Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ty i inne katastrofy naturalne" to książka, które długo leżała na mojej półce. I szczerze mówiąc, nie żałuję tego, że zabrałam się za nią dopiero teraz. Gdybym zrobiła to wcześniej, pewnie skończyłoby się pierwszym w tym roku DNF. Nie jest to książka idealna, ale nie jest też zła. Są rzeczy, które mi się podobały, ale znalazłam też kilka minusów.

Książka jest napisana wyłącznie z perspektywy głównej bohaterki. Harper jest dziewczyną, która chce być pisarką. Po śmierci babci musi poukładać swoje życie na nowo. Musi podjąć wiele decyzji, a odcięcie się od świata ma jej w tym pomóc.

"Na­uczy­łam czuć się do­brze. Ko­chać sie­bie. Cie­szyć się każdą chwi­lą"
Przez sporą części książki obserwujemy jak dziewczyna się zmienia. Wychodzi ze swojej strefy komfortu. Chce walczyć o siebie. Spełniać swoje marzenia. W tym wszystkim pomaga jej Trey, kolega z dzieciństwa, a jednocześnie przyjaciel jej rodzeństwa.

Ich relacja? Cóż, chociaż znali się wiele lat, to tak naprawdę prawie nic o sobie nie wiedzieli. Znali jedynie suche fakty. Czy jej rozwój był szybki i gwałtowny? Trochę tak, ale myślę, że jeśli kogoś znamy tyle lat, to omijamy ten początkowy etap poznawania.

Nagle dziewczyna gaśnie. Jej życie z pełnego kolorów staje się szare i mechaniczne.

A wszystko sprowadza się do jej bardzo trudnej relacji z ojcem. Autorka za bardzo nie rozwinęła tego wątku, ale to co otrzymaliśmy, wystarczyło by pokazać stosunek ojca do Harper. Dziewczyna robiła wszystko by ją dostrzegł, a to i tak było niewystarczające. Stale ja odtrącał i pociągnął skrzydła.

Autorka dodała wielkie wzmianek o innych kulturach i ekologii. Podobało mi się to, zwłaszcza momenty poświęcone różnym historiom.

A co mi się nie spodobało... Przede wszystkim proporcja dialogów do opisów. Przyznam, że były takie momenty, gdzie książka stawała się dla mnie nużąca właśnie przez opisy. Miałam też wrażenie, że autorka się trochę powtarza, co było dla mnie kolejnym minusem.

Brakowało mi również perspektywy Treya. Chyba tak przywykłam do #dualpov że teraz ciężko mi, kiedy historia nie jest opowiedziana również z męskiego punkty widzenia. Brakowało mi jego emocji, przez co czułam, że nie do końca poznałam tego bohatera.

Książkę jako całości odbieram pozytywnie. Mimo tych minusów podobała mi się. Miło spędziłam czas czytając ją i w sumie polecam wam jako letnia lekturę❤️

"Ty i inne katastrofy naturalne" to książka, które długo leżała na mojej półce. I szczerze mówiąc, nie żałuję tego, że zabrałam się za nią dopiero teraz. Gdybym zrobiła to wcześniej, pewnie skończyłoby się pierwszym w tym roku DNF. Nie jest to książka idealna, ale nie jest też zł...

Rozwiń

Zwiń

Nie od dziś wiadomo, że uwielbiam książki Yarros. Wszystkie podobały mi się w większym lub mniejszym stopniu. Moja ukochaną książką autorki jest "Ostatni list" i liczyłam na to, że "Ponieważ wierzę w ciebie" będzie choć w jakiejś małej części na podobnym poziomie. Niestety trochę się zawiodłam. Chociaż może to wynika z tego, że "Ostatni list" tak wysoko postawił poprzeczkę i mało która książka autorki może to przebić. Jednak to nie oznacza, że PWwC mi się nie podobała.

Zdecydowanie nie jest to książka w stylu "Ostatniego listu" czy nawet "Rzeczy, których nie dokończyliśmy". Nie zaliczyłabym jej nawet do typowych romansów. To raczej obyczajówka. W moim odczuciu autorka skupiła się tutaj głównie na więzach rodzinnych. Co samo w sobie było bardzo dobrze poprowadzonym wątkiem.

Camden i Willow, główni bohaterowie książki, ich związek, to wszystko było dla mnie drugoplanowym wątkiem. Dwójka przyjaciół, dla których nadszedł właściwy moment na miłość. Ktoś mógłby powiedzieć, że relacja między nimi była gwałtowna. Owszem, ale powinniśmy pamiętać o dwóch rzeczach. Ta dwójka znała się całe życie. Nawet czas nie zmienił ich uczuć. Do tego trzeba przyznać, że ta książka w porównaniu z innymi książkami Yarros, jest dość krótka. Nie da się zmieścić bardzo rozbudowanej fabuły w takiej ilości stron.

"Ponieważ wierzę w ciebie" to udana książka, która bardzo mi się podobała, ale nie będzie w moim top 3 autorki. Czy jest bardzo wzruszająca? Dla mnie nie. Choć były smutne momenty, to obyło się bez łez. Jest za to piękną historią opowiadającą o rodzinie i o wielkiej stracie. Autorka świetnie uchwyciła małomiasteczkowy klimat i na przykładzie Camdena pokazała jak tak zamknięta społeczność, bazując na błędach młodości, może kogoś odrzucić. Ta książka pokazuje także, ile jesteśmy w stanie dla kogoś zrobić. Mówi o poświęceniu i oddaniu. Uważam, że w PWwC Yarros dalej trzyma wysoki poziom pisania. Polecam💙

Nie od dziś wiadomo, że uwielbiam książki Yarros. Wszystkie podobały mi się w większym lub mniejszym stopniu. Moja ukochaną książką autorki jest "Ostatni list" i liczyłam na to, że "Ponieważ wierzę w ciebie" będzie choć w jakiejś małej części na podobnym poziomie. Niest...

Rozwiń

Zwiń

Claudia i Collin to bohaterowie, którzy pochodzą z dwóch bardzo różnych rodzin. Claudia była wychowana wśród osób, którym na niej zależało. Była osobą ciepłą, bardzo cierpliwą. Umiała wiele wybaczyć.

W życiu Collina brakowało miłości. Był wychowany twardą ojcowską ręką, pozbawiony ciepła matki. Owszem łączyła do mocna braterska więź, ale to nie było wystarczające. Właśnie, jeśli chodzi o więź braterska, to została ona świetnie przedstawiona. Andersonowie we wszystkim się wspierali i gdyby nie wpływ braci na Collina, jego życie byłoby zupełnie inne.

Wątek aranżowanego małżeństwa❤️Lubie go, ale przyznam szczerze, że zrobił się trochę oklepany. Autorka przedstawiła go w dość nieszablonowy sposób. Przeważnie pary rozpoczynają małżeństwo nie lubiąc się, dopiero później potem przychodzi miłość. W "Królu Pik" było odwrotnie. Claudia i Collin wzięli ślub jako kochająca się para. Oczywiście początkowo wszystko miało być jedynie układem ich ojców. Jednak bohaterowie szybko złapali wspólny język i połączyły ich silne uczucia.

Jako małżeństwo mieli zarówno te piękne chwile, jak i te trudne. Autorka w bardzo obrazowy sposób pokazała obie strony ich związku. Świetnie został przedstawiony negatywny wpływ ojca Collina. Niestety te złe momenty zaczęły ich dzielić. Col kochał Claudię na swój sposób, ale jego obraz miłość został wypaczony przez ojca.

Plusem książki jest niewątpliwie dobrze pociągnięty wątek drugiej szansy. Bo uważam, że Col dostał swoją drugą szansę. Zazwyczaj w książkach zajmuje to rozdział, no może trzy. Na ogół wszystko idzie bardzo szybko i bezproblemowo. Tutaj bohaterowie mieli o co walczyć i zajęło im to sporo czasu. Autorka nie zamknęła tego wątku błyskawicznie. Właściwie można powiedzieć, że 1/3 książki była poświęcona odbudowie tego, co Collin zniszczył.

Ta książka jest naprawdę dobra. Nie mam się do czego przyczepić. Jest w niej zachowana równowaga. Mamy kilka smutnych momentów, ale pojawiają się też te zabawne. Całość jest napisana lekko, obfituje w sarkazm. W fabule przewijają się kilka wątków z poprzedniego tomu. To wszystko ze sobą współgra i jest dobrze poprowadzone. Każdy nowy wątek został wyjaśniony i zakończony. Monika czekam na kolejne twoje książki. Polecam🖤

Claudia i Collin to bohaterowie, którzy pochodzą z dwóch bardzo różnych rodzin. Claudia była wychowana wśród osób, którym na niej zależało. Była osobą ciepłą, bardzo cierpliwą. Umiała wiele wybaczyć.

W życiu Collina brakowało miłości. Był wychowany twardą ojcowską ręką, pozbawiony ciepła ...

Rozwiń

Zwiń

Czytałam jedną z serii autorki, a jej styl przypadł mi do gustu. Nawet bardzo. Przez to wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę.

Zacznę może od kreacji bohaterów w Fallen Princess. Mamy osoby, które stoją po dwóch różnych stronach mocy, jasnej i ciemnej.

Zoey, księżniczka Rady, miss szkoły. Jej przeznaczeniem było uleczanie innych. Przynajmniej tak zawsze myślała.

Dylan, samotnik, oczywiście stroniący od ludzi. Był żniwiarzem, a jego zadanie polegało na odprowadzaniu dusz zmarłych w zaświaty.

Mona ciekawie pociągnęła losy Zoey. Jej moc okazała się być inna niż zakładała. Zoey było pisane przewidywać śmierć innych. To jak bohaterka poradziła sobie w sytuacji, w jakiej się znalazła, było godne podziwu. Została wyrwana ze swojego dotychczasowego życia i musiała przywyknąć do nowej sytuacji. Wiele aspektów uległo zmianie. Jednak jej udało się przetrwać.

Połączenie Dylana i Zoey uważam, że było bardzo dobre. Ich relacja początkowo oparta na niechęci kwitła z każdym dniem. Do tego nie była tak przewidywalna, jakby się wydawało #enemistofriends Kiedy wszyscy się od niej odwrócili, on wyciągał do niej rękę. Pomógł jej wdrążyć się w nowy świat.

Plusem Fallen Princess jest ilość opisów. Jest ich sporo, a to zdecydowanie pomaga w budowaniu klimatu książki. I chociaż wszystko mi się podobała, to początkowo miałam problem z jej czytaniem. Bardzo łatwo wybijałam się z rytmu czy gubiłam wątek. Właściwie to nie wiem z czego to wynikało. Mimo to uważam książkę za ciekawą, a przede wszystkim dobrze napisana, coś nie zagrało.

Jednak gdy wszystko się rozkręciło nie miałam już tego problemu. Autorka doskonale wplotła w fabule trochę tajemnic i akcji. Muszę przyznać, że ten element podobał mi się najbardziej w całej książce. Oczywiście ja jak to ja musiałam mieć jakieś swoje typy rozwiązań zagadki. Polecam🩷

Czytałam jedną z serii autorki, a jej styl przypadł mi do gustu. Nawet bardzo. Przez to wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę.

Zacznę może od kreacji bohaterów w Fallen Princess. Mamy osoby, które stoją po dwóch różnych stronach mocy, jasnej i ciemnej.

Zoey, księżniczka Rady, miss s...

Rozwiń

Zwiń

To było moje pierwsze spotkanie z tą autorka. Nie pytajcie, bo nie wiem dlaczego nie czytałam jej książek wcześniej. Po "Twój na zawsze" koniecznie muszę poznać losy Alexis i Daniela z "To nie może się udać".

Briana i Jacob... Kurcze tej dwójki nie da się nie lubić. To osoby pełne pasji i zaangażowania. Autorka w cudowny sposób przedstawiła ich samych, jak również ich relacje. Oboje mają za sobą trudne doświadczenia. Oboje mają wiele obaw związanych z wejściem w nowy związek. Do tego dochodzą różne problemy, z jakimi mierzą się każdego dnia.

#fakerelationship #friendstolovers było świetnie pociągnięte. Czekałam na jakieś sztucznie wykreowane dramaty w ich "związku", które zazwyczaj pojawiają się w książkach o podobnej tematyce, ale nic takiego nie miało miejsca. To była dojrzała relacja, a ich obawy wynikały jedynie z ich charakteru czy doświadczeń w przeszłości. #slowburn był idealnie wyważony. Uczucia, jakie rodziły się między nimi przychodziły bardzo naturalnie. Dało się także czuć narastające napięcie.

W tej książce nie zabrakło mi niczego. No może momentami była dla mnie za słodka, ale to nic. I tak przepadałam czytając ją. Podobało mi się to, jak autorka wplotła w fabule tematy choroby i lęków społecznych. Do tego Jacob... Co tu dużo mówić, Jacob to idealny materiał na książkowego męża😅 Zdecydowanie polecam❤️

To było moje pierwsze spotkanie z tą autorka. Nie pytajcie, bo nie wiem dlaczego nie czytałam jej książek wcześniej. Po "Twój na zawsze" koniecznie muszę poznać losy Alexis i Daniela z "To nie może się udać".

Briana i Jacob... Kurcze tej dwójki nie da się nie lubić. To...

Rozwiń

Zwiń

Niestety, ale czegoś mi w tej historii zabrakło. O ile pomysł na fabułę był bardzo ciekawy i nietypowy, to jego wykonanie nie do końca mi odpowiadało.

Chyba największy problem miałam z główną bohaterką. Osobiście uwielbiam silne postacie żeńskie w książkach. Lubię #badgirl W "Wretched" Evelina miała być #morallygreyfmc Jednak nie do końca to wyszło. Oczekiwałam zepsutej, może trochę bezdusznej kobiety, a przez większość książki Evelina odgrywała rolę tej złej. Owszem były momenty, kiedy faktycznie była bezwzględna, ale to nie była jej prawdziwa strona.

Prawdziwa Evelina miała romantyczną duszę i była wrażliwa. Była piekielnie inteligentna, ale dawała się wykorzystać. Do tego nie rozumiem jak tak mądry bohater, daje sobie dyktować warunki i nie rozpoznaje wrogów.

Kolejna minusem była jej relacja z siostrą. Wątek wojny pomiędzy siostrami też nie był jakiś zachwycający. Brakowało mi interakcji pomiędzy Evelina i Dorothy. Przez to nie zawsze dało się czuć rywalizację między siostrami. Pod koniec zostało to nadrobione, ale dalej nie powaliło mnie na kolana.

Jeśli chodzi o Nicka, raczej nie mam się do czego przyczepić. Był bohaterem, jakiego oczekiwałam. Oddany pracy, w pewnym momencie zaczął się gubić. Trzeba również przyznać, że starał się walczyć i Evelina. Dało się czuć jego rozdarcie pomiędzy tym, co powinien zrobić a tym, czego pragnął.

W ich relacji początkowo królował pociąg fizyczny, dopiero potem pojawiła się więź. I to też jest ok.
Jednak nie potrafię zrozumieć jakim cudem Evelina nie domyślała się kim jest Nick. Można do zgonić oczywiście na zauroczenie, ale mimo wszystko pojawiały się znaki wskazujące na to, że mężczyzna coś ukrywa.

Czy książkę uważam za zła? Absolutnie nie. Myślę, że ta część mogła być bardziej dopracowana. Może to też kwestia tłumaczenia. Nie wiem. Drugi to był świetny i wysoko zawiesił poprzeczkę. Mimo wszystko czekam na kolejne tomy, bo klimat tych serii bardzo do mnie przemawia.

Niestety, ale czegoś mi w tej historii zabrakło. O ile pomysł na fabułę był bardzo ciekawy i nietypowy, to jego wykonanie nie do końca mi odpowiadało.

Chyba największy problem miałam z główną bohaterką. Osobiście uwielbiam silne postacie żeńskie w książkach. Lubię #badgirl W "Wretche...

Rozwiń

Zwiń

Rafał to pozbawiony uczniów mężczyzna. Jest zamknięty w sobie, jeśli czegoś zapragnie, to po prostu sobie to bierze. Agnieszka to trochę romantyczna dusza. Jest ciepła i pogodna. To bohaterowie, którzy różnią się wszystkim. Stylem życia, poglądami, podejściem do miłości. Tak naprawdę nie łączy ich nic. Aż do czasu....

"Tysiąc odcieni bieli" to książka podzielona na dwie części. W pierwszej części nasi bohaterowie się poznają, ale pewne wydarzenia sprawiają, że ich drogi się rozchodzą. Druga część to czas kilka lat później, a bohaterowie spotykają się kolejny raz.

Początkowo Agnieszka mnie irytowała. Miałam wrażenie, jakby była trochę naiwna i wierzyła, że da radę zmienić Rafała. Zmieni mężczyznę, który całe życie był wyrachowany i bezlitosny, w kochającego partnera. Właściwie w jej zachowaniu fascynacja jego osobą wygrywała z jej zdrowym rozsądkiem.

W drugiej części książki było dużo lepiej. Mamy świadomą i silną kobietę, która jest gotowa na dosłownie każde poświęcenie. Agnieszka miała swoje priorytety, już nie było łatwo nią manipulować. Jej sytuacja życiowa zmusiła ja do wielu rzeczy, stała się zależna od Rafała. To wszystko robiła w imię wyższego celu.

Z pewnością nie doszukujcie się tu romantycznej historii. To jest popaprana, brutalna i pełna negatywnych zachowań książka. Ale to też trudna i bolesna historia. Bolesna ze względu na oboje bohaterów.

Co do samego zakończenia historii, żeby za dużo nie zdradzić, powiem tylko, że liczyłam na podobny koniec. Może nie dokładnie taki, ale bardzo zbliżony. Wydaje mi się, że takie zakończenie jest odpowiednie do tej książki. Jest realne, nie naciągane, nie jest sztuczne i Nie idealizuje niektórych rzeczy.

Chciałabym może, żeby historia była bardziej rozbudowana. Żeby epilog, pokazał dalsze losy, tzw "po jakimś czasie". Książka może nie jest idealna, ale mi się podobała😉

Rafał to pozbawiony uczniów mężczyzna. Jest zamknięty w sobie, jeśli czegoś zapragnie, to po prostu sobie to bierze. Agnieszka to trochę romantyczna dusza. Jest ciepła i pogodna. To bohaterowie, którzy różnią się wszystkim. Stylem życia, poglądami, podejściem do miłości. Tak naprawdę nie ł...

Rozwiń

Zwiń

Ten tom był zdecydowanie lepszy od poprzedniego tomu. To, czego brakowało mi w "Pierwszej próbie", tutaj było i to w odpowiedniej ilości.

Kolejny raz mamy ciekawych bohaterów, którzy są całkiem dobrze wykreowani. Mamy #dualpov co w przypadku tej historii było najlepszym rozwiązaniem. Poznajemy emocje i uczucia, jakie towarzyszą Cooperowi i Penny w wielu istotnych momentach fabuły.

Relacja Coopera i Penny to dobrze stworzone #friendswithbenefits Mamy parę znajomych, którzy wchodzą w prosty układ. Świetnie się ze sobą bawią, zbliżają się do siebie. Rodzi się uczucie. To było proste i nieskomplikowane. Nie było tutaj niepotrzebnych wątków. Co również uważa za plus.

W poprzednim tomie serii więź między samymi bohaterami była dla mnie za mało rozbudowana. Czegoś mi w niej brakowało. Tutaj było to świetnie ukazane. Spędzali czas razem, robili wszystko to, co robią ludzie w ich wieku. Relacja bohaterów z ich rodzinami także została lepiej przedstawiona.

Styl autorki niezmiennie pozostaje lekki i przyjemny. Chociaż kolejny raz poruszyła delikatne tematy, to "Ucieczka" należy raczej do tych niewymagających pozycji. Dla osób, które lubią trochę pikanterii w książkach, zapewniam, że tutaj jej nie zabraknie. Jeśli szukacie właśnie takiej książki, ta sprawdzi się idealnie😉

Ten tom był zdecydowanie lepszy od poprzedniego tomu. To, czego brakowało mi w "Pierwszej próbie", tutaj było i to w odpowiedniej ilości.

Kolejny raz mamy ciekawych bohaterów, którzy są całkiem dobrze wykreowani. Mamy #dualpov co w przypadku tej historii było najlepszym rozwiąza...

Rozwiń

Zwiń