Tak jak w przypadku pierwszego tomu (Czarny staw),książkę czyta się bardzo szybko, jest to miła lektura na spokojny wieczór, ale znów zabrakło mi rozwinięcia akcji. Nim ona się na dobre rozpoczęła już był jej koniec. Nadal wielki ukłon za pomysł i nieszablonowe podejście do legend! :)

Tak jak w przypadku pierwszego tomu (Czarny staw),książkę czyta się bardzo szybko, jest to miła lektura na spokojny wieczór, ale znów zabrakło mi rozwinięcia akcji. Nim ona się na dobre rozpoczęła już był jej koniec. Nadal wielki ukłon za pomysł i nieszablonowe podejście do legend! :)

Niby nie ocenia się książki po okładce, ale w tym przypadku to właśnie okładka "mnie kupiła". A ja kupilam książkę :D A potem okazało się, że kupiłam II tom bez czytania pierwszego.
Mimo tego, postanowiłam siąść do lektury, ze względu na jesienno wieczorny klimat.
Jako czytelnik / widz nie znoszę horrorów i przerażają mnie motywy z duchami, demonami i siłami nadprzyrodzonymi.
Postanowiłam więc podejść do straszydeł małymi krokami - zaczynając powieściami dla młodszych czytelników. W moim przypadku był to strzał w 10!
Książka miała mały dreszczyk, ale fakt, że bohaterowie przeżywający spotkania z duchem byli mniej przerażeni niż ja sprawił że czytałam tę książkę z uśmiechem na twarzy.
Fabuła nawet się kleiła, bohaterowie wzbudzali sympatię. Całe moje serce skradł 19 letni kot - Pan Pulman. Bardzo miło wspominam czas z tą książką i jeśli doczeka sie kontynuacji (a autor zapowiada jeszcze 2 tomy) to z przyjemnością wrócę do przygód tej czwórki przyjaciół.

Niby nie ocenia się książki po okładce, ale w tym przypadku to właśnie okładka "mnie kupiła". A ja kupilam książkę :D A potem okazało się, że kupiłam II tom bez czytania pierwszego.
Mimo tego, postanowiłam siąść do lektury, ze względu na jesienno wieczorny klimat.
Jako czytelnik / widz nie znoszę horrorów i przerażają mnie motywy z duchami, demonami i siłami...

Dobra powieść przeplatająca elementy słowiańskości z legendami polskimi. Podobało mi się nawiązanie do Pana Twardowskiego i owiane tajemnicą powiązania. Małym minusikiem ode mnie jest ostateczna walka. Mogłaby być dokładniej opisana i trwać dłużej, ale nie było tak źle.
Autor zapowiedział kolejne części, więc będę czekać z utęsknieniem.

Dobra powieść przeplatająca elementy słowiańskości z legendami polskimi. Podobało mi się nawiązanie do Pana Twardowskiego i owiane tajemnicą powiązania. Małym minusikiem ode mnie jest ostateczna walka. Mogłaby być dokładniej opisana i trwać dłużej, ale nie było tak źle.
Autor zapowiedział kolejne części, więc będę czekać z utęsknieniem.

Książka dla miłośników młodzieżowego horroru. Niezbyt wymagającego ale posiadającego jakiś pomysł na siebie, interesujących bohaterów i całkiem fajną fabułę. No i Pana Pulmana który od pojawienia się skradł moje serce jako zdeklarowanego fana kociej nacji...

Czekam na tom numer 3. Jeżeli nie będzie w nim Pana Pulmana - nie czytam Panie Autorze.

Książka dla miłośników młodzieżowego horroru. Niezbyt wymagającego ale posiadającego jakiś pomysł na siebie, interesujących bohaterów i całkiem fajną fabułę. No i Pana Pulmana który od pojawienia się skradł moje serce jako zdeklarowanego fana kociej nacji...

Czekam na tom numer 3. Jeżeli nie będzie w nim Pana Pulmana - nie czytam Panie Autorze.

Robert potrafi zrobić dobry klimat. Czytając Wiłę miałem dużo frajdy. Fajnie, że Robert potrafi przemycić coś ciekawego dla młodych - mianowicie dobre kino i muzę. Osobiście dziękuję za Gin Wingmore, której ostatnio często słucham, obok Iron Maiden :)
Dobrze się bawiłem, a dzieciaki może sięgną po "Burzę"

Robert potrafi zrobić dobry klimat. Czytając Wiłę miałem dużo frajdy. Fajnie, że Robert potrafi przemycić coś ciekawego dla młodych - mianowicie dobre kino i muzę. Osobiście dziękuję za Gin Wingmore, której ostatnio często słucham, obok Iron Maiden :)
Dobrze się bawiłem, a dzieciaki może sięgną po "Burzę"

To drugi tom opisujący przygody czwórki nastoletnich przyjaciół z Czarnego Stawu z mitologią słowiańską w tle.
Trochę grozy, trochę legend, trochę zagadek i tajemnic z przeszłości mających wpływ na teraźniejszość.
Polecam.

To drugi tom opisujący przygody czwórki nastoletnich przyjaciół z Czarnego Stawu z mitologią słowiańską w tle.
Trochę grozy, trochę legend, trochę zagadek i tajemnic z przeszłości mających wpływ na teraźniejszość.
Polecam.

„Wiła” to świetna przygoda czytelnicza. Mrocznością przypominała mi np. omawiany na moim blogu „Truchlin”, choć akcja jest tu znacznie szybsza. Znajdziemy tu trochę humoru, ale nie jest on przesadzony. Nawet powiedziałabym, że jest go za mało, by oczyścić atmosferę. Autor zapowiada kolejne części, a ja z całym przekonaniem polecam sięgnąć każdemu nastolatkowi, nawet tym, którzy nie czytają pasjami, po dwie, które już są wydane: „Czarny Staw” i „Wiłę”.
Więcej na: https://konfabula.pl/czarny-staw-wila-robert-ziebinski/

„Wiła” to świetna przygoda czytelnicza. Mrocznością przypominała mi np. omawiany na moim blogu „Truchlin”, choć akcja jest tu znacznie szybsza. Znajdziemy tu trochę humoru, ale nie jest on przesadzony. Nawet powiedziałabym, że jest go za mało, by oczyścić atmosferę. Autor zapowiada kolejne części, a ja z całym przekonaniem polecam sięgnąć każdemu nastolatkowi, nawet tym,...

Moją ulubioną postacią jest oczywiście Pan Pulman.
Miła książka przygodowa z trafnymi uwagami pod adresem dorosłych.

Moją ulubioną postacią jest oczywiście Pan Pulman.
Miła książka przygodowa z trafnymi uwagami pod adresem dorosłych.

Robert Ziębiński "Czarny Staw - Wiła".

Skończyły się wakacje. Rozpoczyna się rok szkolny. W Czarnym Stawie trochę się pozmieniało, ale nie jedno... Mianowicie, wciąż jest to dziwne miasteczko. Dziwne, gdyż dzieją się w nim niewyjaśnione rzeczy. Straszne rzeczy. Wciąż giną ludzie. Znikają. Już nie w czarnym stawie, ale jednak...

Kamil, Akira, Długi i Niedźwiedź znów muszą zapolować na zło. Tym razem nie tylko Zło jest przeciwko nim. Całe miasteczko to jeden wielki chaos. Rodzice, sąsiedzi, znajomi, nauczyciele. W nich wszystkich wkradł się obłęd.

Z grupką przyjaciół zostaje kot. Pan Pulman, który wraca po 6 latach nieobecności. Jest słaby, schorowany, a jednak cały. I to właśnie on pragnie pomóc pokonać zło, które znów zostało uwolnione.

Fantastyczna przygoda wciąż trwa. Tym razem mamy do czynienia z domem Iwańskich. Dom i jego historia zaczynają wychodzić na światło dzienne. Okazuje się, że kraina Twardowskiego ma w sobie magię, uśpioną, złą, straszną. I nie są to wcale legendy... Znaczy są. Ale są prawdziwe. I właśnie grupka przyjaciół się o tym dowiaduje na własnej skórze.

Czyta się przyjemnie, szybko, z ogromnym zaciekawieniem. Można poczuć nutkę grozy. Jest klimat. Klimat małomiasteczkowy, klimat zagadek i tajemnic. Klimat przyjaźni takiej na śmierć i życie. Uwielbiam to. Cenię strasznie.

Autor bardzo sprawnie wprowadza czytelnika w świat magii, wiedźm, demonów. Z przyjemnością się czyta, wciąż chce się więcej i więcej. Oczami wyobraźni widać, słychać i czuć lasy, staw, jaskinie, ciemność... Wszystko.

Jestem zachwycona! Mam wielką nadzieję, że będzie kolejna część. W Krainie Twardowskiego najlepsze dopiero się szykuje, nienazwane i uśpione pragnie wyjścia na powierzchnię. A ja pragnę zatopić się w kolejnej przygodzie!

Jak wcześniej wspominałam, jest to seria młodzieżowa, ale nie tylko dla młodzieży. A już na pewno jest to seria zawierającą coś więcej, niż zwykłe przygody grupki dzieciaków. Bohaterami są nastolatkowie, każdy inny, każdy z innym talentem, ale każdy mający odwagę, otwarty rozum i serce. Każdy z nich ma ogrom wiedzy, dopełniają się nawzajem. Są wobec siebie lojalni. Tacy przyjaciele to skarb.

Polecam, z czystym sumieniem 😊

Robert Ziębiński "Czarny Staw - Wiła".

Skończyły się wakacje. Rozpoczyna się rok szkolny. W Czarnym Stawie trochę się pozmieniało, ale nie jedno... Mianowicie, wciąż jest to dziwne miasteczko. Dziwne, gdyż dzieją się w nim niewyjaśnione rzeczy. Straszne rzeczy. Wciąż giną ludzie. Znikają. Już nie w czarnym stawie, ale jednak...

Kamil, Akira, Długi i Niedźwiedź znów...

„Wiła” to drugi tom powieści grozy w odsłonie młodzieżowej od Roberta Ziębińskiego. Zabrałam się za tą dość cienką lekturę żeby lekko zakończyć rok.

Czwórka przyjaciół przegląda nagranie przedstawiające dziwną siłę demolującą szkolną szatnię. Duch o wykrzywionej twarzy wydaje się przyglądać nastolatkom poprzez zapisane na dysku wideo. Kiedy postać odnajduje bohaterów w ich domach i naznacza, wszystko zaczyna zmierzać w przerażającym kierunku.

„Może i większość dorosłych myśli, że my, dzieciaki, najchętniej nie chodzilibyśmy do szkoły, ale to jakaś dziwna fantazja, szkoła jest całkiem OK. No może poza lekcjami.”

Książka jest pisana lekko, z dużą ilością dialogów (nawet tych na messengerze)i z punktu widzenia Kamila. Jest to pozycja dość krótka i przez to czyta się ją bardzo szybko. Całkiem ważnym elementem fabuły jest postać 19-letniego kota, Pana Pullmana, który mimo postępującej choroby, wydaje się tarczą dla wpadających w kłopoty dzieciaków, tym bardziej, że świetnie wyczuwa zagrożenie i nawet w stanie bezzębnym może je odegnać.

„Babcie stają się przekaźnikami wiedzy, historycznym odpowiednikiem fejsa, z tą różnicą, że feedu nie da się scrollowac.”

Całość podobnie jak w przypadku pierwszej części nie nasiąka napięciem, mrokiem i przerażeniem. Akcja płynie szybko, ale otrzymujemy jedynie lekki dreszczyk na tle rozwijającej się przyjaźni. Przyjemna lekka i zdecydowanie młodzieżowa pozycja. Po takich książkach spodziewam się chwili relaksu i niewyszukanej akcji. Udało się, więc polecam :)

https://angeliconpoint.blogspot.com/

„Wiła” to drugi tom powieści grozy w odsłonie młodzieżowej od Roberta Ziębińskiego. Zabrałam się za tą dość cienką lekturę żeby lekko zakończyć rok.

Czwórka przyjaciół przegląda nagranie przedstawiające dziwną siłę demolującą szkolną szatnię. Duch o wykrzywionej twarzy wydaje się przyglądać nastolatkom poprzez zapisane na dysku wideo. Kiedy postać odnajduje bohaterów w ich...