Samo nazwisko Mark Twain daje gwarancję, że książka będzie dobra. Te jego aforyzmy zawsze lubiłam czytać - był zawsze trafione i niezwykle błyskotliwe.
'Pamiętniki Adama i Ewy' czytałam w gimnazjum - najpierw fragmenty, potem całość wiele lat później. Można powiedzieć, że znajdziemy w niej znaną od wieków historię pierwszych ludzi na ziemi, więc po co się w nią dalej wgłębiać? Jednak można. Mark Twain w książce zawarł to, czego brakowało w pierwotnej wersji w Biblii - uczucia Adama i Ewy. Cała historię widzimy z oddzielnych perspektyw głównych bohaterów. Mamy niepewność, zastanawianie się, czemu ta druga osoba jest, czemu Bóg ją stworzył i wiele innych pytań. Koniec wszystko wyjaśnia, chociaż można łatwo się domyśleć, jakie wtedy uczucia będą do siebie żywić Adam i Ewa.
Ja odebrałam tę książkę z humorem, ale również jako małe uzupełnienie do niby tak oczywistej historii. Mało kto z nas wie przecież, co robili pierwsi ludzie przed całą sytuacją z wężem. Mark Twain wyobraził sobie, jak mogło to wyglądać i umieścił to w tej książce w formie pamiętników. Muszę przyznać, że trafił w samo sedno.
'Pamiętniki Adama i Ewy' to lektura dla każdego - nie trzeba być wierzącym, aby do niej sięgnąć. Najważniejszy punkt to psychologia postaci, nie sam konspekt wiary.

Samo nazwisko Mark Twain daje gwarancję, że książka będzie dobra. Te jego aforyzmy zawsze lubiłam czytać - był zawsze trafione i niezwykle błyskotliwe.
'Pamiętniki Adama i Ewy' czytałam w gimnazjum - najpierw fragmenty, potem całość wiele lat później. Można powiedzieć, że znajdziemy w niej znaną od wieków historię pierwszych ludzi na ziemi, więc po co się w nią dalej...