Bardzo przyjemna. Fajnie wykorzystuje motywy z różnych baśni jednocześnie nie robiąc kalki 1:1. W dialogach pojawiają się archaiczne słowa i sformułowania, wprowadzające w baśniowy klimat. Najlepszym elementem, moim zdaniem, są sceny walki. Poprowadzone sensownie, łatwo jest nadążyć. Opisy są dość krwawe. Jedynym minusem było momentami irytujące zachowanie w stosunku do siebie, głównej "pary". Polecam jak lubicie baśniowe klimaty.

Bardzo przyjemna. Fajnie wykorzystuje motywy z różnych baśni jednocześnie nie robiąc kalki 1:1. W dialogach pojawiają się archaiczne słowa i sformułowania, wprowadzające w baśniowy klimat. Najlepszym elementem, moim zdaniem, są sceny walki. Poprowadzone sensownie, łatwo jest nadążyć. Opisy są dość krwawe. Jedynym minusem było momentami irytujące zachowanie w stosunku do...

Eillen jest niczym kopciuszek, żyje bez pewności siebie i ciągle słyszy przytyki od bogatszych dziewcząt. Jednak zbliża się bal i każda dziewczyna w wieku 17 lat musi się wybrać do pałacu. Tej nocy wskazana zostanie bowiem "Najpiękniejsza".

Jednak książę, który poznał Eillen, będąc wśród poddanych, nie chce by to ona dostała ten tytuł. On wie co się kryje za tym zwyczajem. Dlatego pragnie ją chronić.

W tym samym czasie, gdy książę tańczy z naszą bohaterką na balu, dzieją się rzeczy prowadzące do kradzieży. Jest to nie byle jaka kradzież, ginie bowiem diadem przeznaczony dla Najpiękniejszej. A stoi za nią pewien tajemniczy jegomość, podszywający się pod kogoś innego.

Wszystko dzieje się stopniowo, jednak napięcie narasta gdy wybija północ. Słychać bicie dzwonu. "Lustereczko, lustereczko, powiedz przecie, która najpiękniejsza jest na świecie!"

Po tych słowach zaczyna się prawdziwa akcja i trzyma się na podobnym poziomie już do samego końca opowieści... możecie się nastawić na sporo ucieczek, pogoni, błądzenia po lesie, niezwykłych zjawisk i bardzo interesującą postać drwala, a zarazem szepta. Ale więcej nie zdradzę, liczę na to, że sami się przekonacie co oferuje ta historia.

Eillen jest niczym kopciuszek, żyje bez pewności siebie i ciągle słyszy przytyki od bogatszych dziewcząt. Jednak zbliża się bal i każda dziewczyna w wieku 17 lat musi się wybrać do pałacu. Tej nocy wskazana zostanie bowiem "Najpiękniejsza".

Jednak książę, który poznał Eillen, będąc wśród poddanych, nie chce by to ona dostała ten tytuł. On wie co się kryje za tym...

Szept lasu autorstwa Marleny Joanny Sychowskiej to retelling, zgrabnie łączący motywy znane z takich bajek jak: Kopciuszek, Królewna Śnieżka, a także Piękna i Bestia, który opowiada historię prostą i niezwykle sympatyczną zarazem. Pomimo zastosowania pierwszoosobowej narracji w czasie teraźniejszym, do którego to połączenia raczej nie pałam sympatią, książkę czytało mi się zaskakująco dobrze.

Na kartach powyższej powieści śledzimy wydarzenia z perspektywy trojga głównych bohaterów:
Eillen to nasz Kopciuszek. Biedna, sympatyczna półsierota wyżej ceniąca dobro innych od własnego.

Jahtar to wypisz wymaluj Łowca. Zdystansowany mruk, który, spotkawszy samotną, potrzebującą pomocy dziewczynę, szybko łagodnieje, choć nawet na chwilę nie przestaje pozować na twardziela.

A książę Cedric, no nie zgadniecie, to… Książę. To postać, która wzbudziła we mnie najwięcej wątpliwości. Z jednej strony pomocny i o dobrym sercu, stara się ocalić kopciuszka przed strasznym losem, a z drugiej milcząco akceptuje moralnie wątpliwe poczynania ojca.

Nie są to postacie wybitnie głębokie. Ba! Myślę, że można by je nawet określić mianem dosyć płaskich i schematycznych, ale całkiem dobrze wpisują się w tę krótką, bajkową opowieść o poświęceniu, sile miłości i walce dobra ze złem.

Podczas lektury Szeptu lasu mamy do czynienia z przyjemnym, dość prostym językiem, dzięki czemu po ten tytuł z powodzeniem mogą sięgnąć młodsi czytelnicy. Szczególnie że wątek romantyczny, który pojawia się na kartach powieści, jest bardzo delikatny, a czytelnik jest świadkiem zaledwie dwóch pocałunków. Nie udało się uniknąć paru literówek, ale komu ta sztuka się ostatnio powiodła?

Czy mi się podobało? Zdecydowanie tak.
Czy polecam? Jak powyżej, szczególnie czytelnikom poszukującym czegoś prostego, lekkiego i sympatycznego na jeden, góra dwa wieczory.

Po więcej recenzji zapraszam na: https://m.facebook.com/people/Czytelnicza-Norka/100093693897871/

Szept lasu autorstwa Marleny Joanny Sychowskiej to retelling, zgrabnie łączący motywy znane z takich bajek jak: Kopciuszek, Królewna Śnieżka, a także Piękna i Bestia, który opowiada historię prostą i niezwykle sympatyczną zarazem. Pomimo zastosowania pierwszoosobowej narracji w czasie teraźniejszym, do którego to połączenia raczej nie pałam sympatią, książkę czytało mi się...

Bardzo fajna historia

Bardzo fajna historia

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona - ciekawie wykorzystane motywy z baśni. Jednakże potencjał nie do końca wykorzystany. Za szybko wszystko się potoczyło, moim zdaniem można by tą historię jeszcze dopracować. Końcowy plot twist trochę zagmatwany, nie do końca zrozumiały. Generalnie większa część opowieści dobra, pod koniec czegoś mi jednak zabrakło.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona - ciekawie wykorzystane motywy z baśni. Jednakże potencjał nie do końca wykorzystany. Za szybko wszystko się potoczyło, moim zdaniem można by tą historię jeszcze dopracować. Końcowy plot twist trochę zagmatwany, nie do końca zrozumiały. Generalnie większa część opowieści dobra, pod koniec czegoś mi jednak zabrakło.

Szept lasu to zgrabne połączenie kilku baśni w jedną powieść - znajdziemy tutaj nawiązania do takich klasyków jak "Piękna i Bestia", "Królewna Śnieżka" czy "Kopciuszek". Dzięki temu, że autorka nie skupiła się wyłącznie na jednej pozycji, a czerpie inspiracje z różnych źródeł, książka jest czymś odświeżającym na tle innych retellingów.
Dodatkowym atutem jest mnogość narracji - jestem fanką takiego zabiegu literackiego. Dzięki temu łatwiej mi się skupić na powieści i nie tracę szybko zainteresowania między kolejnymi rozdziałami.
Główną bohaterką jest Eileen - prosta dziewczyna, która nawet nie spodziewa się, jak wielką przygodę przyniesie jej doroczny bal. Na przestrzeni rozdziałów bohaterka przechodzi znaczną przemianę, jednak mam wrażenie że chwilami jest to nieco spłycone. Podobnie z innymi wątkami - myślę że odrobina więcej opisów dobrze by zrobiła tej książce. Natomiast dzięki temu lekkiemu spłyceniu, mimo że normalnie nie jestem fanką trójkątów miłosnych, wątek ten w przypadku tej książki wydawał mi się na tyle nienachalny, że ten znielubiony przeze mnie trope mi nie przeszkadzał.
Niemniej przy książce się bardzo dobrze bawiłam i z pewnością sięgnę po kolejne tomy.

Szept lasu to zgrabne połączenie kilku baśni w jedną powieść - znajdziemy tutaj nawiązania do takich klasyków jak "Piękna i Bestia", "Królewna Śnieżka" czy "Kopciuszek". Dzięki temu, że autorka nie skupiła się wyłącznie na jednej pozycji, a czerpie inspiracje z różnych źródeł, książka jest czymś odświeżającym na tle innych retellingów.
Dodatkowym atutem jest mnogość...

Szept lasu to dojrzałe połączenie Kopciuszka, Pięknej i Bestii oraz Śnieżki. Chociaż? Do tego zestawienia dodałabym jeszcze "Księżniczkę i Łowcę". Książkę czyta się bardzo dobrze. Główna bohaterka (Eillen) moim zdaniem jest trochę mało wyrazista. Były momenty, w których mocno mnie irytowała, ale prawdopodobnie taka właśnie miała być. W końcu bohaterzy książek muszą wzbudzać emocje i nie zawsze muszą być to te dobre emocje.
Książkę z czystym sercem polecam osobom, które kochają bajkowy świat, którzy na chwilę chcą uciec od rzeczywistości i zatracić się w świecie gdzie granica dobra i zła jest bardzo cienka, a miłość jest ponad wszystkim.

Szept lasu to dojrzałe połączenie Kopciuszka, Pięknej i Bestii oraz Śnieżki. Chociaż? Do tego zestawienia dodałabym jeszcze "Księżniczkę i Łowcę". Książkę czyta się bardzo dobrze. Główna bohaterka (Eillen) moim zdaniem jest trochę mało wyrazista. Były momenty, w których mocno mnie irytowała, ale prawdopodobnie taka właśnie miała być. W końcu bohaterzy książek muszą wzbudzać...

Kto z nas nie wsłuchiwał się w opowieści snute przez babcię lub naszych rodziców, a później sam czytał bajki? Chyba ciężko byłoby znaleźć wśród nas taką osobę. Te piękne, historie były z nami od dziecka i już na zawsze pozostaną w naszych sercach.

Debiutująca na rynku wydawniczym autorka postanowiła zrobić coś oryginalnego i połączyła kilka baśni w jedną opowieść, która zdecydowanie przeznaczona jest nie dla najmłodszych, ale dla starszego czytelnika. Zapytacie dlaczego, już wam odpowiadam. Na łamach kart nie brakuje okrucieństwa, trupów, krwi, scen mrożących krew w żyłach oraz słownictwa, ale może zacznę od samego początku.

Ellen to urodziwa, acz biedna dziewczyna mieszkająca wraz z matką w Amarancie. Jak każda siedemnastolatka musi wstawić się na doroczny Bal Najpiękniejszej, który wyprawia król Strahan władca Siedmiu Królestw. Każda uczestniczka musi zaprezentować się przed magicznym Lustrem, które wraz z wybiciem północy ogłosi zwyciężczynię.

Dziewczyna niechętnie myśli o tym wydarzeniu do momentu, aż przypadkowo spotyka przystojnego księcia Cedrica. Do pojawienia się na balu zmuszony zostaje również drwal Jahter, który ma specjalne zadanie. Musi ukraść diadem z antracytem, który co roku zakłada Najpiękniejsza.

Kiedy najwspanialsza impreza w Królestwie trwa w najlepsze znika korona skradziona przez sprytnego Szepta oraz ktoś jeszcze, co wywołuje lawinę wydarzeń prowadzących do chaosu i niebezpiecznych przygód.

Moi drodzy początkowo myślałam, że będzie to kolejna, zwykła przeróbka bajek, gdyż akcja początkowo była spokojna. Jednak po kilkudziesięciu stronicach autorka zrzuciła na nas bombę, która zdecydowanie podkręciła akcję niczym w sensacyjnym filmie. No i jak domyślacie się przepadłam. Zaskoczona, z niedowierzaniem chłonęłam kolejne kartki, zmuszając moje szare komórki do wysiłku i próby odgadnięcia dalszych wydarzeń.

Wiecie co, nie podołałam temu wyzwaniu. Fabuła jest tak genialnie poprowadzona i nieprzewidywalna, że aż skręcało mnie z ciekawości. Nieco dramatyczny, duszny klimat nadał tej historii tajemniczości oraz grozy, co wywołało u mnie ogrom wrażeń i emocji. Wręcz szalałam z niepokoju, gdy widziałam jak bohaterzy pakują się w kolejne niebezpieczeństwo i jakie odnieśli obrażenia.

Kreacja postaci zachwyca i prawie wszyscy przypadli mi do gustu. Na szczególne uznanie zasługują charakterni, przebiegli i waleczni: Jahter, Dunhan i Will. Bez nich nie byłoby tak zabawnie, a uwierzcie mi, że prowadzone przez nich potyczki słowne rozbawią każdego.

Jestem pod ogromnym wrażeniem talentu i wyobraźni pisarki, która niczym czarodziejka tchnęła nowe życie w stare, zakurzone baśnie i zrobiła najlepszy ratelling jaki trafił w moje ręce. Nareszcie nie mamy przesłodzonej, ckliwej i mdłej historyjki, tylko ociekającą brutalnością, niebezpieczną, mroczną opowieść, której zakończenie powali was na kolana, nie tylko przez magie Rugli, ale i przez niekoniecznie szczęśliwy finał.

Jeśli wzbudziłam w was ciekawość i pragnienie poznania nieszablonowej treści "Szept lasu" to nie zwlekajcie. Naprawdę warto sięgnąć po to dzieło, które na pewno was uwiedzie cudowną szatą graficzną z zewnątrz jak i wewnątrz oraz wciągnie tak bardzo, że ciężko będzie się wam oderwać od czytania.

Ja gorąco polecam i wypatruję kolejnej książki autorki!

Kto z nas nie wsłuchiwał się w opowieści snute przez babcię lub naszych rodziców, a później sam czytał bajki? Chyba ciężko byłoby znaleźć wśród nas taką osobę. Te piękne, historie były z nami od dziecka i już na zawsze pozostaną w naszych sercach.

Debiutująca na rynku wydawniczym autorka postanowiła zrobić coś oryginalnego i połączyła kilka baśni w jedną opowieść, która...

Ocena: 6/10

Recenzja:
,,Szept lasu" Marleny Joanny Sychowskiej to re-telling Królewny śnieżki, Kopciuszka, Pięknej i Bestii oraz malutki wątek o Czerwonym Kapturku. Muszę przyznać, że to dosyć ciekawe połączenie, które jest o dziwo spójne. Akcja rozgrywa się w krainie Siedmiu Królestw, a dokładniej w Amaracie, Czarnym Borze, zatoce Lohn Duihn i Tangbur. Nie chcę rozpisywać się o fabule, bo za dużo bym musiała podać informacji. Napiszę w skrócie mamy bal, złego króla, bestię, zakochanego księcia w zwykłej dziewczynie, klątwę wiedźmy (rugli),wilki, drwala, żyjący las, zgubiony pantofelek podczas balu, lustro wybierające najpiękniejszą dziewczynę, dwie bliźniaczki, które są wredne dla głównej bohaterki, zatrute jabłko, itd. Tego jest dużo, ale jak wcześniej wspominałam wszystko ze sobą współgra. Książka jest napisana z 3 perspektyw, co mi się bardzo podoba. Pierwszą osobą jest Eillen - biedna dziewczyna, która ma dobre serce. Mieszka tylko z matką, ponieważ jej ojca zabito. Niczym Kopciuszkowi, Eillen towarzyszą dwie bliźniaczki, które są dla niej wredne. Drugą osobą jest Cedriic - syn króla Strahana. Syn, który zakochał się od pierwszego spojrzenia w Eillen. Syn, który będzie chciał postawić się ojcu. Ostatnią osobą jest Jahter - drwal i szept. Osoba, która dostała ważne zadanie, czyli kradzież diademu Najpiękniejszej podczas Balu Najpiękniejszej. Cała trójka musi zmierzyć się z przeznaczeniem, czyli pokonaniem złego króla, który ukrywa się w cieniu. Jednak nie wszystko idzie po ich myśli i pojawia się wiele przeszkód. Oprócz tej trójki pojawiają się też dwie ciekawe postacie, Willhart i Dunhan. Taki powiew świeżości i czasem nawet coś śmiesznego powiedzą. Oczywiście mamy też złe postacie, takie jak król Strahan i ruglę. Obie te postaci ukrywają sekret. Król ukrywa się w mroku, organizuje bal, by wybrać najpiękniejszą... Ale po co? Tej odpowiedzi nie dostajemy od razu. Z kolei tylko rugla z Tangburu wie jak zdjąć klątwę. Dlaczego i jak? Tego też nie od razu się dowiadujemy. Co do akcji to początek jest trochę trudny i wolny, ale z czasem wszystko nabiera prędkości. Wątek miłosny średnio mnie interesuje, nie lubię ich, ale tutaj nie było tego aż tak dużo. Cieszy mnie to. Dostajemy za to dosyć brutalne opisy walk (nie aż tak brutalne jakby mogło się wydawać, ale no nie są łagodne). Zakończenie z jednej strony przewidywalne co do losu bohaterów, a z drugiej strony jest element zaskoczenia. Podsumowując ,,Szepty Lasu" to opowieść mroczna, trochę brutalna. Pokazuje jak człowiek zaślepiony władzą i siłą nie zna granic oraz nieprzemijającą miłość. Nie jest to idealny re-telling, ale jak na debiut jest dobra. Bardzo podobał mi się styl i język autorki, ale czasami wszystko za szybko się działo. Przeczytałam w ciągu jednego dnia. Czy wrócę do niej? Nie. Czy będę o niej pamiętać? Być może, ale znając mnie szybko o niej zapomnę.

Okładka:
Bardzo mi się podoba, oddaje klimat całej opowieści, a cytat pojawiąjący się na niej mnie zdecydowanie zachęcił do przeczytania jej.

Ulubione cytaty:
,,Piękno w Tobie zostało. W Twoim sercu, w Twoich oczach. Jesteś Najpiękniejsza..."
,,Gdy chce się oszukać potwora, trzeba postępować jak potwór. Porywczo i bez zastanowienia"

Ocena: 6/10

Recenzja:
,,Szept lasu" Marleny Joanny Sychowskiej to re-telling Królewny śnieżki, Kopciuszka, Pięknej i Bestii oraz malutki wątek o Czerwonym Kapturku. Muszę przyznać, że to dosyć ciekawe połączenie, które jest o dziwo spójne. Akcja rozgrywa się w krainie Siedmiu Królestw, a dokładniej w Amaracie, Czarnym Borze, zatoce Lohn Duihn i Tangbur. Nie chcę...

Dość ciekawa książka w klimacie "królewny śnieżki". Niby dorosła wersja, ale bardzo grzeczna. Spokojnie może po nią sięgnąć dziecko 12+. Bez oryginalnych treści, z którymi wcześniej nie spotkałabym się. Przyjemnie czyta się, ale to jest książka z rodzaju "zapomnę za tydzień o czym była".

Dość ciekawa książka w klimacie "królewny śnieżki". Niby dorosła wersja, ale bardzo grzeczna. Spokojnie może po nią sięgnąć dziecko 12+. Bez oryginalnych treści, z którymi wcześniej nie spotkałabym się. Przyjemnie czyta się, ale to jest książka z rodzaju "zapomnę za tydzień o czym była".