Pewne historie bywają bardziej skomplikowane niż by się mogło wydawać.

Historia Saszy jest właśnie takim przypadkiem.

Nie można powiedzieć, że wszystko toczyło się dobrze, ale po wielu ciężkich chwilach Sasza odnajduje namiastki szczęścia przy boku Oli.

Lecz jedno nieporozumienie - jedno nieopatrznie zadane pytanie burzy jego misternie budowany spokój, powodując konflikty przede wszystkim z samym sobą.

Jego stały plan działania - ucieczka - tym razem okaże się niemożliwy.
Sasza będzie musiał zmierzyć się z bolesną przeszłością, burzliwą teraźniejszością i nieznaną przyszłością.

•

,,Syn wiosny" to niepozorna książka. Po przeczytaniu opisu sama dokładnie nie wiedziałam czego się spodziewać, ale w pewnym stopniu zaintrygowała mnie tą tajemniczością.

Historia Saszy od samego początku intryguje. Czytelnik stara się cokolwiek przewidzieć, coś przeczuć, ale nie jest to takie proste.
Tak samo trudny do przewidzenia jest Sasza.
Autorka stworzyła bardzo głęboką i autentyczną postać. Dużą rolę w książce odgrywa także pewna choroba psychiczna, zaburzenie o którym mało wcześniej słyszałam. To była ciekawa perspektywa dla mnie, jako czytelniczki.

Książkę czyta się jednym tchem. Naprawdę wciąga i nie pozwala się odłożyć. Dodatkowo porusza bardzo ważne tematy, przez co czytając, łączymy przyjemne z pożytecznym.

Z czystym sumieniem polecam każdemu 🖤

Pewne historie bywają bardziej skomplikowane niż by się mogło wydawać.

Historia Saszy jest właśnie takim przypadkiem.

Nie można powiedzieć, że wszystko toczyło się dobrze, ale po wielu ciężkich chwilach Sasza odnajduje namiastki szczęścia przy boku Oli.

Lecz jedno nieporozumienie - jedno nieopatrznie zadane pytanie burzy jego misternie budowany spokój, powodując...

Zwykle czytam recenzję już po napisaniu swojej. A tym razem zrobiłem wyjątek i chyba dobrze. Bo ja akurat czytałem i to z zapartym tchem pierwszą część opowieści o Saszy. I dlatego druga mnie trochę rozczarowała. W zasadzie opowieść krąży cały czas wokół jednego wątku, którego "wieczne" analizowanie zaczyna po prostu nużyć. To taki moment w odbiorze opowieści, w którym chciałby się wskoczyć do środka i wreszcie zrobić porządek z bohaterami. Dopiero pod koniec książka nabiera rumieńców. O tak, znów autorka w żywiole. Nie mniej polecam, bo mnie styl pisania Magdy jak najbardziej odpowiada.

Zwykle czytam recenzję już po napisaniu swojej. A tym razem zrobiłem wyjątek i chyba dobrze. Bo ja akurat czytałem i to z zapartym tchem pierwszą część opowieści o Saszy. I dlatego druga mnie trochę rozczarowała. W zasadzie opowieść krąży cały czas wokół jednego wątku, którego "wieczne" analizowanie zaczyna po prostu nużyć. To taki moment w odbiorze opowieści, w którym...

Nie czytałam pierwszego tomu serii, jednak nie miało to wielkiego wpływu na mój odbiór książki.

Sasza nie ma łatwego życia. Przez chorobę dwubiegunową cieżko mu dostosować się do rzeczywistości. Jego codzienność jest na pozór stabilna, jednak Sasza czuje się zagubiony. W jego głowie nieustannie kłębią się myśli i sprzeczne uczucia. Nie pomaga fakt bycia osobą biseksualną.

Mężczyzna ma tendencje do mówienia, zanim przemyśli, co chce powiedzieć. Przez tą przypadłość często najprostsze sytuacje mocno się komplikują.

„Syn wiosny” wciąga od pierwszych stron! Z pewnością wynika to z lekkiego pióra autorki, ale także fabuły, która wywołuje w czytelniku masę uczuć. Książka zaskakuje, wzrusza, bawi i daje do myślenia. Bardzo ciekawiło mnie jak ostatecznie potoczą się losy Saszy i mam wrażenie, że to jeszcze nie koniec jego historii. 😉

Bardzo mocno polecam wam ten tytuł! 😊

Nie czytałam pierwszego tomu serii, jednak nie miało to wielkiego wpływu na mój odbiór książki.

Sasza nie ma łatwego życia. Przez chorobę dwubiegunową cieżko mu dostosować się do rzeczywistości. Jego codzienność jest na pozór stabilna, jednak Sasza czuje się zagubiony. W jego głowie nieustannie kłębią się myśli i sprzeczne uczucia. Nie pomaga fakt bycia osobą biseksualną....

„Syn wiosny” jest kontynuacją książki "Na biegunach", przyznam szczerze że nie czytałam pierwszej części, ale nie przeszkadzało mi to w odnalezieniu się podczas lektury.
Przez chorobę dwubiegunowa Sasza gubi się w otaczającej go rzeczywistości. To człowiek pełen niezgodności, niepewności, który próbuje odnaleźć swoja tożsamość i seksualność. Pragnie bliskości drugiej osoby a zarazem przed nią ucieka. A gdy pada odruchowo pytanie „ chcesz się chajtać” wywołuje ono szereg niewygodnych pytań, których następstwem są nie zawsze dobrze podjęte decyzje. Jak potoczą się losy Saszy?
Książka napisana jest z perspektywy głównego bohatera, uatrakcyjniona jego przemyśleniami, co pozwala zidentyfikować się z bohaterem. Akcja toczy się szybko, bohaterzy są dobrze wykreowani, a poruszone przez autorkę problemy pokazują z jakimi dylematami borykają się osoby biseksualne czy z ChAD

„Syn wiosny” jest kontynuacją książki "Na biegunach", przyznam szczerze że nie czytałam pierwszej części, ale nie przeszkadzało mi to w odnalezieniu się podczas lektury.
Przez chorobę dwubiegunowa Sasza gubi się w otaczającej go rzeczywistości. To człowiek pełen niezgodności, niepewności, który próbuje odnaleźć swoja tożsamość i seksualność. Pragnie bliskości drugiej osoby...

"Syn wiosny"- kontynuacja powieści "Dwa bieguny". Mało ustabilizowany świat Saszy może przerażać, ale ten pozornie bardziej ustabilizowany przeraża jeszcze bardziej. "Czasami dopuszczam do siebie myśl, że może jestem psychopatą. Ale tylko czasami i tylko trochę". Czy o psychopatii świadczyć może nadmierna szczerość oraz życiowy sarkazm, paraliżujący strach przed wciągnięciem w trybiki maszyny społecznej zwanej małżeństwo, rodzicielstwo? Albo skupienie się wyłącznie na sobie i swoich uczuciach, zapominając przy tym, że inni też mają swoje uczucia? "Prawda, która mnie określa, zwyczajnie nie istnieje". Nie ma takich ram społecznych, w których by można było mnie zamknąć lub zdefiniować mój charakter, życiową niepoczytalność i aspołeczność. Jakże łatwo zgubić się we własnych myślach, żyjąc "biegunowo" - raz driftem przez rzeczywistość, za chwilę szczelnie zamkniętym w skorupie swojej mentalnej depresyjności. Huśtając się między prawdą i kłamstwem, potrzebą akceptacji, a strachem przed oszustwem, jakim jest norma społeczna.
.
Wkraczając znowu w świat Saszy i podglądając jego życie, próbując rozplątać kłębowisko jego myśli i uczuć- początkowo czujemy jakby przedsmak ewolucji. Wszystko wokół Saszy się zmienia, dojrzewa, nabiera cech dorosłości. Ale czy Sasza również ruszy w tę podróż zwaną "dorosłość"? Czy uzna to jednak za próbę zniewolenia swojego wewnętrznego "ja", skazując tym samym siebie na samotność? Saszę poznajemy bardzo dobrze. Autorka niezwykle skrupulatnie kreśli jego portret. Bogactwo szczegółów, przemyśleń, niuanse relacji z otoczeniem- dają nam obraz człowieka pełnego sprzeczności. Często nad wyraz dojrzałego, którego uwagi dotyczące społeczeństwa są niezwykle trafne, a za chwilę jednak małego chłopca ze swoimi wielkimi marzeniami bez szans na ich spełnienie. Problem stanowi nie tylko jego choroba dwubiegunowa, ale także zaburzony obraz rodziny i stosunków społecznych. Autorka porusza przy tym mnóstwo problemów. Lekkim, nowoczesnym językiem, będącym głosem Saszy- pokazuje coś, do czego dążymy, ale co nie jest dla wszystkich. Momentami bywa zabawnie, czasem ironicznie oraz mocno refleksyjnie lub nawet depresyjnie. Finalnie- mnóstwo emocji.

"Syn wiosny"- kontynuacja powieści "Dwa bieguny". Mało ustabilizowany świat Saszy może przerażać, ale ten pozornie bardziej ustabilizowany przeraża jeszcze bardziej. "Czasami dopuszczam do siebie myśl, że może jestem psychopatą. Ale tylko czasami i tylko trochę". Czy o psychopatii świadczyć może nadmierna szczerość oraz życiowy sarkazm, paraliżujący strach przed...

Sasza jest bardzo skomplikowany to i w życiu sobie non stop miesza. Mężczyzna zmagający się z chorobą dwubiegunową, do tego biseksualny. Autorka przy pomocy głównego bohatera porusza temat ChAD


,,Czasami, kiedy kogoś kochasz, najlepsze, co możesz dla tej osoby zrobić, to z nią nie być."

Akcja toczy się dość szybko, potrafi mocno zaskoczyć, ale i porządnie wzruszyć. 
Bohaterowie są dobrze wykreowani, przepełnieni emocjami, przez co stają się bliscy czytelnikowi. Jest to kontynuacja powieści "Na biegunach". Nie czytałam jej, ale nie przeszkodziło mi to w lekturze. Można tę historię czytać bez znajomości poprzedniej części. Ja chętnie sięgnę po wcześniejszy tom.

“Można całe życie spędzić na takich rozmyślaniach, tylko co one wnoszą? Niepokój i chaos.”

Dziękuję za swój egzemplarz

Sasza jest bardzo skomplikowany to i w życiu sobie non stop miesza. Mężczyzna zmagający się z chorobą dwubiegunową, do tego biseksualny. Autorka przy pomocy głównego bohatera porusza temat ChAD


,,Czasami, kiedy kogoś kochasz, najlepsze, co możesz dla tej osoby zrobić, to z nią nie być."

Akcja toczy się dość szybko, potrafi mocno zaskoczyć, ale i porządnie...

Sasza to facet po trzydziestce, który potrafi skomplikować sobie życie jak nikt inny! Sasza nie umie zwyczajnie powiedzieć "nie". Facetem co chwilę targają wewnętrzne konflikty, a myśli w głowie zmieniają się jak wa kalejdoskopie. Sasza jest biseksualnym facetem mierzącym się z chorobą dwubiegunową. Pewnego dnia nieopatrznie rzucone pytanie - "chcesz się chajtać?" nakręca spiralę nieprzewidzianych rozwiązań.

Czytając "Syna Wiosny" od razu rzuca nam się w oczy pióro Mad Bartnickiej! Jest nieziemsko lekkie! Jej książkę czytamy zatem jak opowieść kumpla! Do tego opowieść całkiem wciągającą!

No ale zacznijmy od początku! Książka Pani Bartnickiej była na dobrą sprawę moim pierwszym spotkaniem z literaturą obyczajową.Pamiętamy - otwarta głowa - czytamy! Już na samym początku pomyślałem sobie - ale chłopie zrobiłeś sobie pod górkę! Zaczynam czytać, a tu jakiś ślub, jakieś wesele. Totalnie nie moja bajka! W centrum uwagi jednak nie jest para młoda, a jakiś Sasza! Facet wije się na tym weselu jak węgorz wyciągnięty na brzeg! Najchętniej dałby z niego nogę! I wcale mnie to nie dziwi, bo podejście do wesel mam dokładnie takie samo! Ale to przecież nie o wesele tutaj chodzi! A przynajmniej nie tak dokładnie! Nasz Saszka w ogóle nie chce się żenić, a jego dziewczyna zauroczona białą kiecką i całą weselną otoczką, postanawia nieco naszego bohatera w tym kierunku pokierować. W końcu facet wydusza z siebie "no to chcesz się chajtać?" Saszka ma jednak pecha, bo jego wybranka widzi w tym bardzo poważne pytanie i jego dziwny sposób na oświadczyny! I tak się zaczyna! Teraz dopiero ruszy lawina niefortunnych wypadków!

Problemem Saszy jest nie tylko chlapnięte na odczepnego pytanie. Facet jest biseksualny, co w ogóle nie przeszkadza jego narzeczonej, Oli i zmaga się z chorobą dwubiegunową, do której już dziewczyna też jest przyzwyczajona. Nastroje naszego bohatera zmieniają się jak w kalejdoskopie! Nasz Saszka jest wręcz obładowany problemami i przemyśleniami! O! Te jego przemyślenia! Mimo, że czasami kiedy czytałem książkę zastanawiałem się, co nasz Saszka odwala i w jakim kierunku pójdzie cała historia, to często jednak zdarzało mu się powiedzieć coś bardzo celnego! Jego przemyślenia na temat życia lub stosunków międzyludzkich są często cholernie trafione! Nastroje Saszy zmieniają się jak w kalejdoskopie, więc przygotujcie się, że jeśli nasz bohater właśnie jest oazą spokoju, to już za chwilę będzie sypał ironią i sarkazmem jak z rękawa! I tutaj trafiłem w jego kolejny atut! Sam uwielbiam ironię i sarkazm, więc czytając przygody Saszy, niejednokrotnie się uśmiechnąłem lub nawet zaśmiałem! 
A potem przyszło coś dziwnego!

Miałem wrażenie, że autorka podzieliła tę książkę na dwie różne części. Do pewnego momentu czytamy z zainteresowaniem! Czytamy właśnie o spostrzeżeniach na temat życia, na temat stosunków między ludźmi, znajomymi i w rodzinie oraz problemów w życiu, z którymi każdy musi sobie radzić itd. Po pewnym czasie jednak charakter książki się zmienia i mamy już wrażenie, że czytamy jakiś dziwny romans, którego w ogóle się nie spodziewaliśmy! Naszym Saszką targają różnego rodzaju wątpliwości. Raz postanawia jedno, by za chwilę rzucić się na całkiem inną opcję. Sasza sam nie wie, jak potoczy się jego życie i desperacko stara się rozwiązać kolejne nawarstwiające się problemy. Zakończenie dopiero Was zaskoczy!

Mad Bartnicka zdziałała książkę zdecydowanie nie dla każdego. "Syn Wiosny" potrafi wciągnąć, jednak dzieli się na dwie nieco różne części. Książka stanowi kontynuację "Na biegunach", poprzedniej powieści pisarki. Zakończenie "Syna Wiosny" zwiastuje nam, że to jeszcze nie koniec przygód Saszy i za jakiś czas będziemy mogli usłyszeć o jego kolejnych wyczynach. Po kolejną powieść Pani Bartnickiej chętnie sięgnę.

Sasza to facet po trzydziestce, który potrafi skomplikować sobie życie jak nikt inny! Sasza nie umie zwyczajnie powiedzieć "nie". Facetem co chwilę targają wewnętrzne konflikty, a myśli w głowie zmieniają się jak wa kalejdoskopie. Sasza jest biseksualnym facetem mierzącym się z chorobą dwubiegunową. Pewnego dnia nieopatrznie rzucone pytanie - "chcesz się chajtać?"...

Zajmujemy w przestrzeni czasu jakiś fragment i zdaje się nam, że będziemy tam tkwić wiecznie. Prawda jest taka, że jesteśmy ulotni, jak ślady na piasku. Przemijający podróżnicy czasu. Często uparcie tkwimy zainstalowani w tym co sprawia nam ból, co rani, nie posiadając tego czego nam brakuje. Zamartwiamy się rzeczywistością, a nie korzystamy z pozytywów, które oferuje życie. Wpadamy w schematy, bo tak wypada. Przemijamy nie dostrzegając tego co najpiękniejsze. Tracimy nieodwracalny czas i wolność. Trzeba pozbyć się strachu i zacząć żyć. Tak jak czujemy. Potraktować życie jak materiał do obróbki. Nadać mu pożądany kształt, poprawić to co się nie podoba i uciec od tego co nie służy. Cieszyć się każdą chwilą.

Sasza ciągle potyka się. Gubi w chaosie rzeczywistości. Próbuje odnaleźć swą tożsamość i seksualność, raniąc przy tym siebie i innych. Wiele w nim sprzeczności, lęków, obaw. Ucieka przed bliskością, a jednocześnie jej poszukuje. Dwubiegunowy umysł ciągle płata figle. Stawia w sytuacjach trudnych, z których ciężko się wyplątać.

Powieść z pozoru zwyczajna, a jednak niezwyczajna. Z głębią i przesłaniem. Pełna refleksji. Przepadłam.

"Dwa bieguny" mnie zachwyciły, "Syn wiosny" urzekł. To historia, która jest mi bliska. @mad.bartnicka.writer wplata w tę opowieść prawdy, które wyznaję. Ukazuje społeczeństwo żyjące według stereotypów, że rodzina, ślub, dzieci. Każdy ma przecież prawo żyć tak jak chce. Bez narzucania, podporządkowywania się, po swojemu. Wolność to najwyższa wartość. Życie to ciągłe wybory, walka z przeszkodami. Ma to do siebie, że choćbyśmy nie wiem jak się starali i tak potrafi zaskoczyć. Trzeba dostrzec to co istotne, otworzyć oczy i zacząć żyć nie oglądając się na innych. Ulotność chwili jest przemijająca i nikt za nas życia nie przeżyje.

Sasza nie potrafi jednoznacznie się określić. Jego nieprzewidywalność momentami zaskakuje. Ciągle zmaga się z poczuciem braku własnej autentyczności i niespełnionymi oczekiwaniami. Konfrontacja z przeszłością nie przynosi ukojenia.

Poszukuje siebie, co stanowi kluczowy aspekt naszego jestestwa. ChaD nie pomaga.
Zagubione poczucie tożsamości i zatracanie się w odrealnionej rzeczywistości powoduje ból duszy. Staje przed wyborami, które zaważą nie tylko na jego życiu. Pomimo bliskości ciągle samotnie kroczy przez ścieżki życia. Otoczony bezsilnością wybiera wolność i "stukające krople w parapet". Zamyka przeszłość, by planować przyszłość. Nieograniczoną niczym morze możliwości.

Poznajcie tę historię. Życiowe dylematy. Zanurzcie się w świat bohatera. Gorąco polecam.

Zajmujemy w przestrzeni czasu jakiś fragment i zdaje się nam, że będziemy tam tkwić wiecznie. Prawda jest taka, że jesteśmy ulotni, jak ślady na piasku. Przemijający podróżnicy czasu. Często uparcie tkwimy zainstalowani w tym co sprawia nam ból, co rani, nie posiadając tego czego nam brakuje. Zamartwiamy się rzeczywistością, a nie korzystamy z pozytywów, które oferuje...

Sasza naprawdę potrafi sobie wszystko skomplikować.

Ma piękną dziewczynę Olę, z którą jest szczęśliwy i gdy myśli, że przeszłość już mu nie przeszkodzi, przypomina się w najmniej oczekiwanym momencie. Rozprawianie z przeszłością dla nikogo nie jest przyjemne i to może nieźle namieszać. Sasza choruje na ChaD przeszkadza to nie tylko jemu w normalnym funkcjonowaniu, ale też jego partnerce. Inną zagwózdką jest orientacja seksualna Saszy. Sam nie jest pewny czego chce, wie że jest bi i nie chce się z tym kryć, ale wie, że niektórzy tego nie rozumieją. Ola nie ma z tym problemu. Życie Saszy zmienia się, gdy ten przypadkowo oświadcza się swojej dziewczynie. Zaraz na niego spadają pytania o ślub i dzieci, które go przytłaczają. Nieoczekiwanie też przeszłość zaczyna mącić mu w życiu. Nie ma łatwo i podejmuje różne decyzje, które nie zawsze kończą się dobrze. Chce poukładać wszystko jeszcze raz od nowa.

Dużo słyszymy teraz o orientacjach seksualnych. Dzięki tej książce możemy zobaczyć jak czuje się osoba, która nie do końca wie co czuje, ale jednocześnie musi sobie z tym radzić. Jak ciężko jest przejść przez to wszystko samemu, gdy nawet twoi bliscy cię nie wspierają.

Do samego końca wierzyłam, że jakoś się ułoży, ale i tak uważam, że to najlepszy wybór ze wszystkich.

Samą książkę bardzo dobrze mi się czytało i pewnie jeszcze nie raz wrócę do Saszy i jego problemów.

⭐⭐⭐⭐✨/5

Sasza naprawdę potrafi sobie wszystko skomplikować.

Ma piękną dziewczynę Olę, z którą jest szczęśliwy i gdy myśli, że przeszłość już mu nie przeszkodzi, przypomina się w najmniej oczekiwanym momencie. Rozprawianie z przeszłością dla nikogo nie jest przyjemne i to może nieźle namieszać. Sasza choruje na ChaD przeszkadza to nie tylko jemu w normalnym funkcjonowaniu, ale też...

Ciekawa opowieść o tym, jak czasami trudno sprostać społecznym oczekiwaniom i jednocześnie podążać własną drogą, realizować marzenia. Lubię takie książki, które pokazują naszą neurorużnorodność i tu to mamy. Czyta się lekko i przyjemnie.

Ciekawa opowieść o tym, jak czasami trudno sprostać społecznym oczekiwaniom i jednocześnie podążać własną drogą, realizować marzenia. Lubię takie książki, które pokazują naszą neurorużnorodność i tu to mamy. Czyta się lekko i przyjemnie.