Książka niespodzianka, czyli okazała się znacznie lepsza niż zakładałem! Szkoda, że tak dobra powieść nie otrzymała wystarczającej promocji by dotrzeć do większej liczby czytelników. Na pewno zachwyci czytelników Jakuba Małeckiego - to ta wrażliwość i umiejętność opowiadania historii.
Historia dwóch nieszablonowych i utalentowanych kobiet. Różne czasy, różne charaktery ale podobne dylematy i problemy.
Choć mój talent muzyczny nie istnieje to uwielbiam muzykę wszelaką, przepadłem czytając o losach Marty i Wandy.
Książka o znoju muzyka, o wykorzystaniu talentu, o związkach, o miłości, o pasji, o pracy, o ambicji...
Świetne nakreślanie tła historycznego i przerzucanie czytelnika w czasie.
Książka piękna i wciągająca.
Pani Romaniuk wierzy w czytelnika i pozostawia wiele niedopowiedzeń, których sami możemy się domyślać.

Pięknie wydana z cudownie chropowatą okładką.
Idealnie dobrane długości rozdziałów ułatwiają czytanie.

Książka niespodzianka, czyli okazała się znacznie lepsza niż zakładałem! Szkoda, że tak dobra powieść nie otrzymała wystarczającej promocji by dotrzeć do większej liczby czytelników. Na pewno zachwyci czytelników Jakuba Małeckiego - to ta wrażliwość i umiejętność opowiadania historii.
Historia dwóch nieszablonowych i utalentowanych kobiet. Różne czasy, różne charaktery...

Bardzo wciągająca i ekscytująca historia, która jest oparta o muzykę i życiowe wybory, przed którymi może stać każdy człowiek, warto przeczytać i ocenić samemu.

Bardzo wciągająca i ekscytująca historia, która jest oparta o muzykę i życiowe wybory, przed którymi może stać każdy człowiek, warto przeczytać i ocenić samemu.

nikt nie pisze o życiu tak boleśnie prawdziwie jak Romaniuk. nikt tak nie dostrzega małych promyków radości i nadziei jak ona.

nikt nie pisze o życiu tak boleśnie prawdziwie jak Romaniuk. nikt tak nie dostrzega małych promyków radości i nadziei jak ona.

Nie mogłam się od tej powieści oderwać. Świetnie skonstruowana. Ładnie napisana. Jest po prostu ciekawa. Jestem może trochę bezkrytyczna, bo dla mnie to też była trochę sentymentalna osobista podróż do „bagienka” szkoły muzycznej, która przypomniała wiele niestety złych momentów, przeważających nad dobrymi. To świat dla bardzo silnych ludzi. Dlatego też, nie wierzę ostatecznie w happy end głównej bohaterki. Zawsze dla muzyki trzeba coś porzucić, zostawić i z czegoś zrezygnować. Taka jest prawda. Niemniej jednak dla mnie świetna powieść.

Nie mogłam się od tej powieści oderwać. Świetnie skonstruowana. Ładnie napisana. Jest po prostu ciekawa. Jestem może trochę bezkrytyczna, bo dla mnie to też była trochę sentymentalna osobista podróż do „bagienka” szkoły muzycznej, która przypomniała wiele niestety złych momentów, przeważających nad dobrymi. To świat dla bardzo silnych ludzi. Dlatego też, nie wierzę...

Byłam bardzo blisko DNFu, ale jednak postanowiłam dać jej jeszcze szansę. No cóż... Im dalej, tym gorzej. Wszystko się rozjeżdża, coraz więcej tam niepotrzebnych opisów i wydumanych porównań. Ta książka to zmanierowany, nudny, niekończący się słowotok.

Byłam bardzo blisko DNFu, ale jednak postanowiłam dać jej jeszcze szansę. No cóż... Im dalej, tym gorzej. Wszystko się rozjeżdża, coraz więcej tam niepotrzebnych opisów i wydumanych porównań. Ta książka to zmanierowany, nudny, niekończący się słowotok.

Całkiem ciekawa konstrukcja książki, wręcz filmowa momentami. Bardzo ładny język i gładka narracja. Jednak czegoś mi brakuje. Czasami postać narratorki wydawała mi się niezbyt wiarygodna, zwłaszcza po urodzeniu dziecka. Chyba każda kobieta miałaby chociaż krztę wątpliwości, czy słusznie została z rodziną, zamiast wybrać muzyczną karierę. Małżeństwo też niemal bezchmurnie przedstawione. W relacji nauczycielka-uczennica brakowało mi chemii między bohaterkami. Sama nie wiem, czego jeszcze mi zabrakło, ale przez to nie mogę zaliczyć tej książki do całkiem udanych. Odnoszę wrażenie, że gdyby ktoś chciał przerobić tę powieść na scenariusz, pozmieniał niektóre wątki i być może skrócił, to wyszłoby to całkiem dobrze. Chętnie bym zobaczyła wtedy tę historię na wielkim ekranie.

Całkiem ciekawa konstrukcja książki, wręcz filmowa momentami. Bardzo ładny język i gładka narracja. Jednak czegoś mi brakuje. Czasami postać narratorki wydawała mi się niezbyt wiarygodna, zwłaszcza po urodzeniu dziecka. Chyba każda kobieta miałaby chociaż krztę wątpliwości, czy słusznie została z rodziną, zamiast wybrać muzyczną karierę. Małżeństwo też niemal bezchmurnie...

Agata Romaniuk umie pisać z czułością i wrażliwością na drugiego człowieka.

Agata Romaniuk umie pisać z czułością i wrażliwością na drugiego człowieka.

Kolejna świetnia ksiązka Agaty Romaniuk. Historia dwóch skrzypaczek, która wciąga od pierwszej strony. Dwie kobiety z różnego pokolenia, dla których muzyka była całym światem. Cudownie przedstawiona miłość do instrumentu.

Kolejna świetnia ksiązka Agaty Romaniuk. Historia dwóch skrzypaczek, która wciąga od pierwszej strony. Dwie kobiety z różnego pokolenia, dla których muzyka była całym światem. Cudownie przedstawiona miłość do instrumentu.

Książka Romaniuk opowiada o muzyce, a ściślej biorąc o dwóch skrzypaczkach, pierwsza z nich to Wanda Krajewska, wybitna wirtuozka, która w latach 80. i 90. jest uznaną sławą w polskiej muzyce, ale z niewiadomych względów już nie koncertuje. Drugą skrzypaczką jest Marta Rychter, która jako 13-latka zostaje uczennicą Krajewskiej, to ewenement, bo pani Wanda nie ma innych uczniów. Dostajemy zapis ich trudnej współpracy, oto Krajewska jest wymagająca, nigdy nie chwali Marty, wciąż ją łaje. A Marta to też charakterek: kocha muzykę, ale musi codziennie ćwiczyć przez kilka godzin. A ona chce żyć, jechać pod namiot, spotykać się z kolegami i koleżankami, wreszcie gdy osiąga wiek dojrzały założyć rodzinę, mieć dziecko. Krajewska tego nie rozumie. Uważa, że Marta jest obdarzona wyjątkowym talentem i powinna całe swoje życie poświęcić karierze.

W drugiej części książki mamy opisane życie Krajewskiej, pełne muzyki, dla której poświęciła wszystko. Poruszające są dla mnie opisy jej pracy, oto gdy włącza do repertuaru nowy utwór, to wielokrotnie słucha jego interpretacji przez czołowych skrzypków świata. A gdy ćwiczy, to powtarza każdą frazę kilkadziesiąt razy. To ciężka, katorżnicza wręcz praca, której nie sposób wykonywać, jeśli się naprawdę nie kocha muzyki. Ale czy kariera artystyczna ma być wszystkim i uniemożliwia życie rodzinne? No nie wiem, jest sporo przykładów kobiet wirtuozów, które mają udane życie osobiste (ale może na pokaz, tego nie wiem).

Książka jest bardzo pięknie, powiedziałbym sensualnie napisana. Duża jej cześć opowiadana jest w pierwszej osobie przez Martę, osobę wrażliwą i uważną, to się czuje w tej prozie. A opowieść o życiu Krajewskiej bywa wręcz dramatyczna, dostajemy kawałek historii PRL-u widziany ze specyficznej perspektywy skrzypaczki.

Poza tym wszechobecna w książce jest muzyka: Bach, Weinberg, Szostakowicz, Paganini, Wieniawski, Brahms, Szymanowski i wielu innych kompozytorów. Można jej sobie posłuchać na Spotify, na specjalnie do tego celu stworzonej liście.

To piękna, zmysłowa proza o zaborczości muzyki i miłości do niej.

Słuchałem audiobooka w świetnym wykonaniu Marii Dębskiej.

Książka Romaniuk opowiada o muzyce, a ściślej biorąc o dwóch skrzypaczkach, pierwsza z nich to Wanda Krajewska, wybitna wirtuozka, która w latach 80. i 90. jest uznaną sławą w polskiej muzyce, ale z niewiadomych względów już nie koncertuje. Drugą skrzypaczką jest Marta Rychter, która jako 13-latka zostaje uczennicą Krajewskiej, to ewenement, bo pani Wanda nie ma innych...

Autorce udało się opisać dźwięk. Poprzez słowa słyszałem muzykę. Książka idealnie pobudziła moją muzyczną wrażliwość. Poza tym historia relacji bohaterek wciągającą. Co razem daje nam rewelacyjną lekturę.

Autorce udało się opisać dźwięk. Poprzez słowa słyszałem muzykę. Książka idealnie pobudziła moją muzyczną wrażliwość. Poza tym historia relacji bohaterek wciągającą. Co razem daje nam rewelacyjną lekturę.