Magiczne hocki-klocki Simona i Jealithe w tym tomie są nieprawdopodone - nie potrafię ich sobie ani wyobrazić, ani w nie uwierzyć. Przeczytałam, ale jaki cel miała Aldis i jak działa telepatia Kolderu? Niby coś mi tom o tym powiedział, ale takie półsłówka i niejasności.

Magiczne hocki-klocki Simona i Jealithe w tym tomie są nieprawdopodone - nie potrafię ich sobie ani wyobrazić, ani w nie uwierzyć. Przeczytałam, ale jaki cel miała Aldis i jak działa telepatia Kolderu? Niby coś mi tom o tym powiedział, ale takie półsłówka i niejasności.

Bardziej konkretne, nieco też bardziej mroczne i szerzej pokazujące świat. Ponadto dobrze uzupełniające historię bohaterów tomu pierwszego. Czytało się szybko i dobrze.

Bardziej konkretne, nieco też bardziej mroczne i szerzej pokazujące świat. Ponadto dobrze uzupełniające historię bohaterów tomu pierwszego. Czytało się szybko i dobrze.

Druga część opowieści dopełnia historii bohaterów, których poznaliśmy w pierwszym. Przy okazji ukazuje, że przemiany, jakim podlega "Świat Czarownic" nie ograniczają się tylko do tych, związanych z wojnami.

Druga część opowieści dopełnia historii bohaterów, których poznaliśmy w pierwszym. Przy okazji ukazuje, że przemiany, jakim podlega "Świat Czarownic" nie ograniczają się tylko do tych, związanych z wojnami.

Pierwszy tom cyklu (Świat Czarownic) był jedną z tych książek od których xx lat temu zaczynałem poznawać fantastykę czy (bardziej precyzyjnie) fantasy. Mimo (teraz dużo bardziej widocznych) wad - książka miała swój urok, a motyw przejścia między światami, mimo że wyeksploatowany do bólu, zapadł mi w pamięć. Na fali popularności w latach 90-tych Amber zalał rynek kolejnymi tomami których (wtedy już nie przeczytałem ale wydawały się coraz słabsze.
Ale - "Świat Czarownic w pułapce" trzyma klimat pierwszego tomu i tu tego obniżenia poziomu jeszcze nie widać. Sam bym raczej kolejnych tomów nie przeczytał ale audiobooki przesłucham chętnie.

Pierwszy tom cyklu (Świat Czarownic) był jedną z tych książek od których xx lat temu zaczynałem poznawać fantastykę czy (bardziej precyzyjnie) fantasy. Mimo (teraz dużo bardziej widocznych) wad - książka miała swój urok, a motyw przejścia między światami, mimo że wyeksploatowany do bólu, zapadł mi w pamięć. Na fali popularności w latach 90-tych Amber zalał rynek kolejnymi...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Podszedlem do ksiazki czytanej w dziecinstwie z nadzieja, ze ta zrobi na mnie niegdysiejsze wrazenie. Naiwonsc. Nie da sie. Jak dla mnie to fatalna ksiazka a zla renoma jaka cieszylo sie pisarstwo s-f w tamtych czasach jest jak najbardziej zasluzona. Wylacznie dla fanow gatunku, ktorzy nie chca wyjsc poza te ramy.

Podszedlem do ksiazki czytanej w dziecinstwie z nadzieja, ze ta zrobi na mnie niegdysiejsze wrazenie. Naiwonsc. Nie da sie. Jak dla mnie to fatalna ksiazka a zla renoma jaka cieszylo sie pisarstwo s-f w tamtych czasach jest jak najbardziej zasluzona. Wylacznie dla fanow gatunku, ktorzy nie chca wyjsc poza te ramy.

Całość opinii do przeczytania na: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/11/160-swiat-czarownic-w-puapce-andre.html

Wracamy do świata czarownic, do miejsca, gdzie kobiety mają władzę, a mężczyźni chronią. W tym tomie Jaelithe zdecydowała się na małżeństwo z Simonem Tregarthem, choć znała koszt swego szczęścia. jednak Estcarp jest znów zagrożony - czy dzięki starożytnej wiedzy uda się go ocalić...?
Tym razem wrogiem jest państwo Karsten. To ono decyduje się rzucić wyzwanie Estcarpowi. Para głównych bohaterów musi się zmierzyć z siłami, jakie tam się czają, jednocześnie przeżyć kilka niezwykłych przygód, które wyraźnie ich wzmocnią. Okazuje się jednak, że wrogiem jest ktoś inny, niż pierwotnie zakładano... trzeba wyruszyć na zachód, by wygrać. I uratować cały świat, który znamy już z pierwszej części. Tym razem każde z osobna musi odkryć w sobie siłę i moc, skorzystać z nieoczekiwanych i zaskakujących ofert pomocy, oraz wymyślić sposób na przetrwanie. Czy im się to uda? Zwłaszcza, że tym razem to Kolder staje się tym wielkim zagrożeniem - i to Kolder trzeba powstrzymać przed zniszczeniem Świata Czarownic.
[...

Całość opinii do przeczytania na: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/11/160-swiat-czarownic-w-puapce-andre.html

Całość opinii do przeczytania na: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/11/160-swiat-czarownic-w-puapce-andre.html

Wracamy do świata czarownic, do miejsca, gdzie kobiety mają władzę, a mężczyźni chronią. W tym tomie Jaelithe zdecydowała się na małżeństwo z Simonem Tregarthem, choć znała koszt swego szczęścia. jednak Estcarp jest znów zagrożony - czy dzięki starożytnej wiedzy...

Na pewno lepsze od pierwszego tomu. Ale szału nie ma - dziwnie mi się czytało te książkę.

Na pewno lepsze od pierwszego tomu. Ale szału nie ma - dziwnie mi się czytało te książkę.

Jak ja na ten tom wyczekiwałam. Jak prosiłam znajoma kioskarkę żeby mi odłożyła Fantastykę (eh co za piękne czasy były). Zdobyłam, pochłonęłam. Do dziś potrafię wracać, żeby przeżyć niektóre przygody wraz z bohaterami.

Jak ja na ten tom wyczekiwałam. Jak prosiłam znajoma kioskarkę żeby mi odłożyła Fantastykę (eh co za piękne czasy były). Zdobyłam, pochłonęłam. Do dziś potrafię wracać, żeby przeżyć niektóre przygody wraz z bohaterami.

Wrażenia "polekturowe" raczej na plus. Po ciekawym, pełnym wydarzeń początku mamy przestój, ale później znów sporo się dzieje. Książka jest też krótka (ok. 200 stron),więc czyta się ją szybciutko.
Minusy? Męczyłam się przy czytaniu niektórych dialogów (dla mnie były niespójne, jakby kilka osób rozmawiało na kilka luźno związanych tematów). Zachowanie niektórych postaci czasami wydawało mi się wymuszone. Najbardziej przeszkadzała mi jednak niechlujna wersja tłumaczenia - w książce jest sporo literówek (np. "więć" zamiast "więc") i błędów ortograficznych ( szczególnie pisownia "nie" z przymiotnikami).
Na pewno nie było to moje ostatnie spotkanie z twórczością A. Norton (znajomy podrzucił mi jeszcze dwie inne książki - przeczytam!).

Wrażenia "polekturowe" raczej na plus. Po ciekawym, pełnym wydarzeń początku mamy przestój, ale później znów sporo się dzieje. Książka jest też krótka (ok. 200 stron),więc czyta się ją szybciutko.
Minusy? Męczyłam się przy czytaniu niektórych dialogów (dla mnie były niespójne, jakby kilka osób rozmawiało na kilka luźno związanych tematów). Zachowanie niektórych postaci...