Pierwsze 2 tomy bardzo mi się podobały, ale ten był już jak dla mnie przesadzony i za bardzo kiczowaty. Tego typu książki takie trochę są, ale jednak zawartość "cringu" była dla mnie za duża.

Pierwsze 2 tomy bardzo mi się podobały, ale ten był już jak dla mnie przesadzony i za bardzo kiczowaty. Tego typu książki takie trochę są, ale jednak zawartość "cringu" była dla mnie za duża.

WOW 🤯🤯🤯 PE.TAR.DA!!!! Bosz aż żałuję, że to ostatni tom 😭 JA CHCĘ WIECEJ!

WOW 🤯🤯🤯 PE.TAR.DA!!!! Bosz aż żałuję, że to ostatni tom 😭 JA CHCĘ WIECEJ!

Trochę zwlekałam z sięgnięciem po ostatnią część tej serii, bo byłam pewna, że jej bohaterowie nie dorównają Christianowi i Giannie, ale po trochę powolnym wstępie historia Mili i Ronana totalnie mnie porwała i nawet ciężko mi stwierdzić, która parę lubię bardziej.

Siedzenie w głowie Mili, jej odzywki, trochę dziecinna odwaga, jakby nie myślała o konsekwencjach było naprawdę ciekawe, z kolei Ronan był tak zły i tak dobry, że mógłby złożyć wniosek o stanie się książkowym mężem. Obsesja jest w tej rodzinie chyba dziedziczna.

Jeśli ktoś szuka emocjonującego romansu mafijnego, to jest to odpowiednia książka. I cała seria.

Lektorka bardzo dobra.

Trochę zwlekałam z sięgnięciem po ostatnią część tej serii, bo byłam pewna, że jej bohaterowie nie dorównają Christianowi i Giannie, ale po trochę powolnym wstępie historia Mili i Ronana totalnie mnie porwała i nawet ciężko mi stwierdzić, która parę lubię bardziej.

Siedzenie w głowie Mili, jej odzywki, trochę dziecinna odwaga, jakby nie myślała o konsekwencjach było...

🖤"Cie­ka­wość to pierw­szy sto­pień do pie­kła".
.
.
Dawno temu czternastoletnia dziewczynka zapytała się wróżki, co jest jej przeznaczeniem. Kobieta siedząc przed swoją kryształową kulą zdradziła jej wtedy, iż spotka kiedyś mężczyznę swojego życia, na którego widok dosłownie straci dech w piersiach. „Była to zapewne jej standardowa przepowiednia, którą słyszał każdy, ale przykleiła się do niej i nie mogła się jej pozbyć z głowy”. Mila Mikhailova wierzyła, iż na jej drodze pojawi się kiedyś książę z bajki: wyjątkowy, szczodry, opiekuńczy, który okaże się zarazem jej wybawicielem, jak i obrońcą. Sześć lat później, co prawda poznała intrygującego mężczyznę, ale zupełnie innego niż ci, których spotykała dotychczas. Faceta będącego uosobieniem wojny, mrocznego, niebezpiecznego. Ubranego w drogi, czarny garnitur, poważnego, władczego, którego podświadomie zaczęła uważać za ideał.
„Był szmerem w głowie wyzwalanym przez adrenalinę. Był szorstkimi śladami opon pod bosymi stopami. Był syreną pociągu towarowego pędzącego prosto na mnie, a ja byłam zafascynowana”.
Ronan Markov przyciągał ją niczym magnes. Gdy tylko pojawił się na jej drodze uświadomiła sobie, iż od zawsze pragnęła mężczyzny właśnie takiego jak on: z rosyjskim akcentem oraz tatuażami na palcach. „Chciałam czegoś więcej niż pieszczoty w temperaturze pokojowej i odmiany francuskich czasowników. Czegoś więcej niż delikatne dłonie”. Aczkolwiek jej naiwne serce w porę nie zdołało rozszyfrować, że nowo poznany osobnik stanowił dla niej śmiertelne zagrożenie. „Ronan bez problemu skrywał swoje prawdziwe oblicze pod przystojną twarzą i designerskim garniturem”. Mila niewystarczająco szybko doszła do wniosku, iż trafiła w ręce potwora przebranego za dżentelmena, diabła w ludzkiej skórze, który od początku planował ją jedynie wykorzystać. Stała się jego marionetką, kartą przetargową, pionkiem na szachownicy, którego potrzebował, żeby wygrać. Tylko problem polegał na tym, iż Ronan z czasem całkowicie zapomniał, jakie zasady obowiązywały w tej grze… „Mila mnie rozegrała, zalazła mi za skórę. Sprawiła, że robiłem rzeczy, których normalnie nie robię”. Jakie przerażające tajemnice dotyczące swojej rodziny odkryje panna Mikhailova? Czy kobieta tracąca przytomność na widok krwi i mężczyzna pozbawiający innych życia bez żadnych skrupułów to aby na pewno dobre połączenie? A co najważniejsze, czy istnieje chociażby cień szansy na to, iż pomiędzy aniołem, a diabłem narodzi się uczucie, które na zawsze odmieni ich egzystencje?
.
Niektóre powieści wywołują w czytelniku takiego rodzaju emocje, które trudno wyrazić za pomocą jakichkolwiek słów. Przyprawiają nas o szybsze bicie serca, ciarki na całym ciele, rozpalają w nas ogień. Śmiejemy się przy nich, płaczemy, ale również smucimy. Niezwykle rzadko oceniam teksty na maksymalną ilość gwiazdek, ale „The Darkest Temptation” to dla mnie jeden z najlepszych romansów mafijnych, który w pełni zasługuję na taką notę. Najlepiej opisują go takie słowa jak: nietuzinkowy, uzależniający, zaskakujący, mroczny, znakomicie napisany i na dodatek wyróżniający się z tłumu. Poprzednie dwa tomy serii „Made” wywarły na mnie ogromne wrażenie, ale ta część po ludzku powaliła mnie na kolana! Danielle Lori to w mojej opinii mistrzyni grania na emocjach czytelników. Podziwiam jej talent pisarski, a także świeże spojrzenie na ten brutalny, mafijny świat. Wszystko mnie w tej lekturze zachwyciło, ale na największe uznanie z mojej strony zasługuję bez dwóch zdań wielowymiarowa kreacja postaci.
Mila i Ronan to bohaterowie pełni sprzeczności, wyraziści, nieidealni, skomplikowani, posiadający zarówno wady, jak i zalety. Panna Mikhailova to dziewczyna inteligentna, silna, charyzmatyczna, odważna, ale też z lekka słodka oraz ciut naiwna. Przez dwadzieścia lat „tkwiła uwięziona w złotej klatce przez słabość do Diora i potrzebę akceptacji ze strony papy”. Tak naprawdę cały czas tylko egzystowała. Nigdy nie doświadczyła niczego poza widokiem zamkniętej bramy posiadłości. Była niewinna, nieświadoma niebezpieczeństwa oraz potworów czyhających na nią w mroku. Jednak, w pewnym momencie Mila zapragnęła od życia czegoś więcej. „Choćby przez kilka dni chciała prawdziwie żyć. Zanim wyjdzie za mąż, urodzi średnio dwa i pół dziecka oraz utonie w towarzyskich konwenansach, pastelowych sweterkach czy sznurach pereł”. Czuła się zmęczona ciągłą nieobecnością ojca i brakiem odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Właśnie z tego powodu postanowiła zrobić coś, o czym zawsze marzyła: udać się do Moskwy. To właśnie w tym mieście pomocy udzielił jej pewien chłodny, wyrachowany mężczyzna, do którego zaczęła przyciągać ją jakaś pokręcona, intensywna, wszechogarniająca energia. „Był jak zaćmienie, blokował ból w mojej głowie i pewnie też słońce”. Mila uważała się za gadatliwą osobę. Słowa zawsze łatwo z niej wypływały, ale czując na sobie uwagę Ronana nie była w stanie niczego z siebie wydusić. Powiem Wam, że polubiłam Milę od pierwszych stron tej powieści. Ujęła mnie jej bezinteresowność, dobre serce, wybuchowy temperament, ale też cięty języczek. Trafiła ze znanego sobie świata do zupełnie nowej rzeczywistości. Znalazła się w rękach mężczyzny, który zmusił ją do wyzbycia się wszelkich zasad moralnych, jednocześnie zmieniając ją w kogoś, kogo sama nie poznawała. Aczkolwiek to właśnie on „wywoływał w niej desperacką żądzę, dzięki której wreszcie czuła, że żyje”. Mila była typem dziewczyny, która wierzyła w szczęśliwe „tu i teraz”, ale on sprawił, że zapragnęła „żyć długo i szczęśliwie” z nim u boku. Wspomniałam wcześniej, iż dwudziestolatkę cechowała między innymi naiwność, ale warto zwrócić uwagę na fakt, że mimo tej wady potrafiła zamienić się w ogień, walczyła, nie zamierzała oddać swojej duszy diabłu. „Jeśli chciał ją dostać, będzie musiał ją ze mnie wydrzeć”.
Natomiast Ronan to jeden z moich ulubionych męskich, książkowych bohaterów: mroczny, bezwzględny, niebezpieczny, diabelski, z nienagannymi manierami, w dodatku uwielbiający sprawować kontrolę. Pojawienie się w życiu Djawola Mili całkowicie zaburzyło jego wewnętrzną harmonię. „Dawno nie spotkałem kobiety, która potrafiła czuć. Jest dla mnie ziemią nieznaną, wypełnioną po brzegi bezinteresownością, której nie potrafię zrozumieć”. Na początku dwudziestolatka miała stanowić tylko środek, który doprowadzi go do obranego celu, jednak zamiast tego ona okazała się być pierwszą dziewczyną od dekady, która rzuciła go na kolana. „Nie wiedziałem, jak sobie z nią poradzić. Była za dobra, za delikatna, za żółta. To było bardzo zachłanne, ale chciałem wszystkiego, co mogła mi dać”. Mila zaledwie jednym spojrzeniem potrafiła przeszyć go na wskroś. Przepełniała go również czymś ciężkim, a zarazem zachłannym, stała się jego słabym punktem. „Miała dziwną zdolność rozbawiania mnie w chwilach, kiedy poważnie starałem się ją złamać oraz uczynić bezwolną, seksualną niewolnicą”.
Ta dwójka diametralnie się od siebie różniła, a jednak w pewnym sensie idealnie się wzajemnie uzupełniali. Byli jak biel i czerń – razem tworzyli piękną szarość. Relacja Ronana oraz Mili jawiła mi się jako wprost niezwykła, obezwładniająca, przepełniona pasją, a także żarem. Nie brakowało w niej również sarkazmu czy słownych przepychanek. Napięcie między nimi zostało zbudowane od początku do końca w mistrzowski sposób. Gołym okiem dało się dostrzec chemię oraz przyciąganie ich łączące. „Prąd między nimi buzował, jak bąbelki gazowanego napoju w puszce”. Mila na początku widziała w Markovie jedynie potwora, ale z czasem dostrzegła w nim też tego głodnego, wykorzystywanego chłopca, którego najgorsze oblicze ludzkości zmieniło w człowieka o sercu z lodu. W rzeczywistości pod swoją maską okrucieństwa Ronan skrywał potrzebującego uwagi, troski oraz miłości faceta. To właśnie przy nim dwudziestolatka poczuła ciepło i spokój. „Może nie był dobrym człowiekiem, ale świat nie był czarno-biały. On był wszystkimi odcieniami szarości. A ja się w nim zakochiwałam coraz mocniej, bardzo mocno. Mężczyzna, którego nienawidziłam, stał się moją miłością. Nie umiałam już bez niego żyć”.
Podobało mi się, iż Danielle Lori wplotła do fabuły rosyjskie zwroty, które tworzyły wyjątkowy klimat. Autorka doskonale opisała również zasady funkcjonowania rosyjskiej bratvy, czym po raz kolejny mi zaimponowała. Natomiast jak zwykle na koniec muszę zwrócić uwagę na pewne aspekty, które dosyć mocno rzucały mi się tutaj w oczy, a mianowicie mam na myśli literówki, a także błędy interpunkcyjne. Dodam również, że brakowało momentami ogonków przy „ą” i „ę” oraz spacji przed przecinkami.
.
„The Darkest Temptation” to piękna, ale zarazem trudna i bolesna historia miłosna idealna dla fanów nieszablonowych powieści mafijnych. Ta pozycja została przepełniona strachem, kłamstwami, cierpieniem, fascynacją oraz uczuciem. Każdy jej aspekt pisarka dokładnie przemyślała, dopracowała, że nawet nie sposób do czegokolwiek się przyczepić. Nie brakowało w tym tekście ciekawych akcji, toczącej się idealnym tempem, spójnej fabuły, genialnych opisów, intryg, pożądania, namiętności, a także sekretów. Przeżywałam tę książkę całą sobą, śmiałam się, płakałam i współczułam bohaterom. Według mnie trzeci tom serii „Made” to jeden z najlepszych romansów mafijnych, jakie miałam okazję poznać w swoim życiu. Danielle Lori stworzyła intensywną, ekscytującą, mroczną lekturę, przyprawioną nutką pikanterii, którą dosłownie pokochałam całym sercem. Ten intrygujący, a zarazem niepokojący świat stworzony przez autorkę oraz te przeszywające emocje wylewające się dosłownie z każdej strony to było coś wspaniałego, coś o czym trudno zapomnieć. Pozostaję w stu procentach pewna, iż powrócę do tego wspaniałego cyklu jeszcze nie raz, natomiast Wy, jeśli jeszcze nie mieliście okazji poznać pióra tej pisarki to uwierzcie mi na słowo, że warto sięgnąć po jej dzieła. Gwarantuję, iż na pewno nie pożałujecie swojej decyzji!

🖤"Cie­ka­wość to pierw­szy sto­pień do pie­kła".
.
.
Dawno temu czternastoletnia dziewczynka zapytała się wróżki, co jest jej przeznaczeniem. Kobieta siedząc przed swoją kryształową kulą zdradziła jej wtedy, iż spotka kiedyś mężczyznę swojego życia, na którego widok dosłownie straci dech w piersiach. „Była to zapewne jej standardowa przepowiednia, którą słyszał każdy, ale...

Gangster i dziewczyna o pięknym sercu. Książka mnie pochłonęła, nie chciałam jej kończyć. Jeśli ktoś lubi mafijne romanse bez wulgaryzmów, polecam. Pochłonęłam ja na raz.

Gangster i dziewczyna o pięknym sercu. Książka mnie pochłonęła, nie chciałam jej kończyć. Jeśli ktoś lubi mafijne romanse bez wulgaryzmów, polecam. Pochłonęłam ja na raz.

Swietny kolejny tom serii i mysle, ze chyba nawet najlepszy.
Caly czas cos sie dzialo, szybko sie czytalo a jak zaczelo sie czytac to nie mozna bylo przestac.
Emocje az kipia, do tego swietnie wykreowane postacie
i naprawde bardzo wciagajaca historia.

Swietny kolejny tom serii i mysle, ze chyba nawet najlepszy.
Caly czas cos sie dzialo, szybko sie czytalo a jak zaczelo sie czytac to nie mozna bylo przestac.
Emocje az kipia, do tego swietnie wykreowane postacie
i naprawde bardzo wciagajaca historia.

To zdecydowanie najciekawsza cześć z serii 🥳
Książka wciągnęła mnie od samego początku, była zaskakująca, momentami bardzo zabawna i ciekawa 👍
Mila - dziewczyna, która nie bała się sprzeciwić nawet samemu diabłu 👹
Ronan - chłopak, który po ciężkim dzieciństwie znalazł wreszcie coś swojego ♥️

Wydawać by się mogło, ze ta cześć nie jest powiązana z poprzednimi - nic jednak mylnego. Możemy więcej dowiedzieć się o przeszłości Christiana z poprzedniego tomu 👨‍👨‍👦‍👦

Pochłonęłam ja w dwa dni 📔📗📕
Polecam 👍

To zdecydowanie najciekawsza cześć z serii 🥳
Książka wciągnęła mnie od samego początku, była zaskakująca, momentami bardzo zabawna i ciekawa 👍
Mila - dziewczyna, która nie bała się sprzeciwić nawet samemu diabłu 👹
Ronan - chłopak, który po ciężkim dzieciństwie znalazł wreszcie coś swojego ♥️

Wydawać by się mogło, ze ta cześć nie jest powiązana z poprzednimi - nic jednak...

Kolejny świetny tom serii. Mamy wątek #agegap czyli coś co bardzo lubię. Bohaterowie są ciekawi. To jedna z moich ulubionych serii mafijnych, choć samej w sobie mafii jest tu bardzo mało. Polecam

Kolejny świetny tom serii. Mamy wątek #agegap czyli coś co bardzo lubię. Bohaterowie są ciekawi. To jedna z moich ulubionych serii mafijnych, choć samej w sobie mafii jest tu bardzo mało. Polecam

Zdecydowanie najlepsza z całej serii, bardzo przyjemna intrygująca historia.

Zdecydowanie najlepsza z całej serii, bardzo przyjemna intrygująca historia.

Mila od zawsze była potulna niczym baranek, grzecznie słuchała poleceń i nie kręciła przy tym nosem. Tajemnice, ciągła nieobecność ojca oraz nuda uporządkowanym pod innych życiem, sprawiła że Mila w końcu tupnęła nogą i postanowiła zrobić coś dla siebie, dowiedzieć się czegoś więcej o miejscu, w którym się urodziła. Nie myśląc o niczym więcej, wyruszyła wprost w objęcia Moskiewskiego wiatru. Wtedy jeszcze nie wiedziała, że ta decyzja zapoczątkuje ciąg zdarzeń, który na zawsze odmieni jej życie.

Jeszcze nigdy mi się nie zdarzyło, żebym nie żałowała tego, że postanowiłam sięgnąć po kontynuację serii, której pierwsza część prawie w ogóle mnie nie porwała. To był pierwszy taki raz, kiedy każda następna książka była lepsza od poprzedniej. Mam wrażenie, że pierwszą część pisała kompletnie inna osoba, autorka zrobiła duży postęp w prowadzeniu fabuły oraz kreowaniu postaci. Ten tom podobał mi się najbardziej, nic nie działo się ani za szybko, ani za wolno. Wszystkie pytania zostały wyjaśnione, nic nie zostało pominięte. Ciągle coś się działo, przez co ani na moment nie odczułam znużenia, czytając tę pozycję, co bardzo doceniam. Takie książki powinny relaksować, a nie męczyć. Czekam na kolejne pozycje autorki, mam nadzieję, że w nich również będzie widać to, jak pozytywnie zmieniło się pióro Danielle Lori.

Mila od zawsze była potulna niczym baranek, grzecznie słuchała poleceń i nie kręciła przy tym nosem. Tajemnice, ciągła nieobecność ojca oraz nuda uporządkowanym pod innych życiem, sprawiła że Mila w końcu tupnęła nogą i postanowiła zrobić coś dla siebie, dowiedzieć się czegoś więcej o miejscu, w którym się urodziła. Nie myśląc o niczym więcej, wyruszyła wprost w objęcia...