pod koniec czułam nadmiar nikomu niepotrzebnych informacji, czasami brakowało tylko smaku jogurtu, który główny bohater jadł na śniadanie :-). Początek książki jest jednak bardzo mocny i to dla niego warto było ją przeczytać.

Cześć, kochani! Dziś pragnę podzielić się z Wami moimi wrażeniami po lekturze "Lekcji" autorstwa Iana McEwana. 📖✨

McEwan, znany ze swojego niezwykłego warsztatu pisarskiego, ponownie dostarcza nam literackiego obłędu, który zmusza do refleksji nad naturą człowieka i jego relacjami. "Lekcje" to opowieść o miłości, pożądaniu, zdradzie i konsekwencjach, rozgrywająca się w zaskakującym kontekście edukacyjnym.

Język autora jest hipnotyzujący, pełen głębokich metafor i finezji stylistycznej. McEwan precyzyjnie kreuje postaci, ukazując ich wewnętrzne konflikty i skomplikowane relacje. Czytając "Lekcje", można się zanurzyć w psychologicznej rozgrywce, która trzyma czytelnika w napięciu do samego końca.

Dla miłośników literatury, która stawia pytania i nie daje łatwych odpowiedzi, "Lekcje" to pozycja, którą warto mieć na swojej półce. To intensywna podróż przez labirynt ludzkiej duszy, która zostawi Was zastanawiających się nad moralnymi wyborami i konsekwencjami. 🌟🔍


Recenzja pochodzi z mojego ig @zuziawydro

Cześć, kochani! Dziś pragnę podzielić się z Wami moimi wrażeniami po lekturze "Lekcji" autorstwa Iana McEwana. 📖✨

McEwan, znany ze swojego niezwykłego warsztatu pisarskiego, ponownie dostarcza nam literackiego obłędu, który zmusza do refleksji nad naturą człowieka i jego relacjami. "Lekcje" to opowieść o miłości, pożądaniu, zdradzie i konsekwencjach, rozgrywająca się w...

Genialna książka! Uwielbiam takie międzypokoleniowe sagi rodzinne ze skrywanymi tajemnicami, które wychodzą po latach. Tu mamy dodatkowo kawał historii przełomu  XX i XXI wieku, w którą wplecione jest życie głównego bohatera. Życie dramatyczne, momentami tragiczne, ale moim zdaniem ostatecznie spełnione, choć potoczyło się zupełnie inaczej niż zakładał. Polecam z całego serca!!!

Genialna książka! Uwielbiam takie międzypokoleniowe sagi rodzinne ze skrywanymi tajemnicami, które wychodzą po latach. Tu mamy dodatkowo kawał historii przełomu  XX i XXI wieku, w którą wplecione jest życie głównego bohatera. Życie dramatyczne, momentami tragiczne, ale moim zdaniem ostatecznie spełnione, choć potoczyło się zupełnie inaczej niż zakładał. Polecam z całego...

Książka z trudem ukończona. Styl pisania jest męczący i jedyną pozytywną rzeczą wyciągniętą z tej historii dla mnie są notabene lekcje - to, że w różnych momentach życia potrafimy być całkowicie innymi ludźmi. Bo też główny bohater w różnych etapach swojego życia zupełnie siebie nie przypomina. Doświadczamy wersji Rolanda, jego wersji w rolach, w których się mniej lub bardziej odnajduje. Jego historia czasem jest wciągająca, ale generalnie jest bardzo monotonna, dlatego nawet jeśli zainteresuje na chwilę, to to zainteresowanie za chwilę zamienia się we frustrację.

Autor usilnie stara się przedstawić tło polityczne i przemiany społeczne, które za życia Rolanda się odbywają. Nie czyni jednak tego w sposób, który byłby interesujący. Książkę czyta się z bólem, bohater jest nudny, a ukończenie jej można nazwać przebrnięciem.

Książka z trudem ukończona. Styl pisania jest męczący i jedyną pozytywną rzeczą wyciągniętą z tej historii dla mnie są notabene lekcje - to, że w różnych momentach życia potrafimy być całkowicie innymi ludźmi. Bo też główny bohater w różnych etapach swojego życia zupełnie siebie nie przypomina. Doświadczamy wersji Rolanda, jego wersji w rolach, w których się mniej lub...

Roland Baines, “był dorosłym mężczyzną z kacem i pięciodniowym zarostem, poetą, jak lubił o sobie myśleć,” pozbawiony snu, ze swoim niespokojnym synem Lawrence'em u boku, wspomina szkołę z internatem, szczególnie lekcje muzyki. Jego umysł gorączkowo rozmyśla o Miriam Cornell, jego nauczycielce gry na fortepianie, oraz o jego związku żoną Alissą, która uciekła od małżeństwa i macierzyństwa, pozostawiając go z nawałnicą nieuzasadnionych podejrzeń. Ta epicka powieść jest podróżą przez życie Rolanda, od jego wczesnych lat w Libii, aż do czasów współczesnych i ograniczeń związanych z pandemią. Jak sugeruje tytuł, jest to lekcja życia i bardzo wnikliwe spojrzenie na to, jak zewnętrzne wydarzenia na świecie, nad którymi nie mamy kontroli, wpływają na nas i jak bardziej osobiste doświadczenia kształtują nasze życie i określają jego bieg.
Ian McEwan napisał historię momentami absolutnie fascynującą. Gdy razem z bohaterem odkrywamy powoli i dokładnie wczesne lata sześćdziesiąte w szkole z internatem w Suffolk i relację z jego nauczycielką fortepianu, która niby postrzegana przez palce tajemniczości wywołuje niepokój.
Powieść sprawia, że coś czujesz, skłania do refleksji nad sobą i własnymi życiowymi lekcjami. Są momenty ostrego smutku, są kłamstwa i pogrzebane sekrety.

“Od­wró­ci­ła się do niego, spoj­rza­ła mu głę­bo­ko w oczy i miłym, spo­koj­nym gło­sem, su­ge­ru­ją­cym, że za nic ma pod­glą­da­ją­cy ich świat, ode­zwa­ła się, tym razem w cza­sie przy­szłym, któ­re­go użyła, by te­raź­niej­szość wy­da­ła się ra­cjo­nal­na.”

Roland Baines, “był dorosłym mężczyzną z kacem i pięciodniowym zarostem, poetą, jak lubił o sobie myśleć,” pozbawiony snu, ze swoim niespokojnym synem Lawrence'em u boku, wspomina szkołę z internatem, szczególnie lekcje muzyki. Jego umysł gorączkowo rozmyśla o Miriam Cornell, jego nauczycielce gry na fortepianie, oraz o jego związku żoną Alissą, która uciekła od małżeństwa...

Kolejna powieść Mcewana,którą przeczytałem I mogę ją uznać za najbardziej ciekawie rozbudowaną. W lekcjach wielka historia łączy się, z małą historią w losach głównego bohatera od lat 50 dwudziestego wieku do współczesności kończąc na pandemi Covidu-19.
Sama historia życia głównego bohatera Ronalda Bainesa może wydawać zwyczajna ,jednak znajdują wzloty i upadki także skomplikowane relacje rodzinne,które jak najbardziej aktualnym tematem.
Mcewan bardzo dobrze przedstawia psychologiczne relacje między kobietami i mężczyznami na przestrzeni lat ubiegłego wieku oraz wydarzenia historyczne dotyczące głównie Wielkiej Brytanii i Europy.

Kolejna powieść Mcewana,którą przeczytałem I mogę ją uznać za najbardziej ciekawie rozbudowaną. W lekcjach wielka historia łączy się, z małą historią w losach głównego bohatera od lat 50 dwudziestego wieku do współczesności kończąc na pandemi Covidu-19.
Sama historia życia głównego bohatera Ronalda Bainesa może wydawać zwyczajna ,jednak znajdują wzloty i upadki także...

Jakoś dotrwałam do końca tej książki.

Jakoś dotrwałam do końca tej książki.

"Lekcje" to książka z gatunku literatury pięknej napisana przez brytyjskiego pisarza. Jest to moja pierwsza styczność z piórem autora, która okazała się nie do końca udana. Historia opisana przez pisarza skupia się na życiu Rolanda Bainesa, które poznajemy w dwóch liniach czasowych. Początkowe rozdziały opisują dzieciństwo bohatera, w którym przeczytamy o tym jak nastolatek został uwiedziony przez swoją nauczycielkę. Ta niepokojąca relacja wywarła ogromny wpływ na dorosłe życie mężczyzny, o którym przeczytamy na kolejnych kartkach książki. W późniejszych latach Roland został porzucony przez żonę i musiał podjąć się samotnego wychowania synka. Tłem dla całej historii są powojenne czasy, wątki i aspekty polityczne i społeczne. Niestety mam bardzo mieszane odczucia względem lektury, której przeczytanie zajęło mi naprawdę sporo czasu. Wszystko przez to, że niektóre elementy zawarte w powieści wywoływały we mnie dyskomfort podczas czytania i mam tutaj na myśli głównie wątek związany z niewłaściwą relacją czternastoletniego bohatera z dorosłą nauczycielką. Ponadto całość nie okazała się dla mnie tak angażująca jakbym tego chciała co sprawiło, że odkładając książkę nie miałam większej ochoty, aby do niej wrócić. W moim odczuciu książka zawiera również sporo niepotrzebnych i zbyt szczegółowo opisanych elementów. Zdecydowanie nie jest to "moja" książka.

"Lekcje" to książka z gatunku literatury pięknej napisana przez brytyjskiego pisarza. Jest to moja pierwsza styczność z piórem autora, która okazała się nie do końca udana. Historia opisana przez pisarza skupia się na życiu Rolanda Bainesa, które poznajemy w dwóch liniach czasowych. Początkowe rozdziały opisują dzieciństwo bohatera, w którym przeczytamy o tym jak nastolatek...

Dobrze się czytało, ale trochę za dużo tego wszystkiego - miałam momentami przesyt bogatym tłem historycznym. Podobało mi się, że poznajemy tę historię również z perspektywy dwóch kobiet i mimo iż obiektywnie patrząc wyrządziły swoim zachowaniem zło, jesteśmy w stanie wczuć się w nie i częściowo chociaż je zrozumieć. Świetnie się udało autorowi nie ferować łatwych wyroków.

Dobrze się czytało, ale trochę za dużo tego wszystkiego - miałam momentami przesyt bogatym tłem historycznym. Podobało mi się, że poznajemy tę historię również z perspektywy dwóch kobiet i mimo iż obiektywnie patrząc wyrządziły swoim zachowaniem zło, jesteśmy w stanie wczuć się w nie i częściowo chociaż je zrozumieć. Świetnie się udało autorowi nie ferować łatwych wyroków.