Uwielbiam takie książki, nie mogłam się
od niej oderwać, tak bardzo mnie wciągnęła.
Ile może znieść w swoim życiu jedna kobieta? Los sprzysiągł się przeciwko niej, obarczając ją okropnymi przeżyciami.
Czułam, że taki będzie koniec,
cyganka chcąca powróżyć Izie, dziwnie się zachowała.
Szkoda, że nie ma więcej części,
z przyjemnością bym po nie sięgnęła.

Uwielbiam takie książki, nie mogłam się
od niej oderwać, tak bardzo mnie wciągnęła.
Ile może znieść w swoim życiu jedna kobieta? Los sprzysiągł się przeciwko niej, obarczając ją okropnymi przeżyciami.
Czułam, że taki będzie koniec,
cyganka chcąca powróżyć Izie, dziwnie się zachowała.
Szkoda, że nie ma więcej części,
z przyjemnością bym po nie sięgnęła.

Ja to jestem taka nostalgiczna i sentymentalna, uwielbiam takie klimaty i wciągnęłam się bardzo mocno. Nie jest to literatura w żadnej mierze wielka, ot taka powiastka czytana dla przyjemności, ale coś w sobie ma. Przeżywałam losy bohaterów z zapartym tchem, czekałam w napięciu, co się dalej wydarzy, płakałam i śmiałam się wraz z nimi. Tylko tego zakończenia autorce nie mogę przebaczyć...

Ja to jestem taka nostalgiczna i sentymentalna, uwielbiam takie klimaty i wciągnęłam się bardzo mocno. Nie jest to literatura w żadnej mierze wielka, ot taka powiastka czytana dla przyjemności, ale coś w sobie ma. Przeżywałam losy bohaterów z zapartym tchem, czekałam w napięciu, co się dalej wydarzy, płakałam i śmiałam się wraz z nimi. Tylko tego zakończenia autorce nie...

Jaka szkoda, że to już koniec. Byłam bardzo zżyta z Izą, której życie nie oszczędzało. I mimo, że niektóre jej zachowanie mnie irytowało to mimo wszystko bardzo jej kibicowałam.

Czy mnie ta ostatnia część zaskoczyła? Czy koniec mnie zaskoczył? No niestety nie, bo miałam w pamięci incydent z cyganką w drugiej części. Jednak nie odebrało mi to frajdy z czytania. Autorka ma tak lekkie pióro, że nie sposób się oderwać od tej historii.

Dodatkowo wplatanie w akcję wątków historycznych naszego kraju, oraz tego co działo się na świecie uważam za duży atut.

Podsumowując. Jestem zachwycona i z tego miejsca dziękuję raz jeszcze Ani @book_w_mkesie za polecajkę. Jak lubicie książki inspirowane prawdziwymi wydarzeniami to ja Wam gorąco polecam. A tak między nami Wam powiem, że teraz mam zagwozdkę czy "fatalne zauroczenie" jest pamiętnikiem autorki czy jednak nie.

Jaka szkoda, że to już koniec. Byłam bardzo zżyta z Izą, której życie nie oszczędzało. I mimo, że niektóre jej zachowanie mnie irytowało to mimo wszystko bardzo jej kibicowałam.

Czy mnie ta ostatnia część zaskoczyła? Czy koniec mnie zaskoczył? No niestety nie, bo miałam w pamięci incydent z cyganką w drugiej części. Jednak nie odebrało mi to frajdy z czytania. Autorka ma...

Tom 3 wstrząsający....życie, nie zawsze jest happy and.

Tom 3 wstrząsający....życie, nie zawsze jest happy and.

Oceniając cała serię: dla mnie mocno średnia.
Główna bohaterka infantylna, rozpieszczona "panienka z dobrego domu" nie wzbudziła mojej sympatii. Jeszcze na początku jako nastolatce można było jej wybaczyć pewne zachowania, jednak jako dorosła kobieta po przejściach wciąż zachowuje się jakby była pępkiem świata. Mój podziw, że Bronek to wytrzymywał.
Drażniące i nawet jakieś takie mało realistyczne były zdrobnienia których wobec siebie używali członkowie tej rodziny, nie mówiło się mamo, tato tylko pieseczku czy pikusiu.
Styl autorki jest mocno rozwlekły, dużo opisów zupełnie niepotzrebnych, nic nie wnoszacych do akcji.
Do tego przydługie opisy wydarzeń politycznych.... nie moja bajka, ale kogoś może to zainteresować.

Oceniając cała serię: dla mnie mocno średnia.
Główna bohaterka infantylna, rozpieszczona "panienka z dobrego domu" nie wzbudziła mojej sympatii. Jeszcze na początku jako nastolatce można było jej wybaczyć pewne zachowania, jednak jako dorosła kobieta po przejściach wciąż zachowuje się jakby była pępkiem świata. Mój podziw, że Bronek to wytrzymywał.
Drażniące i nawet...

Trzecia część równie piękna jak dwa poprzednie tomy.
Ale nawiąże może do całokształtu trylogii.
Akcja dzieje się między 1956 a 1968 rokiem , gdy Iza ma 18 -29 lat. Jedynaczka, wychuchana, ukochana córeczka rodziców. Bończuczna, pełna fochów i zadzierająca nosa. Słowem człowiek narcyz. Ślubuje z oficerem Romanowiczem. Jak się okazuje to człowiek o psychopatycznym zachowaniu, oficer UB, najgorszy z najgorszych. Szybko sprowadza Ize na ziemię. W ucieczce od męża tyrana pomagają jej osoby, które wiedzą jaki jest ów oficer. Iza wraca do rodziców, gdzie leczy swoją traumę z pomocą przyjaciół.
Swego czasu bohaterka poznaje mężczyznę, również wojskowego, Bronka, człowieka dobrego, kochającego, prawego.
Nie chcę pisać dalszych losów, są one piękne, czułe. Słowa autorki napełnione są uczuciami, więc gdzieś w głowie mam wrażenie że to nie całkiem fikcja literacka a być może jakieś fragmenty autobiografii. 🤔
Zakończenie - zaskoczenie.

Co do samej książki.
To taki trochę pamiętnik. Sprytnie są tam wplecione wątki historyczne, tak , żeby nie ciążyło to w czytaniu. Tak jak pisałam wcześniej, słowa pisarki są ciepłe, pełne miłości tak wielkiej, że jest ona wprost namacalna.

Dla mnie ta trylogia jest fenomenalna, może dlatego że jest pisana prosto bez udziwnień. Czyta się szybko a treść wciąga na maxa. Jedna z lepszych, które czytała. Pewno zapamiętam ją na długo, szczególnie, że zakończenie jest ......A jakie ono jest? Przeczytaj. Ja gorąco polecam.

Trzecia część równie piękna jak dwa poprzednie tomy.
Ale nawiąże może do całokształtu trylogii.
Akcja dzieje się między 1956 a 1968 rokiem , gdy Iza ma 18 -29 lat. Jedynaczka, wychuchana, ukochana córeczka rodziców. Bończuczna, pełna fochów i zadzierająca nosa. Słowem człowiek narcyz. Ślubuje z oficerem Romanowiczem. Jak się okazuje to człowiek o psychopatycznym zachowaniu,...

113/52/22 „Fatalne zauroczenie” (tom 3),Elżbieta Gizela Erban-romans, obyczajowa ze wstawkami historycznymi, dramat. Książka inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, trochę brak informacji, o które wydarzenia chodzi? 🤔 Chyba, że mi gdzieś umknęło. Życie Izę nie rozpieszczało- dowiecie się, czy zastała w końcu spokoju i szczęścia? Nie zazdroszczę Jej przeżyć, ale jak dla mnie słabo ukazane są emocje. Iza momentami wkurza i taka w skrajności w skrajność- w sumie nie ma się co dziwić, ale … (pozostaje). Fabuła ma wielki potencjał, ale … Przeczytaj i się przekonaj. Polecam

113/52/22 „Fatalne zauroczenie” (tom 3),Elżbieta Gizela Erban-romans, obyczajowa ze wstawkami historycznymi, dramat. Książka inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, trochę brak informacji, o które wydarzenia chodzi? 🤔 Chyba, że mi gdzieś umknęło. Życie Izę nie rozpieszczało- dowiecie się, czy zastała w końcu spokoju i szczęścia? Nie zazdroszczę Jej przeżyć, ale jak dla mnie...

Opiszę całą trylogię za jednym zamachem.
Wraz z zapoznawaniem się z opowieścią autorki czułam jedynie coraz większe zniechęcenie. Niemal połowę książki przenudziłam się na tyle, że miałam ochotę przerwać lekturę i wcale do niej nie wracać. Jednym z powodów jest rozwlekły styl, który jakoś mnie do siebie nie przekonał. W jej książkach znajduje się mnóstwo opisów, moim zdaniem niczego nie wnoszących do całej historii. Czytanie o tym, co bohaterka podała na obiad, jaki strój przymierzyła, jaką wymianę zdań przeprowadziła ze swoimi znajomymi według mnie nie wprowadza niczego do całości, a jedynie opóźnia całą fabułę, odrzucając czytelnika już na samym początku. W dodatku bardzo często znajdowałam powtórzenia, co dekoncentrowało mnie podczas zgłębiania się w lekturę.
Odnosząc się jeszcze do stylu autorki, po przeczytaniu całości, mam wrażenie, że seria ma raczej charakter dziennika pisanego z punktu widzenia Izabeli. Te wszystkie zapiski historyczne oraz przeżycia głównej bohaterki, czy też szczegóły z życia pobocznych postaci można było spokojnie sobie odpuścić. Według mnie niczego nie dodają do fabuły, a jedynie rozwlekają i tak powolną już akcję, która leży i kwiczy. Myślę, że gdyby wyjąć z całej serii część opisów oraz niepotrzebnych dialogów i zostawić tylko najistotniejsze elementy fabularne, spokojnie z trzech książek powstałaby jedna, znacznie ciekawsza. Jest to jednak tylko moja subiektywna opinia.
Sama akcja nie zachwyca, właśnie ze względu na zbyt dużą ilość opisów i przemyśleń głównej bohaterki. Połowa pierwszego tomu jest za bardzo przegadana, w drugiej połowie jednak ciężko było mi się oderwać od przeżyć Izabeli. Kolejna część serii również zaczyna się bardzo ciekawie, ale pod koniec znów autorka wraca do przemyśleń, zapisków historycznych oraz zwykłych przeżyć postaci i tak już ciągnie się do samego finału cyklu. Niestety, fabuła jest kompletnie niedopracowana właśnie ze względu na przebieg wydarzeń i niepotrzebnych wtrąceń, a to poskutkowało wiejącą nudą opowieścią.
Kolejnym rozczarowującym elementem struktury powieści jest sama bohaterka. Na początku ciężko znosiłam jej naiwność oraz zwykłą głupotę, później współczułam jej tego, co się działo, następnie znowu miałam jej dość, by później tylko pokiwać z głową politowaniem i odstawić książkę na półkę. Charakter Izabeli nie przekonał mnie do siebie, podobnie jak jej postępowanie. Mimo iż później jako dorosła kobieta umiała zachowywać się lepiej i radzić sobie w ciężkich sytuacjach, mając także oparcie w bliskich, to jednak absolutnie mnie nie zainteresowała swoją osobowością, a wręcz drażniła do tego stopnia, że miałam jej serdecznie dość.

Opiszę całą trylogię za jednym zamachem.
Wraz z zapoznawaniem się z opowieścią autorki czułam jedynie coraz większe zniechęcenie. Niemal połowę książki przenudziłam się na tyle, że miałam ochotę przerwać lekturę i wcale do niej nie wracać. Jednym z powodów jest rozwlekły styl, który jakoś mnie do siebie nie przekonał. W jej książkach znajduje się mnóstwo opisów, moim...

Izabela przyjmuje oświadczyny Bronka i zaczyna przygotowania do ślubu. Młodzi muszą poukładać swoje sprawy, gdyż Iza chce kontynuować naukę. Bronek mieszka w Gdańsku i tam też chcą zamieszkać po ślubie. Czy opowieść skończy się happy endem?

Podobnie jak pozostałe części cyklu książkę czyta się dobrze. Opowieść nie jest banalna i wciąga czytelnika. To było moje pierwsze spotkanie z autorką, lecz wiem że nie ostatnie. Na pewno sięgnę po kolejne pozycje.

Izabela przyjmuje oświadczyny Bronka i zaczyna przygotowania do ślubu. Młodzi muszą poukładać swoje sprawy, gdyż Iza chce kontynuować naukę. Bronek mieszka w Gdańsku i tam też chcą zamieszkać po ślubie. Czy opowieść skończy się happy endem?

Podobnie jak pozostałe części cyklu książkę czyta się dobrze. Opowieść nie jest banalna i wciąga czytelnika. To było moje pierwsze...

Dla mnie super.

Dla mnie super.