Książka jest 2 tomem serii "Kiecka i krynolina". Jest to piękna opowieść baśniowa jak wynalazki XXI wieku mogą ułatwić życie niejednej osobie dwa stulecia wcześniej. Jak to w baśni bywa zakończenie Was zaskoczy i z przykrością rozstaniecie się z bohaterami. Przeniesiemy się do czasów Tytusa Chałubińskiego i pięknego Zakopanego oraz na mroźną Syberię. Tutaj także spotkamy przed lustrem Zosię i Zofię i aby dobrze zrozumieć tom II warto przeczytać tom I. Polecam oba.

Książka jest 2 tomem serii "Kiecka i krynolina". Jest to piękna opowieść baśniowa jak wynalazki XXI wieku mogą ułatwić życie niejednej osobie dwa stulecia wcześniej. Jak to w baśni bywa zakończenie Was zaskoczy i z przykrością rozstaniecie się z bohaterami. Przeniesiemy się do czasów Tytusa Chałubińskiego i pięknego Zakopanego oraz na mroźną Syberię. Tutaj także spotkamy...

Drugi tom cyklu “Kiecka i krynolina” porzuca niemal na dobre dworek w Lutomierzycach, a apartamentowca na warszawskim Imielinie też jakby mniej. Bohaterki są starsze o kilka lat, ale tym razem to nie one odbędą podróż w czasie, lecz ich córki. Dla ratowania Gustawa Lutomierskiego z gruźlicy uda się nawet przetransportować współczesny lek i uratować go od śmierci, zaś cierpiąca z powodu braku potomstwa jego siostra – Bogusia Zarębska - jakimś cudem stanie się brzemienna. No, ale podziałały całkiem nowoczesne terapie. Lustereczko w toaletce okazało się nie tylko wehikułem czasu, ale i drogą transportu medykamentów na choroby, które sto pięćdziesiąt lat wcześniej skracały ludziom życie, albo skazywały je na bezdzietność. Jakże wymownie w tym tomie autorka wyeksponowała postęp w medycynie. Brawa!

Spora część fabuły dzieje się w Zakopanem w końcówce lat sześćdziesiątych XIX wieku. Krupówki to jakaś uboga ulica upstrzona chatkami, a o schronisku nad Morskim Okiem jeszcze nikt nie słyszał. Czuć potęgę przyrody, zwłaszcza gdy wieje halny, a podróż z Krakowa zajmuje więcej niż cały dzień. Wspaniale opisana rzeczywistość polskiego Podhala, okraszona przepięknymi opisami tatrzańskich krajobrazów i szczytów, legendami, góralską gwarą, detalami architektury i strojów aż zapiera dech. Widać, że autorka zrobiła doskonałe rozeznanie w literaturze przedmiotu, niczego istotnego nie pomijając na czele z Tytusem Chałubińskim.

Fascynująca podróż po podhalańskich szlakach i bezdrożach Syberii, gdzie osiadł na zesłaniu Antoni Lutomierski to nie wszystko. To także znakomita opowieść o tym, jak historia wpływa na ludzkie losy, jak tka dzieje wielu rodzin, zmuszając ich do rozproszenia po świecie. Opowieść, która uświadamia, jak sporo w nas samych podobieństwa do naszych przodków, choć często wcale nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Bardzo dziekuję Pani Maludy za przepiękną opowieść, którą dziś pochłonęłam w parę godzin z wielką przyjemnością. Dziękuję za podzielenie się mało znaną powszechnie wiedzą o historii Podhala i losach polskich zesłańców na Syberii, za cudowny język i mnóstwo emocji.

Drugi tom cyklu “Kiecka i krynolina” porzuca niemal na dobre dworek w Lutomierzycach, a apartamentowca na warszawskim Imielinie też jakby mniej. Bohaterki są starsze o kilka lat, ale tym razem to nie one odbędą podróż w czasie, lecz ich córki. Dla ratowania Gustawa Lutomierskiego z gruźlicy uda się nawet przetransportować współczesny lek i uratować go od śmierci, zaś...

Tym razem Agata (córka Zosi głównej bohaterki 1 tomu) przenosi się w przeszłość dzięki zaczarowanej toaletce. Jej zadaniem jest uratowanie chorego na gruźlicę Gustawa swojego bezpośredniego przodka.
Kiecka i tiurniura nie przypadła mi do gustu w przeciwieństwie do poprzedniczki. Czytanie fragmentów w gwarze mnie męczyło. Ani romans Kaśki i Gustawa, ani Agaty i Tomasza nie zainteresowały mnie. Lektura męczyła mnie, a fabuła nudziła.
Książka ma jedną zaletę, ładniejszą okładkę od poprzedniczki...

Tym razem Agata (córka Zosi głównej bohaterki 1 tomu) przenosi się w przeszłość dzięki zaczarowanej toaletce. Jej zadaniem jest uratowanie chorego na gruźlicę Gustawa swojego bezpośredniego przodka.
Kiecka i tiurniura nie przypadła mi do gustu w przeciwieństwie do poprzedniczki. Czytanie fragmentów w gwarze mnie męczyło. Ani romans Kaśki i Gustawa, ani Agaty i Tomasza nie...

ZAPRASZAMY NA NASZ BLOG :
https://www.facebook.com/YerboPOCZYTALNI
https://yerbo-poczytalni.blogspot.com/

„Kiecka i tiurniura” Aleksandry Katarzyny Maludy to przepiękna i kobieca powieść historyczna z delikatnymi wątkami romansu.
Autorka zabrała mnie w niezapomnianą podróż pełną magii. Miło było przez moment zapomnieć o codzienności i zanurzyć się w niebanalną historię przedstawioną w lekturze.
Książka opiera się na dwóch płaszczyznach czasowych- teraźniejszości i XIX wieku. Fabuła dość prosta dzięki czemu czytało się szybko- Gustaw z przeszłości zachorował na gruźlicę. Brak lekarstwa skutkował tylko jednym- rychłą śmiercią. Matka i siostra nie chcąc się z tym pogodzić, namawiają przez ...toaletkę Agatę z teraźniejszości aby zdobyła lekarstwo na tę chorobę. Ta wraz ze swoją matką podejmują wyzwania. Gdy lek jest już w rękach Agaty postanawiają wraz z Bogusią z przeszłości zamienić się miejscami. Dziewczyny są fizycznie identyczne przez co nikt z ich epoki nie zauważa podmiany. Można się domyślić jakie zabawne historie przydarzyły się dziewczynom, które nie znając zwyczajów danej epoki, musiały wczuć się w otaczający je klimat (!)
Podróż w czasie serwowana przez autorkę jest magiczna, baśniowa. W „Kiecce i tiurniurze” mamy nawiązania do legend, co w ciekawy sposób urozmaica lekturę. Interesującym posunięciem jest również użycie gwary góralskiej, co daje nam odczuć klimat zakopiański. Dopełnieniem tego były piękne opisy krajobrazu i przybliżenie zjawiskowych gór. Samych elementów historycznych nie jest za wiele co moim zdaniem nie jest wielkim problemem.
Aleksandra Katarzyna Maludy zestawiając ze sobą przeszłość i teraźniejszość pokazuje jak odmienne są to czasy. Na co dzień nie zastanawiamy się nad tym co było. W jaki sposób żyli nasi przodkowie, co im wypadało robić a co było nie do pomyślenia. W książce pokazana jest ta przepaść – choćby w samym ubiorze- stąd według mnie tytuł książki. Bogusia przenosząc się o 150 lat w przyszłość była oszołomiona stylem, modą panującą w dzisiejszych czasach.
Książka jest przyjemna w odbiorze, czasami zabawna. Mamy do czynienia również z delikatnym romansem. Autorka miała nadzieję, że czytelnik chociaż raz się uśmiechnie podczas czytania książki. Ja się uśmiechnęłam wielokrotnie i wierzę, że, i u kolejnych czytelników pojawi się uśmiech. Książka warta polecenia!

ZAPRASZAMY NA NASZ BLOG :
https://www.facebook.com/YerboPOCZYTALNI
https://yerbo-poczytalni.blogspot.com/

„Kiecka i tiurniura” Aleksandry Katarzyny Maludy to przepiękna i kobieca powieść historyczna z delikatnymi wątkami romansu.
Autorka zabrała mnie w niezapomnianą podróż pełną magii. Miło było przez moment zapomnieć o codzienności i zanurzyć się w niebanalną historię...

Pierwsza część "Kiecka i krynolina" mnie zachwyciła, druga zaś nie odbiegała od niej poziomem. Trochę mniej historycznych odnośników, zdecydowanie mniej przepisów (a szkoda!),więcej części obyczajowej i opisów przyrody. Ale nadal cudnie się ją czyta. Tym razem miejscami zamieniają się córki Zofii i Zośki czyli Agata i Bogusia, a wszystko po to, aby ocalić chorującego na gruźlicę Gustawa. Zabawna, urocza książka do pochłonięcia w jeden wieczór.

Pierwsza część "Kiecka i krynolina" mnie zachwyciła, druga zaś nie odbiegała od niej poziomem. Trochę mniej historycznych odnośników, zdecydowanie mniej przepisów (a szkoda!),więcej części obyczajowej i opisów przyrody. Ale nadal cudnie się ją czyta. Tym razem miejscami zamieniają się córki Zofii i Zośki czyli Agata i Bogusia, a wszystko po to, aby ocalić chorującego na...

Tak samo dobra jak pierwsza część. Tym razem jedziemy w góry.

Tak samo dobra jak pierwsza część. Tym razem jedziemy w góry.

Z przyjemnością poczytałam o kolejnych perypetiach w życiu Zofii i Zośki.

Z przyjemnością poczytałam o kolejnych perypetiach w życiu Zofii i Zośki.

Niekiedy mam tak, że biorę jakąś książkę, czytam parę kartek i odkładam ją na jakiś czas. Kiedy wracam do niej po pewnym okresie, nagle odkrywam, że bardzo, ale to bardzo mi się ona podoba. Tak właśnie miałam z „Kiecką i tiurniurą” autorstwa Aleksandry Katarzyny Maludy.

Właściwie fabuła była dosyć prosta, ponieważ Agata musiała zanieść lekarstwo choremu na gruźlicę Gustawowi Lutomierskiemu. W zasadzie nic trudnego prawda? Jednak był pewien problem – główna bohaterka żyła w XXI wieku, natomiast mężczyzna pochodził z XIX. Podróż w czasie mogła odbyć tylko za pomocą magicznej toaletki.

Chyba najbardziej w tej opowieści urzekło mnie to, że autorka wprowadziła do niej gwarę góralską, którą posługuje się jedna z postaci. Fajnie to urozmaiciło książkę. Było trochę perypetii związanych z przeniesieniem się Agaty w dawne czasy, pojawiło się również kilka nawiązań do legend, chociażby tej o śpiących rycerzach. A w końcówkę wprost nie mogłam uwierzyć. Niemniej naprawdę książka mi się podobała.

Tylko wspomnę, że „Kiecka i tiurniura” jest kontynuacją „Kiecki i krynoliny”. Pierwszego tomu jeszcze nie czytałam, ale mam nadzieję, że wkrótce go nadrobię. Natomiast gorąco polecam Wam "Kieckę i tiurniurę". Uważam, że jest ona warta zapoznania się z nią.

Niekiedy mam tak, że biorę jakąś książkę, czytam parę kartek i odkładam ją na jakiś czas. Kiedy wracam do niej po pewnym okresie, nagle odkrywam, że bardzo, ale to bardzo mi się ona podoba. Tak właśnie miałam z „Kiecką i tiurniurą” autorstwa Aleksandry Katarzyny Maludy.

Właściwie fabuła była dosyć prosta, ponieważ Agata musiała zanieść lekarstwo choremu na gruźlicę...

Udana kontynuacja pierwszej części. W tej książce znalazłam wszystko, co lubię i cenię: dobrze skonstruowaną fabułę, ciekawych bohaterów, historię przystępnie wplecioną w tło, ale też humor i uśmiech z klasą. Była to trzecia przeczytana przeze mnie książka Autorki i wszystkie mi odpowiadały, co sie rzadko zdarza. Z chęcią sięgnę po następne, bo prezentują jednocześnie przyjemne, jak i umiejętnie opisane historie.

Udana kontynuacja pierwszej części. W tej książce znalazłam wszystko, co lubię i cenię: dobrze skonstruowaną fabułę, ciekawych bohaterów, historię przystępnie wplecioną w tło, ale też humor i uśmiech z klasą. Była to trzecia przeczytana przeze mnie książka Autorki i wszystkie mi odpowiadały, co sie rzadko zdarza. Z chęcią sięgnę po następne, bo prezentują jednocześnie...

wymęczyłam się przy niej, niestety, choć nie jest to zła książka, po prostu akcja ciągnie się jak mordoklejka, wszystko przewidywalne i trochę zbyt banalne

wymęczyłam się przy niej, niestety, choć nie jest to zła książka, po prostu akcja ciągnie się jak mordoklejka, wszystko przewidywalne i trochę zbyt banalne