Pomysł na fabułę bardzo mnie wciągnął, mimo że jest to bardzo kopciuszkowa, naiwna historia, ale kupiłam to, potem się rozkręca i trzyma w napięciu. Świetnie w szczegółach rozkminiona intryga. Koniec jednak mnie trochę rozczarował. Miałam wrażenie, że rozwiązanie i decyzje różnych bohaterów nie zostały odpowiednio podprowadzone, tylko tak ciach, ciach, ciach nagle ktoś coś. Zabrakło mi też głębi charakteru bohaterów, miałam wrażenie, że są papierowi, za mało prawdziwi. Ich opis skupia się tylko na tych elementach, które są niezbędne do uzasadnienia fabuły. Córka przyjaciółki wyskakuje jak królik z kapelusza. Może to kwestia objętości, gdyby dodać więcej wątków, postaci książka rozrosłaby się o kolejne ileś stron.

Pomysł na fabułę bardzo mnie wciągnął, mimo że jest to bardzo kopciuszkowa, naiwna historia, ale kupiłam to, potem się rozkręca i trzyma w napięciu. Świetnie w szczegółach rozkminiona intryga. Koniec jednak mnie trochę rozczarował. Miałam wrażenie, że rozwiązanie i decyzje różnych bohaterów nie zostały odpowiednio podprowadzone, tylko tak ciach, ciach, ciach nagle ktoś coś....

Książka napisana w taki sposób że ciężko się oderwać. Podobnie jak w życiu sytuacja może zmienić się w ciągu kilku sekund w wyniku pomyłki, przypadku, ciągu różnych zdarzeń. Tak się dzieje w przypadku głównej bohaterki Diany.

Książka napisana w taki sposób że ciężko się oderwać. Podobnie jak w życiu sytuacja może zmienić się w ciągu kilku sekund w wyniku pomyłki, przypadku, ciągu różnych zdarzeń. Tak się dzieje w przypadku głównej bohaterki Diany.

Pierwsza książka pani Liliany, którą przeczytałam. Pomysł na fabułę bardzo interesujący i niestety bardzo realny. Wystarczyło 107 sekund aby życie stracił mały chłopiec a rodzina się rozsypała. Jak łatwo niektórym przychodzi oskarżanie innych a brak im siły aby spojrzeć na siebie. Współczuję głównej bohaterce, żal mi jej córki ale mąż i jego rodzinka nie znajda u mnie grama współczucia. To po prostu są manipulatorzy. Zaskoczyło mnie i trochę zasmuciło zakończenie. Wolałabym, żeby winni poczuli się ci, którzy mieli wpływ na wydarzenia związane ze śmiercią małego Stasia.

Pierwsza książka pani Liliany, którą przeczytałam. Pomysł na fabułę bardzo interesujący i niestety bardzo realny. Wystarczyło 107 sekund aby życie stracił mały chłopiec a rodzina się rozsypała. Jak łatwo niektórym przychodzi oskarżanie innych a brak im siły aby spojrzeć na siebie. Współczuję głównej bohaterce, żal mi jej córki ale mąż i jego rodzinka nie znajda u mnie grama...

Czy w 107 sekund może zmienić się czyjeś życie? Tak. Tak właśnie zmieniło się życie Diany, Norberta, Oli i ich synka Stasia. A także ich bliskich. Świat rodziny rozpadł się na kawałki. A piękny namalowany rodzinny portret stracił wszystkie barwy...
Diana nie miała w życiu łatwo. Poznała smak biedy, upokorzenia i braku miłości. Dla córki Oli zrobiłaby jednak wszystko. Los się odmienił podczas jednej rozmowy o pracę, poznała tam Norberta, który szybko stał się kimś więcej niż tylko szefem. Zaczęli pisać swoją bajkę. Zakochani, bogaci i tacy szczęśliwi! Wszystko im udawało, życie rozpieszczało samymi dobrami. Nie mogło być lepiej. I nagle zegar odliczył 107 sekund i .....
To bardzo poruszająca historia, która oferuje wiele różnych wrażeń. Można jednocześnie płakać ze wzruszenia, a jednocześnie być wściekłym na bohaterów.
Liliana Fabisińska stworzyła naprawdę wspaniałe dzieło, które czyta się jednym tchem!

Czy w 107 sekund może zmienić się czyjeś życie? Tak. Tak właśnie zmieniło się życie Diany, Norberta, Oli i ich synka Stasia. A także ich bliskich. Świat rodziny rozpadł się na kawałki. A piękny namalowany rodzinny portret stracił wszystkie barwy...
Diana nie miała w życiu łatwo. Poznała smak biedy, upokorzenia i braku miłości. Dla córki Oli zrobiłaby jednak wszystko. Los...

Początkowo nie mogłam się wciągnąć, a gdy już się wciągnęłam to zakończenie mnie rozczarowało. Cała historia jest mało prawdopodobna, a zakończenie mocno naciągana jak dla mnie. Wiele wątków nie jest dokończonych np. relacja z jej przyjaciółką czy sprawa Michała. Niespodziewane odkrycie prawdy także jest nie realne, a do tego w żaden sposób nie jest usprawiedliwieniem czyjegoś zachowania, a mam wrażenie że na takie lekko się kreowało. Emocje głównej bohaterki mimo iż czasem chaotyczne przedstawione to dobrze oddają z czym mierzy się główna bohaterka.
Po opisie spodziewałam się bardziej mrocznej i okrutnej tajemnicy, a nie dość nijakiego wyjaśnienia.

Początkowo nie mogłam się wciągnąć, a gdy już się wciągnęłam to zakończenie mnie rozczarowało. Cała historia jest mało prawdopodobna, a zakończenie mocno naciągana jak dla mnie. Wiele wątków nie jest dokończonych np. relacja z jej przyjaciółką czy sprawa Michała. Niespodziewane odkrycie prawdy także jest nie realne, a do tego w żaden sposób nie jest usprawiedliwieniem ...

Liliana Fabisińska @lilianafabisinska stworzyła powieść po, którą sięgnęłam bez znajomości wcześniejszej twórczości autorki, bez czytania opisu i bez sprawdzenia wcześniej do jakiego gatunku zaliczona została książka. Tytuł i okładka mnie kupiły... I jak myślicie? Udało mi się trafić na książkę wyjątkową? Z fabułą, która wciągnęła mnie tak bardzo,że nie potrafiłam się od niej oderwać? Z fabułą, która przyprawiła mnie o ciarki na skórze? Czy książka doprowadziła mnie do łez?
Na wszystkie pytania odpowiem twierdząco ❤️🥺 Książka, która potrafi wywołać we mnie, aż tyle emocji będzie jedną z tych, o których nie będę mogła długo zapomnieć.
Mimo,że akcja poprowadzona przez autorkę nie pędzi łeb na szyję tylko płynie swoim własnym tempem to jest tak wciągająca,że nim się obejrzałam,a byłam w połowie książki. Świetnie nakreśleni bohaterowie, którzy idealnie dopełniają klimat książki. Jak to się mówi? Nikt nie jest takim jakim się wydaje...
Autorka poprowadziła akcję książki po mistrzowsku. Praktycznie do samego końca nie spodziewałam się rozwiązania. Poruszyła również tematy nie łatwe, których każdy z nas mógł doświadczyć... Doświadczyć sam lub znać kogoś kto się z nimi zmaga🥺

Kopciuszek staje się księżniczką, który sam nie może uwierzyć w swoje szczęście. Ale czy szczęście kiedyś się nie kończy?Czy jest jakiś jego wyznacznik?

Liliana Fabisińska @lilianafabisinska stworzyła powieść po, którą sięgnęłam bez znajomości wcześniejszej twórczości autorki, bez czytania opisu i bez sprawdzenia wcześniej do jakiego gatunku zaliczona została książka. Tytuł i okładka mnie kupiły... I jak myślicie? Udało mi się trafić na książkę wyjątkową? Z fabułą, która wciągnęła mnie tak bardzo,że nie potrafiłam się od...

Po tak intrygującym opisie książki na tylnej okładce, myślałam, że mam w dłoniach cudo literackie. Coś co może być naprawdę świetne. I było okej, ale tylko okej. Bez efektu wow, z lekkim niedosytem, że średnio porywającymi opisami fabuły. Tak więc tylny opis dał mi więcej odczuć niż cała książka.

Po tak intrygującym opisie książki na tylnej okładce, myślałam, że mam w dłoniach cudo literackie. Coś co może być naprawdę świetne. I było okej, ale tylko okej. Bez efektu wow, z lekkim niedosytem, że średnio porywającymi opisami fabuły. Tak więc tylny opis dał mi więcej odczuć niż cała książka.

"Jeśli wydaje ci się, że spadłeś właśnie na samo dno, że jesteś w najczarniejszej dupie, że już po prostu nie może być gorzej, pamiętaj o jednym: to niemal na pewno nieprawda. Zawsze coś jeszcze może pójść nie tak i zamienić koszmar, w którym tkwisz, w koszmar do kwadratu... albo i do sześcianu."
⠀
Często tak sobie tłumaczę, że sytuacja, w której się znalazłam, nie jest sytuacją bez wyjścia i zawsze może być gorzej. Do tej pory działa, mam nadzieję, że nigdy nie dojdę do takiego momentu, kiedy już nie będzie mogło być gorzej...
⠀
Wieczorową porą przychodzę do Was z opinią o książce "107 sekund".
Przyciągnęła moją uwagę, chociaż nie do końca była rzeczywista. Taka trochę nasza rzeczywista wersja Kopciuszka bez zgubienia pantofelka...
Główna bohaterka - Diana wychowuje sama córkę. Jej życie to pasmo porażek, poznajemy ją w momecie kiedy ledwo wiąże koniec z końcem. Aplikuje na różne stanowiska, aż w końcu zostaje zaproszona na rozmowę o pracę do miejsca, gdzie z góry wie, że nie ma żadnych szans. A jednak. Szczerość wygrywa i Diana zyskuje pracę i poznaje mężczyznę, który zmieni jej życie. Teraz mieszka w centrum Krakowa w pięknej willi, a rodzina się powiększa. Staś daje nowe pokłady energii, aż rdo tego dnia, kiedy to właśnie 107 sekund zamienia kolejne godziny w koszmar. Odtąd już nic nie będzie takie samo. A osoby, które były blisko, będą jeszcze bliżej, tylko czy z odpowiedniej strony?
Tego już nie napiszę :)

"Jeśli wydaje ci się, że spadłeś właśnie na samo dno, że jesteś w najczarniejszej dupie, że już po prostu nie może być gorzej, pamiętaj o jednym: to niemal na pewno nieprawda. Zawsze coś jeszcze może pójść nie tak i zamienić koszmar, w którym tkwisz, w koszmar do kwadratu... albo i do sześcianu."
⠀
Często tak sobie tłumaczę, że sytuacja, w której się znalazłam, nie jest...

2/10 ⭐ [33/2k23]

Mało prawdopodobna, choć niezupełnie niemożliwa historia. Diana udręczona problemami z byłym mężem oraz rosnącymi długami próbuje za wszelką cenę związać koniec z końcem i zapewnić swojej sześcioletniej córce wszystkie potrzebne rzeczy. Gdy kolejne media zostają wyłączone przez zalegające rachunki, zdesperowana odpowiada na wszystkie oferty pracy, które pojawiają się w jej okolicy niezależnie od stopnia wymaganych kwalifikacji. Na jednej z rozmów o pracę przekracza pewne granice, jednak otrzymuje posadę z trzymiesięcznym okresem próbnym. Właśnie tak poznaje Norberta: przystojnego, wykształconego, światowego prezesa. Krótki romans owocuje szybkim ślubem oraz adopcją córeczki Diany przez mężczyznę. Rozpoczyna się nowe życie okraszone bogactwem.

Nie znałam wcześniej twórczości Liliany Fabisińskiej toteż nie miałam wobec niej bliżej sprecyzowanych oczekiwań. Jednak od samego początku "107 sekund" uderza pewna naiwność, którą uosabia główna bohaterka oraz płytkość relacji pomiędzy bohaterami. Nie zdążymy nawet przyjrzeć się kiełkującemu uczuciu między Dianą a Norbertem, a już zostajemy rzuceni w kolejną scenę i kolejny etap ich życia. Te przeskoki czasowe osiągają wręcz okres kilku lat, więc nie zdołamy się wczuć w zmiany jakie zaszły w życiu nowo powstałej rodziny i trudno przez to uwierzyć w powstałe zażyłości. Pierwsza część książki zatytułowana słusznie skądinąd "Kopciuszek" jest bardzo pospieszna. Wrzucono tutaj nie tylko motyw od biedy do wielkiej pani, która nie może uwierzyć w swoje szczęście a jednocześnie czerpie z otrzymanych przywilejów, ale też... cudowne poczęcie, które okaże się wstępem do rodzinnej tragedii. Niektóre z rozdziałów (szczęśliwie nie napisanych z perspektywy pierwszoosobowej) wieńczą napisane kursywą tajemnicze wiadomości. Ich ulokowanie mocno jednak wybija z rytmu. Odnosi się wręcz wrażenie, że nie pasują do danego momentu i nijak nie chcą się ułożyć w logiczną całość. A potem mamy już w zasadzie tylko napędzającą się falę rodzicielskiej żałoby, która niebezpiecznie zahacza o szaleństwo.

Chwilą nieuwagi. Tyle wystarczyło by wreszcie uporządkowany świat zatrząsł się w posadach. Tylko tyle by poczuć się winną i niegodną życia. Tylko tyle by zaniedbać męża i stosunki z pierworodnym dzieckiem; niezdolną pozwolić odejść Stasiowi i żyć dalej. W całej tej beznadziei narasta jeszcze poczucie bycia prześladowaną przez teściową.

Trzecia część przynosi pewien powiem świeżości. Zyskujemy nową perspektywę w postaci głosu Oli. Cóż z tego, gdy poprzednia część zdołała mnie zarówno zanudzić, jak i wymęczyć. A tu z kolei pojawia się absurdalna scena rozmowy z przyszywanym wujkiem, mająca jednoznacznie wskazać czarny charakter powieści. Jakie jednak były jego motywacje? Rozczarowująco prozaiczne, ponadto nic tu się nie składa do kupy. Resztki logiki dosłownie rozwiewają się wraz z pojawieniem postaci mścicielki. O wszelkie słodkie naiwności, co za dziecinada! A jakby Oleńki było mało dostajemy kolejny narracyjny bonus. Kobiecy. Stanowiący szczyt najwyższej hipokryzji i zdrady.

"Ta historia była taka banalna, aż trudno uwierzyć, że zdarzyła się w prawdziwym życiu... w moim życiu... a nie w jakiejś wenezuelskiej telenoweli".

107 sekund. To jednocześnie nasz początek i koniec, pani Liliano. Rozstaniemy się bez większego żalu.

IG: mrs.daraya

2/10 ⭐ [33/2k23]

Mało prawdopodobna, choć niezupełnie niemożliwa historia. Diana udręczona problemami z byłym mężem oraz rosnącymi długami próbuje za wszelką cenę związać koniec z końcem i zapewnić swojej sześcioletniej córce wszystkie potrzebne rzeczy. Gdy kolejne media zostają wyłączone przez zalegające rachunki, zdesperowana odpowiada na wszystkie oferty pracy, które...

Ciekawy pomysł na fabułę. Historia o tym, jak można stracić coś, co kochasz najbardziej w tak krótkim czasie.
Książka wciągnęła mnie i przeczytałam ją w dwa dni. Uważam jednak, że końcówka opowieści jest jakby niedokończona, pisana "na szybko". Na koniec brakuje tych opisów i wydarzeń, które podziwiałam w ciągu całego opowiadania.

Ciekawy pomysł na fabułę. Historia o tym, jak można stracić coś, co kochasz najbardziej w tak krótkim czasie.
Książka wciągnęła mnie i przeczytałam ją w dwa dni. Uważam jednak, że końcówka opowieści jest jakby niedokończona, pisana "na szybko". Na koniec brakuje tych opisów i wydarzeń, które podziwiałam w ciągu całego opowiadania.