"Dylan nie może zapomnieć Audrey. Choć twierdzi, że nie wierzy już w miłość, wspomnienia wspólnie spędzonych chwil uparcie do niego wracają. Wie, że tęsknota za tą „o wiele za młodą” dziewczyną jest bezcelowa. Nie może jej zaoferować tego, czego ona pragnie. Zdecydowanie nie może dać jej tego, czego potrzebuje. Na szczęście dzieli ich pół świata – dzięki temu znacznie łatwiej mu walczyć ze swoim zauroczeniem.
Kiedy znowu się spotykają, obojgu coraz trudniej jest trzymać się swoich postanowień. Jednak Audrey wciąż marzy o „żyli długo i szczęśliwie”, a ON dalej obawia się zburzyć mur, który zbudował wokół swojego serca.
Co musi się wydarzyć, żeby zrozumieli, że przeznaczenie już za nich zadecydowało?"

Przeznaczenie? No nie, wszystko co się tu dzieje jest zaplanowane. I znowu ona bierze sprawy w swoje ręce. Może nie jest już tak nachalna jak w pierwszej części, ale jednak ma swój plan działania. A on jest uparty i trzyma się swoich urojeń. Zamiast porozmawiać i wszystko wyjaśnić 🤦‍♀️ Całość jest opowiedziana z perspektywy Dylana i w pewnym momencie te jego rozterki są już nudne i męczące.

Jestem trochę zawiedziona. Czytałam tyle zachwyconych opinii o autorce, a tu niestety nie poczułam żadnego WOW. Na półce czeka jeszcze jedna seria Laurelin Paige, więc dam jej jeszcze szanse.

"Dylan nie może zapomnieć Audrey. Choć twierdzi, że nie wierzy już w miłość, wspomnienia wspólnie spędzonych chwil uparcie do niego wracają. Wie, że tęsknota za tą „o wiele za młodą” dziewczyną jest bezcelowa. Nie może jej zaoferować tego, czego ona pragnie. Zdecydowanie nie może dać jej tego, czego potrzebuje. Na szczęście dzieli ich pół świata – dzięki temu znacznie...

„Wciąż żyłbym w napięciu i czekał na katastrofę. Ukrywałbym się za podwójną gardą, czekając na koniec. Nie oddałbym komuś całego serca, a wiem z doświadczenia, że to jeden z najważniejszych elementów związku.”

Dylan już dawno przestał wierzyć w miłość i związki, ale po spotkaniu Audrey i spędzeniu z nią tygodnia nie potrafi o niej zapomnieć. On jest w Londynie, a ona w Nowym Jorku. Na ślubie jej siostry i jego wspólnika po raz kolejny się spotykają, ale jest to tylko krótka chwila. Ale przeznaczenie nie powiedziało jeszcze ostatniego słowa i po raz kolejny ich drogi przecinają się w Londynie. Dylan miota się między swoim lękami a tym, czego pragnie. Boi się po raz kolejny zaryzykować i otworzyć na to, co czuje do Audrey. Kobieta robi wszystko, żeby otworzył się, bo czuje, że łączy ich coś więcej niż tylko pożądanie. Tylko że on po raz kolejny wznosi mur, a ona już nie ma siły, żeby go po raz kolejny burzyć. A gdy pozna pewną informację, to może stracić resztę nadziei. Czy dwa słowa, jakie padną z jej ust, zmienią wszystko? Co takiego będzie musiało się wydarzyć, żeby zrozumiał, że ona jest jego światłem? Czy czeka ich szczęśliwe zakończenie?

Byłam ciekawa, jak zakończy się historia Dylana i Audrey. Książkę czytało się mi naprawdę szybko, ale bez jakiś większych fajerwerków. Pożądanie i przyciągnie, jakie jest między tą dwójką od pierwszego tomu, nie zmalało, a wręcz wzrosło i dało się je wyczuć. Tak jak dało się wyczuć ich rozterki, w głównej mierze były to przemyślenia i lęk Dylana, który nie zamknął się na wszystko, co dobre po rozpadzie małżeństwa i stał się zgorzkniały, ale młodsza o prawie dwadzieścia lat kobieta zaczęła pokazywać mu, że jednak coś do niej czuje. Tylko jego strach nie pozwalał na otwarcie się, a przez to może stracić kobietę swojego życia. Ich relacja rozwijała się swoim tempem, a wszystko było dobrze opisane i poprowadzone. To jest już któraś z kolei książka autorki, jaką czytam, a wszystko zaczęło się od serii „Uwikłani”, która skradła moje serce i jest jedną z lepszych, jakie czytałam. Więc pewnie jeszcze nie raz sięgnę po książki autorki.

„Wciąż żyłbym w napięciu i czekał na katastrofę. Ukrywałbym się za podwójną gardą, czekając na koniec. Nie oddałbym komuś całego serca, a wiem z doświadczenia, że to jeden z najważniejszych elementów związku.”

Dylan już dawno przestał wierzyć w miłość i związki, ale po spotkaniu Audrey i spędzeniu z nią tygodnia nie potrafi o niej zapomnieć. On jest w Londynie, a ona w...

7,5/10

7,5/10

Dylan nie może zapomnieć Audrey. Choć twierdzi, że nie wierzy w miłość, wspomnienia wspólnie spędzonych chwil uparcie do niego wracają. Wie, że tęsknota za tą "o wiele za młodą" dziewczyną jest bezcelowa. Nie może jej zaoferować tego, czego ona pragne. Zdecydowanie nie może dać jej tego, czego potrzebuje. Na szczęście dzieli ich pół świata - dzięki temu Dylaowi znacznie łatwiej walczyć z zauroczeniem.
Kiedy znowu się spotykają, obojgu coraz trudniej jest trzymać się swoich postanowień. Jednak Audrey wciąż marzy o swoim "żyli długo i szczęśliwie", a on dalej obawia się zburzyć mur, który tak niestrudzenie budował wokół swojego serca.

Dylan nie może zapomnieć Audrey. Choć twierdzi, że nie wierzy w miłość, wspomnienia wspólnie spędzonych chwil uparcie do niego wracają. Wie, że tęsknota za tą "o wiele za młodą" dziewczyną jest bezcelowa. Nie może jej zaoferować tego, czego ona pragne. Zdecydowanie nie może dać jej tego, czego potrzebuje. Na szczęście dzieli ich pół świata - dzięki temu Dylaowi znacznie...

Świetna niegrzeczna powieść.
Polecam.

Świetna niegrzeczna powieść.
Polecam.

„Stawianie czoła lękom polepsza jakość życia, ale tylko wtedy, kiedy człowiek nie chce się już bać”.

„Życie bez miłości było pustynią. Moim domem. A życie z Audrey – jedynie mirażem”.

Twórczość Laurelin Paige pokochałam za sprawą serii „Uwikłani”, która do dziś jest jedną z moich ulubionych serii erotycznych. Choć nie przeczytałam jeszcze wszystkich książek autorki, które ukazały się w Polsce, to akurat historię Donovana znam i bardzo lubię, a wspominam o tym dlatego, że Dylan to jeden ze wspólników Donovana i choć dylogia „Niegrzeczny duet” jest osobnymi książkami, to jednak spotykamy w niej bohaterów z poprzednich książek autorki.

„Niegrzeczny duet” to dylogia, choć moim zdaniem spokojnie można było zrobić z tego jedną książkę, dzieląc ją na dwie części, patrząc na to, że tom pierwszy to zaledwie 160 stron i to nawet niezajęte w pełni, bo wiele tam znajdziemy pustych miejsc, bez tekstu. Czytałam ją jedną po drugiej, wiec postanowiłam ocenić jako całość.

Pomijając już kwestie podzielenia tej historii na dwa tomy, muszę przyznać, że w porównaniu do „Kuszącego duetu” i historii Donovana i Sabriny, ta niestety wypadła trochę gorzej. Nie czytałam jeszcze historii Westona, więc tu nie mam jak się odnieść, jednak nawet pomimo tego, iż historia Dylana i Audrey nie okazała się tak dobra, to nie uważam, bym zmarnowała czas by ją poznać.

To, co w tej historii bardzo mi się podobało, to przede wszystkim różnica wieku bohaterów. Dziewiętnaście lat różnicy wydaje się sporą przepaścią pokoleniową, jednak autorce bardzo fajnie udało się pokazać, że gdy się chcę, można zbudować naprawdę dobry związek. I to „gdy się chce” jest tu kluczowe, bo Dylan to jeden z tych bohaterów, który po rozpadzie swojego małżeństwa już dawno przestał wierzyć w miłość, i wierzy, że jedyne co byłby w stanie zaoferować tej młodej, pragnącej miłości dziewczynie to seks bez zobowiązań, który ostatecznie i tak sprawiłby, że któreś z nich będzie cierpieć.

W pierwszym tomie mieliśmy okazję poznać historię bohaterów naprzemiennie z obu perspektyw, więc dużym zaskoczeniem dla mnie było, iż w drugim tomie poznajemy już tylko myśli Dylana, nie licząc ostatniego rozdziału i choć z jednej strony brakowało mi tu spojrzenia na tą sytuację oczami Audrey, to z drugiej strony ta niepewność tego, co ona myśli była dla mnie takim zapalnikiem, by dowiedzieć się, jak to się ostatecznie skończy.

Podsumowując, choć dylogia „Niegrzeczny duet” nie okazała się moją ulubioną historią od autorki, to jednak czytając ją, naprawdę spędziłam fajnie czas. Było bardzo seksownie, momentami tajemniczo i niepewnie, fajnie było też spotkać, choć na chwilę bohaterów z innych książek. Myślę, że osoby, które pragną niewymagającej, ale zmysłowej lektury, będą zadowolone.

„Stawianie czoła lękom polepsza jakość życia, ale tylko wtedy, kiedy człowiek nie chce się już bać”.

„Życie bez miłości było pustynią. Moim domem. A życie z Audrey – jedynie mirażem”.

Twórczość Laurelin Paige pokochałam za sprawą serii „Uwikłani”, która do dziś jest jedną z moich ulubionych serii erotycznych. Choć nie przeczytałam jeszcze wszystkich książek autorki, które...

Dziś przychodzę z recenzją mojej jednej z ulubionych zagranicznych autorek romansów. Znam jej prawie wszystkie książki wydane w Polsce 🥰 dziś opinia „Słodkiego przeznaczenia”

„Życie bez miłości było pustynią. Moim domem. A życie z Audrey – jedynie mirażem”
Audrey jest jedną z tych kobiet, które marzą o wyjściu za mąż i urodzeniu gromadki dzieci. Niestety jej obiekt westchnień jest dużo starszy i po przejściach. Dylan w zasadzie nie bawi się już w związki, jednak ma słabość do Audrey, o której tak ciężko mu zapomnieć. Nie mogą być razem, ale nie chcą być osobno więc postanawiają zostać przyjaciółmi z seksualnymi korzyściami. W międzyczasie Audrey prowokuje Dylana spotykając się z innymi mężczyznami na randki, a ten uświadamia sobie, jakie żywi do niej uczucia. Czy Dylan postawi wszystko na jedną kartę i pozwoli sobie na zburzenie murów, którymi się otaczał do tej pory? Czy tak znacząca różnica wieku skreśli ich uczucia na dobre?
„Nie należałem do jej świata. A ona do mojego.”
Historia dość lekka, jednak nie powiem, żeby była to pozycja, która zostanie w mojej pamięci na długie dni. Napięcie seksualne między Audrey i Dylanem było wyczuwalne, jednak ich relacja rozwijała się w swoim tempie. Ogólnie książkę czyta się szybko i nie jest ona przytłaczająca. Jeżeli szukacie niezobowiązującej pozycji to jak najbardziej zachęcam do sięgnięcia po tę serię.

Dziś przychodzę z recenzją mojej jednej z ulubionych zagranicznych autorek romansów. Znam jej prawie wszystkie książki wydane w Polsce 🥰 dziś opinia „Słodkiego przeznaczenia”

„Życie bez miłości było pustynią. Moim domem. A życie z Audrey – jedynie mirażem”
Audrey jest jedną z tych kobiet, które marzą o wyjściu za mąż i urodzeniu gromadki dzieci. Niestety jej obiekt...

„Każdy dzień był szary i smutny.
Doskonale wiedziałem dlaczego.
Audrey.
Ponowne spotkanie z nią złamało mnie na dobre. Przypomniało mi, że ona była najjaśniejszym światłem mojego życia. Wszystko inne bledło w zestawieniu z nią.”

Co się stanie gdy ta dwójka spotka się ponownie?
Czy uświadomią oni sobie, że są sobie przeznaczeni?

„Myślałem o niej nieustannie w ostatnich miesiącach, od tego tygodnia, który spędziliśmy razem w Nowym Jorku. Nie żebym zmienił zdanie w temacie miłości – nadal uważałem, że to żałosny stan ducha, który zawsze kończy się kłótniami i wydatkami na adwokatów. Ciągle byłem przekonany, że lepiej żyć w samotności, niż znów pakować się w to gówno.”

Uwielbiam twórczość Laurelin Paige i zawsze z ogromną przyjemnością sięgam po jej twórczość, teraz w moje ręce trafił drugi tom dylogii „Niegrzeczny duet”. Byłam bardzo ciekawa, jak zakończy się opowieść tej dwójki. I czy autorka utrzyma ten sam rewelacyjny poziom, jak było w przypadku pierwszej części. I już teraz zdecydowanie mogę powiedzieć, że tak. Książka jest lekka, przyjemna i spędziłam z nią rewelacyjnie czas. Audrey jest tak pozytywnie wykreowaną postacią, że od razu zyskuje się do niej sympatię i cały czas mocno jej kibicowałam, aby spełniły się jej marzenia o poznaniu tego jedynego i aby miała swoją miłość jak z bajki. Podobała mi się też zmiana, jaka zaszła w Dylanie, pomimo muru, którym był cały czas otoczony, Audrey udało się małymi kroczkami go burzyć, ale on jak jakiś uparciuch cały czas go odbudowywał. Momentami denerwowało mnie to, że tu niby facet jak jasny diabeł, a z drugiej strony dla mnie po prostu tchórz, bał się otworzyć na uczucia i na pozwolenie sobie na miłość. Czy ostatecznie uwierzy w przeznaczenie i otworzy się na te wspaniałe uczucia, musicie przekonać się sami. :)

Opisana tu historia jest dla mnie rewelacyjna, bawiłam się przy niej wyśmienicie i z ogromną przyjemnością jeszcze do niej powrócę. Jest to idealna propozycja na spędzenie spokojnego i pełnego humoru wieczoru. Była to dla mnie miła odskocznia, od mrocznych i brutalnych romansów, które w ostatnim czasie królowały na mojej półce. Ja jestem w tej opowieści zakochana i daję jej zdecydowane 8/10! Gorąco polecam!

Paula
https://girlsbookslovers.blogspot.com/2022/01/laurelinpaige-sodkie-przeznaczenie.html

„Każdy dzień był szary i smutny.
Doskonale wiedziałem dlaczego.
Audrey.
Ponowne spotkanie z nią złamało mnie na dobre. Przypomniało mi, że ona była najjaśniejszym światłem mojego życia. Wszystko inne bledło w zestawieniu z nią.”

Co się stanie gdy ta dwójka spotka się ponownie?
Czy uświadomią oni sobie, że są sobie przeznaczeni?

„Myślałem o niej nieustannie w ostatnich...

Druga część dylogii Niegrzeczny duet.
Dylan nie potrafi zapomnieć Audrey pomimo, że twierdzi iż nie wierzy w miłość.
W dalszym ciągu uważa, że różnica wieku jest zbyt duża i nie może zaoferować dziewczynie tego, czego ona pragnie.
Na szczęście dzieli ich pół świata.... Czy jednak na pewno?
Kiedy znów się spotykają coraz trudniej jest obojgu trzymać się swoich postanowień.
Audrey wciąż marzy o "żyli długo i szczęśliwie", on dalej stara się utrzymać mur wokół swojego serca.
Łączy ich seks. Czy będzie coś więcej?
Jest to książka, którą można przeczytać, ale szału nie ma przynajmniej jeśli chodzi o mnie.
Czytałam już lepsze książki, ale gorsze również.
Ja osobiście szukam w książce jakieś akcji, intrygi, innego wątku niż tylko seks.
Tutaj jest trochę lepiej niż w tomie pierwszym, ale w dalszym ciągu nie jest to powieść, która by zrobiła na mnie jakieś super wrażenie.

Druga część dylogii Niegrzeczny duet.
Dylan nie potrafi zapomnieć Audrey pomimo, że twierdzi iż nie wierzy w miłość.
W dalszym ciągu uważa, że różnica wieku jest zbyt duża i nie może zaoferować dziewczynie tego, czego ona pragnie.
Na szczęście dzieli ich pół świata.... Czy jednak na pewno?
Kiedy znów się spotykają coraz trudniej jest obojgu trzymać się swoich...

Autor: Laurelin Paige
Tytuł: Słodkie przeznaczenie
Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece

Dylan nie może zapomnieć Audrey. Choć twierdzi, że nie wierzy już w miłość, wspomnienia wspólnie spędzonych chwil uparcie do niego wracają. Wie, że tęsknota za tą „o wiele za młodą” dziewczyną jest bezcelowa. Nie może jej zaoferować tego, czego ona pragnie. Zdecydowanie nie może dać jej tego, czego potrzebuje. Na szczęście dzieli ich pół świata – dzięki temu znacznie łatwiej mu walczyć ze swoim zauroczeniem. Kiedy znowu się spotykają, obojgu coraz trudniej jest trzymać się swoich postanowień. Jednak Audrey wciąż marzy o „żyli długo i szczęśliwie”, a ON dalej obawia się zburzyć mur, który zbudował wokół swojego serca.

Jest to kolejna książka autorki po którą sięgnęłam. Bardzo spodobała mi się okładka, ale opis również mnie do niej przyciągnął. Autorka kolejny raz wprawia nas w świetny nastój. Książek czytało mi się szybko, a zarazem bardzo dobrze. Jest to pozycja, którą będę na pewno dobrze wspominać. W pewnych momentach spotkałam się też z zabawnymi elementami, które mnie śmieszyły. Niestety pojawiały się też elementy, w których na jakiś czas nie mogłam się na niej skupić. Minęło to po pewnym czasie i cieszę się, że ją dokończyłam. Jest to krótka, lecz świetna historia. Moje kolejne spotkanie z autorką uważam, za udane. Bohaterowie czasem działali mi na nerwy przez swoje zachowanie. Nie rozumiałam, dlaczego cos działo się w taki sposób, a nie inny. Sprawiło to, że jeszcze bardziej wczułam się w nią. Ocena 8/10

Autor: Laurelin Paige
Tytuł: Słodkie przeznaczenie
Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece

Dylan nie może zapomnieć Audrey. Choć twierdzi, że nie wierzy już w miłość, wspomnienia wspólnie spędzonych chwil uparcie do niego wracają. Wie, że tęsknota za tą „o wiele za młodą” dziewczyną jest bezcelowa. Nie może jej zaoferować tego, czego ona pragnie. Zdecydowanie nie może dać jej...