Całkiem intrygująca i myślę, że też oryginalna książka. Osobiście momentami mnie nużyła, ale to dlatego, że nie wszystkie życiorysy artystów aż tak bardzo mnie interesowały. 🙌🏻💌

Całkiem intrygująca i myślę, że też oryginalna książka. Osobiście momentami mnie nużyła, ale to dlatego, że nie wszystkie życiorysy artystów aż tak bardzo mnie interesowały. 🙌🏻💌

Dobra książka, warto do niej wrócić poszukując skondensowanych informacji i dozy inspiracji, ale momentami wydawała mi się bardzo monotonna. Ciężko było ją skończyć.

Dobra książka, warto do niej wrócić poszukując skondensowanych informacji i dozy inspiracji, ale momentami wydawała mi się bardzo monotonna. Ciężko było ją skończyć.

Nie zdawałam sobie sprawy, ilu znanych artystów i ludzi kultury, ma za sobą przeżycia wojenne. Ilu z nich brało udział w Powstaniu Warszawskim. A ilu z nich straciło życie i nie dane im było realizować swoich marzeń i planów.

Nie zdawałam sobie sprawy, ilu znanych artystów i ludzi kultury, ma za sobą przeżycia wojenne. Ilu z nich brało udział w Powstaniu Warszawskim. A ilu z nich straciło życie i nie dane im było realizować swoich marzeń i planów.

Spodziewałam się czegoś innego. Historie są wzruszające i ciekawe, ale nie podoba mi się pióro autorki. Nie wciągnęła mnie niestety, jakaś tak oschła i bez emocji.

Spodziewałam się czegoś innego. Historie są wzruszające i ciekawe, ale nie podoba mi się pióro autorki. Nie wciągnęła mnie niestety, jakaś tak oschła i bez emocji.

Warszawa lat trzydziestych to miejsce wypełnione barwnymi postaciami. Teatry, kina i kabarety — właśnie tam skupiało się całe kulturalne życie i właśnie te formy sztuki przeżywały swój rozkwit. Do tego kawiarnie, dancingi oraz restauracje pełne były interesujących osobowości. A potem nadszedł rok '39 i zaczęło się piekło. Na miasto spadły bomby i nic innego nie miało znaczenia. Tyle że nawet w tak trudnych czasach sztuka była ludziom potrzebna, by złapać oddech. Ta jawna mogła być jedynie propagandowa, ale ta tajna... Ona dawała siłę. W okupowanej Warszawie — bo jednak to na tym miejscu skupia się Agnieszka Cuała — odbywały się liczne występy artystyczne. W lokalach zgrupowań Armii Krajowej, gospodach żołnierskich, szpitalach, schronach, podwórkach, ogrodach, mieszkaniach prywatnych... Tajna sztuka kwitła, by stać się jedną z form walki o wolność.

Artyści w walce. Powstańcza scena. Artyści cywile. U progu kariery. Na takie cztery części Cubała podzieliła ten tytuł. A każda z nich została wypełniona inspirującymi osobowościami. Ludźmi, którzy byli artystami oraz powstańcami. Artystami oraz ludźmi, którzy cierpieli przez wojnę.

„Artyści '44" to książka, której zawartość trzeba dawkować. Każda strona pełna jest życiorysów, rysów i inspiracji. Każda mówi o kimś, kto wart jest pamiętania. Agnieszka Cubała wykonała ogrom pracy, ogrom DOBREJ pracy, przy tworzeniu tego tytułu i nie jestem zaskoczona. W końcu mówimy o kobiecie, która za popularyzację tematu Powstania Warszawskiego dwukrotnie otrzymała nagrodę Klio oraz odznakę Zasłużony dla Warszawy. Tym razem czytelnikowi przedstawiła dokładnie to, co obiecała i jestem jej za to ogromnie wdzięczna. O drugiej wojnie światowej czytałam bowiem ogrom tekstów oraz oglądałam ogrom dokumentów (kilka tytułów zostaje wspomnianych w tej książce),ale pierwszy raz spotkałam się z skupieniem wokół sztuki. Z połączeniem artysta—wojna. I okazało się, że właśnie tego potrzebowałam. Że właśnie tę lukę w mojej wiedzy chciałam zapełnić.

Jedno ale. Za dużo osób, zbyt powierzchownie czasami potraktowanych. Nie mniej — tytuł wart uwagi.

Zostawię Was z fragmentem słów, które kończą tę książkę. „(...) wolność i pokój nie są dane raz na zawsze, a poczucie bezpieczeństwa może okazać się iluzoryczne, nie tylko przez różnorodne klęski żywiołowe, ale i na to, że natura ludzka i prawa rządzące światem pozostają od wieków niezmienne".

Warszawa lat trzydziestych to miejsce wypełnione barwnymi postaciami. Teatry, kina i kabarety — właśnie tam skupiało się całe kulturalne życie i właśnie te formy sztuki przeżywały swój rozkwit. Do tego kawiarnie, dancingi oraz restauracje pełne były interesujących osobowości. A potem nadszedł rok '39 i zaczęło się piekło. Na miasto spadły bomby i nic innego nie miało...

Ta książka pokazała jak wielu ludzi związanych z kulturą uczestniczyło aktywnie w konspiracji i w Powstaniu Warszawskim. Pokazuje jak ważna była kultura w trudnych czasach. Polecam wszystkim, którzy chcą się dowiedzieć czegoś więcej o ludziach kultury walczących w okupowanej Warszawie.
Bardzo lubię Panią Agnieszkę i chętnie sięgam po jej książki, ale niezmiennie ulubioną pozostaje "Sten pod pachą... " i książka "Artyści '44" tego nie zmieni.

Ta książka pokazała jak wielu ludzi związanych z kulturą uczestniczyło aktywnie w konspiracji i w Powstaniu Warszawskim. Pokazuje jak ważna była kultura w trudnych czasach. Polecam wszystkim, którzy chcą się dowiedzieć czegoś więcej o ludziach kultury walczących w okupowanej Warszawie.
Bardzo lubię Panią Agnieszkę i chętnie sięgam po jej książki, ale niezmiennie ulubioną...

Rzadko możecie znaleźć na moim profilu książki historyczne. Miałam nadzieję, że reportaż Agnieszki Cubały z nieco innej perspektywy odsłoni ponure karty historii Polski i być może zaintryguje czytelników? 78 rocznica Powstania Warszawskiego już za nami, coraz mniej młodych pamięta czym była Godzina „W” i o co tak naprawdę walczyliśmy. Może to właśnie ten moment, aby poznać tytuł „Artyści 44”?

Na powyższą książkę składają się powstańcze historie znanych, jak i mniej znanych artystów związanych z kinem, teatrem i estradą. Autorka przedstawia sylwetki swoich bohaterów dość pobieżnie, zaznaczając jedynie ich obecność w naszej świadomości. Skupia się na najważniejszych, artystycznych osiągnięciach przed wybuchem Powstania, kładąc jednoczenie duży nacisk na zmiany jakie zaszły w ludziach po jego wybuchu.

„Artyści 44” są więc często cichymi bohaterami, którzy przy wtórze błądzących kul dodawali otuchy mieszkańcom Warszawy grając, śpiewając i niekiedy walcząc w Powstaniu. Część z nich ukrywała się i starała przeżyć, nie każdy bowiem jest aż tak odważny, żeby iść z podniesioną głową wprost na czołgi.

Agnieszka Cubała przedstawiła doświadczenia artystów w sposób bardzo ludzki, odzierając ich sylwetki z całego blichtru. Pokazuje strach o życie własne i swoich bliskich, niepokój o przyszłość państwa i nieoczekiwane spotkanie ze śmiercią w najprostszej postaci.

To dobra pozycja przekrojowa, która jednak nie pozwoli trwale uszeregować wiedzy na temat Powstania. Zabrakło mi tutaj zarysu, do którego mogłabym odnieść losy tak licznych bohaterów. Z drugiej strony mogłoby być ich mniej i może wtedy książka byłaby bardziej skoncentrowana wokół najważniejszych wydarzeń.

Mogę polecić Wam „Artystów 44” jeśli interesują Was gwiazdy powojennego kina, teatru czy estrady. To dobra okazja do przypomnienia tych mniej znanych, a może tylko bardziej zapomnianych osób, których życie - jak wielu innych - zatrzymało się 1 sierpnia 1944 roku.

Rzadko możecie znaleźć na moim profilu książki historyczne. Miałam nadzieję, że reportaż Agnieszki Cubały z nieco innej perspektywy odsłoni ponure karty historii Polski i być może zaintryguje czytelników? 78 rocznica Powstania Warszawskiego już za nami, coraz mniej młodych pamięta czym była Godzina „W” i o co tak naprawdę walczyliśmy. Może to właśnie ten moment, aby poznać...

O roli Artystów - z niewyjaśnionych przyczyn słowo napisane na okładce zaczyna się od małej litery - w czasie okupacji i - przede wszystkim - w czasie Powstania Warszawskiego. Smutną jest refleksja, że większość z nich jest przez dzisiejsze pokolenia nierozpoznawalna a ich obecność w popkulturze raczej memiczna (Irena Kwiatkowska, Mieczysław Fogg) - choć dla przedstawicieli mojej generacji ważna, esencjonalna i formatywna dla gustów.

W związku z tym GORĄCO polecam lekturę tej książki młodszym ode mnie - choć, zaznaczam, nam PAMIĘTAJĄCYM ICH dostarczy ogrom niepublikowanych wcześniej informacji - o Artystach wielkiego formatu, reżyserach, muzykach, aktorach, poetach i literatach, których losy i życiorysy splotły się w dramatyczny sposób z wydarzeniami II Wojny Światowej i Powstania Warszawskiego. Wydarzeniami, które odcisnęły nieusuwalne piętno w psychice, albo definitywnie przekreślających kariery i dokonania.

Najlepsza książka o roli - aktywnej i, hm, pasywnej - podnoszącej morale - roli Artystów w Powstaniu Warszawskim. Książka, której jedyną wadą jest to, że powstała ZA PÓŹNO! Polecam gorąco!

O roli Artystów - z niewyjaśnionych przyczyn słowo napisane na okładce zaczyna się od małej litery - w czasie okupacji i - przede wszystkim - w czasie Powstania Warszawskiego. Smutną jest refleksja, że większość z nich jest przez dzisiejsze pokolenia nierozpoznawalna a ich obecność w popkulturze raczej memiczna (Irena Kwiatkowska, Mieczysław Fogg) - choć dla przedstawicieli...