W pierwszej części dostałam coś czego się nie spodziewałam, i co zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie. W tej książce nie dostałam tego czego się spodziewałam. Dość płytka, nielogiczne działania bohaterów, najbardziej interesująca historia jedynie w tle i jej zakończenie na ostatnich kilku stronach.

W pierwszej części dostałam coś czego się nie spodziewałam, i co zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie. W tej książce nie dostałam tego czego się spodziewałam. Dość płytka, nielogiczne działania bohaterów, najbardziej interesująca historia jedynie w tle i jej zakończenie na ostatnich kilku stronach.

„(…) często pchamy się w coś, co w ostatecznym rozrachunku nie było nam do niczego potrzebne. Jednak w innej sytuacji nigdy by to do nas nie dotarło, a podsycane i niespełnione tęsknoty odebrałyby w końcu rozum”.

Budowanie wartościowej relacji wymaga zaangażowania obydwu jej stron. Aleksandra Chojnicz, która na chwilę zatrzymała się w miejscu, które miało być jedynie przystankiem na jej drodze, a stało się celem podróży, w końcu zrozumiała, że to miejsce potrzebuje jej równie mocno jak ona jego. I ani paskudna historia rodzinna, ani głębokie przekonanie, że nie należy się zbytnio przywiązywać, ani do miejsc, ani do ludzi – nie przeszkodziły jej w tym, by zaryzykować i pokonać ten lęk, „że nie może być za dobrze”. Ale choć początek reszty jej nowego życia był obiecujący, mieszkańcy lokalnej społeczności ją zaakceptowali, a jej relacja z Janem sprawiła, że chyba nawet była szczęśliwa, a przynajmniej spokojna, „bez nieustannego rozedrgania, dziwnych tęsknot, dojmującego smutku” – przyszedł moment, że w jej codzienność wkroczyła powszedniość, spowolnienie, spłaszczenie. Wizja przyszłości straciła kształty i kolory, a intensywność odczuć osłabła..
No cóż, zarówno Ola jak i Jan swoje w życiu przeżyli, i nie były to tylko drobiazgi. Dziś mają swoje demony, lęki i słabości, swoje granice i oczekiwania. Jest więc im potrzebna nie tylko chęć i wiara w to, że łączące ich uczucie może być czymś stałym i dającym ukojenie i szczęście, ale i ciągłe podtrzymywanie płomienia porozumienia dusz, który udało się między nimi wzniecić..

„Dobre miejsce” to kontynuacja losów bohaterów powieści pt.: „Tylko dobrzy ludzie zostali”. Nieoczywista opowieść o oswajaniu drugiego człowieka, budowaniu kruchego zaufania, burzeniu murów strachu przed konfrontacją z własnymi uczuciami. O sztuce cierpliwości, nauce akceptacji i zrozumienia.. i próbach jakie funduje nieprzewidywalny los.

Polecam.

„(…) często pchamy się w coś, co w ostatecznym rozrachunku nie było nam do niczego potrzebne. Jednak w innej sytuacji nigdy by to do nas nie dotarło, a podsycane i niespełnione tęsknoty odebrałyby w końcu rozum”.

Budowanie wartościowej relacji wymaga zaangażowania obydwu jej stron. Aleksandra Chojnicz, która na chwilę zatrzymała się w miejscu, które miało być jedynie...

Źle się dzieje w pańskie duńskim. Ola i Jan nie mogą znaleźć wspólnego języka. Mieszkają razem, ale ona ma wrażenie, że nie jest już dla niego ważna. Zdobył, zaliczył, zignorował. Kobieta nie może znaleźć sobie miejsca. Jako nauczycielka w wakacje ma zbyt dużo wolnego i ograniczone możliwości transportu. Kiedy postanawia odwiedzić koleżanki z dawnego miejsca pracy, może trochę pomóc, porozmawiać, Bukowski ją przegania. Oboje zachowują się dziwnie, nie sprawiają wrażenia kochającej się pary, a jednak Jan jest zazdrosny. Nie rozumie pretensji partnerki. Ola ma trudny charakter, nie umie okazywać czułości, z trudem przyznaje się do własnych uczuć.

W wiosce pojawia się Szymon Stanecki, który z miejsca zaczyna jej naskakiwać. Z początku robi dobre wrażenie a jednak przychodzi moment, gdy za dużo sobie pozwala. Ola zaczyna się go bać, ale w małej wsi trudno uniknąć spotykania sąsiada. Szymon kupił dawny dom Oli i zabił jego duszę, zmieniając we współczesne straszydełko. Teraz próbuje zdobyć ją. Na dokładkę pojawia się była nie była Jana, Joanna. Czy jej powrót po latach będzie katalizatorem zmian? Czy zazdrość wzmocni związek Oli i Jana czy też wszystko rozsypie się w drobny pył?

Okoliczni mieszkańcy sprzedają swoje grunty i migrują do miasta. Jaka jest tego przyczyna?

Przez większość książki wydarzenia snują się powoli pomiędzy sprzeczkami pary i wiejskimi ploteczkami, ale pod sam koniec akcja przyspiesza. Autorka długo kazała nam czekać na rozwiązanie zagadki "dobrego miejsca". Wszystkie emocje kumulują się na ostatnich 25 stronach. Dzika jazda, o jakiej Busiek może tylko pomarzyć. Nie dawałam związkowi Jana i Oli większych szans od początku tego tomu, ale chyba jeszcze nie raz mnie zaskoczą.

Źle się dzieje w pańskie duńskim. Ola i Jan nie mogą znaleźć wspólnego języka. Mieszkają razem, ale ona ma wrażenie, że nie jest już dla niego ważna. Zdobył, zaliczył, zignorował. Kobieta nie może znaleźć sobie miejsca. Jako nauczycielka w wakacje ma zbyt dużo wolnego i ograniczone możliwości transportu. Kiedy postanawia odwiedzić koleżanki z dawnego miejsca pracy, może...

Czy istnieje dobre miejsce takie, które jest dla nas stworzone? A może wszystko zależy od nas i gdziekolwiek się znajdziemy możemy poczuć się jak w domu, byleby mieć blisko kogoś, kogo się kocha?

Bohaterowie znani z poprzedniej powieści autorki i tym razem muszą podjąć ważne decyzje. Myślę, że każdy czas jest dobry, by zawalczyć o siebie i by poczuć się kochanym… Niestety, czasami serce jest rozdarte, a rozum karze nam iść w zupełnie innym kierunku. Ola jest dojrzałą kobietą, ale jej doświadczenie życiowe i trudne początki w nowym miejscu nie pozwalają na całkowite zaufanie. Ona nie chce być kolejną chwilową zachcianką. Pragnie stabilizacji i spokoju. Niestety, pojawia się ktoś trzeci, a jej związek, który może okazać się oparty na sekretach, tajemnicach i kłamstwach przejdzie bardzo ciężką próbę. Tylko czy zwycięską?

Czy nowy adorator okaże się być na tyle zdeterminowany, że wygra starcie między nią, a Janem? Jakie sekrety Bukowskiego wyjdą na wierzch i czy Ola zdecyduje się ostatecznie wyjechać czy pozostać na wsi? Czy jest to wciąż dobre miejsce?

Jeżeli lubicie historie, które opowiadają o zwykłych ludziach, codzienności i prawdziwych problemach, to trafiliście idealnie. Autorka nie ubarwia rzeczywistości tylko pokazuje ją taką jaka jest. Nie ma w niej zawrotnego tempa, tylko stopniowo i dosyć wolno prowadzona akcja. Z pewnością miło spędziłam przy niej czas.

Czy istnieje dobre miejsce takie, które jest dla nas stworzone? A może wszystko zależy od nas i gdziekolwiek się znajdziemy możemy poczuć się jak w domu, byleby mieć blisko kogoś, kogo się kocha?

Bohaterowie znani z poprzedniej powieści autorki i tym razem muszą podjąć ważne decyzje. Myślę, że każdy czas jest dobry, by zawalczyć o siebie i by poczuć się kochanym… Niestety,...

"Wsi spokojna, wsi wesoła" tak pisał Jan Kochanowski w "Pieśni Świętojańskiej o Sobótce". Ile z tej spokojnej i wesołej wsi jest u Aldony Reich w powieści "Dobre miejsce"? Powiem wam, że niekoniecznie jest tak kolorowo, jak by się mogło wydawać.
To pierwsza sprawa, a druga to rozkwitający związek dwójki głównych bohaterów, których poznaliśmy w pierwszej części "Tylko dobrzy ludzie zostali", Oli i Jana. Tam była Pieść poety, a w tym przypadku powinno być odniesienie do bajek - i żyli długo i szczęśliwie? Bo przecież prawie bajki właśnie tak się kończą. Tylko czy życie Oli i Jana choć w maleńkim stopniu bajkę przypomina? Nie sądzę. Aldona Reich jest realistką i nie ubarwia rzeczywistości. Pokazuje nam życie takie, jakim jest.
Lećcie do księgarń czy do bibliotek i czytajcie obie części, zanim pojawi się trzecia... Czytajcie, zaczytujcie się.

"Wsi spokojna, wsi wesoła" tak pisał Jan Kochanowski w "Pieśni Świętojańskiej o Sobótce". Ile z tej spokojnej i wesołej wsi jest u Aldony Reich w powieści "Dobre miejsce"? Powiem wam, że niekoniecznie jest tak kolorowo, jak by się mogło wydawać.
To pierwsza sprawa, a druga to rozkwitający związek dwójki głównych bohaterów, których poznaliśmy w pierwszej części "Tylko...

"Dobre miejsce" to druga część "Tylko dobrzy ludzie zostali" . To również kolejne moje spotkanie z jedną z ulubionych polskich pisarek. Pani Aldona Reich pisze dla takich kobiet jak ja; dla kobiet dojrzałych. Świetnie potrafię zrozumieć się z Olą, główną bohaterką powieści, choć bywały momenty, że mocno bym nią potrząsnęła.
Poza tym odpowiada mi osadzenie fabuły w małej społeczności, gdzie na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się takie sielskie. A jakie jest w istocie? Przeczytajcie! Zapewniam, że warto poświęcić lekturze tej książki swój cenny czas.

"Dobre miejsce" to druga część "Tylko dobrzy ludzie zostali" . To również kolejne moje spotkanie z jedną z ulubionych polskich pisarek. Pani Aldona Reich pisze dla takich kobiet jak ja; dla kobiet dojrzałych. Świetnie potrafię zrozumieć się z Olą, główną bohaterką powieści, choć bywały momenty, że mocno bym nią potrząsnęła.
Poza tym odpowiada mi osadzenie fabuły w małej...

W lipcu miałam okazję poznać twórczość @aldona.reich_autor czytając "Tylko dobrzy ludzie zostali", jakiś czas temu skończyłam "Dobre miejsce". Książka ta jest kontynuacją losów Oli Chojnicz i Jana Bukowskiego, którzy postanowili zbudować wspólną przyszłość. Obydwoje są po przejściach, aby stworzyć związek będą musieli się bardzo postarać, czy uda im się to zrobić bez tajemnic i sekretów? Ola wraz z Janem cały czas będą mieć pod górkę, na dodatek będą musieli podjąć kilka niezbyt łatwych decyzji. Pewnego dnia pojawi się także pewna osoba, która trochę namiesza, czy szczęście Oli i Jana jest zagrożone?

"Dobre Miejsce" jest raczej spokojną kontynuacją, w której akcja toczy się początkowo dość powolnym tempie. Ta część nie była zła, ale w porównaniu z pierwszą częścią wypadła trochę słabiej. Brak jakiejkolwiek akcji na początku sprawiło, że nie mogłam się jakoś wciągnąć w dalsze losy bohaterów. W pierwszej połowie autorka skupiła się bardziej na relacji między głównymi bohaterami. W tej części Jan dosyć często mnie irytował. 🙈 Nie podobało mi się jego zachowanie oraz to jak traktował Olę. Teoretycznie po wspólnym zamieszkaniu powinni się do siebie jeszcze bardziej zbliżyć. Coraz częściej dochodziło między nimi do nieporozumień, unikali się, co prowadziło do braku rozmów, a także do kłótni. Akcja nabrała tempa od momentu pojawienia się pewnej osoby, a nawet dwóch. Dopiero od tego momentu zaczęło się robić coraz ciekawiej. Zakończenie mi się podobało, było dobre i zaskakujące.

Czytaliście? Która część podobała wam się bardziej? 😄

Współpraca z @wydawnictwo_vectra

W lipcu miałam okazję poznać twórczość @aldona.reich_autor czytając "Tylko dobrzy ludzie zostali", jakiś czas temu skończyłam "Dobre miejsce". Książka ta jest kontynuacją losów Oli Chojnicz i Jana Bukowskiego, którzy postanowili zbudować wspólną przyszłość. Obydwoje są po przejściach, aby stworzyć związek będą musieli się bardzo postarać, czy uda im się to zrobić bez...

Po fenomenalnej książce " Tylko dobrzy ludzie zostali" przyszła kolej na jej kontynuację pt. " Dobre Miejsce". Czy Ola Chojnicz i Jan Bukowski je odnaleźli?

W tej części zmierzymy się z tym co dzieje się z dwojgiem ludzi, będących w związku gdy znika napis " i żyli długo i szczęśliwie". Ola i Jan jak się domyślacie postanowili ze sobą zamieszkać i stworzyć związek. Jednak na własnej skórze przekonają się, że bycie w związku to trudna sztuka. Zwłaszcza jak dwie osoby są tak uparte. Zderzenie z rzeczywistością, zweryfikuje czy są w stanie być ze sobą. Sprawy jeszcze bardziej się komplikują, gdy do wioski przybędą tajemniczy Szymon i jeszcze bardziej tajemnicza i intrygująca Joanna. I zwłaszcza jak te osoby zaczną bardzo mieszać w życiu bohaterów. I gdy wraz z ich przybyciem wyjdą na jaw pewne tajemnice z przeszłości... Czy Ola i Jan pozostaną w związku? Jak namieszają nowi bohaterowie w ich życiu i jakim Joanna i Szymon będą zagrożeniem dla wszystkich mieszkańców wsi?

To nie jest typowy romans Kochani. To słodko-gorzka powieść obyczajowa o tym jak dwoje poturbowanych ludzi zaczyna walkę o szczęście. Ludzi, którzy są dumni i nieporadnie wyrażają swoje uczucia. A może nie potrafią ich wyrazić, poprzez to co spotkało ich w przeszłości? Czy odnajdą swoje szczęście i dla nich też wyjrzy Słońce? Zapraszam do lektury. Ponownie jak pierwsza część nieodkładalnej i przeczytanej w jeden wieczór 🌷🌷🌷 Polecam. Piękna seria, która kradnie okładką a zatrzymuje treścią 🌷🌷🌷

Po fenomenalnej książce " Tylko dobrzy ludzie zostali" przyszła kolej na jej kontynuację pt. " Dobre Miejsce". Czy Ola Chojnicz i Jan Bukowski je odnaleźli?

W tej części zmierzymy się z tym co dzieje się z dwojgiem ludzi, będących w związku gdy znika napis " i żyli długo i szczęśliwie". Ola i Jan jak się domyślacie postanowili ze sobą zamieszkać i stworzyć związek. Jednak...

Bajki o księżniczkach często kończą się zdaniem ,,Żyli długo i szczęśliwie''. Co się jednak dzieje w chwili, gdy opada kurtyna? Czy postacie wciąż kroczą tą samą ścieżką, która pierwotnie była im przeznaczona? Wciąż potrafią ze sobą rozmawiać, cieszyć się z bliskości drugiego człowieka? Czy miłość z biegiem czasu jest wciąż tak samo mocna, jak na początku? I czy dwa serca biją wciąż tym samym rytmem? Życie często weryfikuje takie uczucia, wystawia je na próbę, wprowadza wiele utrudnień i od osób zainteresowanych zależy, czy będą w stanie pokonać przeszkody, które stanęły im na drodze.

Gdybyśmy żyli w bajkach, nasza rzeczywistość usłana by była różami. Prosta, łatwa, nieskomplikowana. Świat bywa jednak okrutny. Daje wiele radości, ale i tyle samo smutku, cierpienia i złości. Wystawia naszą cierpliwość na próbę, sprawdza naszą wytrzymałość, podrzucając liczne przeszkody, nieraz boleśnie ukłuje, gdy nadepniemy na nierówność, przydziela szczęście i je odbiera. Obdziela miłością czystą, nieraz zaborczą, toksyczną. Może i czasami los jest niesprawiedliwy, okrutny, to uczy nas pokory, radzenia sobie ze stratami, przeciwnościami. Buduje nasze poczucie wartości, obdarza siłą i wiarą, że po burzy wzejdzie słońce.

Autorka oddała w nasze ręce do bólu szczerą historię relacji dwójki osób. Gdzie tajemnice, niepewność, strach, przysłaniają, to co powinno być dobre, a brak rozmowy, zaufania, pojawiające się niedomówienia, co się w duszy dzieje, coraz bardziej oddalają dwa serca, które wcześniej biły wspólnym rytmem. Do tego rozterka czy rzeczywiście trafiliśmy w odpowiednie miejsce, które miało się ostatecznie stać naszą ostoją, chęć uciekania przed niewygodami, które stają na przeszkodzie i demony przeszłości, które zostawiliśmy daleko za sobą, na nowo dają o sobie znać w najmniej odpowiednim momencie. Łatwiej uciekać niż stawić czoła temu, co nas osacza i bez problemu można to dostrzec w powieści autorki. Jak również fakt braku rozmowy wpływa na relacje dwójki osób lub wścibstwo sąsiadów, którzy wiedzą, jak najlepiej postępować, taka ,,ciocia dobra rada'', której nikt nie potrzebuje i powoduje złość, rezygnację.

Bohaterowie z bagażem doświadczeń, których ukształtowały niełatwe wybory, sytuacje. Starający się żyć razem, jednak strach przed odtrąceniem, niezrozumieniem sprawia, że zamykają się w sobie, pozostawiają wydarzenia domysłom, nie wyrażają na głos swoich myśli, licząc na to, że druga osoba rozszyfruje, o co nam konkretnie chodzi. Najbardziej polubiłam Olę, mocna, charakterna, z ciętym językiem. Która nie potrzebuje męskiej ręki, by coś osiągnąć, ma swoje zdanie i nie pozwoli nikomu decydować o tym, jak ma żyć.

Dajcie się porwać lekturze. Uzmysłowi, jak ważne są wzajemne relacje, wysłuchanie, co druga osoba ma do powiedzenia w konkretnej sprawie. To, że gdy coś się wali, to trzeba zawalczyć o to, by na nowo je odbudować. Starać się pokonać demony przeszłości, bo ucieczka od problemów przyniesie chwilowe ukojenie i wiele innych. Gorąco polecam!

Bajki o księżniczkach często kończą się zdaniem ,,Żyli długo i szczęśliwie''. Co się jednak dzieje w chwili, gdy opada kurtyna? Czy postacie wciąż kroczą tą samą ścieżką, która pierwotnie była im przeznaczona? Wciąż potrafią ze sobą rozmawiać, cieszyć się z bliskości drugiego człowieka? Czy miłość z biegiem czasu jest wciąż tak samo mocna, jak na początku? I czy dwa serca...

Złe wybory, fałszywe nadzieje powodują zagubienie. Popełnione błędy przepełniają czarę goryczy. W korytarzach złudzeń zagubiona tożsamość, a na horyzoncie nie widać drogowskazów wskazujących właściwą ścieżkę. Latami podążamy ślepo za szczęściem, wmawiając sobie, że jest to jedyna i słuszna droga, bo przecież tak powinno być. Nie jesteśmy spełnieni. Zakładamy maski, żeby nie wyłamać się z tłumu. W końcu dochodzimy do ściany. Jesteśmy tak sfrustrowani, że postanawiamy zacząć wszystko od nowa. Ten życiowy zakręt to dobry moment. Kształtujemy swoje nowe ja niczym grudkę plastycznej gliny. Zaczynamy wszystko od początku. Nigdy nie jest za późno, aby zmienić kierunek życia, bo przecież to zapętlenie zaprowadzić może do szczęścia.

Aleksandra porzuca swoje życie, które okazuje się jedną wielką pomyłką. Domyka sprawy i wyrusza na wieś, do rodzinnej miejscowości ojca. Odnajduje ciszę, która daje ukojenie, gdy wybrzmiewające dźwięki ranią. Poznaje mieszkańców, których zapamiętała z dzieciństwa. Trudna przeszłość, rodzinna historia i Jan na horyzoncie. Gdy drogi tych dwojga zejdą się, świat wywróci się do góry nogami. Bliskość, pragnienia i tęsknota oraz trudne decyzje. Życie to ciągła podróż.

Ależ potrzeba mi było takiej życiowej, dojrzałej historii. Niezwykłej o zwykłych ludziach. Jestem urzeczona. Dwa tomy powieści obyczajowej " Tylko dobrzy ludzie zostali" i "Dobre miejsce" Aldony Reich. Cudowna lektura.

Emocjonalne, momentami wzruszające, autentyczne i pełne ciepła opowieści, z bohaterami takimi jak ja i Ty. Pełni życiowych rozterek, pragnień i problemów. Zapadają w pamięci, niektórych chciałoby się poznać i przytulić.

Ola poszukuje swojego miejsca. Dojrzała i niespełniona kobieta. Doświadczenia życiowe, które dały jej w kość, odbijają się na jej psychice. Poraniona przez los, stara się nie pogubić, nie popełnić drugi raz tego samego błędu, ale strumień nieustających zmian nie pozwala na wytchnienie. Krąży, potyka się pośród dylematów i domysłów. I gdy myśli, że już nic dobrego jej nie spotka, szczęście nadchodzi w zwyczajnej codzienności.
Na kartach tej powieści poznamy drogę dojrzałej, świadomej miłości, która czasami boli, czasami złości, ale jest prosta, bo tolerancyjna. Jedna i druga strona daje i nie oczekuje niczego w zamian ponieważ obecność jest kwintesencją. Radość chwili.

Wspomnienia zaprowadzą nas do bolesnej przeszłości, która pozostawiła trwałe ślady. Życie daje nowe szanse, by odnaleźć siebie, a budowanie relacji wymaga czasu i cierpliwości.

Książki @aldona.reich_autor są magiczne, dają ukojenie, przy nich można dosłownie odpocząć. Wtopić się w ten wykreowany, wiejski klimat i odbyć podróż do spełnienia. Zaczarują Was swoją mądrością i wzbudzą mnóstwo refleksji. Gorąco polecam.

Dopełnieniem treści jest piekne wydanie. Okładki zachwycają.

Złe wybory, fałszywe nadzieje powodują zagubienie. Popełnione błędy przepełniają czarę goryczy. W korytarzach złudzeń zagubiona tożsamość, a na horyzoncie nie widać drogowskazów wskazujących właściwą ścieżkę. Latami podążamy ślepo za szczęściem, wmawiając sobie, że jest to jedyna i słuszna droga, bo przecież tak powinno być. Nie jesteśmy spełnieni. Zakładamy maski, żeby nie...