Prawdziwa opowieść o państwach Ameryki Łacińskiej. Niestety smutna. Wydaje się, że autor przeszedł jakiś osobisty dramat, co rzutuje (a może wcale nie - trudno ocenić) na opis sytuacji mieszkańców tej części globu. Na pewno warto zapoznać się z lekturą, chociażby dla porównania z naszym polskim życiem, na które lubimy narzekać.

Prawdziwa opowieść o państwach Ameryki Łacińskiej. Niestety smutna. Wydaje się, że autor przeszedł jakiś osobisty dramat, co rzutuje (a może wcale nie - trudno ocenić) na opis sytuacji mieszkańców tej części globu. Na pewno warto zapoznać się z lekturą, chociażby dla porównania z naszym polskim życiem, na które lubimy narzekać.

książka kaplana to reportaż, ale niezwykle specyficzny w swojej formie, która okazała się dla mnie dość odrzucająca. autor opowiada o swojej podróży do ameryki południowej i szybko okazuje się, że jest to także jego osobista podróż wgłąb siebie, podczas której analizuje swoją przeszłość, lęki i popełnione błędy. choć nie lubię, gdy w książkach tego typu reporter jest aż tak obecny w narracji wraz ze swoimi osobistymi spostrzeżeniami, to tutaj chciałam dać szansę całości - zwłaszcza ze względu na nieco egzystencjalny zamysł prowadzenia opowieści. niestety, mocno się zawiodłam. szybko poznałam poglądy autora (dość seksistowskie, aroganckie i cyniczne w swym brzmieniu),a nawet zostałam ze szczegółami przeprowadzona przed długie imprezy alkoholowo-narkotykowe będące jego udziałem. spodziewałam się podróży przez brazylię czy paragwaj, a przy okazji dostałam prywatę, o której nie chciałam czytać ani strony więcej. plus za to, że w migawkowych fragmentach traktujących faktycznie o podróżach poznajemy mniej komercyjne aspekty wspomnianych regionów, bo autor podróżuje budżetowo i w nastawieniu na przeżycia.

książka kaplana to reportaż, ale niezwykle specyficzny w swojej formie, która okazała się dla mnie dość odrzucająca. autor opowiada o swojej podróży do ameryki południowej i szybko okazuje się, że jest to także jego osobista podróż wgłąb siebie, podczas której analizuje swoją przeszłość, lęki i popełnione błędy. choć nie lubię, gdy w książkach tego typu reporter jest aż tak...

Całkiem lekko i z humorem opisana podróż przez Amerykę Południową. Ciekawe przygody spotkały autora i można wychwycić interesujące miejsca do zobaczenia o których nie miało się pojęcia. Czasem wydane mi się dość pospieszne traktowanie państw.

Całkiem lekko i z humorem opisana podróż przez Amerykę Południową. Ciekawe przygody spotkały autora i można wychwycić interesujące miejsca do zobaczenia o których nie miało się pojęcia. Czasem wydane mi się dość pospieszne traktowanie państw.

Taka podróż, jak ta opisana w tej książce jest moim marzeniem - marzeniem, które mam zamiar kiedyś spełnić. Na razie tylko o nim czytam i mam wrażenie, że akurat ta książka jest o wędrowcy, nie o podróży.
Nie oddaje dla mnie klimatu ani ducha tamtych krain, nawet się nie stara. Opowiada za to o człowieku, który przez wędrówkę stara się uporać że swoim strachem, tym fizycznym i tym metafizycznym.
Ale cóż z tego, skoro nie polubiłam się z postacią autora. Jego opinie są według mnie często aroganckie, bardzo seksistowskie, a on wydaje się narcyzem. Im dalej, tym gorzej - pod koniec widziałam go jako tego wujka na weselu, koło którego nikt nje chciałby być posadzony. Nie podobała mi się narracja i sposób opowiadania. Głębokie przemyślenia autora i jego prawdy objawione są jedynie tandetne i infantylne.
Podsumowując, uważam, że książka więcej obiecuje okładką niż dostarcza. Dla mnie to rozczarowanie czytelnicze, niestety.
Jeszcze uwaga co do wydania - po co publikować książkę o regionie, który aż kipi od kolorów - od pięknych zieleni dżungli, po barwne stroje miejscowych, błękit wód i biel lodowców - wszystko to kojarzy się z Ameryka Południową; po co publikować ją z autorskimi fotografiami, ale czarno białymi, na kiepskim papierze, na których nic nie widać?

Taka podróż, jak ta opisana w tej książce jest moim marzeniem - marzeniem, które mam zamiar kiedyś spełnić. Na razie tylko o nim czytam i mam wrażenie, że akurat ta książka jest o wędrowcy, nie o podróży.
Nie oddaje dla mnie klimatu ani ducha tamtych krain, nawet się nie stara. Opowiada za to o człowieku, który przez wędrówkę stara się uporać że swoim strachem, tym...

Książka szyta na moją miarę . Reportażowa, przygodowa, z humorem, z odpowiednią ilością informacji historycznych i geograficznych, nawet nieco awanturnicza;) Autor z dystansem do siebie opisuje swoją podróż po Ameryce Południowej. Z plecakiem, nocując w hostelach, oszczędzając prawie na wszystkim, nie żałuje jedynie pieniędzy na wyprawy czyli na przeżywanie wrażeń. To bardzo bliskie moim własnym sposobom na podróżowanie bliższe i dalsze. Bo w podróży liczą się przeżycia. I choć nie wybieram się do Ameryki Południowej, a już szczególnie po przeczytaniu tej książki:),to przeczytałam reportaż z wielkim zainteresowaniem. Niewątpliwie wpływ na moją opinię ma także dość swobodny, nie nadęty język narracji.

Książka szyta na moją miarę . Reportażowa, przygodowa, z humorem, z odpowiednią ilością informacji historycznych i geograficznych, nawet nieco awanturnicza;) Autor z dystansem do siebie opisuje swoją podróż po Ameryce Południowej. Z plecakiem, nocując w hostelach, oszczędzając prawie na wszystkim, nie żałuje jedynie pieniędzy na wyprawy czyli na przeżywanie wrażeń. To...

Grzegorz Kapla zabiera nas w podróż przez kraje Ameryki Południowej. W Peru zachwycimy się pięknem Limy, prastarym miastem Inków Machu Picchu, zwiedzimy biedne dzielnice z niezwykle kolorowymi domkami. Jezioro Titicaca żegna Peru i wita Boliwię. Tu warto zwiedzić miasta La Paz ,gdzie wiara chrześcijańska miesza się z czarami i zabobonami. w sklepach ,,z czarami " możemy kupić wysuszony płód lamy albo obrazek Madonny z Dzieciątkiem. Kolejny etap podróży to Paragwaj znany z dobrego futbolu i yerba mate. Wyprawę kończymy w Brazylii, gdzie pod opiekuńczo wyciągniętymi ramionami posągu Chrystusa Odkupiciela rozciągają się najpiękniejsze plaże świata...
Fajna książka podróżnicza,ale zdecydowanie mogłaby być trochę krótsza, np opisy alkoholowo narkotykowych przygód autora mnie nie interesowały, w połowie książki byłam nią lekko znużona.Zamiast opowiadania o wszystkim i o niczym wolałabym dostać więcej informacji o miejscach,które autor odwiedził

Grzegorz Kapla zabiera nas w podróż przez kraje Ameryki Południowej. W Peru zachwycimy się pięknem Limy, prastarym miastem Inków Machu Picchu, zwiedzimy biedne dzielnice z niezwykle kolorowymi domkami. Jezioro Titicaca żegna Peru i wita Boliwię. Tu warto zwiedzić miasta La Paz ,gdzie wiara chrześcijańska miesza się z czarami i zabobonami. w sklepach ,,z czarami " możemy...

Autor przemierza Amerykę Południową w poprzek, od Pacyfiku do Atlantyku. Książka w stylu "reportażu drogi".

Odwiedzamy i zdobywamy z autorem miejsca w Andach, ziemie Inków, wiele większych i mniejszych miejscowości w poszczególnych krajach. Poznajemy przyrodę, kulturę, zabytki oraz historię, ale w sposób dość subiektywny, oryginalny, "autorski".

Autor ma błyskotliwy styl i jest fantastycznym opowiadaczem. Nie unika kontrowersyjnych komentarzy i przemyśleń, które okrasza dużą dawką humoru, ironii i sarkazmu.

Nie jest to klasyczny przewodnik turystyczny, jeżeli już to nietypowy, niesztampowy, inny. Wiele jednak porad turystycznych na pewno nasunie się po tej lekturze. W końcu przecież autor zdobywa andyjskie, pokryte lodem szczyty, czy gorące i głębokie, opuszczone tunele inkaskich kopalń, zwiedza wiele katedr i innych zabytków. Doświadcza hipotermii, klaustrofobii, bezradności, kradzieży, zwątpienia, zmęczenia...

Wszystko to daje czytelnikowi możliwość współuczestniczenia w niesamowitej podróży, przygodzie, w egzotycznych miejscach, a także pobudza do przemyśleń, również w kontrze do autora, nad różnymi aspektami życia.

Autor przemierza Amerykę Południową w poprzek, od Pacyfiku do Atlantyku. Książka w stylu "reportażu drogi".

Odwiedzamy i zdobywamy z autorem miejsca w Andach, ziemie Inków, wiele większych i mniejszych miejscowości w poszczególnych krajach. Poznajemy przyrodę, kulturę, zabytki oraz historię, ale w sposób dość subiektywny, oryginalny, "autorski".

Autor ma błyskotliwy styl...

"Nad rzekę, której nie ma" to reportaż, jakiego jeszcze nie czytałam. Autor zaraża swoją pasją do podróży, imponuje nieustępliwością i sprawia, że każdy z nas chciałby udać się w taką podróż - przemierzyć Amerykę Południową... w poprzek. Grzegorz Kapla jest fantastycznym obserwatorem, a przy opisywaniu skupia się często na własnych odczuciach, dzięki czemu mamy wrażenie, że cały czas jesteśmy tuż obok. Jest tylko jedno "ale", które zgrzyta mi podczas czytania jak piasek między zębami (a kto jadł kiedyś na plaży, wie, jak bardzo jest to uciążliwe). Otóż po raz pierwszy w życiu spotkałam się z tak bardzo przedmiotowym podejściem do kobiet. Ta jest ładna, ta średnia, a tutaj autor musi siedzieć w pociągu koło brzydkiej, chociaż wolałby koło ładnej. I takie powierzchowne spojrzenie na płeć przeciwną przewija się w zasadzie przez całą książkę. Gdyby wyciąć te zdania, całość byłaby fenomenalna. Autor ma świetny styl, w swoją opowieść wplata sporo historycznych faktów, dzieli się swoimi (bardzo ciekawymi!) spostrzeżeniami i zaraża ludzi swoją ciekawością świata. I nie ukrywam, że trochę trudno jest mi oddzielić tę warstwę, która mnie zachwyciła, od tego, co mi się nie spodobało. Jeśli jesteście w stanie przymknąć oko na pewne rzeczy, to mogę tę książkę polecić. Z pewnością przeżyjecie niesamowite przygody i zapragniecie na własne oczy zobaczyć opisane cuda natury i ludzkich rąk. Ja z pewnością nie skreślam tego autora i liczę na to, że w przyszłych książkach pewne rzeczy po prostu się nie pojawią ☺️

"Nad rzekę, której nie ma" to reportaż, jakiego jeszcze nie czytałam. Autor zaraża swoją pasją do podróży, imponuje nieustępliwością i sprawia, że każdy z nas chciałby udać się w taką podróż - przemierzyć Amerykę Południową... w poprzek. Grzegorz Kapla jest fantastycznym obserwatorem, a przy opisywaniu skupia się często na własnych odczuciach, dzięki czemu mamy wrażenie, że...

Grzegorza Kaplę odkryłam najpierw jako "kryminalistę". Teraz, po lekturze książki podróżniczej, zrozumiałam fenomen jego pisania. On po prostu umie patrzeć i słuchać.
"Nad rzekę, której nie ma" to opowieść o spełnionym marzeniu. To wędrówka w czasie i ogromnej przestrzeni, podróż w poprzek Ameryki Południowej - od Pacyfiku do Atlantyku. Podróż przez zaginione kultury po tętniące życiem miasta i zagubione wioseczki. Wędrówka przez andyjskie lodowce i góry tak wysokie, że trzeba się przy wspinaczce wspomagać żuciem liści koki. I kontrasty - ciasne, przeludnione favele i bogate rezydencje. To rozświetlony świecami mrok setek kościołów zaskakujących ornamentyką. Ale przede wszystkim to historia podbojów i krwawych walk. I znikania kultur, których ślady do dziś budzą u wielu podziw i fascynację. Machu Picchu, Cuzco, Titicaca - miejsca obrosłe w legendy...

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/KsiazkaZamiastKwiatka/photos/a.418885991470850/8659710867388280/

Grzegorza Kaplę odkryłam najpierw jako "kryminalistę". Teraz, po lekturze książki podróżniczej, zrozumiałam fenomen jego pisania. On po prostu umie patrzeć i słuchać.
"Nad rzekę, której nie ma" to opowieść o spełnionym marzeniu. To wędrówka w czasie i ogromnej przestrzeni, podróż w poprzek Ameryki Południowej - od Pacyfiku do Atlantyku. Podróż przez zaginione kultury po...