Potrzebowałam tylko dwóch dni, aby przeczytać pierwszą część "Muślinowej sagi". Fabuła powieści bardzo mnie zaintrygowała. Obecnie czytam drugą część, a Wam polecam lekturę pierwszego!

Potrzebowałam tylko dwóch dni, aby przeczytać pierwszą część "Muślinowej sagi". Fabuła powieści bardzo mnie zaintrygowała. Obecnie czytam drugą część, a Wam polecam lekturę pierwszego!

Historia o miłości, wojnie, odwadze i tajemnicach.

Pewnej marcowej nocy w domu Wawrzyńca Wilamowskiego zdarza się tragedia.
Rozalia zasypia podczas karmienia kilkudniowej Nastki i przydusza ją piersią. Dziecko umiera.
Tej samej nocy ktoś podrzuca do ich domu nowonarodzoną dziewczynkę, mówiąc że to mała Wilamowska.

"Kiedy diabeł swojego oseska podrzuca, to ludzkiego zabiera"

Czyją córką jest dziewczynka? Wawrzyńca czy jego najstarszego syna - Mietka?
Kto jest matką?
Jak potoczą się losy tej rodziny?

Saga muślinowa okazała się strzałem w dziesiątkę. Dostałam od tej książki dokładnie to czego oczekiwałam. Wątek KAŻDEGO bohatera był niesamowicie wciągający. A działo się dużo, bo w domu Wilamowskich było aż ośmioro dzieci.
Każde z nich miało swoją oryginalną historię. Niektóre zakończyły się szczęśliwie, inne tragicznie, a jeszcze kolejne nadal pozostają tajemnicą.

Właśnie dlatego nie mogę doczekać się kolejnych części 💙

Książkę z czystym sercem polecam każdemu. Pochłonęłam ją dosłownie w 2 dni i żałuję, że tak szybko muszę rozstać się z bohaterami, którzy skradli mi serce.

Co jeszcze warte uwagi - autorka w bardzo subtelny i nienachalny sposób podsuwa czytelnikowi wątki historyczne. Robi to tak naturalnie, że nawet ktoś niezainteresowany historią nie będzie się nudził. Było to idealne dopełnienie i urzeczywistnienie całej opowieści.

Rzadko mi się to zdarza, ale podczas czytania czasem nie mogłam powstrzymać łez a innym razem rozanielonego uśmiechu.

Ta książka chwyta za serce.

Historia o miłości, wojnie, odwadze i tajemnicach.

Pewnej marcowej nocy w domu Wawrzyńca Wilamowskiego zdarza się tragedia.
Rozalia zasypia podczas karmienia kilkudniowej Nastki i przydusza ją piersią. Dziecko umiera.
Tej samej nocy ktoś podrzuca do ich domu nowonarodzoną dziewczynkę, mówiąc że to mała Wilamowska.

"Kiedy diabeł swojego oseska podrzuca, to ludzkiego...

Akcję książki autorka osadziła w czasie międzywojennym. Opowiedziała historię życia krawca - Wawrzyńca Wilamowskiego, jego żony i ich dzieci.

W domu rodzinnym Wawrzyńca nie przelewało się. Z tego powodu chłopak szybko opuścił dom. Wyuczył się zawodu krawca i z czasem dorobił się tytułu mistrzowskiego. Założył rodzinę. Rozalia była jego drugą żoną, mieli ośmioro dzieci, które były dumą, ale i zmartwieniem rodziców.
Pewnej zimowej nocy woźnica przywiózł do domu Wilamowskich noworodka płci żeńskiej, mówiąc, że to mała Wilamowska. Dziewczynka zajęła miejsce Nastki, którą podczas karmienia niechcący przydusiła matka (Rozalia). O zamianie dzieci wiedziały tylko cztery osoby. Czyją córką była Franciszka? Wawrzyńca, czy jego syna Mietka?
Główny bohater uczestniczył w Wielkiej Wojnie i przez całe późniejsze życie, co noc wracały do niego wojenne koszmary..

Tajemnice, zdrady, romanse, skandale - czytelnik znajdzie tu wszystko. Nie sposób wspomnieć o każdym poruszonym w lekturze wątku. Widać ogrom pracy włożonej w napisanie tej sagi.

W tle mamy wydarzenia historyczne. Książka jest mieszanką wspomnień, prawdy i fikcji.
Musicie wiedzieć, że lektura była dla mnie prawdziwą ucztą. Książka ta jest jedną z perełek w mojej biblioteczce. Ogromnie polecam.

Akcję książki autorka osadziła w czasie międzywojennym. Opowiedziała historię życia krawca - Wawrzyńca Wilamowskiego, jego żony i ich dzieci.

W domu rodzinnym Wawrzyńca nie przelewało się. Z tego powodu chłopak szybko opuścił dom. Wyuczył się zawodu krawca i z czasem dorobił się tytułu mistrzowskiego. Założył rodzinę. Rozalia była jego drugą żoną, mieli ośmioro dzieci,...

Akcja powieści toczy się w 1928-1939 w Marcu.
Historia przejmująca,życiowa rozpoczyna się pewnej marcowej nocy niemowlę trafia do ich rodziny,dzieje się to w tej chwili kiedy Rozalia karmi swoją kilkudniową córeczkę Nastkę przy tym zasypia i przydusza ją,dziecko umiera.
A nowe dziecko u Wilamowskich przybiera imię drugie Frania.
Posłaniec przyniósł ją Wawrzyńcowi i mówi mu,że to mała Wilamowska.
Czy to dziecko Wawrzyńca,czy jego nastoletniego syna tego nie wiadomo kto to może być.
A odnalezienie matki dziewczynki okazuje się bardzo trudne.
Kocham Sagi Rodzinne czytać,przy tej sadze rodzinnej,historycznej przepadłam całkiem,oczarowała mnie autorka,urzekła swą powieścią Anna Sakowicz ukochana moja pisarka.
Piórem ładnym napisała książkę,styl pisarski ma bardzo dobry.
Opowieść porywająca,wciągająca i mądra w tej powieści,a saga muślinowa wzruszyła mnie,chwytająca za serce głęboko chwyciła mnie,skradła me serducho.
Akcja całej książki rozgrywała się w Lidzbarku w mieście znajdującym się pod zaborami pruskimi i rosyjskimi.
W czasie międzywodzia i w okrutnych,strasznych czasach drugiej wojny światowej.
Tu w książce ukazane są sekrety,tajemnice rodzinne rodziny Wilamowskich skrywane,które rozwiązałam zagadkę kim jest dziewczynka,udało się mi odnaleźć na to pytanie odpowiedź gdy czytałam powieść.
Postacie znakomite,wspaniałe stali mi się bardzo bliscy,zżyłam się z nimi i polubiłam ich od pierwszego rozdziału jak zaczęłam czytanie lektury.
Zachwycona jestem tą piękną sagą.
Sięgnę chętnie po drugi tom Muślinowej Sagi.

Akcja powieści toczy się w 1928-1939 w Marcu.
Historia przejmująca,życiowa rozpoczyna się pewnej marcowej nocy niemowlę trafia do ich rodziny,dzieje się to w tej chwili kiedy Rozalia karmi swoją kilkudniową córeczkę Nastkę przy tym zasypia i przydusza ją,dziecko umiera.
A nowe dziecko u Wilamowskich przybiera imię drugie Frania.
Posłaniec przyniósł ją Wawrzyńcowi i mówi...

Skrawki przeszłości. Saga Muślinowa 1928-1939 to pierwsza część sagi o rodzinie Wilamowskich, osadzona w międzywojennym Lidzbarku. Książka jest dobrze napisana i wciągająca, ale nie pozbawiona wad.

Zalety:

Dobrze nakreślony nastrój i klimat epoki.
Interesujące i złożone postacie.
Wciągająca fabuła pełna zwrotów akcji.

Wady:

Niektóre wątki są zbyt przewidywalne.
Książka jest momentami zbyt rozwleczona.

Podsumowując, Skrawki przeszłości to solidna powieść, która przypadnie do gustu fanom polskich powieści obyczajowych. Książka jest godna polecenia, ale warto mieć świadomość jej wad.

Ocena: 7/10

Skrawki przeszłości. Saga Muślinowa 1928-1939 to pierwsza część sagi o rodzinie Wilamowskich, osadzona w międzywojennym Lidzbarku. Książka jest dobrze napisana i wciągająca, ale nie pozbawiona wad.

Zalety:

Dobrze nakreślony nastrój i klimat epoki.
Interesujące i złożone postacie.
Wciągająca fabuła pełna zwrotów akcji.

Wady:

Niektóre wątki są zbyt...

Uwielbiam sagi, fantastyczny klimat I i II części. Czekałam na te książki od dawna, zwłaszcza po przeczytaniu Sagi Jaśminowej którą również gorąco polecam.
Pani Sakowicz to mistrzyni tej tematyki.

Uwielbiam sagi, fantastyczny klimat I i II części. Czekałam na te książki od dawna, zwłaszcza po przeczytaniu Sagi Jaśminowej którą również gorąco polecam.
Pani Sakowicz to mistrzyni tej tematyki.

Anna Sakowicz rozpoczyna swoją sagę w roku 1928. Autorka zabiera nas do Lidzbarka, miasta leżącego na pograniczu byłego zaboru pruskiego i rosyjskiego. Mieszka tu krawiec Wawrzyniec Wilamowski z żoną Rozalią i gromadką dzieci. Pewnej marcowej nocy Rozalia przysypia podczas karmienia piersią maleńkiej córeczki i przydusza ją. Kiedy się budzi okazuje się, że dziecko nie żyje. Dokładnie w tym samym czasie do domu Wilamowskich zostaje podrzucona maleńka dziewczynka. Zrozpaczeni małżonkowie postanawiają ją zatrzymać. Mała Frania zastępuje miejsce ich dopiero co zmarłej córeczki Anastazji. Nikt nie wie kim jest dziecko. Osoba, która im ją przyniosła, powiedziała tylko, że jest to mała Wilamowska. Dziecko miało przy sobie tylko zerwany medalik. Rozalia zastanawia się czy dziecko pochodzi z nielegalnego związku jej męża czy ich najstarszego syna. Myśli też o matce dziecka, kim ona jest i czy mieszka w okolicy. Czy pochodzenie małej Frani zostanie wyjaśnione i czy dziewczynka dowie się kim jest? Ta książka jest fikcją literacką, ale opartą na prawdziwych wydarzeniach. Na podstawie wspomnień swoich przodków Anna Sakowicz opowiada losy osób ze swojej rodziny. Wiele tych historii wydarzyło się naprawdę. To opowieść o zwyczajnych ludziach i ich codzienności, o planach i marzeniach, o błędach i rozczarowaniach. O przyspieszonym dorastaniu, miłości, ale też niespełnionych uczuciach. Razem z bohaterami czytelnik przeżywa ich radości i smutki, czuje się tak jakby był częścią tamtych czasów. Mnie ta historia urzekła i od razu sięgam po kolejną część. Polecam tę książkę wszystkim, a w szczególności miłośnikom sag.

Anna Sakowicz rozpoczyna swoją sagę w roku 1928. Autorka zabiera nas do Lidzbarka, miasta leżącego na pograniczu byłego zaboru pruskiego i rosyjskiego. Mieszka tu krawiec Wawrzyniec Wilamowski z żoną Rozalią i gromadką dzieci. Pewnej marcowej nocy Rozalia przysypia podczas karmienia piersią maleńkiej córeczki i przydusza ją. Kiedy się budzi okazuje się, że dziecko nie żyje....

spędzałaś w nim sporo czasu zanurzona w rozmaite historie, które tworzyły się w twojej głowie. Pewnego dnia podczas rodzinnych spotkań wyruszyłaś ponownie w kolejną podróż w meandry dziecięcych wspomnień. Z sentymentem dotykasz stare tkaniny, które twoja babcia wykorzystywała, gdy szyła ci nowe ubrania, całujesz ołowianego żołnierzyka, z którym przeżyłaś niejedną mrożącą krew w żyłach opowieść, przeglądasz się w starym zakurzonym lusterku, który był twoim oknem na bajkowy świat. Nagle w twoje ręce trafia stary album rodzinny. Nigdy wcześniej go nie widziałaś, więc wiedziona ciekawością otwierasz go, by poznać sekrety, jakie w sobie skrywa. Twoim oczom ukazują się pożółkłe zdjęcia nieznanych dla ciebie osób, jednak ich ilość jest bardzo mała w stosunku do objętości albumu. Jakby nikt nie chciał zapamiętać lat, zdarzeń, cudownych chwil. Zabierasz znalezisko ze sobą i powracasz do biesiadników.
- Dlaczego brakuje tutaj większości zdjęć?
- Kilka zdjęć zaginęło lub zostało zniszczone. Reszty nie znamy, bo bliscy nie chcieli wracać do nieprzyjemnych wspomnień, które odcisnęło piętno na ich życiu i przyszłości. Gdy próbowaliśmy coś wydobyć, milkli lub zmieniali temat, a potem już nikt nie wracał do przeszłości.
- Nie pozwolę, by wspomnienia umarły śmiercią naturalną. Dowiem się, co się wydarzyło i uzupełnię skrawki otrzymanych informacji.
Prawdziwą wartość człowieka doceniamy wtedy, kiedy go w naszym życiu zabraknie. Kto w młodym wieku zastanawia się nad własnym drzewem genealogicznym? W szkole przeważnie tworzy się ten aktualny, do pierwszej linii, może dwóch, a co ze wcześniejszymi losami bliskich? Ich tułaczym życiem? Z jakimi problemami musieli się zmagać, by ich świat nabrał cieplejszych barw? Jakie im emocje towarzyszyły na przestrzeni kolejnych dziejów ich codzienności? Z czego się cieszyli, z czego smucili, z czego musieli nieraz zrezygnować i jakie mieli zawirowania miłosne, nim poznali swoją bratnią duszę? Nie doceniamy wiedzy starszych, ich mądrości, przeżyć. Nie dostrzegamy ich zaangażowania w naszej rzeczywistości. Po prostu są, nie czerpiemy z ich siły, miłości, a gdy ich w naszej codzienności zabraknie, żałujemy, że nie poświęciliśmy im tej należytej uwagi, na którą zasługują.
Autorka zabiera czytelnika właśnie do przeszłości rodziny Wilamowskich, których życie było poprzeplatane wzlotami i upadkami, rodzinnymi tajemnicami. Gdzie radość i szczęście na przemian ze łzami, bólem i smutkiem wciągają czytelnika w meandry zwyczajnej egzystencji ludzi, którzy teraz z niemałym bagażem doświadczeń wciąż otaczają nas z licznymi ranami na ciele i duszy. Losy dziadków, rodziców, dzieci, którzy musieli mierzyć się z licznymi kłodami, które zgotowała im niełatwa codzienność. Pochłonęłam opowieść w zastraszającym tempie ciekawa, jak potoczy się życie tych zwykłych/niezwykłych postaci, których pokochałam całym sercem. Porusza, wzrusza, pokrzepia serce, skłania do refleksji, uczy, wywołuje łzy, nieraz podniesie ciśnienie, nie koloryzuje, pokazuje świat, taki jaki był. Ani czarny, ani biały z licznymi odcieniami szarości. Gdzie śmiech przeplata się ze złymi informacjami, bólem i ogromną nadzieją, że jeszcze będzie lepiej. Polecam z całego serca przeczytać pierwszą część, a potem czym prędzej sięgnąć po jej kontynuację.

spędzałaś w nim sporo czasu zanurzona w rozmaite historie, które tworzyły się w twojej głowie. Pewnego dnia podczas rodzinnych spotkań wyruszyłaś ponownie w kolejną podróż w meandry dziecięcych wspomnień. Z sentymentem dotykasz stare tkaniny, które twoja babcia wykorzystywała, gdy szyła ci nowe ubrania, całujesz ołowianego żołnierzyka, z którym przeżyłaś niejedną mrożącą...

Przepadłam od pierwszych stron. Autorka przeniosła mnie na ulicę Lidzbarku w lata 1928-39. Wraz z jej bohaterami odkrywałam rodzime tajemnice. Przeżywałam emocje. Stawałam się prawie sąsiadem, który obserwował losy rodziny Wilamowskich. Rozalii i Wawrzyńca ich rodzicielskiej postawy. Dorastających dzieci. Ich potrzeby wybierania własnych ścieżek, kreowania życiowych postaw. Ich miłosnych uniesień. Wzlotów i upadków.

Przepadłam od pierwszych stron. Autorka przeniosła mnie na ulicę Lidzbarku w lata 1928-39. Wraz z jej bohaterami odkrywałam rodzime tajemnice. Przeżywałam emocje. Stawałam się prawie sąsiadem, który obserwował losy rodziny Wilamowskich. Rozalii i Wawrzyńca ich rodzicielskiej postawy. Dorastających dzieci. Ich potrzeby wybierania własnych ścieżek, kreowania życiowych postaw....

Chyba odnalazłam kolejna pisarkę której twórczość mnie urzekła i z przyjemnością biorę się do czytania tomu drugiego czy korzenie małej Frani zostaną wyjaśnione?

Chyba odnalazłam kolejna pisarkę której twórczość mnie urzekła i z przyjemnością biorę się do czytania tomu drugiego czy korzenie małej Frani zostaną wyjaśnione?