Moja ulubiona 💛

Moja ulubiona 💛

Świetna lektura! Niesamowicie "smakowity" i bogaty język. Fabuła dość przewidywalna, lecz historia broni się sama. Chylę czoła przed tłumaczką, bo treść jest nie tylko ucztą dla wyobraźni, ale też oczu, ze względu na piękno języka. Trochę tam feminizmu, ale w "strawnym" dla mnie wydaniu. Polecam!

Świetna lektura! Niesamowicie "smakowity" i bogaty język. Fabuła dość przewidywalna, lecz historia broni się sama. Chylę czoła przed tłumaczką, bo treść jest nie tylko ucztą dla wyobraźni, ale też oczu, ze względu na piękno języka. Trochę tam feminizmu, ale w "strawnym" dla mnie wydaniu. Polecam!

jedna z piękniejszych powieści jakie czytałam. Wszystko tutaj jest smaczne : począwszy od stylu jakim posługuje sie autorka po frykasy o jakich się tutaj pisze.
Powieść tętni życiem jak kuchnia. Pachnie, smakuje i bulgocze jak życie. Czasami się cos przypali, czasami niedopiecze, mleko się zsiądzie, czasami rozgryzie się ziele angielskie w pysznym bigosie., ale przecież można spróbować inaczej, uczyć się ba błędach, wyciągnąć wnioski.
Nikt tutaj nie jest idealny, postacie są żywe, realistyczne, z każdą można się identyfikować i każda z nich porusza strunę w duszy.
Kobiecość jaka bije z kartek ma tak wiele twarzy iż każda z nas znajdzie tutaj coś dla siebie.
Powieśc na też swoje sekrety jakie ujawnia powoli tak jak powoli powinno gotować się rosół. Tak jak on, nęcąc aromatem zapowiada pyszny obiad, tak i powieść uwalniając powoli swoje sekrety zaostrza tylko apetyt i wzrusza, zastanawia gdy już poczujemy ich smak.
Powieść stawia też najważniejszą z tez: wolność to możność dokonywania wyboru.

jedna z piękniejszych powieści jakie czytałam. Wszystko tutaj jest smaczne : począwszy od stylu jakim posługuje sie autorka po frykasy o jakich się tutaj pisze.
Powieść tętni życiem jak kuchnia. Pachnie, smakuje i bulgocze jak życie. Czasami się cos przypali, czasami niedopiecze, mleko się zsiądzie, czasami rozgryzie się ziele angielskie w pysznym bigosie., ale przecież...

Zawiodłam się zakończeniem. Takie podsumowanie w pośpiechu

Zawiodłam się zakończeniem. Takie podsumowanie w pośpiechu

Lubicie gotować? Ja uwielbiam, to mnie relaksuje i daje wiele radości- właśnie dlatego założyłam instagram poświęcony gotowaniu pod nazwą @przepis.ana, by dzielić się swoimi pomysłami.❣️ Dziś na tym książkowym dzielę się recenzją przepięknej powieści😍

Kiedy zobaczyłam tą książkę na profilu @books.cat.tea poprzysięgłam sobie solennie, że ją przeczytam.

Co to była za książka! Naprawdę wspaniała! 🥰 To piękna opowieść o młodej kobiecie, która uwielbia pisać wiersze. Dostaje propozycję napisania książki kucharskiej i odmawia. Wkrótce sytuacja finansowa zmusza ją do przyjęcia tego zlecenia i osoba, która nigdy nie zajmowała się kuchnią wkracza w magiczny świat gotowania i przyrządzania zróżnicowanych potraw. Pomaga jej Anna, skromna dziewczyna z ubogiej rodziny. Obie odnajdują wspólny cel, pasję i przyjaźń.

Książka kusi, wręcz pachnie aromatycznymi wypiekami. Smakowitości dodają rozdziały- każdy z nich nosi tytuł jednej z ciekawych potraw. A te opisy! Autorce wspaniale udało się ukazać zainteresowania panny Elizy- to połączenie książki kucharskiej, klimatycznej obyczajówki i poezji w jednym! Wspaniałe połączenie. Musicie przekonać się sami! W dodatku niektóre wątki są autentyczne- postać Elizy Acton naprawdę istniała. Na końcu powieści autorka Annabel Abbs zręcznie wyjaśnia, które wątki są prawdą historyczną, a które są jej własną interpretacją. ☺️

Urzekła mnie historia Elizy na tyle, że wygooglowałam autentyczną wersję napisanej przez niej książki kucharskiej i mam ją na ,,liście rzeczy do kupienia w życiu”. 😂 Chciałabym zobaczyć jak faktycznie wyglądały jej przepisy, styl pisania i nietypowe pomysły.

Zanim sięgniecie po tę książkę warto uzbroić się słodkie ciasteczka i aromatyczną herbatkę… w przeciwnym razie będziecie bardzo głodni! 🤪❤️

Lubicie gotować? Ja uwielbiam, to mnie relaksuje i daje wiele radości- właśnie dlatego założyłam instagram poświęcony gotowaniu pod nazwą @przepis.ana, by dzielić się swoimi pomysłami.❣️ Dziś na tym książkowym dzielę się recenzją przepięknej powieści😍

Kiedy zobaczyłam tą książkę na profilu @books.cat.tea poprzysięgłam sobie solennie, że ją przeczytam.

Co to była za...

"Wydaje mi się, że kuchnia ze swoim naturalnie intymnym klimatem bardziej sprzyja przyjaźni i miłości niż każde inne pomieszczenie w domu. Ten niezmienny schemat dni spędzanych w kuchni, te niezapomniane zapachy, ciepła przytulność zamkniętej przestrzeni..."

Tytułowa bohaterka powieści "Sekret panny Elizy" Annabel Abbs jest nie tylko samodzielnie myślącą, ale i skandalicznie zbuntowaną trzyciestosześcioletnią starą panną. Ma ona czelność pisać i wydawać swoją poezję, co w czasach wiktoriańskich jest nie do wybaczenia i przyjęcia przez skrępowane gorsetem konwenansów społeczeństwo. Dlatego drugi tom wierszy Elizy nie może ujrzeć światła dziennego, ale w zamian za to dostaje ona propozycję napisania książki kucharskiej.

Na początku pomysł ten zdecydowanie odrzuca, z czasem jednak odkrywa, że gotowanie to też sztuka, ma swój artystyczny wymiar, a przepisy mogą brzmieć jak najpiękniejsze wersy. Zaczyna je więc pilnie gromadzić, wypróbowywać i spisywać, widząc w tym swoją misję. W tej pełnej poezji smaków podróży kulinarnej towarzyszy jej służąca, siedemnastoletnia Anna.

Warto zauważyć, że fabuła powieści inspirowana jest prawdziwą historią Elizy Acton, autorki pierwszej książki kucharskiej, której odbiorcami były niższe warstwy społeczne. I rzeczywiście zaostrza apetyt na wyszukane, przyrządzane z miłością dania! Ich zmysłowe opisy całkiem dosłownie pobudzają kubki smakowe!

Warto jednak sięgnąć głębiej i dostrzec, że kuchnia staje się dla bohaterek przestrzenią wolności, że odnajdują w niej swoją tożsamość i odwagę wyrażania siebie. Pielęgnują też wzmacniającą ich obie relację - przyjaźń, która pomaga im uporać się z ich "sekretami".

"Wydaje mi się, że kuchnia ze swoim naturalnie intymnym klimatem bardziej sprzyja przyjaźni i miłości niż każde inne pomieszczenie w domu. Ten niezmienny schemat dni spędzanych w kuchni, te niezapomniane zapachy, ciepła przytulność zamkniętej przestrzeni..."

Tytułowa bohaterka powieści "Sekret panny Elizy" Annabel Abbs jest nie tylko samodzielnie myślącą, ale i...

Bardzo przyjemna lektura. Piękny język, piękna narracja i piękne opisy. Ale fabuła nie jest taka cukierkowa. Ostatecznie po przeczytaniu pozostaje niedosyt, jakby nie wszystko zostało napisane. Z chęcią przeczytałabym jak ta książka była drukowana, pierwsze reakcje czytelników, jak główna bohaterka radziła sobie kiedy odniosła sukces, itd. Przecież na to czekałam przez cały czas! A tu takie... rozczarowanie?
Niemniej jednak polecam.
Książka powstała na faktach historycznych.

Bardzo przyjemna lektura. Piękny język, piękna narracja i piękne opisy. Ale fabuła nie jest taka cukierkowa. Ostatecznie po przeczytaniu pozostaje niedosyt, jakby nie wszystko zostało napisane. Z chęcią przeczytałabym jak ta książka była drukowana, pierwsze reakcje czytelników, jak główna bohaterka radziła sobie kiedy odniosła sukces, itd. Przecież na to czekałam przez cały...

Pierwsze słowo, które przychodzi mi na myśl w tej recenzji to smakowitość...wprawdzie jest to książka o książce kucharskiej, ale mam na myśli też styl pisania...poruszane tematy i emocje głownych bohaterek. Wszystko to jest bardzo strawne i nie powoduje zgagi. Jednak nie jest to niestety książka, do której się wraca. Przeczytana z przyemnością, ale nie nadam jej rangi wyjątkowej.

Pierwsze słowo, które przychodzi mi na myśl w tej recenzji to smakowitość...wprawdzie jest to książka o książce kucharskiej, ale mam na myśli też styl pisania...poruszane tematy i emocje głownych bohaterek. Wszystko to jest bardzo strawne i nie powoduje zgagi. Jednak nie jest to niestety książka, do której się wraca. Przeczytana z przyemnością, ale nie nadam jej rangi...

Dobrze się czytało i czułam się tak, jakbym uczestniczyła w opisanych wydarzeniach. Nie dostrzegłam niczego sztucznego. Opisane zachowania i sytuacje z pewnością mogły mieć miejsce. Tak mi podpowiada wyobraźnia a wrażenie to podkreślają przypisy umieszczone na końcu książki.

Dobrze się czytało i czułam się tak, jakbym uczestniczyła w opisanych wydarzeniach. Nie dostrzegłam niczego sztucznego. Opisane zachowania i sytuacje z pewnością mogły mieć miejsce. Tak mi podpowiada wyobraźnia a wrażenie to podkreślają przypisy umieszczone na końcu książki.

📖🐲
Wyjątkowo dobrze się to czyta, jak na książkę w zasadzie wyłącznie o gotowaniu, z miejscami naprawdę irytującymi i w zasadzie dość płaskimi postaciami (matka Elizy) oraz sekretem, który łatwo odgadnąć. Aż sama jestem zaskoczona, bo w warstwie fabularnej nie jest za dobrze. Nie kupuję Anny i jej wiary w zbawienny wpływ szpitala dla umysłowo chorych na matkę. Przecież w tamtych czasach w szpitalach jakichkolwiek to się prędzej umierało niż zdrowiało, zwłaszcza jeżeli było się osobą z nizin społecznych bez grosza przy duszy. Nikt nie mógł być aż tak naiwny. Nie podobała mi się również bardzo współcześnie moim zdaniem opisana wizyta Elizy u siostry. A jednak przeczytałam bez bólu, być może dlatego, że opisy jedzenia i gotowania są fantastyczne.

📖🐲
Wyjątkowo dobrze się to czyta, jak na książkę w zasadzie wyłącznie o gotowaniu, z miejscami naprawdę irytującymi i w zasadzie dość płaskimi postaciami (matka Elizy) oraz sekretem, który łatwo odgadnąć. Aż sama jestem zaskoczona, bo w warstwie fabularnej nie jest za dobrze. Nie kupuję Anny i jej wiary w zbawienny wpływ szpitala dla umysłowo chorych na matkę. Przecież w...