Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“𝙴𝚜 𝚐𝚒𝚋𝚝 𝚜𝚘𝚐𝚊𝚛 𝚎𝚒𝚗𝚎 𝙼𝚎𝚗𝚐𝚎 𝙳𝚒𝚗𝚐𝚎 𝚍𝚒𝚎 𝚖𝚊𝚗 ü𝚋𝚎𝚛𝚑𝚊𝚞𝚙𝚝 𝚎𝚛𝚜𝚝 𝚜𝚎𝚑𝚎𝚗 𝚔𝚊𝚗𝚗 𝚠𝚎𝚗𝚗 𝚎𝚜 𝚍𝚞𝚗𝚔𝚎𝚕 𝚒𝚜𝚝. 𝙰𝚕𝚕𝚎𝚜 𝚐𝚎𝚑𝚎𝚒𝚖𝚗𝚒𝚜𝚜𝚟𝚘𝚕𝚕𝚎 𝚣𝚞𝚖 𝙱𝚎𝚒𝚜𝚙𝚒𝚎𝚕. 𝚄𝚗𝚍 𝚂𝚝𝚎𝚛𝚗𝚎.”

🌸 Ta książka nie jest moim pierwszym spotkaniem z Kerstin Gier - Trylogię Czasu czytałam jeszcze w wydaniu Egmontu, więc mniej więcej wiedziałam, czego mogę się spodziewać.

🌸 Mam mieszane uczucia - jak na mój gust w tej historii działo się trochę za mało. Niby było to takie wprowadzenie do nowego świata, ale za dużo to się nie dowiedziałam😅 Nie potrafiłabym za dużo o nim powiedzieć. Zakończenie też mnie nie usatysfakcjonowało. Nawet wolałabym cliffhanger, a to było takie se. Do samego stylu autorki nie mogę się doczepić, ponieważ to naprawdę się dobrze czytało.

🌸 Plus za wykreowanie rodzinki Matildy - dawno nikt mnie tak nie irytował jak oni. Ciśnienie podniosło mi się kilkukrotnie🙈 Jestem też wdzięczna za spis postaci. Przynajmniej wiem, że nikt mi z pamięci nie uciekł😅

🌸 Co do wątku romantycznego, w całości bym go wywaliła. Nie był mi on potrzebny do szczęścia i w pewnym momentach miałam wrażenie, że jest trochę na siłę.

🌸 Czy będę czytała kontynuację? Jeszcze nie wiem, bo niby klimat jest fajny i zapowiada się nawet ciekawie, ale jakoś to idzie zbyt mozolnie.

“𝙴𝚜 𝚐𝚒𝚋𝚝 𝚜𝚘𝚐𝚊𝚛 𝚎𝚒𝚗𝚎 𝙼𝚎𝚗𝚐𝚎 𝙳𝚒𝚗𝚐𝚎 𝚍𝚒𝚎 𝚖𝚊𝚗 ü𝚋𝚎𝚛𝚑𝚊𝚞𝚙𝚝 𝚎𝚛𝚜𝚝 𝚜𝚎𝚑𝚎𝚗 𝚔𝚊𝚗𝚗 𝚠𝚎𝚗𝚗 𝚎𝚜 𝚍𝚞𝚗𝚔𝚎𝚕 𝚒𝚜𝚝. 𝙰𝚕𝚕𝚎𝚜 𝚐𝚎𝚑𝚎𝚒𝚖𝚗𝚒𝚜𝚜𝚟𝚘𝚕𝚕𝚎 𝚣𝚞𝚖 𝙱𝚎𝚒𝚜𝚙𝚒𝚎𝚕. 𝚄𝚗𝚍 𝚂𝚝𝚎𝚛𝚗𝚎.”

🌸 Ta książka nie jest moim pierwszym spotkaniem z Kerstin Gier - Trylogię Czasu czytałam jeszcze w wydaniu Egmontu, więc mniej więcej wiedziałam, czego mo...

Rozwiń Zwiń

Zdecydowanie wolę oryginalną trylogię, jakoś wtedy bardziej mogłam się wczuć w opowiadaną historię. W dwóch ostatnich tomach wydanych już przez Skarpę Warszawską nie mogłam się odnaleźć.

Zdecydowanie wolę oryginalną trylogię, jakoś wtedy bardziej mogłam się wczuć w opowiadaną historię. W dwóch ostatnich tomach wydanych już przez Skarpę Warszawską nie mogłam się odnaleźć.

Ta część serii najmniej mi się podobała. Fakt, to nadal był niezły kryminał, ale nie poczułam tego ✨️ CZEGOŚ ✨️
Przesłucham resztę książkę i zobaczę co z tego będzie 🤷🏻‍♀️

Ta część serii najmniej mi się podobała. Fakt, to nadal był niezły kryminał, ale nie poczułam tego ✨️ CZEGOŚ ✨️
Przesłucham resztę książkę i zobaczę co z tego będzie 🤷🏻‍♀️

“𝗦𝗼𝗺𝗲 𝗲𝗺𝗽𝘁𝘆 𝗽𝗹𝗮𝗰𝗲 𝗶𝗻𝘀𝗶𝗱𝗲 𝗺𝗲 𝗳𝗶𝗹𝗹𝗲𝗱 𝗮𝘀 𝗜 𝘀𝗮𝘄 𝗵𝗲𝗿, 𝗮𝘀 𝗶𝗳 𝗜’𝗱 𝗯𝗲𝗲𝗻 𝗵𝗼𝗹𝗱𝗶𝗻𝗴 𝘀𝗽𝗮𝗰𝗲 𝗳𝗼𝗿 𝗵𝗲𝗿 𝗿𝗲𝘁𝘂𝗿𝗻.”

🫀 Zeszło mi z tą książką dziesięć dni, ale w końcu ją skończyłam! I tak jak już mówiłam przy każdym poprzednim tomie, wszystkie wydarzenia trzeba przyjąć z całym dobrodziejstwem inwentarza bo inaczej człowiek nie będzie miał żadnej przyjemności z lektury. Ta seria to czysty gulity pleasure! Czy i tak musiałam robić sobie przerwy z powodu irytacji? A i owszem🙈

*Teraz będą spojlery bo przy czwartym tomie serii inaczej się nie da, a ja mam przy nich największą frajdę😈*

🫀 Mając w rękach pierwszy tom, w życiu bym się nie domyśliła co wydarzy się później - oprócz czystych oczywistości. Lee spuściła się ze smyczy i kobieta twórczo zaszalała. Tu pojawia się nawet dwór elfów🤣

🫀 Ciąża z wampirzątkiem wcale mnie nie zdziwiła. Jeśli w fantasy rzuca się hasło, że jest ona niemożliwa to znaczy, że i tak się pojawi. W tym miejscu muszę przyznać, że Julian Rousseau jest lepszym chodzącym testem ciążowym niż Edward Cullen. Ten pierwszy wyczuł ją przez zapach krwi🫡😅

🫀 W tym tomie mogłabym zrobić tabelkę i odhaczać, ile sytuacji czy tekstów brzmi jak żywcem wyjęte ze 'Zmierzchu' *wcześniej dało się jeszcze wyszukać nawiązania do 'Pamiętników wampirów', ale jedyne co zostało to picie krwi*. Momentami miałam deja vu - najbardziej przy takich pomaptycznych typu 'czeka na nas własny kawałek wieczności', 'jesteśmy niczym jasność i mrok'. Oni nawet o ciąży dowiadują się będąc na prywatnej wyspie!🫠

🫀 Ostatnie i najważniejsze, jeśli urządziłabym drinking game i piła shota za każdym razem, gdy pada fraza partner/partnerka godowa to chyba nie dotrwałabym nawet do 50 strony🤣

🫀 Podsumowując już całą serię to polecam ją wszystkim, którzy lubią wampiry, nawiązania do najbardziej znanych wampirycznych serii oraz bohaterów, którzy najpierw robią, a później myślą🤭👀

“𝗦𝗼𝗺𝗲 𝗲𝗺𝗽𝘁𝘆 𝗽𝗹𝗮𝗰𝗲 𝗶𝗻𝘀𝗶𝗱𝗲 𝗺𝗲 𝗳𝗶𝗹𝗹𝗲𝗱 𝗮𝘀 𝗜 𝘀𝗮𝘄 𝗵𝗲𝗿, 𝗮𝘀 𝗶𝗳 𝗜’𝗱 𝗯𝗲𝗲𝗻 𝗵𝗼𝗹𝗱𝗶𝗻𝗴 𝘀𝗽𝗮𝗰𝗲 𝗳𝗼𝗿 𝗵𝗲𝗿 𝗿𝗲𝘁𝘂𝗿𝗻.”

🫀 Zeszło mi z tą książką dziesięć dni, ale w końcu ją skończyłam! I tak jak już mówiłam przy każdym poprzednim tomie, wszystkie wydarzenia trzeba przyjąć z całym dobrodziejstwem inwentarza bo in...

Rozwiń Zwiń

Cała ta seria trzyma poziom! Są trupy, więc Aleksandra jest zadowolona. Prywata bohaterów ma wpływ na prowadzone sprawy i tworzy jedynie tło, a pierwszy plan. I love it!🖤
Chyba skończy się na tym, że przeczytam każdą książkę Gorzki🙊

Cała ta seria trzyma poziom! Są trupy, więc Aleksandra jest zadowolona. Prywata bohaterów ma wpływ na prowadzone sprawy i tworzy jedynie tło, a pierwszy plan. I love it!🖤
Chyba skończy się na tym, że przeczytam każdą książkę Gorzki🙊

Ta historia podobała mi się nieco mniej od poprzedniczki, ale też trzymała poziom. Nie spodziewałam się, że oba tomy będą dzieliły aż cztery lata, ale na to nie będę narzekać. Jedynie odniosłam wrażenie, że sama sprawa kryminalna niepotrzebnie była momentami aż tak zagmatwana🙈
Będę słuchać dalej - to oczywista oczywistość😂 I liczę na spektakularny powrót pieska!🐶

Ta historia podobała mi się nieco mniej od poprzedniczki, ale też trzymała poziom. Nie spodziewałam się, że oba tomy będą dzieliły aż cztery lata, ale na to nie będę narzekać. Jedynie odniosłam wrażenie, że sama sprawa kryminalna niepotrzebnie była momentami aż tak zagmatwana🙈
Będę słuchać...

Rozwiń Zwiń

Jak to mi się podobało! Sprawy sprzed lat splątane z wydarzeniami, które są dla bohaterów codziennością. Trzymam kciuki by cała seria trzymała taki poziom 🙌🏻

Jak to mi się podobało! Sprawy sprzed lat splątane z wydarzeniami, które są dla bohaterów codziennością. Trzymam kciuki by cała seria trzymała taki poziom 🙌🏻

I co ja mogę powiedzieć? To jest kawał dobrej historii, choć muszę przyznać, że momentami nieco gubiłam się w liniach czasowych🙈
Wyczekuję już kolejnej książki autorki🙌🏻

I co ja mogę powiedzieć? To jest kawał dobrej historii, choć muszę przyznać, że momentami nieco gubiłam się w liniach czasowych🙈
Wyczekuję już kolejnej książki autorki🙌🏻

“𝗜’𝗺 𝗴𝗼𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗼 𝘀𝗵𝗼𝘄 𝘆𝗼𝘂 𝘀𝗼𝗺𝗲𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗵𝗮𝘁 𝘄𝗶𝗹𝗹 𝗰𝗵𝗮𝗻𝗴𝗲 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝘄𝗵𝗼𝗹𝗲 𝗹𝗶𝗳𝗲.”

🤍 Długo zbierałam się w sobie by sięgnąć po 'Do ostatniego słowa'. Wiedziałam, że nie mogę podejść do niej bez odpowiedniego nastawienia, ponieważ bardzo często w tego typu książkach uważam, że autor gra na uczciach i nich poza tym. W takich momentach moja irytacja nie zna granic. Na szczęście ten przypadek jest inny!🙌🏻

🤍 Już pierwsza scena fabuły robi spore wrażenie. Stone daje nam na chwilę zajrzeć do głowy Samanthy z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. To trochę taki obuch dla czytelnika - od razu daje do myślenia i ustala tor, którym ta historia będzie się później toczyć.

🤍 Aż do plot twistu uważałam tę książkę za taką spokojną wersję 'Wrednych dziewczyn' z klubem poetyckim na pierwszym planie. Gdy w końcu do niego doszło, aż musiałam się wyprostować by go ogarnąć *rozchodziłabym sytuację, ale była 3 nad ranem - szanujmy się*. Jak zaczęłam wszystko analizować to czułam, że mój mózg zaczyna parować😅 Dla tego jednego wydarzenia warto było przeczytać całość🙌🏻

🤍 Czy jest to smutna książka? Wbrew pozorom wcale taka nie jest. Samantha poznaje nowych ludzi, uczy się żyć w otaczającej ją rzeczywistości i walczy o poprawienie swojego komfortu w każdym aspekcie. Ma swoje wzloty i upadki, ale kto ich nie ma?

🤍 A na koniec taki mój apel - nie wstydźcie się swoich chorób. Jakichkolwiek! Walczcie o swoje zdrowie terapią farmakologiczną, psychologiczną i każdą inną na którą się natkniecie i daje szansę na polepszenie jakości życia. Ciocia Ola przesyła przytulasy i buziaczki💕🥹

“𝗜’𝗺 𝗴𝗼𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗼 𝘀𝗵𝗼𝘄 𝘆𝗼𝘂 𝘀𝗼𝗺𝗲𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗵𝗮𝘁 𝘄𝗶𝗹𝗹 𝗰𝗵𝗮𝗻𝗴𝗲 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝘄𝗵𝗼𝗹𝗲 𝗹𝗶𝗳𝗲.”

🤍 Długo zbierałam się w sobie by sięgnąć po 'Do ostatniego słowa'. Wiedziałam, że nie mogę podejść do niej bez odpowiedniego nastawienia, ponieważ bardzo często w tego typu książkach uważam, że autor gra na uczciach i nic...

Rozwiń Zwiń

Jakie to było urocze!
Od samego opisu ulubionej kawy Jimeny dostałam cukrzycy *dziewczyna by się dogadała z Kordianem od Mroza 🤣* I nigdy bym nie powiedziała, że to książka tej samej autorki co 'Krzycz!'

Jakie to było urocze!
Od samego opisu ulubionej kawy Jimeny dostałam cukrzycy *dziewczyna by się dogadała z Kordianem od Mroza 🤣* I nigdy bym nie powiedziała, że to książka tej samej autorki co 'Krzycz!'