Bardzo udana kontynuacja tomu 1 :)

Bardzo udana kontynuacja tomu 1 :)

Piękna i dramatyczna historia o miłości i przyjaźni. O tajemnicach sprzed lat i tajemniczych wydarzeniach tu i teraz . O gniewie , nienawiści i zemście. O pięknie gór i o niebezpieczeństwie, jakie się z nimi wiąże . Drugi tom przepięknej i bardzo emocjonującej dylogii tatrzańskiej. Polecam gorąco .

Piękna i dramatyczna historia o miłości i przyjaźni. O tajemnicach sprzed lat i tajemniczych wydarzeniach tu i teraz . O gniewie , nienawiści i zemście. O pięknie gór i o niebezpieczeństwie, jakie się z nimi wiąże . Drugi tom przepięknej i bardzo emocjonującej dylogii tatrzańskiej. Polecam gorąco .

„Dolina przebudzenia” Anny Olszewskiej to drugi tom historii Jagny i Jędrka. Pierwszy tom skończył się rozwikłaniem tylko jednej zagadki a resztę kart autorka postanowiła odkryć w drugiej części.

U Jagny ciągle zmiany. Kobieta postanawia przywrócić do życia pensjonat, który odziedziczyła po babce, co zaczyna przerastać ją finansowo. Sytuację ratuje Kosma, który za miejsce noclegowe postanawia pomóc Jagnie z najpilniejszymi pracami. Czy na pewno robi to bezinteresownie? Jakie skrywa tajemnice?

Druga część, po wielu burzliwych epizodach, w końcu przyniosła ukojenie. Wszystkie części układanki wskoczyły na swoje miejsce a bohaterowie odnaleźli to, czego szukali.
Cała seria okazała się ciekawa zarówno ze względu na skomplikowane zagadki jak i wątki osobiste bohaterów.
Całokształt fantastyczny, książki trzeba czytać w kolejności a za świetne grafiki, spójne i subtelne daję dodatkowego plusa.
Czytajcie. Czytajcie koniecznie

„Dolina przebudzenia” Anny Olszewskiej to drugi tom historii Jagny i Jędrka. Pierwszy tom skończył się rozwikłaniem tylko jednej zagadki a resztę kart autorka postanowiła odkryć w drugiej części.

U Jagny ciągle zmiany. Kobieta postanawia przywrócić do życia pensjonat, który odziedziczyła po babce, co zaczyna przerastać ją finansowo. Sytuację ratuje Kosma, który za miejsce...

Kontynuacja "Przełęczy snów" w równie dobrym i ciekawym stylu.
Jagny wciąż nie lubię i raczej nie zanosi się na zmianę :)
Ciekawe czy powstanie cz. 3...

Kontynuacja "Przełęczy snów" w równie dobrym i ciekawym stylu.
Jagny wciąż nie lubię i raczej nie zanosi się na zmianę :)
Ciekawe czy powstanie cz. 3...

Przyznam się Wam, że mało czytam obyczaju, wolę kryminały.
A obyczaj z wątkiem kryminalnym na tle tatrzańskich krajobrazów? Tak!
To zdecydowanie dla mnie, bo Tatry uwielbiam❤️🏔

Pierwsza część: "Przełęcz snów" bardzo mi się podobała i z niecierpliwością czekałam na drugą.
"Dolina przebudzenia" wciągnęła mnie od początku.
Wątek kryminalny, aczkolwiek tak jak w "Przełęczy snów" - nadal poboczny, jest tutaj nieco mroczniejszy i bardziej odczuwalny. Ja się normalnie o tą Jagnę bałam🙈
Wpuściła obcego faceta do swojego pustego pensjonatu, dzieją się tam potem różne rzeczy, oj wstrzymywałam oddech, wstrzymywałam....
Świetnie oddany górski klimat, prawie czułam to zimno, wiatr i mgłę, słyszałam skrzypienie butów na śniegu.

Rodzinne sekrety, wydarzenia, które popychają ludzi do złych zachowań, traumy przeszłości, konsekwencje podjętych niegdyś decyzji - czy Jagna, Jędrek, Kosma i Adam zaznają spokoju w Brzegach? Czy Adamowi łatwo będzie przyjąć wiadomość, że Jędrek jest jego ojcem? Czy nastolatek zechce zostawić swoje życie i przyjaciół w Amsterdamie, by zamieszkać w górach?
Kim jest naprawdę tajemniczy Kosma - przyjacielem, czy jednak wrogiem?

Naprawdę fajna, życiowa historia bez żadnego słodzenia, wątek kryminalny dodaje jej smaku, chociaż jego rozwiązanie jakoś bardzo mocno nie zaskakuje.
Wątek Kosmy według mnie pozostaje dość otwarty, czyżby pani Ania planowała trzecią część z jego historią?
Ja jestem na tak!

Brawo za umiejętnie wpleciony wątek choroby alkoholowej i jej wpływu na całą rodzinę - to bardzo ważny temat.

Czekam na więcej od autorki.

Przyznam się Wam, że mało czytam obyczaju, wolę kryminały.
A obyczaj z wątkiem kryminalnym na tle tatrzańskich krajobrazów? Tak!
To zdecydowanie dla mnie, bo Tatry uwielbiam❤️🏔

Pierwsza część: "Przełęcz snów" bardzo mi się podobała i z niecierpliwością czekałam na drugą.
"Dolina przebudzenia" wciągnęła mnie od początku.
Wątek kryminalny, aczkolwiek tak jak w "Przełęczy...

Bardzo fajna książka. Dużo lepiej mi się ją czytało, ponieważ była w miejscach, które opisuje autorka. Bardziej wciągnęła mnie niż pierwsza część i mam nadzieje, że będzie kolejna i to szybko, bo ciekawa jestem dalszych losów bohaterów, szczególnie Kosmy. Bardzo polecam, szczególnie dla osób lubiących tematykę gór.

Bardzo fajna książka. Dużo lepiej mi się ją czytało, ponieważ była w miejscach, które opisuje autorka. Bardziej wciągnęła mnie niż pierwsza część i mam nadzieje, że będzie kolejna i to szybko, bo ciekawa jestem dalszych losów bohaterów, szczególnie Kosmy. Bardzo polecam, szczególnie dla osób lubiących tematykę gór.

Bardzo dobra kontynuacja losów Jagny i Jędrka. Wiedziałam, a raczej domyślałam się kim jest osoba zagrażająca bohaterom, targana chęcią zemsty i wymierzenia sprawiedliwości ale finalnie i tak dałam się zaskoczyć. Zakończenie aż się prosi, by pociągnąć dalej tę historię bo to się po prostu nie godzi, żeby w taki sposób zamknąć tę opowieść.

Bardzo dobra kontynuacja losów Jagny i Jędrka. Wiedziałam, a raczej domyślałam się kim jest osoba zagrażająca bohaterom, targana chęcią zemsty i wymierzenia sprawiedliwości ale finalnie i tak dałam się zaskoczyć. Zakończenie aż się prosi, by pociągnąć dalej tę historię bo to się po prostu nie godzi, żeby w taki sposób zamknąć tę opowieść.

🏔️Anna Olszewska skradła moje czytelnicze serce „Przełęczą snów”, a emocji towarzyszących mi podczas czytania tej książki nie da się opisać słowami. I choć od tamtej chwili minęło już sporo czasu to obrazy rozgrywające się w Przełęczy nadal tkwią mi w głowie. Zakończeniem autorka sprawiła, że z niecierpliwością czekałam na kontynuację. I w końcu jest! Cieszę się ogromnie, tym bardziej że ta część okazała się jeszcze lepsza od poprzedniej. 😳

Jagna decyduje się pozostać w Brzegach. Czuje, że tu jest jej miejsce. Przeszłość swoją i syna wiąże z odziedziczonym pensjonatem, jednak, by zacząć czerpać z niego jakiekolwiek korzyści musi go najpierw wyremontować. Zatrudnia do tego zadania Kosmę. Mężczyzna bardzo szybko zdobywa zaufanie Jagny, jak i jej syna. Do czasu aż…

Jędrek po wypadku, jakiego doznał pomału dochodzi do siebie, myślami jest jednak cały czas przy Jagnie. Zdaje sobie sprawę, że muszą wyjaśnić sobie kilka spraw, ale tego, co go spotka, gdy się do niej wybierze nie spodziewałby się nigdy. Adam, syn Jagny jest tak do niego podobny, że ma wrażenie, jakby patrzył na swoje odbicie sprzed lat. Nie ma żadnych wątpliwości, że chłopak jest jego synem…

Przed Jagną trudny czas. To moment, w którym trzeba w końcu stawić czoła konsekwencjom podjętych w przeszłości decyzji. Pora wyjawić światu prawdę.
Tymczasem w pensjonacie zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Jagna ma nieodparte wrażenie, że jest obserwowana. Jest niemal pewna, że ktoś wchodzi do pensjonatu i przestawia przedmioty. Poza tym czuje, że Staszek nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa…

🏔️Świetnie czytało mi się tę książkę. Zaangażowałam się i wsiąkłam w nią całkowicie.
Anna Olszewska pisze pięknie. Pisze mądrze. Jestem absolutnie zakochana w stylu jej pisania, a czytanie powieści pani Ani to dla mnie sama przyjemność. 🤗

🏔️Dostajemy w ręce historię dwojga pogubionych i emocjonalnie poturbowanych ludzi, którzy szukają miłości. Związek Jagny i Jędrka wystawiony jest na wiele prób. Są ludzie szczerze cieszący się ich szczęściem, ale są również tacy, którzy za wszelką cenę próbują go zniszczyć.
„Dolina przebudzenia” jest jednak przede wszystkim opowieścią o zemście, o szczegółowym jej planowaniu i skrupulatnej realizacji. To sprawia, że książka, choć potrafi wzruszyć do łez to wzbudza też niepokój.
Myślę, że jest to książka, w której każdy znajdzie coś dla siebie. Polecam gorąco 🏔️.

🏔️Anna Olszewska skradła moje czytelnicze serce „Przełęczą snów”, a emocji towarzyszących mi podczas czytania tej książki nie da się opisać słowami. I choć od tamtej chwili minęło już sporo czasu to obrazy rozgrywające się w Przełęczy nadal tkwią mi w głowie. Zakończeniem autorka sprawiła, że z niecierpliwością czekałam na kontynuację. I w końcu jest! Cieszę się ogromnie,...

więcej na: https://elzbietarogalska.blogspot.com/2023/01/ksiazka-dolina-przebudzenia-anny.html

Najważniejsze, że wzbudza emocje. Bardzo ładnie też widać moment, w którym trzeba pamiętać o wielu sprawach, zanim wyruszy się w góry czy do lasu. :) Ogólnie ciekawy moment wychowawczy. Generalnie lekka książka ale dobrze napisana.

więcej na: https://elzbietarogalska.blogspot.com/2023/01/ksiazka-dolina-przebudzenia-anny.html

Najważniejsze, że wzbudza emocje. Bardzo ładnie też widać moment, w którym trzeba pamiętać o wielu sprawach, zanim wyruszy się w góry czy do lasu. :) Ogólnie ciekawy moment wychowawczy. Generalnie lekka książka ale dobrze napisana.

„Nie ma winy bez kary.”

Po wydarzeniach z pierwszego tomu pt. „Przełęcz snów” Jagna w dalszym ciągu jest na rozdrożu. Jej serce jest rozdarte między tym, co pozostawiła w Amsterdamie, a tym, co ma w rodzinnych Brzegach. Błędy popełnione w przeszłości, skrywane tajemnice i podjęte kiedyś decyzje nie pomagają uporządkować życia, a do tego wydaje się, że los znowu wystawia na próbę jej uczucia, o które będzie musiała zawalczyć. Przeciwko sobie ma nie tylko swoją siostrę, Martę, ale też starego Roja, który nie może jej wybaczyć tego, co zrobiła. Przeszłość ponownie daje o sobie znać, a nawet stwarza zagrożenie dla najbliższych osób. Poza dotychczasowymi postaciami, pojawiają się nowe, na przykład Kosma, który przybywa do tatrzańskiej wsi, jako turysta i pomaga wyremontować pensjonat, który prowadzi Jagna.

Trudno jest w skrócie przybliżyć fabułę drugiej części serii o Jagnie i Jędrku, gdyż zbyt dużo byłoby do ujawnienia, a tym samym nie byłoby efektu zaskoczenia, jakie pojawiają się zarówno w tej części, jak i poprzedniej. Zdradzę jedynie, że w niektórych sytuacjach role się odwracają, niektórzy będą chcieli spróbować być ze sobą, ale też pojawiają się elementy wzbudzające grozę sytuacji i będą wymagać od bohaterów odwagi, pokonywania własnych słabości, pojawiających się trudności oraz umiejętności podnoszenia się z trudnych doświadczeń.

Nadal obserwujemy całość z punktu widzenia Jagny, której relacja jest pierwszoosobowa i Jędrka, ale z perspektywy trzecioosobowej. Jest jeszcze jeden narrator, którego epizod został wyróżniony kursywą. Wprawdzie znając wydarzenia z pierwszego tomu, nie trudno jest się domyśleć, kto to jest, ale nadaje to tej historii nieco dramatyzmu, napięcia i niepewności. Fabuła obfituje w wiele zwrotów sytuacyjnych i warstw emocjonalnych, które nadają całości mocnego charakteru, bogactwa wrażeń i przeżyć. Nie jest możliwe przypisanie jej do jakiegoś określonego gatunku literackiego, gdyż odnajdziemy w niej dosyć sporą dawkę romansu, sensacji, nawet thrillera, ale też charakterystycznych zagadnień poruszanych w literaturze obyczajowej, chociażby problem alkoholizmu i relacji rodzinnych.

„Dolina przebudzenia” to świetna kontynuacja „Przełęczy snów”, która jest równie ekspresyjna i emocjonalna, a nawet ją odrobinę pod tym względem przewyższa. Tutaj wiemy, a przynajmniej domyślamy się, kim jest osoba zagrażająca bohaterom, targana chęcią zemsty i wymierzenia sprawiedliwości na swój własny sposób. To opowieść o miłości i nienawiści, naprawianiu błędów i zemście, życiowych wyborach, które nie są łatwe, gdyż pociągają za sobą nieprzewidywalne skutki. Nie ma tu postaci idealnych. Każdy ma swoje wady, przyzwyczajenia, dylematy, a dzięki niezwykle barwnym opisowym możemy wniknąć w ich umysły, poznać tok rozumowania, mentalne ścieżki prowadzące do takich, a nie innych działań i dokonywanych wyborów.

Wspaniale czytało mi się zarówno pierwszą, jak i drugą część, gdyż obie mają niesamowity potencjał, dynamikę wydarzeń, splot kilku wątków i nutkę romantyzmu osadzonego w pięknie polskich gór. Tatry w opisach autorki jawią się, jako niesamowite piękno natury, które zarówno zachwyca, jak i wzbudza respekt. Słowami potrafi oddać ich magię, nastrój, dźwięki, którymi przemawia do idących szlakiem turystów.

„Góry nigdy nie przestawały mówić.
Ich szept słyszało się w szumie wiatru.
Cichy śmiech niosły szemrzące między kamieniami strumienie.
Radość zdawały się wyrażać świergotem ptaków wijących gniazda na gałęziach smreków i wygładzonych przez czas skałach.”

Autorka w wywiadzie przeprowadzonym z nią przez portal granice.pl zdradziła, że być może wróci jeszcze do tych bohaterów, co mnie ogromnie ucieszyło, że nie jest to zamknięta historia.

Książkę otrzymałam z portalu Sztukater

„Nie ma winy bez kary.”

Po wydarzeniach z pierwszego tomu pt. „Przełęcz snów” Jagna w dalszym ciągu jest na rozdrożu. Jej serce jest rozdarte między tym, co pozostawiła w Amsterdamie, a tym, co ma w rodzinnych Brzegach. Błędy popełnione w przeszłości, skrywane tajemnice i podjęte kiedyś decyzje nie pomagają uporządkować życia, a do tego wydaje się, że los znowu wystawia na...