Wybitna autobiografia-szczera, bez pindrzenia i sprzedawania się. Olbrzymia odwaga i hart ducha by napisać o swoim życiu tak szczerze, tak autentycznie i tak przejmująco. Anda Rottenberg oddała wiele zaufania i szacunku swoim czytelnikom a jednocześnie napisała to tak bardzo po ludzku o kolejach swego życia i swych bliskich bez inteligenckiego szarogęszenia się. Zapewne książka też była autoterapią, a ja się z niej sporo nauczyłem, szczególnie nauczyłem się o dorosłości, w której człowiek sobie zdaje, że mimo rodziny, wsparcia w egzystencji jest w potwornej samotności. Anda Rottenberg jednak mówi "ale co z tego, jedziemy dalej"

Wybitna autobiografia-szczera, bez pindrzenia i sprzedawania się. Olbrzymia odwaga i hart ducha by napisać o swoim życiu tak szczerze, tak autentycznie i tak przejmująco. Anda Rottenberg oddała wiele zaufania i szacunku swoim czytelnikom a jednocześnie napisała to tak bardzo po ludzku o kolejach swego życia i swych bliskich bez inteligenckiego szarogęszenia się. Zapewne...

Fantastyczna opowieść o życiu Andy Rottenberg. Bardzo dobrze się ja czyta, choć styl Andy jest trudny i pourywany własnym biegiem myśli autorki. Rozumiem ją doskonale, bo książka ta jest swoistego rodzaju ujściem emocji, które nagromadziły się w ciągu jej całego życia. Jest to spowiedź, która przeplata się z życiem rodziny. Spowiedź piękna i smutna. Autorka wciąż wraca do przeszłości, nie odcięła jeszcze życiowych traum.
Brakowało mi w niej tylko refleksji. Czasem się pojawia, ale tylko jako mała iskierka, a potem gaśnie.

Fantastyczna opowieść o życiu Andy Rottenberg. Bardzo dobrze się ja czyta, choć styl Andy jest trudny i pourywany własnym biegiem myśli autorki. Rozumiem ją doskonale, bo książka ta jest swoistego rodzaju ujściem emocji, które nagromadziły się w ciągu jej całego życia. Jest to spowiedź, która przeplata się z życiem rodziny. Spowiedź piękna i smutna. Autorka wciąż wraca do...

Całkiem ciekawa opowieść o niełatwych losach rodziny z pogranicza kultur i okresów historycznych. Autorka posługuje się barwnymi opisami, zarówno podczas przedstawiania szczegółów opisywanych przedmiotów i obrazów, jak i stanów psychicznych własnych i tych właściwych innym bohaterom książki.

Całkiem ciekawa opowieść o niełatwych losach rodziny z pogranicza kultur i okresów historycznych. Autorka posługuje się barwnymi opisami, zarówno podczas przedstawiania szczegółów opisywanych przedmiotów i obrazów, jak i stanów psychicznych własnych i tych właściwych innym bohaterom książki.

Jeżeli historyk sztuki z taką pozycją jak Anda Rottenberg szuka korzeni swojej rodziny, przedstawia własne bardzo osobiste historie, gdzie mozaika z pamiętnika, dziennika, reportażu, skrytych myśli przeplata się raz za razem z historią jej rodziny by za chwilę w czasach teraźniejszych, zahaczać nawet o warstwę kryminalną... to proszę mi wierzyć na słowo macie państwo dynamit w ręku, a nie książkę.
Nigdy nie czytałem tak porywającej biografii. Momentami nie można było się oderwać. Czytało się jak najlepszy scenariusz dynamicznego filmu. Jest szczerze, otwarcie, z pazurem i bez sztucznego lukru czy innego badziewia.
Dla mnie dodatkowym smaczkiem był fakt, że połowa powieści działa się w moim mieście rodzinnym, na moich ulicach. Legnica w tej powieści też ma swój kolor i klimat wiernie oddany oczami autorki, która spędziła dużą część życia.
Bardzo mocno polecam.

Jeżeli historyk sztuki z taką pozycją jak Anda Rottenberg szuka korzeni swojej rodziny, przedstawia własne bardzo osobiste historie, gdzie mozaika z pamiętnika, dziennika, reportażu, skrytych myśli przeplata się raz za razem z historią jej rodziny by za chwilę w czasach teraźniejszych, zahaczać nawet o warstwę kryminalną... to proszę mi wierzyć na słowo macie państwo...

10/10 za przepiękny język, naprawdę rzadko się spotyka tak pięknym językiem napisaną książkę. Również za odwagę, uczciwość i szczerość w opowieści o synu, rodzicach no i przede wszystkim o sobie. Błyskotliwy umysł i nietuzinkowa osobowość wyziera z każdej strony. Ta książka to diament.

10/10 za przepiękny język, naprawdę rzadko się spotyka tak pięknym językiem napisaną książkę. Również za odwagę, uczciwość i szczerość w opowieści o synu, rodzicach no i przede wszystkim o sobie. Błyskotliwy umysł i nietuzinkowa osobowość wyziera z każdej strony. Ta książka to diament.

Anda Rottenberg, autorka książki "Proszę bardzo" doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że powrót do przeszłości nie jest możliwy, a jednak postanawia zbadać historię rodziny. Dzięki temu ma możliwość utrwalenia swoich przodków w jakiś sposób, nawet jeśli nie otrzymuje odpowiedzi na wszystkie pytania. Poznawanie losów bliskich, którzy już odeszli, splata się z wątkiem poszukiwań zaginionego syna i pamiętnikarską relacją na ten temat. Oglądamy uczucia matki, która oczekuje na najgorsze. Jest to przejmująca opowieść o tęsknocie oraz bólu, jaki towarzyszy narratorce opowieści. Widzimy także jak dwudziestowieczna historia wpłynęła na losy rodziny Andy Rottenberg, która pisze o tym w taki sposób, że trudno się oderwać od tych historii. Mamy wrażenie, że czytamy powieść fabularną z wątkiem kryminalnym.

Anda Rottenberg, autorka książki "Proszę bardzo" doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że powrót do przeszłości nie jest możliwy, a jednak postanawia zbadać historię rodziny. Dzięki temu ma możliwość utrwalenia swoich przodków w jakiś sposób, nawet jeśli nie otrzymuje odpowiedzi na wszystkie pytania. Poznawanie losów bliskich, którzy już odeszli, splata się z wątkiem...

Opowieść o korzeniach i poszukiwaniu tożsamości, która ani na chwilę nie zwalnia tempa. Ogromna samoświadomość Autorki, piękny język i zupełnie wyjątkowe jak na osobę z takim bogactwem doświadczeń -zdziwienie światem.
To jest książka o tym jak czerpać z przeszłości, nie dać się zdominować temu co tu i teraz nawet jeśli w oczy wieje wiatr i jak nie lękać się przyszłości.

Opowieść o korzeniach i poszukiwaniu tożsamości, która ani na chwilę nie zwalnia tempa. Ogromna samoświadomość Autorki, piękny język i zupełnie wyjątkowe jak na osobę z takim bogactwem doświadczeń -zdziwienie światem.
To jest książka o tym jak czerpać z przeszłości, nie dać się zdominować temu co tu i teraz nawet jeśli w oczy wieje wiatr i jak nie lękać się przyszłości.

Wspaniale napisana historia.
Elegancki język, ciekawie pokazane tło historyczno-społeczne.
Szkoda, że nie ma wznowień wydania.

Wspaniale napisana historia.
Elegancki język, ciekawie pokazane tło historyczno-społeczne.
Szkoda, że nie ma wznowień wydania.

Rekonstrukcja czy dekonstrukcja? Anda Rottenberg porwała się na rzecz teoretycznie i praktycznie niemożliwą. Totalną. Jak bowiem w jednej książce zawrzeć swoje życie, mozolną rekonstrukcję rozległego i skomplikowanego drzewa genealogicznego, spojrzenie w oczy swojej największej traumie, rozliczenie się z relacji z ojcem i matką, z całym życiowym bagażem? Do tego to nie jest jedynie relacja, ale głęboka refleksja na temat życia, relacji, samej siebie. Autorką, bohaterką i tematem książki jest Anda Rottenberg, ale ona jest zbyt wielką osobowością, by pisać wyłącznie o sobie. A nawet jeśli pisze o sobie to zawsze z jakiegoś powodu, po coś i o czymś jeszcze. Jest to więc również opowieść o trudnej i powikłanej polskiej historii, o PRLu, o naszym społeczeństwie. Książka odważna i szczera, mądra. Metafizyczna. Głęboka. Dla mnie osobiście ważna. I naprawdę, uwierzcie mi, fantastyczna.

Rekonstrukcja czy dekonstrukcja? Anda Rottenberg porwała się na rzecz teoretycznie i praktycznie niemożliwą. Totalną. Jak bowiem w jednej książce zawrzeć swoje życie, mozolną rekonstrukcję rozległego i skomplikowanego drzewa genealogicznego, spojrzenie w oczy swojej największej traumie, rozliczenie się z relacji z ojcem i matką, z całym życiowym bagażem? Do tego to nie...

Z plakatów od czasu do czasu spogląda na mnie Anda Rottenberg z okładki swojej nowej książki. Ja zaś postanowiłem sięgnąć do wydanej niemal dziesięć lat temu autobiografii Proszę bardzo. To podróż po świecie nie tylko dzieciństwa, ale również próba uporządkowania historii własnej rodziny. Po wielu, wielu latach. Rottenberg pisze, że nigdy nie miała takiej potrzeby. Sięgania i zrozumienia korzeni, przyszło to do niej dopiero później.

[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/prosze-bardzo/

Z plakatów od czasu do czasu spogląda na mnie Anda Rottenberg z okładki swojej nowej książki. Ja zaś postanowiłem sięgnąć do wydanej niemal dziesięć lat temu autobiografii Proszę bardzo. To podróż po świecie nie tylko dzieciństwa, ale również próba uporządkowania historii własnej rodziny. Po wielu, wielu latach. Rottenberg pisze, że nigdy nie miała takiej potrzeby. Sięgania...