uwielbiam komisarza Deryło i tym razem się nie zawiodłam. były dość brutalne opisy, wymyślne tortury i mocne zakończenie :) całe szczęście kolejna część już kupiona i czeka na półce

uwielbiam komisarza Deryło i tym razem się nie zawiodłam. były dość brutalne opisy, wymyślne tortury i mocne zakończenie :) całe szczęście kolejna część już kupiona i czeka na półce

Najsłabsza i najgorsza część z Komisarzem Deryło. Dodatkowo obniżam ocenę za ostanie zdanie w posłowiu. Poprawność polityczna coraz bardziej mnie denerwuje. Więc "Ukrainiec nigdy nie będzie moim bratem" . Cytowanie banderowskich haseł zasługuje na spalenie całej książki...

Najsłabsza i najgorsza część z Komisarzem Deryło. Dodatkowo obniżam ocenę za ostanie zdanie w posłowiu. Poprawność polityczna coraz bardziej mnie denerwuje. Więc "Ukrainiec nigdy nie będzie moim bratem" . Cytowanie banderowskich haseł zasługuje na spalenie całej książki...

Od czasu mojego ostatniego spotkania z komisarzem Erykiem Deryłą minęło trochę czasu. Tak jak pierwsze części serii bardzo mi się podobały, to tak mniej więcej od 5 jest spadek zainteresowania i coraz mniej mi się podoba w jakim kierunku podąża ta seria. Byłam jednak przekonana, że po dłuższej przerwie, przy braku jakichkolwiek oczekiwań podejdę z otwartym sercem do jubileuszowego tomu 10 i „Piekło" dosłownie mnie pochłonie.
Tylko, że niestety tak nie było. Chyba już mnie zmęczyła ta poetyka przyjęta w serii z Deryłą, że im będzie bardziej krwisto, mroczni, wręcz makabrycznie tym lepiej. Mnie broń boże nie przeraża, ani nie brzydzi okrucieństwo w książkach, ale jeśli epatuje się nim tylko po to, aby pokazać mrożące krew w żyłach lub wręcz budzące obrzydzenie sceny, to chyba nie do końca o to chodzi. A niestety mam takie wrażenie, że w tym cyklu to główny pomysł Maxa Czornyja na książkę.
W „Piekle” Lublin staje się po raz kolejny areną makabrycznych zdarzeń – mamy bestialskie zbrodnie z pozory przypadkowych ludzi. A jakby tego było mało to sprawca bawi się doskonale zadając swym ofiarom niewyobrażalny ból, dodatkowo rejestrując przebieg swych poczynań i wrzucając ich transmisję do sieci. To zaś sprawia, że – jak to w sieci, znajdą się i tacy, którzy wręcz napawać się będą tym widokiem, jakkolwiek niemoralne by to było.
I wiadomo – do akcji musi wkroczyć Deryło i Tamara Haler. Szybko się jednak okazuje, że łowcy stają się tu zwierzyną i ktoś łapie ich w potrzask.
I nie wiem dlaczego, ale ta historia zupełnie do mnie nie przemówiła, nie budziła we mnie tak niezbędnego przy thrillerach napięcia. Kolejne zbrodnie mnie odrażały i irytowały, i niestety traciłam zainteresowanie odkryciem tego, kto i dlaczego uwziął się na tych biednych ludzi. Pod tym kątem lektura „Piekła” była dla mnie drogą do piekła, ale tylko dlatego, że marzyłam o tym, aby jak najszybciej dobrnąć do końca. O ile zatem często chwalę pióro Maxa Czornyja, tak tym razem zupełnie mi się nie podobało i walka dobra ze złem w tym wydaniu do mnie nie przemówiła. Czy do serii z Deryłą wrócę? Pewnie tak, ale wymaga to odrobiny czasu.

Od czasu mojego ostatniego spotkania z komisarzem Erykiem Deryłą minęło trochę czasu. Tak jak pierwsze części serii bardzo mi się podobały, to tak mniej więcej od 5 jest spadek zainteresowania i coraz mniej mi się podoba w jakim kierunku podąża ta seria. Byłam jednak przekonana, że po dłuższej przerwie, przy braku jakichkolwiek oczekiwań podejdę z otwartym sercem do...

To taka typowa do bólu fabuła o Deryle. Dużo trupów, krwi czy miażdżenia kości oraz ratowanie ofiar za wszelką cenę, nawet swojego życia.

To taka typowa do bólu fabuła o Deryle. Dużo trupów, krwi czy miażdżenia kości oraz ratowanie ofiar za wszelką cenę, nawet swojego życia.

Stały zestaw serii czyli: Deryło, Haler oraz inni policjanci kontra psychopatyczny zabójca. Jak zawsze brutalnie i krwiście jak to u tego autora.

Stały zestaw serii czyli: Deryło, Haler oraz inni policjanci kontra psychopatyczny zabójca. Jak zawsze brutalnie i krwiście jak to u tego autora.

Bardzo dobra ale w Genezie zła Czornyj daje popis.

Bardzo dobra ale w Genezie zła Czornyj daje popis.

Tom, który dla mnie jest szalenie smutny (głównie ze względu na perypetie Tamary Haler). Książka utrzymana w klimacie poprzednich - mroczna, makabryczna, krwawa, wywołująca u czytelnika niepokój.

Tom, który dla mnie jest szalenie smutny (głównie ze względu na perypetie Tamary Haler). Książka utrzymana w klimacie poprzednich - mroczna, makabryczna, krwawa, wywołująca u czytelnika niepokój.

Uwielbiam komisarza Deryło i jego przygody. Ten tytuł także mnie nie zawiódł, akcja pędzi jak szalona i z każdą kolejną czytaną stroną sprawia, że serce mocniej bije.
Tylko dlaczego ta ostatnia scena wyglada właśnie tak 🤦🏼‍♀️

Uwielbiam komisarza Deryło i jego przygody. Ten tytuł także mnie nie zawiódł, akcja pędzi jak szalona i z każdą kolejną czytaną stroną sprawia, że serce mocniej bije.
Tylko dlaczego ta ostatnia scena wyglada właśnie tak 🤦🏼‍♀️

Całkiem całkiem dobra.

Całkiem całkiem dobra.

Przemyślany motyw zbrodni, ciekawy. Jak Haler napiła się wody wychodząc od pani doktor to już się domyśliłam KTO, ale koniec jak zwykle zaskoczył. I oczywiście odrazu muszę sięgnąć po kolejną część, bo ciekawość bierze górę.

Przemyślany motyw zbrodni, ciekawy. Jak Haler napiła się wody wychodząc od pani doktor to już się domyśliłam KTO, ale koniec jak zwykle zaskoczył. I oczywiście odrazu muszę sięgnąć po kolejną część, bo ciekawość bierze górę.