„ W trudnych czasach jedność jest ważniejsza niż uprzedzenia.” (str.480)

Trzecia część sagi „ Spacer Aleją Róż” obejmująca lata 1956-1967. Akcja podobnie jak w poprzednich częściach dzieje się w Nowej Hucie i rodzinnym miejscu Szymczaków. Większość rodziny opuściła wioskę. Na miejscu pozostała mama z najstarszą córką Dorotą. Jednak nie są osamotnione bo rodzeństwo często je odwiedza. Dorota zmieniła swój wizerunek, co spotkało się z aprobatą mieszkańców. Praca w bibliotece nadała nowy sens jej życiu. Przywróciła jej godność.

W życiu Julii pojawia się najmłodszy potomek Pawłowskich , wywracając jej życie do góry nogami. Po latach wstrzemięźliwości odnalazła bratnią duszę i była szczęśliwa w związku. Z czasem rodzina się powiększyła. Julia była bardzo pozytywną osobą, pocieszała rodzeństwo w razie potrzeby, wspierała duchowo i służyła pomocą.

Krystyny dalej nie darzyło się sympatią. Była egoistką. Zazdrościła siostrze wszystkiego, przez co ich relacje były chłodne. Usilnie starała się z mężem o dziecko, lecz wszelkie próby zawodziły, co powodowało jej frustrację, kłótnie małżeńskie i pociąg do alkoholu. Nie wyszło to małżeństwu na dobre.

Bronek po latach starań i zawirowań zdobył ukochaną kobietę i byli bardzo szczęśliwi.

Żona Leszka nie była lubiana w rodzinie męża. Przez jej przynależność partyjną, często trzeba było uważać, co mówiło się w jej towarzystwie. Przekonała też męża do wstąpienia do partii. A kiedy małżonkowie nie chcieli ochrzcić syna kontakty rodzinne prawie się urwały.

Andrzej po narodzinach syna zmienił się na niekorzyść. Zaczął używać życia by nadrobić stracony czas. Zaniedbywał żonę i syna. Zdradzał żonę wdając się w miłosne igraszki.
Pozytywną postacią jest Janek mąż Krystyny. Od lat zakochany w Julii, lecz szanujący jej odczucia. Służący pomocą na każde zawołanie. Był prawdziwym przyjacielem, a jego dowcipy rozśmieszały wszystkich.

W życiu rodzeństwa nic nie mogło być proste. Kłopoty piętrzyły się na każdym kroku, utrudniając egzystencję. Do tego część z nich musiała żyć w kłamstwie.
„ Kłamstwo powtórzone po wielokroć znowu stało się prawdą.” (str.207)
Musieli mieć się na baczności bo odwieczny wróg rodziny tylko czekał na ich potknięcie. Z czasem rodzina zaczynała tracić swoją jedność i siłę. Odsuwali się od siebie, popadali w konflikty. Dzieliło ich coraz więcej. Pojawiła się nieufność i brak porozumienia. Jednak po czasie zrozumieli swoje błędy i małymi kroczkami wychodzili na prostą.

Nowa Huta rozrastała się i piękniała. Zadbano o posadzenie drzew, krzewów. Zwracano uwagę na funkcjonalność mieszkań. Stosowano nowe metody pracy. Władza ludowa zgodziła się wreszcie na budowę kościoła. Jednak wkrótce zgoda została cofnięta. Zabrano pieniądze z konta i materiały zgromadzone na budowę świątyni. Jednak mieszkańcy nie tracili nadziei, mimo zastraszania i zmuszania do posłuszeństwa.

Kiedy władza chce zabrać postawiony krzyż mieszkańcy jednoczą się i go bronią. Do obrońców krzyża wychodzi policja i ZOMO. Doszło do krwawej jatki. W ruch poszły armatki wodne, gaz łzawiący i broń palna. Wyłączono prąd i nie działały telefony. W środku wydarzeń znaleźli się bracia Szymczakowie i ich szwagrowie. Konsekwencje tego były opłakane.
W trudnych chwila rodzina potrafiła się zjednoczyć, pomagać i wspierać się wzajemnie. Ta część w niczym nie ustępuje poprzednim częściom. Z zapartym tchem śledzimy losy rodziny Szymczaków i Pawłowskich.

„ W trudnych czasach jedność jest ważniejsza niż uprzedzenia.” (str.480)

Trzecia część sagi „ Spacer Aleją Róż” obejmująca lata 1956-1967. Akcja podobnie jak w poprzednich częściach dzieje się w Nowej Hucie i rodzinnym miejscu Szymczaków. Większość rodziny opuściła wioskę. Na miejscu pozostała mama z najstarszą córką Dorotą. Jednak nie są osamotnione bo rodzeństwo często...

Wspaniały kolejny tom. Czyta się mega szybko i wciąga bez reszty. Choć jestem osobą niewierzącą i totalnie antykościelną to niejednokrotnie bulwersowały mnie wydarzenia i postępowanie władz wobec ludzi. Co prawda te "walki" doprowadziły między innymi do rozpanoszenia się KK w nasze życie, jednak nikomu wiary nie powinno się zabraniać. Mam nadzieję, że i teraz zostanie to uregulowane ale w cywilizowany sposób na miarę naszych czasów.
Polecam

Wspaniały kolejny tom. Czyta się mega szybko i wciąga bez reszty. Choć jestem osobą niewierzącą i totalnie antykościelną to niejednokrotnie bulwersowały mnie wydarzenia i postępowanie władz wobec ludzi. Co prawda te "walki" doprowadziły między innymi do rozpanoszenia się KK w nasze życie, jednak nikomu wiary nie powinno się zabraniać. Mam nadzieję, że i teraz zostanie to...

Kolejna saga, która okazuje się być dosyć nierówna, bo po drugiej, przeciętnej części, trzecia okazała się bardzo dobra i nie mogłam się od niej oderwać. Książka jest kontynuacją losów rodziny Szymczaków, ale będzie tu też sporo o Pawłowskich jak również o znienawidzonych Marczykach.

Jeżeli chodzi o Edwarda Marczyka, to dostaje on pracę w Nowej Hucie i poprzysięga zemstę Bronkowi, gdyż uważa, że to on zabił jego brata - Bartka. Wkrótce nadarzy się okazja do zemsty.

U Szymczaków duże zmiany, gdyż większość z nich ułożyła sobie życie małżeńskie, niektórzy doczekali się dzieci. Julia nadal podaje się za wdowę po Wawrzyńcu Pawłowskim, aż któregoś dnia na jej drodze staje ów "nieboszczyk". Jak skończy się cała sprawa? Tymczasem Bronek wreszcie poślubił swoją ukochaną Bogusię, Andrzej ożenił się z aktorką Sabiną, którą wypatrzył w teatrze, ale to co wyprawiał po ślubie i po tym jak żona urodziła dziecko i była jeszcze w połogu, to nawet nie będę komentować. Janek prowadzi w miarę ustatkowane małżeństwo z Krysią, ale żona wyczuwa, że mąż jest zapatrzony w jej siostrę Joannę i robi mu z tego powodu sceny zazdrości. Nie może pogodzić się również z tym, że Joanna jest matką, a ona pomimo usilnych starań nie daje rady zajść w ciążę. W efekcie popada w alkoholizm, co negatywnie odbija się na małżeństwie. Z kolei Leszek został zupełnie zdominowany przez swoją partyjną i niewierzącą żoną Kazię, której nikt w rodzinie nie lubi i nawet dziecka nie chcą ochrzcić pomimo nacisków wszystkich członków rodziny.

Mieszkańcy Nowej Huty wciąż walczą o to aby aby wybudowano tam kościół, ale póki co komunistyczne władze nie chcą się na to zgodzić. Zamierzają wyburzyć krzyż, który wierni postawili w miejscu, gdzie miałaby stanąć świątynia. Gdy na polecenie władz zjawia się ekipa, próbująca usunąć krzyż, powstaje bunt i dochodzi do krwawych zamieszek, tragicznych w skutkach również dla rodziny Szymczaków i Pawłowskich.

Chciałam jeszcze zwrócić autorce uwagę, że pierwsza powojenna Miss Polonia (konkurs z 1957 roku) nie nazywała się na (na litość Boską!) Alicja Bobowska tylko BOBROWSKA. Może warto sprawdzić takie podstawowe fakty, zanim wplecie się je w akcję książki.

Końcówka zapierająca dech w piersiach i pozostawiająca czytelnika w ogromnej obawie i niepewności.

Powieść poruszająca, momentami dramatyczna, jest trochę niespodziewanych zwrotów akcji, sporo się dzieje w rodzinie Szymczaków i nie tylko. Autorka wplotła nawet trochę perwersji, ale na szczęście klimat z pierwszych dwóch tomów został utrzymany. Powiem krótko: podobało mi się i to bardzo. I oby tak dalej, bo przede mną jeszcze dwa opasłe tomy, które mam nadzieję, że okażą się równie wciągające.

Kolejna saga, która okazuje się być dosyć nierówna, bo po drugiej, przeciętnej części, trzecia okazała się bardzo dobra i nie mogłam się od niej oderwać. Książka jest kontynuacją losów rodziny Szymczaków, ale będzie tu też sporo o Pawłowskich jak również o znienawidzonych Marczykach.

Jeżeli chodzi o Edwarda Marczyka, to dostaje on pracę w Nowej Hucie i poprzysięga zemstę...

Póki co ta część podobała mi się najmniej, ale będę kontynuować czytanie sagi :) Okropnie irytowała mnie postać Andrzeja w tej części i jego decyzje 🙈

Póki co ta część podobała mi się najmniej, ale będę kontynuować czytanie sagi :) Okropnie irytowała mnie postać Andrzeja w tej części i jego decyzje 🙈

Pani Edyta jak zwykle nie zawodzi snując rodzinną sagę i wplatając ich losy w burzliwe tło historyczne PRLu. Nie brakuje dobrych i złych bohaterów. Jednym kibicujemy, inni nas zdenerwują. Ot, jak to w życiu...

To już trzecia odsłona historii rodziny Szymczaków. Dla mnie to lekka letnia lektura. Wciąga niczym telenowela. Polecam :)

Pani Edyta jak zwykle nie zawodzi snując rodzinną sagę i wplatając ich losy w burzliwe tło historyczne PRLu. Nie brakuje dobrych i złych bohaterów. Jednym kibicujemy, inni nas zdenerwują. Ot, jak to w życiu...

To już trzecia odsłona historii rodziny Szymczaków. Dla mnie to lekka letnia lektura. Wciąga niczym telenowela. Polecam :)

Trzecia część serii z historią w tle. Dalsze dzieje rodziny Szymczaków. Pawłowskich i Kulków mieszkających w Nowej Hucie i borykających się z problemami dnia codziennego. Komuna kontra wiara - w realistyczny sposób pokazane przez autorkę.
Serdecznie polecam!

Trzecia część serii z historią w tle. Dalsze dzieje rodziny Szymczaków. Pawłowskich i Kulków mieszkających w Nowej Hucie i borykających się z problemami dnia codziennego. Komuna kontra wiara - w realistyczny sposób pokazane przez autorkę.
Serdecznie polecam!

Piękna saga, czyta się rewelacyjnie. Trudne czasy komuny w Nowej Hucie. Polecam całą serię :)

Piękna saga, czyta się rewelacyjnie. Trudne czasy komuny w Nowej Hucie. Polecam całą serię :)

Trzecia część bardzo dobrej sagi "Spacer Aleją Róż", która opowiada historię rodziny Szymczaków splatającą się z budową i rozwojem krakowskiej Nowej Huty. "Drzewa szumiące nadzieją" są chyba jeszcze bardziej wciągające niż dwie poprzednie części. Trzeci tom zaskakuje zwrotami akcji, trzyma czytelnika w napięciu i sprawia, że nie można się oderwać od lektury.
Tak jak w poprzednio, na duży plus zasługuje realność i rzetelność przytaczanych faktów historycznych oraz język minionej epoki.
Jednym minusem, który denerwuje po przeczytaniu trzech tomów jest powtarzalność opisów sytuacji i bohaterów.

Trzecia część bardzo dobrej sagi "Spacer Aleją Róż", która opowiada historię rodziny Szymczaków splatającą się z budową i rozwojem krakowskiej Nowej Huty. "Drzewa szumiące nadzieją" są chyba jeszcze bardziej wciągające niż dwie poprzednie części. Trzeci tom zaskakuje zwrotami akcji, trzyma czytelnika w napięciu i sprawia, że nie można się oderwać od lektury.
Tak jak w...

Po poprzednich częściach ze spokojem sięgnęłam po "Drzewa szumiące nadzieją". Książka miała być pewniakiem, po innych, które mi nie podeszły. Niestety ten tom jest zwyczajnie słaby. Nie mogę znieść, że zrobiło się z dobrze zapowiadającej się serii zwykle romansidło. Bohaterowie są albo dobrzy (aż do mdłości),mają monopol na prawdę i słuszność, najpiękniejsze żony o kryształowych charakterach, albo źli i ci brzydną w oczach, a wszyscy co robią, spotyka się z krytyką "rodzinki". Świetnym przykładem są tutaj Julia i Krystyna. Julia piękna, zdolna, gospodarna, ma wyjatkowo grzeczne dziecko, kochają się w niej mężczyźni itp. itd. Krystyna myśli inaczej, robi po swojemu, złości się i w związku z tym robi się z niej alkoholiczkę, furiatkę, kobietę na dnie. A ona zwyczajnie cierpi i uważam, że ma do tego pełne prawo mierząc się z bezpłodnością i patrząc na męża, który jej nie kocha, a tęsknym wzrokiem wciąż spogląda w kierunku siostry. Jest chyba najbardziej autentyczną postacią. Nie czytałam już z uwagą, raczej przebiegałam wzrokiem i jeśli w ogóle sięgnę po kolejny tom, to na pewno niezbyt prędko.

Po poprzednich częściach ze spokojem sięgnęłam po "Drzewa szumiące nadzieją". Książka miała być pewniakiem, po innych, które mi nie podeszły. Niestety ten tom jest zwyczajnie słaby. Nie mogę znieść, że zrobiło się z dobrze zapowiadającej się serii zwykle romansidło. Bohaterowie są albo dobrzy (aż do mdłości),mają monopol na prawdę i słuszność, najpiękniejsze żony o...

Jak wszystkie poprzednie części również i ta wciąga czytelnika od pierwszych linijek. Bardzo dobrze napisana powieść.

Jak wszystkie poprzednie części również i ta wciąga czytelnika od pierwszych linijek. Bardzo dobrze napisana powieść.