Cieniutko. Uważam, że ważny i ciekawy temat został zmarnowany. Problemem tej książki jest jej układ - składa się z pojedynczych historii par, Przez co ciężko się w tę książkę wciągnąć, bo co 2 strony jest historia, która dotyczy kogoś innego. Liczyłam na wciągający reportaż, ale forma książki mnie położyła. Nie da się tego czytać. Mimo wielu chęci.

Cieniutko. Uważam, że ważny i ciekawy temat został zmarnowany. Problemem tej książki jest jej układ - składa się z pojedynczych historii par, Przez co ciężko się w tę książkę wciągnąć, bo co 2 strony jest historia, która dotyczy kogoś innego. Liczyłam na wciągający reportaż, ale forma książki mnie położyła. Nie da się tego czytać. Mimo wielu chęci.

Zbiór historii -wszystkie oparte na faktach.O osobach dotkniętych piętnem wojny,łagrów,więzień,gett,obozów. Po takich doświadczeniach dalsze życie o ile było już nie mogło być takie samo.Trudno uwierzyć ,że w tym okrutnym ,wojennym czasie to miłość nadawała sens istnienia. Wśród różnych historii są także znane osoby ( Hanka Ordonówna,Jan Brzechwa, K.I.Gałczyński ....)
Podziwiam autorkę za wkład,pracę jaką włożyła w przedstawienie nam -czytelnikom tych wszystkich pięknych ,wzruszających historii w większości pełnych tragizmu.Musiała dotrzeć do wielu źródeł.
Po przeczytaniu i przemyśleniu zgadzam się ,że nie ma złego czasu ,miejsca na miłość.Miłość po prostu przychodzi i nie ma granic.

Zbiór historii -wszystkie oparte na faktach.O osobach dotkniętych piętnem wojny,łagrów,więzień,gett,obozów. Po takich doświadczeniach dalsze życie o ile było już nie mogło być takie samo.Trudno uwierzyć ,że w tym okrutnym ,wojennym czasie to miłość nadawała sens istnienia. Wśród różnych historii są także znane osoby ( Hanka Ordonówna,Jan Brzechwa, K.I.Gałczyński...

Miłość dodaje sił. Miłość może uratować życie. Jak się okazuje miłość można spotkać w różnych miejscach. Nawet takich, które na pierwszy rzut oka wydawałoby się, że nie można jej tam znaleźć. Za drutami obozów i łagrów… Za murami gett… Za kratami więzień niemieckich, radzieckich czy ubeckich… Podczas rzezi wołyńskiej albo na robotach przymusowych… Ta książka to zbiór opartych na faktach poruszających historii, które pokazały, że miłość to naprawdę silne uczucie, które może przezwyciężyć nienawiść.
Miłość potrafi przyjmować różne odcienie. Czasami uskrzydla. Czasami spycha na samo dno piekła. Miłość jest ludziom potrzebna niczym powietrze i woda. Jestem przekonana, że miłość to wielka siła. O mocy miłości przekonali się bohaterowie Miłości bez jutra, którzy w obliczu życiowych dramatów znaleźli coś, co potrafiło uratować im się przed poddaniem się, marazmem a nawet niejednokrotnie śmiercią- miłość. Każda z przedstawionych historii jest inna. Każda jest niepowtarzalna i do bólu prawdziwa. Wszystkie z nich łączy jeden ważny motyw. Miłość. Przez to każda z przedstawionych jest wyjątkowa. Każda daje czytelnikowi nadzieje. Wszystkie są pouczające. Wszystkie dobitnie uświadamiają, że czasami życie może nas nieźle zaskoczyć...
Miłość bez jutra. Prawdziwe historie zakochanych z obozów, łagrów, więzień i gett to lektura, która porusza do głębi. Ta niewątpliwie wartościowa książka upamiętnia historie, które wydarzyły się w czasie, kiedy wydawałoby się, że na świecie zatriumfowała nienawiść. A jednak w ogarniętym w mroku świecie ludzie potrafili odnaleźć światełko w tunelu. Dzięki temu potrafili zrobić wiele… Przede wszystkim nie poddali się złu… Serdecznie polecam tę książkę, której przesłanie nigdy nie przestanie być aktualne.

Miłość dodaje sił. Miłość może uratować życie. Jak się okazuje miłość można spotkać w różnych miejscach. Nawet takich, które na pierwszy rzut oka wydawałoby się, że nie można jej tam znaleźć. Za drutami obozów i łagrów… Za murami gett… Za kratami więzień niemieckich, radzieckich czy ubeckich… Podczas rzezi wołyńskiej albo na robotach przymusowych… Ta książka to zbiór...

Bardzo ciekawa i interesująca książka. Polecam

Bardzo ciekawa i interesująca książka. Polecam

"Myślę,że może trzeba było tyle przeżyć- tu przyjechać, aby zrozumieć, czym jest miłość".

"Miłość bez jutra" to książka upamiętniająca miłosne historie osób dotkniętych piętnem wojny,obozów,łagrów,więzień czy gett. Porusza do głębi,poraża szczerością przekazu,zachwyca różnorodnością opowieści i wprawia w zdumienie,bo miłość może zrodzić się naprawdę wszędzie...
Agnieszka Cubala wykonała ogrom ciężkiej pracy zbierając historie,dokumentując je,rozmawiając,szukając,a potem układając je w spójną, przemyślaną całość. Niektóre historie są raczej suchą relacją,analiza drogi zakochanych,ich rozstań i powrotów, inne bardziej emocjonalne,okraszone listami czy przemyśleniami samych zainteresowanych. Każda z nich jest niesamowitym świadectwem uczuć pozwalających przetrwać to,co najgorsze.
Wiele razu wzruszałam się i nie mogłam pojąć jak to możliwe,że te osoby tyle przeszły, tyle wycierpiały, i że tak mocno można kochać... szczęśliwie lub nie, całe życie lub tylko 5 minut. Przeczytacie tu o losach różnych narodowości,biednych i tych bogatszych,szarych obywateli czy gwiazd polskiej estrady,poetów,pisarzy itp. Przekroj jest naprawdę szeroki i mam wrażenie,że temat został wyczerpany,choć autorka i tak nie umieściła tu wszystkich poznanych historii.
Niesamowite,poruszające i piękne świadectwo. Miłość zrodzi się w każdych warunkach,przetrwa wiele,podniesie na duchu,uzdrowi,wesprze,da nadzieję, czasami niestety też potrafi zgubić czy przysporzyć kłopotów. Jedno jest pewne: bez niej ciężko byłoby żyć...
Bez romantyzowania,bez upiększania autorka przedstawia miłość w jednym z najtrudniejszych w naszych dziejach czasie. Całość dopełniają fotografie,które sprawiają,że historie ożywają,a jednocześnie ich bohaterowie zostają ocaleni od zapomnienia.

"Myślę,że może trzeba było tyle przeżyć- tu przyjechać, aby zrozumieć, czym jest miłość".

"Miłość bez jutra" to książka upamiętniająca miłosne historie osób dotkniętych piętnem wojny,obozów,łagrów,więzień czy gett. Porusza do głębi,poraża szczerością przekazu,zachwyca różnorodnością opowieści i wprawia w zdumienie,bo miłość może zrodzić się naprawdę wszędzie...
Agnieszka...

Wielu nie wierzy, że w czasach wojny ludzie potrafili się zakochać, że mogli myśleć o miłości. A to właśnie miłość była często jedynym sensem istnienia. Pozwalała na chwilę zapomnieć o bombardowaniach, zniszczeniach, krwi i śmierci. Dawała namiastkę normalności i nadzieję, że lepsze jutro kiedyś w końcu nadejdzie. Dzięki miłości człowiek przestawał być tylko marnym pionkiem niemieckiej okupacji. Mógł poczuć się ważny, a nawet najważniejszy choćby dla jednej osoby. Mógł czuć troskę, opiekę, radość z bycia kochanym. I w końcu, miłość do drugiego człowieka pomagała pokonać niewyobrażalny strach, dawała moc by się nie poddać, by ciągle żyć. Bo jest dla kogo.

Agnieszka Cubała w swojej najnowszej książce "Miłość bez jutra" opowiada prawdziwe historie ludzi, którzy przeżyli miłość w najgorszym możliwym momencie, w czasie wojny.
Autorka zebrała ponad czterdzieści historii miłości. Wykonała przy tym tytaniczną pracę, bo żeby poznać te wszystkie historie musiała dotrzeć i dotarła do wielu źródeł. Nie są to ckliwe, koloryzowane opowieści. To prawdziwe historie, opisane z ogromną rzetelnością.

Bez wyjątku każda opowieść jest niesamowicie poruszająca. Miłości w obozach, łagrach, gettach, więzieniach... Autorka dzięki tym historiom udowadnia, że nie ma złego czasu i miejsca na miłość, że miłość nie zna żadnych granic. Niektóre miłości skończyły się jeszcze w trakcie wojny, wraz ze śmiercią zakochanych. Ale były również takie, które trwały jeszcze długie lata po zakończeniu niewoli Polaków. Niewątpliwie jednak każda miłość pomogła przejść zakochanym ludziom przez piekło. Agnieszka Cubała przekazuje w nasze ręce bardzo wartościową książkę, ponieważ oprócz tematu niezwykłej miłości dostajemy tutaj ogromną dawkę historii Polski.

W książce znajdziemy opowieści zwykłych, nieznanych nam dotąd osób, ale też historie postaci takich jak Hanka Ordonówna, Tadeusz Borowski, Konstanty Ildefons Gałczyński, Witold Zacharewicz czy Jan Brzechwa.
"Miłość bez jutra" jest przepięknie wydana, a w dodatku opatrzona w wiele fotografii.

Będę wracać do tej książki ❤️

"A przecież tylko to ocali
nasz czas od zguby i od zemsty
przyszłych dni grozy i rachunku
i tylko to na brzeg wyrzuci,
jak szczep brzemienny, winną gałąź,
morze dni naszych: proste słowa,
że odnalazłem ciebie..."

Wielu nie wierzy, że w czasach wojny ludzie potrafili się zakochać, że mogli myśleć o miłości. A to właśnie miłość była często jedynym sensem istnienia. Pozwalała na chwilę zapomnieć o bombardowaniach, zniszczeniach, krwi i śmierci. Dawała namiastkę normalności i nadzieję, że lepsze jutro kiedyś w końcu nadejdzie. Dzięki miłości człowiek przestawał być tylko marnym pionkiem...