Pełna emocji i skrajności. Pokazuje ludzkie tragedie ale też jak miłość potrafi wyciągnąć nas z przeszłości.

Pełna emocji i skrajności. Pokazuje ludzkie tragedie ale też jak miłość potrafi wyciągnąć nas z przeszłości.

Chyba miałam inne oczekiwania względem tej książki. Miałam nadzieję na piękną opowieść o miłości z baletem w tle, subtelną, pociągającą i intrygującą a dostałam słabą opowieść o kobiecie, która za pomocą dwóch fotografów próbuje odnaleźć siebie i to jeszcze w dość zwyczajny sposób.

Chyba miałam inne oczekiwania względem tej książki. Miałam nadzieję na piękną opowieść o miłości z baletem w tle, subtelną, pociągającą i intrygującą a dostałam słabą opowieść o kobiecie, która za pomocą dwóch fotografów próbuje odnaleźć siebie i to jeszcze w dość zwyczajny sposób.

Motywacje głównej bohaterki są czasami sprzeczne i ciężko mi było ją polubić. Trochę mi było za słodko po przeczytaniu tej powieści, ale nie powiem, że był to stracony czas.

Motywacje głównej bohaterki są czasami sprzeczne i ciężko mi było ją polubić. Trochę mi było za słodko po przeczytaniu tej powieści, ale nie powiem, że był to stracony czas.

Książka dość ciekawa, temat interesujący, natomiast wg mnie nie ma tego WOW.

Książka dość ciekawa, temat interesujący, natomiast wg mnie nie ma tego WOW.

Kolejna powieść obyczajowa pisarki zachwyciła mnie i chwyciła głęboko za serce.
Historia poruszająca w książce,bohaterowie ciekawi,cudowni.
Pochłonęłam tą książkę z zapartym tchem i bardzo mi się podobała.
Cudowna książka.

Kolejna powieść obyczajowa pisarki zachwyciła mnie i chwyciła głęboko za serce.
Historia poruszająca w książce,bohaterowie ciekawi,cudowni.
Pochłonęłam tą książkę z zapartym tchem i bardzo mi się podobała.
Cudowna książka.

Doskonała opowiesc. Wciągnęła mnie bez reszty, bardziej niż kryminały.

Doskonała opowiesc. Wciągnęła mnie bez reszty, bardziej niż kryminały.

Sięgnęłam po tę pozycję z premedytacją. Wiedziałam, że będzie to - jak zapowiedziano już na okładce - „śliczna książka”.
I taka była. Śliczna, łatwa, niewymagająca nadmiernego wysiłku. A że dodatkowo zabrała mnie do ukochanego Paryża i przypomniałam świat baletu - było warto.
Polecam na jesienny wieczór.

Sięgnęłam po tę pozycję z premedytacją. Wiedziałam, że będzie to - jak zapowiedziano już na okładce - „śliczna książka”.
I taka była. Śliczna, łatwa, niewymagająca nadmiernego wysiłku. A że dodatkowo zabrała mnie do ukochanego Paryża i przypomniałam świat baletu - było warto.
Polecam na jesienny wieczór.

„Dziewczyna z fotografii” to naprawdę piękna książka. Z początku podchodziłam do niej z rezerwą. Po pierwsze dlatego, że ostatnio nacięłam się kilka razy na książki, po które sięgałam, po drugie obawiałam się, że nie poczuję tego klimatu: balet, paryskie życie, fotografia. A jednak udało się Annie Olszewskiej mnie przekonać, zwłaszcza że wplotła w treść również rockowe brzmienia. Kupiła mnie nie tylko historia, ale przede wszystkim bohaterowie, bardzo dobrze wykreowani. Natasza – z pozoru zimna, zdystansowana i Luka – opanowany, naturalny, dość wyluzowany pomimo tego, co przeszedł. Jego spokój był potrzebny Nataszy, a ona była potrzebna jemu. Podoba mi się uczucie między nimi, które rozwija się nienachalnie, powoli, bez wielkich uniesień (i ciasnych bokserek od pierwszych stron),ale czuć tę chemię między nimi. Książka jest po prostu urocza, bardzo dobrze napisana. Widać, że autora wsadziła w nią ogrom pracy, za co należą się ukłony. Pokochałam ją równie mocno, co „Usłysz mnie” i mam nadzieję, że kolejne książki Olszewskiej również skradną moje serce. Gorąco polecam!

„Dziewczyna z fotografii” to naprawdę piękna książka. Z początku podchodziłam do niej z rezerwą. Po pierwsze dlatego, że ostatnio nacięłam się kilka razy na książki, po które sięgałam, po drugie obawiałam się, że nie poczuję tego klimatu: balet, paryskie życie, fotografia. A jednak udało się Annie Olszewskiej mnie przekonać, zwłaszcza że wplotła w treść również rockowe...

Natasza, doskonale zapowiadająca się primabalerina, przeżyła bardzo poważny wypadek samochodowy. Życie w nim stracili jej rodzice, a ona zostaje bardzo poważnie ranna. Odniesione obrażenia zaprzepaszczają jej możliwość dalszego rozwoju kariery baletowej. Młoda kobieta nie może się z tym pogodzić. Chcąc zamknąć ten dramatyczny dla niej rozdział życia postanawia, wyjechać do Paryża. Tam mieszka jej babcia (ojciec Nataszy był Francuzem),dziewczyna chce sprzedać odziedziczone po rodzicach mieszkanie i pozamykać sprawy rodzinne. Już w samolocie los na jej drodze stawia Luca – utalentowanego fotografa pracującego w stolicy Francji. Przeznaczenie przeplata ich paryskie ścieżki wyjątkowo wiele razy, co sprzyja nawiązaniu między nimi bliższej relacji.
Książka bardzo emocjonalna, o stracie najbliższych, utraconych marzeniach, odnajdywaniu własnej drogi życiowej. Dużo znajdziemy w niej wątków o sztuce – zarówno o balecie, jak i fotografii artystycznej. Autorce świetnie udało się uchwycić klimat paryskich uliczek, galerii sztuki, piękna zabytkowych kamienic i mieszkań. Wyjątkowo ciepło Anna Olszewska ukazała siłę rodzinnej miłości i moc jej wsparcia.
Książka piękna i delikatna, tak jak i jej okładka.

Natasza, doskonale zapowiadająca się primabalerina, przeżyła bardzo poważny wypadek samochodowy. Życie w nim stracili jej rodzice, a ona zostaje bardzo poważnie ranna. Odniesione obrażenia zaprzepaszczają jej możliwość dalszego rozwoju kariery baletowej. Młoda kobieta nie może się z tym pogodzić. Chcąc zamknąć ten dramatyczny dla niej rozdział życia postanawia, wyjechać...

Poruszająca i klimatyczna opowieść o przyjaźni, miłości i o bolesnych doświadczeniach. Czyta się z dużą przyjemnością. Polecam.
Za piękną okładkę dodaje 1 punkt.

Poruszająca i klimatyczna opowieść o przyjaźni, miłości i o bolesnych doświadczeniach. Czyta się z dużą przyjemnością. Polecam.
Za piękną okładkę dodaje 1 punkt.