Przesłuchałam zaledwie początek i rzuciłam w kąt wkurzona...

Terapeutka, która bierze stronę podczas sesji.
Terapeutka, która nie rozumie, że nie ma złych ludzi, a jest złe wychowanie.
Terapeutka, która nie rozumie, że w autodestrukcji siebie i związku najbardziej cierpią osoby, które to piekło podświadomie tworzą, a które zawsze są przekreślane przez społeczeństwo, które - idąc względnie oczywistym tokiem myślenia - współczuje jedynie "ofierze", tej drugiej stronie związku...
_______
Tacy ludzie nie powinni pisać książek.

Zero szacunku, zero czułości, zero wyrozumiałości, za to wielka ignorancja.

Przesłuchałam zaledwie początek i rzuciłam w kąt wkurzona...

Terapeutka, która bierze stronę podczas sesji.
Terapeutka, która nie rozumie, że nie ma złych ludzi, a jest złe wychowanie.
Terapeutka, która nie rozumie, że w autodestrukcji siebie i związku najbardziej cierpią osoby, które to piekło podświadomie tworzą, a które zawsze są przekreślane przez społeczeństwo,...

Wcześniej nie wiedziałam kim są autorki i nie czytałam żadnej innej ich pozycji. Teraz jestem w szoku, że Pani Miller jest psychoterapeutką z tak dużym doświadczeniem, bo ja bym w życiu nie chciała skorzystać z jej pomocy, ale po kolei...

Próżno szukać tutaj tytułowej "instrukcji obsługi". To są zwykłe pogaduchy, bez konkretów i bardzo często bez cienia empatii. Kultura wypowiedzi jest tutaj na bardzo niskim poziomie, a im dalej w książkę, tym ciężej przez nią przebrnąć bez frustracji.

Finalnie mam wrażenie, że to nie książka o toksycznych ludziach, a książka napisana przez dwie toksyczne osoby.

Wcześniej nie wiedziałam kim są autorki i nie czytałam żadnej innej ich pozycji. Teraz jestem w szoku, że Pani Miller jest psychoterapeutką z tak dużym doświadczeniem, bo ja bym w życiu nie chciała skorzystać z jej pomocy, ale po kolei...

Próżno szukać tutaj tytułowej "instrukcji obsługi". To są zwykłe pogaduchy, bez konkretów i bardzo często bez cienia empatii. Kultura...

Pani Katarzyna i Pani Suzan odpowiadają na listy i zapytania swoich klientek i pacjentek. Pani Miller ma specyficzne podejście do pewnych sytuacji, całkiem podobne do mojego. Książkę czytałam jak ekspresową psychoanalizę. Tematy dotyczyły toksycznych ludzi, ich zachowań i tego jak sobie z nimi radzić. Czytamy o znajomych, związkach i najbliższej rodzinie. Ciekawa pozycja, która mnie zaciekawiła. Polecam przeczytać.

Pani Katarzyna i Pani Suzan odpowiadają na listy i zapytania swoich klientek i pacjentek. Pani Miller ma specyficzne podejście do pewnych sytuacji, całkiem podobne do mojego. Książkę czytałam jak ekspresową psychoanalizę. Tematy dotyczyły toksycznych ludzi, ich zachowań i tego jak sobie z nimi radzić. Czytamy o znajomych, związkach i najbliższej rodzinie. Ciekawa pozycja,...

Parę osób w moim życiu jest toksycznych książka mi to uświadomiła ale i tak dawno mam takich rzeczy przepracowanych... Poradnik dosyć ciekawy

Parę osób w moim życiu jest toksycznych książka mi to uświadomiła ale i tak dawno mam takich rzeczy przepracowanych... Poradnik dosyć ciekawy

mhm i co tu napisać o tej książce ... nie wiem, mam mieszane uczucia. To co przeczytałem, momentami mnie odrzucało, bo moja matka inaczej mi nagadała .... ale przecież moja matka jest toksyczna (wiem to i bez lektury tej książki a obsługa mojej matki zgodnie ze wskazówkami pań autorek nie za bardzo się sprawdza).
Masz sporo czasu to przeczytaj, jesteś zabiegany to nie czytaj.

mhm i co tu napisać o tej książce ... nie wiem, mam mieszane uczucia. To co przeczytałem, momentami mnie odrzucało, bo moja matka inaczej mi nagadała .... ale przecież moja matka jest toksyczna (wiem to i bez lektury tej książki a obsługa mojej matki zgodnie ze wskazówkami pań autorek nie za bardzo się sprawdza).
Masz sporo czasu to przeczytaj, jesteś zabiegany to nie czytaj.

Totalnie nie dla mnie. Język, styl wypowiadania się. Nie, nie i jeszcze raz nie.

Totalnie nie dla mnie. Język, styl wypowiadania się. Nie, nie i jeszcze raz nie.

Odsłuchane na rowerze. Ciężko mi ocenić.

Odsłuchane na rowerze. Ciężko mi ocenić.

Lubię pogląd na życie Katarzyny Miller, choć trzeba przyznać, że nie każdemu będzie ona odpowiadać. Ale czy nie dlatego na świecie mamy tylu pisarzy/psychologów, którzy potrafią przekonać do siebie innych? Nie jest łatwo w dzisiejszym świecie i coraz częściej czyta się o problemach w relacjach międzyludzkich. O tzw. "dołach", depresjach i załamaniach nerwowych. Bardzo często są one wywołane czynnikiem ludzkim. Trudności w różnych dziedzinach, w pracy, domu, sąsiedztwie czasami prowadzą do gorszego samopoczucia.

Nie ma jednak nic gorszego jak toksyczni ludzie w naszym otoczeniu. Można ich spotkać na każdym kroku, można zatracić się i dać wkręcić w ich grę. Jak tego nie robić? Jak z tym walczyć i nie poddawać się emocjom, które pochłaniają dużą część naszego życia?

Katarzyna Miller stara się sprostać tym wymaganiom i porusza tematy, które znajdziemy w codziennym życiu. Znajdziesz tutaj 31 rozdziałów z różnymi relacjami, problemami.

Przedstawienie historii, krótkie wnioski i wskazówki, a później rozmowy między autorkami. Katarzyną, a Suzan Giżyńską. Najbardziej przypadł mi do gustu język, co bezapelacyjnie ujmuje mnie w książkach z tej serii. Do tego krótkie, kluczowe i rzeczowe informacje. Nie ma bezsensownego lania wody, opowiadania o teorii. Tutaj liczy się życie, a w nim czytelnik, który w każdej z tych historii może odnaleźć kawałek siebie.

Myślę, że to jedna z tych książek, do których czasem warto wracać.

Lubię pogląd na życie Katarzyny Miller, choć trzeba przyznać, że nie każdemu będzie ona odpowiadać. Ale czy nie dlatego na świecie mamy tylu pisarzy/psychologów, którzy potrafią przekonać do siebie innych? Nie jest łatwo w dzisiejszym świecie i coraz częściej czyta się o problemach w relacjach międzyludzkich. O tzw. "dołach", depresjach i załamaniach nerwowych. Bardzo...

Bardzo się zawiodłam na tej książce. Treść przypomina pogaduszki przy kawie, ale nic konkretnego nie zostawia po sobie. Rady autorek są dla mnie czasem dziwne, ale nie to jest najgorsze. Najbardziej zraziły mnie opowieści o własnych, bolesnych doświadczeniach autorek, jakby ta książka była dla nich i im miała pomóc, ulżyć, aby się mogły wygadać. Nie podobała mi się.

Bardzo się zawiodłam na tej książce. Treść przypomina pogaduszki przy kawie, ale nic konkretnego nie zostawia po sobie. Rady autorek są dla mnie czasem dziwne, ale nie to jest najgorsze. Najbardziej zraziły mnie opowieści o własnych, bolesnych doświadczeniach autorek, jakby ta książka była dla nich i im miała pomóc, ulżyć, aby się mogły wygadać. Nie podobała mi się.

Myśl jaka mi się nasuwa po lekturze: jakby autorki posiadały toksyczne cechy.
Może mylne , niektóre komentarze może miały być dosadne, ale jakby takie toksyczne robią wrażenie.

Myśl jaka mi się nasuwa po lekturze: jakby autorki posiadały toksyczne cechy.
Może mylne , niektóre komentarze może miały być dosadne, ale jakby takie toksyczne robią wrażenie.