"Wdowi grosz"to kontynuacja historii Śląska w dwudziestoleciu międzywojennym i losów związanych z tą ziemią ludzi. Niestety wbrew moim nadziejom i upływającemu w powieści czasowi główny bohater Teofil niewiele się zmienił. Co prawda bliżej mu pod czterdziestkę i ożenił się, ale mentalnie zatrzymał się w szkole powszechnej. To ciągle dzieciak, który toczy bezsensowne bójki, za nic mając zdrowie i życie kolegów czy swoje życie rodzinne. Dla mnie fabuła książki jest słaba, ma wiele niepotrzebnych wątków, jak np. historia Ryśka czy tajemniczego autora artykułów do niemieckiej gazety. A pojawienia się postaci Witka i Chimka to już całkiem nie rozumiem! Nie wiem, czy chcę przeczytać kolejną część!

"Wdowi grosz"to kontynuacja historii Śląska w dwudziestoleciu międzywojennym i losów związanych z tą ziemią ludzi. Niestety wbrew moim nadziejom i upływającemu w powieści czasowi główny bohater Teofil niewiele się zmienił. Co prawda bliżej mu pod czterdziestkę i ożenił się, ale mentalnie zatrzymał się w szkole powszechnej. To ciągle dzieciak, który toczy bezsensowne bójki,...

Kolejne losy dorosłych już bohaterów Kłosów skupiają się na życiu w młodej, międzywojennej Polsce. Czasy to były trudne. Bieda i wyczuwalnie zaniedbanie ze strony polskiego rządu rozczarowują Ślązaków na tyle mocno, że obietnice zachodniego sąsiada stają się bardzo kuszące. Ciężko dotrzymać słowa wyznawanym przed laty ideałom, jeszcze trudniej zmobilizować do tego zwykłych ludzi. Pięknie w ten plan wpisuje się grupa teatralna Ewy Majewskiej, walcząca z propagandą wczesnego nazizmu.
Drugi tom cyklu był równie udany jak pierwszy, choć, brakowało mi tutaj tej beztroski, żarliwości i ognia z pierwszego tomu. Troszkę przeszkadzało nazywanie dorosłego Teofila Teosiem i przejmujący smutek płynący z niemal każdej strony książki.

Kolejne losy dorosłych już bohaterów Kłosów skupiają się na życiu w młodej, międzywojennej Polsce. Czasy to były trudne. Bieda i wyczuwalnie zaniedbanie ze strony polskiego rządu rozczarowują Ślązaków na tyle mocno, że obietnice zachodniego sąsiada stają się bardzo kuszące. Ciężko dotrzymać słowa wyznawanym przed laty ideałom, jeszcze trudniej zmobilizować do tego zwykłych...

Kolejne spotkanie z Teofilem...kolejne odkrywanie kafelków śląskiej historii,...udane.

Kolejne spotkanie z Teofilem...kolejne odkrywanie kafelków śląskiej historii,...udane.

Super ,uwielbiam. Jest coraz lepiej.

Super ,uwielbiam. Jest coraz lepiej.

„ Zwycięstwo ma wiele twarzy, ale zawsze smakuje tak samo.” (str.123)

Dwudziestolecie międzywojenne. Dalsze losy bohaterów sagi „ Wrzeciono Boga”, teraz już dorosłych ludzi, strażników polskości, uczestników powstań śląskich. Wiele postaci i wydarzeń opisanych w książce jest fikcyjnych, ale są też autentyczne postaci i zdarzenia. Akcja toczy się w roku 1919, 1921 i w 1935.

Teofil po ukończeniu 16 lat podejmuje pracę w kopalni, ale nie była ona jego celem na przyszłość, był też kurierem w Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Na krótki czas przeniknął do niemieckiej organizacji działającej przeciwko powstańcom śląskim. Brał udział w powstaniach śląskich, wkręcił się do ułanów. Miał też krótki epizod aktorski.

Później pracował jako woźny złota rączka w szkole i dokarmiał świnie. Praca nie dawała mu satysfakcji. Jako dowódca oddziału powstańczego organizował akcje które miały osłabić działania organizacji niemieckiej. W jego małżeństwie niezbyt dobrze się działo. Ledwo wiązali koniec z końcem, co też wpływało na ich osobiste relacje. Był rozczarowany obecnym życiem i z radością i żalem wracał do przeszłości. Bardzo się zmienił na niekorzyść. Już nie był tym zabawnym chłopcem, który ciągle pakował się w kłopoty i zbierał cięgi z każdej strony.
Teraz „ żył jak niewolnik, więzień iluzji, którą sam zaprojektował, którą sam stworzył i w której sam siebie pogrążył.” (str.298)

Tyle poświęcił rzeczy dla polskiej sprawy, a nic mu z tego nie przyszło. W postaniach liczono się z nim, szanowano go, powierzano zadania. Miał do spełnienia misję. Teraz był rozgoryczonym, zmęczonym człowiekiem, który wegetował. Ciągle chciał naprawiać świat. Zaopiekował się chłopcem, który przypominał jego samego z młodości, zastraszany, poniżany, bity. Był wyczulony na ludzka krzywdę. Dylematy z jakimi borykał się Teofil. Czy dotrzymać przyrzeczenia danego żonie i zaprzepaścić część swojego życia. Czy kontynuować swoją walkę niszcząc małżeństwo. Dla niego najważniejszymi sprawami były honor, szczerość i wolność.

To także książka o zawiedzionych nadziejach, szukaniu akceptacji, gorzkich konsekwencjach niewłaściwych wyborów, o smaku zemsty, która miała różne oblicza, goryczy porażki, znęcaniu się nad kimś kto nie przynależał do społeczności, małżeńskich problemach.

„ Zwycięstwo ma wiele twarzy, ale zawsze smakuje tak samo.” (str.123)

Dwudziestolecie międzywojenne. Dalsze losy bohaterów sagi „ Wrzeciono Boga”, teraz już dorosłych ludzi, strażników polskości, uczestników powstań śląskich. Wiele postaci i wydarzeń opisanych w książce jest fikcyjnych, ale są też autentyczne postaci i zdarzenia. Akcja toczy się w roku 1919, 1921 i w...

Drugi tom sagi Andrzeja H. Wojaczka zatytułowany “Wrzeciono Boga. Wdowi grosz” przedstawia losy dorosłego już Teofila Kłoska - uczestnika trzech powstań śląskich, uhonorowanego Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi, Medalem Niepodległości, Gwiazdą Górnośląską i Krzyżem Zasługi za pracę społeczną, dowódcę plutonu oddziału bojowego okręgu Miasteczka, żołnierza 8 Pułku Ułanów Księcia Poniatowskiego, osobistego ordynans majora Łazarskiego przy Ministerstwie Spraw Wojskowych.
Autor powiela schematy z pierwszej części. Mamy tu opowieść z teraźniejszości opisującą m.in. młodą frakcję nacjonalistów zapatrzoną w Hitlera, coraz bardziej radykalnie okazującą niezadowolenie z nowych granic Polski. Kolejną tragedię, która wyniknie z brawury Teofila, a chęć zemsty położy na szali jego życie, honor i małżeństwo. Powrót do wydarzeń z przeszłości, dzięki którym Teofil otrzymał wymienione wyżej odznaczenia, oraz kolejne lata, zmieniające go w człowieka, którym się stał - rozczarowanym Polską, znużonym pracą robotnikiem, obecnie woźnym w szkole, upartym, egoistycznym facetem nie zważającym na uczucia innych, nawet swej ukochanej żony Klary. Ponurym pijaczyną, żyjącym wspomnieniami i ideałami, bezustannie próbujący naprawiać rzeczywistości, kierując się co prawda szlachetnymi pobudkami, lecz niekoniecznie z oczekiwanym rezultatem. Frustracja i marazm w jakich egzystował wylewa się z kolejnych stron tak mocno, że książkę czyta się ciężej niż pierwszą część, aczkolwiek oddaje nastroje jakie towarzyszyły śląskim powstańcom, walczącym o przynależność do Rzeczpospolitej. Podoba mi się i cieszy obsadzenie w roli jednej z bohaterek powieści - Ewy Majewskiej, kobiety pochodzącej z mojego miasta. Żałuję, iż nie udało mi się znaleźć informacji, czy owa postać lub instytucja, z którą była związana istniały w rzeczywistości. Nie zabrakło też zaskakujących wydarzeń, o których nie mogę napisać, by nie zdradzić za wiele z fabuły. Pojawia się też wątek związany z relacjami Górnoślązaków z gorolami.

Ta saga wiążąc historię z wątkiem kryminalnym i miłosnym (nie mylić z romantycznym),może zainteresować ludzi tematem Śląska, pozwolić zrozumieć, dlaczego jesteśmy nazywani “zakamuflowaną opcją niemiecką” oraz głosy tych, którzy i dziś wyrażają swoje niezadowolenie z przynależności do Polski, domagając się autonomii.

Drugi tom sagi Andrzeja H. Wojaczka zatytułowany “Wrzeciono Boga. Wdowi grosz” przedstawia losy dorosłego już Teofila Kłoska - uczestnika trzech powstań śląskich, uhonorowanego Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi, Medalem Niepodległości, Gwiazdą Górnośląską i Krzyżem Zasługi za pracę społeczną, dowódcę plutonu oddziału bojowego okręgu Miasteczka, żołnierza 8...

Życie Teofila Kłoska, to już nie walka na kamienie, ale bitwa na śmierć i życie o wolną Polskę. To nie tylko udział w powstaniach śląskich, to walka z niemieckim terrorem i propagandą, które utrudniały oderwanie Śląska od Rzeszy Niemieckiej.
Zatem poznajcie Teofila Kłoska, prawdziwego konspiratora, pierona, marzyciela, dla którego wolność nie ma ceny, który bezgranicznie i szczerze kocha nie tylko swój Śląsk.
Racja o wolność i niewątpliwy zmysł dowodzenia głównego bohatera w połączeniu z sensacyjnymi akcjami czyni tę powieść porywającą, a obyczajowy wątek z życia Teofil genialnie oddaje jego powstańczy i porywczy temperament.
Teofil dusi w sobie bolesną tajemnicę brata, dźwiga odpowiedzialność za rodzinę i swoich ludzi z konspiracji złapanych w pajęczynę wojny, ale nic nie jest w stanie go powstrzymać, bo czas zaczyna więcej zabierać niż dawać.
Ciekawi czy w walce o polski Śląsk Teofil położy na szali swoje życie, swoje małżeństwo? - zatem zapraszam gorąco do lektury i zapewniam, że to absolutnie kawał fantastycznej literatury!


cytat: "Nie myśl o tym, co było, nie myśl o tym, co będzie. Trzeba mieć cholerną odwagę, aby żyć teraźniejszością, dlatego pozwól się poprowadzić chwili, idź za głosem serca, bo kiedy stracisz "teraz", stracisz życie."

Życie Teofila Kłoska, to już nie walka na kamienie, ale bitwa na śmierć i życie o wolną Polskę. To nie tylko udział w powstaniach śląskich, to walka z niemieckim terrorem i propagandą, które utrudniały oderwanie Śląska od Rzeszy Niemieckiej.
Zatem poznajcie Teofila Kłoska, prawdziwego konspiratora, pierona, marzyciela, dla którego wolność nie ma ceny, który bezgranicznie i...

Witajcie w Nowym Roku! 😁😄
Cóż. Plan był inny. Miałam do końca roku przeczytać wszystkie zalegające na półce książki ze współprac. Oczywiście, że nic z tego nie wyszło 🤣.

❌ 89/110/2022 ❌

A więc tak, ostatnią książką, którą przeczytałam w tamtym roku (konkretniej parę dni temu) jest drugi tom trylogii Wrzeciono Boga.
Ta seria skradła mi serce po pierwsze cudownymi okładkami, które wyglądają wręcz jak obrazy i idealnie ze sobą współgrają, co zdarza się naprawdę rzadko.
Po drugie, fabuła tomu Kłosy wciągnęła mnie doszczętnie, była bardzo ciekawa, dlatego we Wdowim Groszu pokładałam ogromne nadzieje.

Opowiada on o dwudziestoleciu międzywojennym.
W dalszym ciągu czytamy o Teofilu Kłosku. Weteran powstań śląskich jest rozczarowany rzeczywistością niepodległej Polski. Nudzi go praca szkolnego robotnika, nie satysfakcjonuje spokojne życie u boku żony.
Nad Górny Śląsk nadciągają naziści. Teofil z grupą powstańców tropi niemieckich konspiratorów.
Niestety, jest to początek olbrzymich kłopotów. To już nie są przelewki, czas stanąć przed ogromnym wyborem- honor i oddanie ojczyźnie czy życie we względnym spokoju.

Powiem Wam, że tę część czytało mi się trochę ciężej. Dorosłość każdego bohatera aż przerażała, brakowało tych szaleńczych, dziecięcych zrywów. Widmo nadciągającej armii nazistów, a więc najokrutniejszej wojny światowej potęgowało smutek i powagę.
Powieść kończy się w 1935 roku. Miałam nadzieję, że w tej części zacznie się już wojna. Niemniej jednak sprawiło to, że z jeszcze większą ciekawością sięgnę po ostatni tom sagi.

Jeśli czasy I wojny i dwudziestolecia międzywojennego są tym, o czym lubicie czytać, z pewnością się nie zawiedziecie.

PS: Musicie wiedzieć, że jest w nich mnóstwo słów gwary śląskiej. Uważam to za bardzo miły ale trudny w zrozumieniu akcent. Na szczęście na końcu książki jest słownik. Niestety, bez niego ani rusz 🤣.

Wszystkiego dobrego w Nowym Roku! ❤

Witajcie w Nowym Roku! 😁😄
Cóż. Plan był inny. Miałam do końca roku przeczytać wszystkie zalegające na półce książki ze współprac. Oczywiście, że nic z tego nie wyszło 🤣.

❌ 89/110/2022 ❌

A więc tak, ostatnią książką, którą przeczytałam w tamtym roku (konkretniej parę dni temu) jest drugi tom trylogii Wrzeciono Boga.
Ta seria skradła mi serce po pierwsze cudownymi...

„Wdowi grosz” to drugi tom serii „Wrzeciono Boga”, które polecam z całego serca. Są takie książki, które czytasz i nagle oczy zachodzą ci łzami ze wzruszenia i tutaj było tak samo, jak przy pierwszym tomie. Nie będzie to spojler, kiedy napiszę, że jednym z tych momentów, w jakim naprawdę się wzruszyłam to, kiedy nasz Teofil Kłosek w lesie kogoś spotkał. Autor opisał tę scenę tak realistycznie, że kurka wodna przeżywałam to jakbym była Teofilem.
Wiem, że niektórzy będą się śmiać, a osoby, które mało czytają nie zrozumieją i na pewno będą zadawać pytanie (czy to faktycznie realne, żeby płakać podczas czytania?). Wracając do książki poznasz losy bohaterów jakieś 14 lat później. Jeżeli nie wiecie nic na temat powstania na śląsku, to autor w cudowny sposób, ale momentami drastycznie opisuje to, z czym między innymi borykała się tamta społeczność. Teofil Kłosek, który jest weteranem powstań śląskich przeżywa mnóstwo sytuacji, które zmuszają go do podjęcia decyzji, które nie zawsze mogą spodobać się rodzinie, znajomym nam samym, ale według mnie zasługuje na opowiedzenie i pokazanie nam czytelnikom kawałek ciekawej historii.
Dwudziestolecie międzywojenne, Śląsk i osoby, którzy oddadzą życie w walce o wolną Polskę o przynależność do polskiego społeczeństwa. Podczas czytania pierwszego tomu, jak i drugiego jedna z wielu myśli, jaka mnie nawiedzała to taka, że jeżeli dziś miałaby wybuchnąć wojna w kraju, ile osób gotowych byłoby do rzucenia wszystkiego i walczenia o Polskę? Nie tylko mężczyzn, ale i kobiety. Na to pytanie odpowiedzcie sobie sami, ale na pewno daje domyślenia. Książka dzieli się na czasy młodego Kłoska oraz te aktualne, gdzie Teofil zmaga się z nowymi wrogami, sytuacjami, jakie przyszło przeżywać.
Oprócz historii, jaka miała miejsce w Polsce będziecie widzieć, jak ewoluowało małżeństwo Teofila z Klarą w połączeniu ze znajomością z kobietą, która zrobi dla naszego bohatera wszystko. Miłość, rozczarowania, walka, poczucie bezsilności to tylko kilka cech charakterystycznych dla tej części sagi.
Nadzieja, wiara umiera ostatnia i tym razem polecam i zachęcam do poznania historii pewnej rodziny, która faktycznie istniała na kartach historii Polski i walki na śląsku. Już nie mogę doczekać się, kiedy w moje ręce trafi trzeci tom.

„Wdowi grosz” to drugi tom serii „Wrzeciono Boga”, które polecam z całego serca. Są takie książki, które czytasz i nagle oczy zachodzą ci łzami ze wzruszenia i tutaj było tak samo, jak przy pierwszym tomie. Nie będzie to spojler, kiedy napiszę, że jednym z tych momentów, w jakim naprawdę się wzruszyłam to, kiedy nasz Teofil Kłosek w lesie kogoś spotkał. Autor opisał tę...

Po rewelacyjnym 1. tomie serii Wrzeciono Boga nie mogłam się doczekać kolejnej książki autora. Ponownie jest to doskonała, świetnie dopracowana i przykuwająca uwagę powieść. Nie mogę nadal uwierzyć, że Wrzeciono Boga to debiut autora. Oby jak najwięcej takich debiutów.
Akcja książki ponownie ma miejsce na Górnym Śląsku. Jest 2. i 3. dekada XX wieku.Wiele się wtedy dzieje w Polsce, która dopiero co odzyskała niepodległość, ale i na arenie światowej. Europa podzielona na dwa obozy. Jeden z nich lekceważy nadciągający wielkimi krokami cień swastyki, nowe trendy w polityce, niepokojące hasła i czyny. Druga grupa ma coraz większe obawy i przeczucia, że źle się dzieje.
Wszystko to ma wpływ na sytuację na Górnym Śląsku i na życie naszych bohaterów. Sytuacja w Polsce jest coraz lepsza, ale nie dla wszystkich.
Teofil Kłosek, weteran powstań śląskich, zaprawiony w boju ułan jest rozczarowany rzeczywistością wolnej Polski. Nie tak to sobie wyobrażał, nie tak miało być. Jego spokojne życie wydaje mu się zbyt nudne, stagnacyjne. On chce czegoś nowego, chce działać za wszelką cenę. Dodatkowo nad Polskę nadciąga nowe zło, które może doprowadzić do bardzo wielu problemów. Teofil, patriota ponad wszystko pragnie walczyć o dobro kraju. Dokąd to go zaprowadzi?
Tym, co przykuwa uwagę są na równi skomplikowane dzieje Polski, Śląska, ale i mistrzowsko osadzone w nich zawieruchy losów bohaterów książki. Mała, lokalna, rodzinna historia została genialnie spleciona z wielkimi, europejskimi wydarzeniami. Wszystko wspaniale połączone i przykuwające czytelnika już od pierwszej strony.
Akcja toczy się dwutorowo. Śledzimy poczynania młodego Teofila od 1921 roku, walkę o kraj, gospodarkę, o Śląsk, powstańcze perypetie. Jednocześnie akcja przenosi nas do połowy lat 30. XX wieku kiedy na arenę europejską coraz mocniej wdziera się Hitler ze swoimi ludżmi i zbrodniczymi hasłami. Takie potraktowanie perspektyw czasowy jest inne od tego z 1. tomu, ale nie gorsze. Ciekawy zabieg, który pokazuje dorosłego człowieka w wieku dwudziestu kilku i trzydziestu lat. Jego spojrzenie na te same sprawy zmienia się wraz z wiekiem, dorastaniem, ale i zmianami, które zachodzą w Polsce. Początkowy entuzjazm młodego człowieka zostaje w pewnym momencie zastąpiony przez gorycz zmian i tego, że nie tak miało być. Ale i to się z biegiem czasu zmienia. W co...tego już nie zdradzę. Zachęcam za to do lektury tej niezwykłej książki. Autor pisze w fascynujący temat, każdy tom jest inny chociaż oba traktują o losach tych samych bohaterów, Teofila i Polski.
Wdowi grosz to wspaniale napisana książka wielowątkowa, w której autor niczego nie gubi, nic mu nie umyka, a każdy wątek jest doprowadzony do bardzo ciekawego finału sugerującego równie ciekawy ciąg dalszy. Całość, mimo 100 lat różnicy, nadal aktualna. Pewne sprawy są ponadczasowe.
Do tego spora garść ciekawie ukazanego życia na Śląsku i przemian zachodzących w tym regionie. Warto o tym poczytać, jak również o poszukiwaniu własnej tożsamości, rozterkach, perturbacjach wewnętrznych niebanalnych postaci. Gorąco polecam i niecierpliwie czekam na kolejną książkę autora. Jestem jego wielką fanką.

Po rewelacyjnym 1. tomie serii Wrzeciono Boga nie mogłam się doczekać kolejnej książki autora. Ponownie jest to doskonała, świetnie dopracowana i przykuwająca uwagę powieść. Nie mogę nadal uwierzyć, że Wrzeciono Boga to debiut autora. Oby jak najwięcej takich debiutów.
Akcja książki ponownie ma miejsce na Górnym Śląsku. Jest 2. i 3. dekada XX wieku.Wiele się wtedy dzieje w...