Z dziełem tym musiałam zapoznać się na studiach, więc zapewne dlatego szczególnie mnie ono nie urzekło. Jest to naprawdę solidne kompendium wiedzy dotyczącej budowy dobrego utworu literackiego. Z częścią tez można się już nie zgadzać, sporo kwestii jest też wyjaśnianych w sposób niezwykle zawiły, jednak uważam, że jest to wciąż podstawowe dzieło, do którego powinno się sięgać w celu zaznajomienia z tematem

Z dziełem tym musiałam zapoznać się na studiach, więc zapewne dlatego szczególnie mnie ono nie urzekło. Jest to naprawdę solidne kompendium wiedzy dotyczącej budowy dobrego utworu literackiego. Z częścią tez można się już nie zgadzać, sporo kwestii jest też wyjaśnianych w sposób niezwykle zawiły, jednak uważam, że jest to wciąż podstawowe dzieło, do którego powinno się...

Klarowny podręcznik klasycznego podejścia do sztuki.

Klarowny podręcznik klasycznego podejścia do sztuki.

Z tym, jakże epokowym dziełem antyku, będącego fundamentem współczesnej teorii i nauki o literaturze miałam przyjemność zapoznać się za sprawą studiów. Otóż na jedne zajęcia musiałam ten utwór przeczytać. I jak to bywa ze studenckimi lekturami, w zachwyt nad tym dziełem nie wpadłam. Zresztą przez samą jego naturę trudno w niego popaść. Jednakże muszę przyznać, że w znanych nam fragmentach Arystoteles rzeczywiście wykłada najbardziej podstawową wiedzę na temat tego, z czego składa się dobry utwór literacki i czym go od różnić od złej literatury.
Choć z dzisiejszej perspektywy trudno ze wszystkimi tezami, jakie Arystoteles stawia się zgodzić, tak co do samego meritum nic się nie zmieniło.
Dla osób pragnących zrozumieć z tej dziedziny coś więcej jest to dzieło po prostu obowiązkowe.
Pomijając, jednak te względy to osobiście muszę zaznaczyć, że mało kto, jak Arystoteles potrafił, choćby najprostsze zagadnienie tak zawile objaśnić, że do pełnego zrozumienia potrzebna jest druga czy też trzecia lektura

Z tym, jakże epokowym dziełem antyku, będącego fundamentem współczesnej teorii i nauki o literaturze miałam przyjemność zapoznać się za sprawą studiów. Otóż na jedne zajęcia musiałam ten utwór przeczytać. I jak to bywa ze studenckimi lekturami, w zachwyt nad tym dziełem nie wpadłam. Zresztą przez samą jego naturę trudno w niego popaść. Jednakże muszę przyznać, że w znanych...

Niezachowane w całości dzieło Arystotelesa przedstawiające teorię struktury i odbioru dzieła literackiego. Pierwszy w historii podręcznik poetyki. Arystoteles charakteryzuje literaturę jako sztukę mimetyczną (naśladowczą) oraz opisuje jej trzy gatunki: tragedię, epos oraz komedię. W zachowanej części traktatu brakuje omówienia tej ostatniej, której prawdopodobnie poświęcono zaginioną księgę drugą. Z antycznych źródeł wynika, że Arystoteles napisał wiele innych dzieł poświęconych poetyce i konkretnym utworom poetyckim. Żadne z nich nie ocalało.

Wspaniałe, zanurzyć się w poetyckim uniwersum Wielkiego Filozofa.
Niestety, straszny był z niego szowinista 🤷‍♀️

Niezachowane w całości dzieło Arystotelesa przedstawiające teorię struktury i odbioru dzieła literackiego. Pierwszy w historii podręcznik poetyki. Arystoteles charakteryzuje literaturę jako sztukę mimetyczną (naśladowczą) oraz opisuje jej trzy gatunki: tragedię, epos oraz komedię. W zachowanej części traktatu brakuje omówienia tej ostatniej, której prawdopodobnie poświęcono...

Katharsis, mimesis, litość i trwoga, "piękno polega na odpowiedniej wielkości i porządku” - czyli po raz pierwszy w historii ludzkości spisane zasady, na których od tysiącleci opiera się kultura naszego gatunku i określony cel sztuki jako takiej. Fascynujące i odkrywcze są również spostrzeżenia dotyczące różnic między epopeją oraz tragedią.

Katharsis, mimesis, litość i trwoga, "piękno polega na odpowiedniej wielkości i porządku” - czyli po raz pierwszy w historii ludzkości spisane zasady, na których od tysiącleci opiera się kultura naszego gatunku i określony cel sztuki jako takiej. Fascynujące i odkrywcze są również spostrzeżenia dotyczące różnic między epopeją oraz tragedią.

W tej krótkiej rozprawie bardzo dobrze widać analityczny zmysł Arystotelesa. Rozważa on budowę tragedii, epopei czy też to jak powinna być prowadzona dobra fabuła. Oprócz tego daje podstawy pod późniejsze systemy gramatyczne; to właśnie z tego dzieła pochodzą takie terminy jak czasownik, neologizm, głoska, spółgłoska itp. Prawdopodobnie Stagiryta napisał również drugą część „Poetyki”, w której to bardziej szczegółowo objaśniał to jak należy pisać komedie — niestety nie przetrwała do naszych czasów.
Znajomość książki na pewno przyda się osobom o ambicjach literackich, rady Arystotelesa odnośnie ogólnych zasad narracji i kompozycji dzieła literackiego bynajmniej się nie zdezaktualizowały. Oprócz tego jest napisana w naprawdę przystępnym stylu. Czyta się dosyć łatwo i przyjemnie.

W tej krótkiej rozprawie bardzo dobrze widać analityczny zmysł Arystotelesa. Rozważa on budowę tragedii, epopei czy też to jak powinna być prowadzona dobra fabuła. Oprócz tego daje podstawy pod późniejsze systemy gramatyczne; to właśnie z tego dzieła pochodzą takie terminy jak czasownik, neologizm, głoska, spółgłoska itp. Prawdopodobnie Stagiryta napisał również drugą część...

Cechą charakteru może być np. męstwo, ale przecież nie jest stosowne dla kobiet być mężną lub uczoną.

Cechą charakteru może być np. męstwo, ale przecież nie jest stosowne dla kobiet być mężną lub uczoną.

Te uczucie kiedy wreszcie znajdujesz źródło, z którego pochodziła większość informacji sprzedawanych ci w szkole jako ,,pewniak". Dobrze wiedzieć, że to wszystko, czego nauczyli mnie o tragedii to nie są jakieś wymysły systemu edukacji.

Te uczucie kiedy wreszcie znajdujesz źródło, z którego pochodziła większość informacji sprzedawanych ci w szkole jako ,,pewniak". Dobrze wiedzieć, że to wszystko, czego nauczyli mnie o tragedii to nie są jakieś wymysły systemu edukacji.

Wielość ciekawych sformułowań i myśli; oraz fakt pionierstwa Arystotelesa w ujęciu poetyki, sugeruje iż jest to arcydzieło i taką też ocenę wystawiam. Krótkie dzieło, ale pełne na ówczesne czasy, nowości i świeżego spojrzenia. Dzisiaj może nie zachwycać, ale kontekst historyczny, przy czytaniu dobrze jest ujmować. Trochę filozofii, trochę literaturoznawstwa i gatunków literackich. Charakterystycznym jest brak odniesienia do liryki. Arystoteles szczególnie mocny nacisk kładzie na tragedię. Wznosi wzmiankę o epopei. Dla pedagogiki przydatne w odniesieniu np. do podstaw wiedzy o języku polskim.

Wielość ciekawych sformułowań i myśli; oraz fakt pionierstwa Arystotelesa w ujęciu poetyki, sugeruje iż jest to arcydzieło i taką też ocenę wystawiam. Krótkie dzieło, ale pełne na ówczesne czasy, nowości i świeżego spojrzenia. Dzisiaj może nie zachwycać, ale kontekst historyczny, przy czytaniu dobrze jest ujmować. Trochę filozofii, trochę literaturoznawstwa i gatunków...

Arystoteles jako pierwszy zechciał podźwignąć trud podziału literatury, której i tak mało było za jego czasów. Zrobił wgląd w formy, które dopiero co zaczynały się rozpowszechniać. Wykazał zasady mimesis i katharsis. Przyjrzał się naśladowaniu poezji( w tym pierwszym rozumieniu) i stworzył w pewnym sensie sztukę początkowej literatury. Książka Arystotelesa odsyła do samych początków i jest dowodem szczególnego pogrupowania wszelkich gatunków. Zrobił to wyśmienicie i rzeczowo. Dobra i wartościowa książka, która niejeden raz pomoże w zrozumieniu pewnych schematów związanych z literaturą i poezją.

Arystoteles jako pierwszy zechciał podźwignąć trud podziału literatury, której i tak mało było za jego czasów. Zrobił wgląd w formy, które dopiero co zaczynały się rozpowszechniać. Wykazał zasady mimesis i katharsis. Przyjrzał się naśladowaniu poezji( w tym pierwszym rozumieniu) i stworzył w pewnym sensie sztukę początkowej literatury. Książka Arystotelesa odsyła do samych...