Siedem sióstr

Naiwna, schematyczna, nudna.
Językowo fatalna. Dialogi drewniane. Masa powtórzeń.
Dodatkowo autorka postanowiła wykorzystać jako uzasadnienie zachowania jednej z postaci zespół Aspergera. Niestety nie ma na ten temat bladego pojęcia i najwidoczniej nie skonsultowała się z żadnym specjalistą, w efekcie czego pisze piramidalne bzdury.

Naiwna, schematyczna, nudna.
Językowo fatalna. Dialogi drewniane. Masa powtórzeń.
Dodatkowo autorka postanowiła wykorzystać jako uzasadnienie zachowania jednej z postaci zespół Aspergera. Niestety nie ma na ten temat bladego pojęcia i najwidoczniej nie skonsultowała się z żadnym specjalistą, w efekcie czego pisze piramidalne bzdury.

Pierwszy tom za mną. Jak dla mnie lekka i wciągająca powieść z wątkiem o miłości i adopcji. Z tego co się zorientowałam to kazdy tom opowiada o innej córce bogatego mężczyzny, który adoptował i wychował 6 córek. Ten jest o Mai i jej korzeniach/rodzinnej historii w Brazylii. Choć gruby tom to bardzo szybko się czyta. Dobra na dłuższy weekend lub jakiś urlopik.

Pierwszy tom za mną. Jak dla mnie lekka i wciągająca powieść z wątkiem o miłości i adopcji. Z tego co się zorientowałam to kazdy tom opowiada o innej córce bogatego mężczyzny, który adoptował i wychował 6 córek. Ten jest o Mai i jej korzeniach/rodzinnej historii w Brazylii. Choć gruby tom to bardzo szybko się czyta. Dobra na dłuższy weekend lub jakiś urlopik.

W tym miesiącu wzięłam sobie ambitnie za cel przeczytać tak szeroko rozreklamowaną i polecaną przez moich czytelników sagę rodzinną „Siedem sióstr” autorstwa Lucindy Riley.

Za mną pierwszy tom pod tym samym tytułem. To moja dziewicza przygoda z twórczością tej pisarki i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, chociaż na pewno jeszcze nie oczarowana...

Co prawda historia spajająca wszystkie tomy wydaje się być frapująca, nasycona jakimś niebywale ciekawym konceptem, to historia pierwszej - najstarszej siostry jest nieco mdła i mocno miłostkowa. Nazwałabym tę historię "powieścidłem". Szacunek dla Riley, bowiem w sprostowaniu podkreśla infantylność pierwszej części rozpoczynające tę epicką sagę rodzinną.
Równolegle z historią głównej bohaterki Mai biegnie historia jej prababci. A ta opowieść zaś jest wspaniała! Przenosi nas do lat 20. XX wieku, do Rio de Janeiro w Brazylii, m.in.świata artystów art deco, gdzie jesteśmy świadkami budowy jednego ze współczesnych siedmiu cudów świata - pomnika Chrystusa Odkupiciela wzniesionego na szczycie granitowej góry Corcovado.

Riley całkiem sprawnie łączy teraźniejszość z przeszłością. Wielowątkowa narracja, pełna historycznych odniesień i ciekawostek, bogata w barwne opisy brazylijskiego krajobrazu, faweli i establishmentu, tworzy fascynującą opowieść o poszukiwaniu tożsamości i sensu życia oraz silnej potrzeby odkrycia swojego pochodzenia.

Zwróciłam uwagę na to, że pisarka dopiero się uczy swoich postaci, są one jeszcze nie dość rozwinięte, nie oszlifowane, nie dość bliskie pisarce, ledwo muśnięte uczuciem i czułością swojej twórczyni.
Maja, jako osoba, która zmaga się z własnymi lękami i wewnętrznymi demonami, jest postacią słabo autentyczną, chociaż nie wpływa to nader negatywnie na satysfakcję czytelniczą. Podróż emocjonalna i odkrywanie samej siebie przez główną bohaterkę stają się uniwersalnym motywem, z którym wiele osób może się utożsamić. Inne siostry, choć w tym tomie mniej eksponowane, nakreślone i zgłębione, również zapowiadają się jako interesujące postaci, których historie czekają na rozwinięcie w kolejnych częściach.

Styl pisania Riley jest przyjemny i harmonijny. Jakkolwiek bądź autorka nie całkiem udanie buduje napięcie, to książkę trudno jest odłożyć. Chociaż historia ma momenty przesycone melodramatycznością, to dodają jej one swoistego uroku i sprawiają, że czekam z pewną dozą niecierpliwości na rozwikłanie zagadek przeszłości.

Mam nadzieję, że kolejne tomy sagi „Siedem sióstr” wciągną mnie bardziej intrygującą fabułą. Pierwszy tom to zapowiada, pozostawiając czytelnika z poczuciem niedosytu i pragnieniem poznania dalszych losów sióstr D’Aplièse.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

W tym miesiącu wzięłam sobie ambitnie za cel przeczytać tak szeroko rozreklamowaną i polecaną przez moich czytelników sagę rodzinną „Siedem sióstr” autorstwa Lucindy Riley.

Za mną pierwszy tom pod tym samym tytułem. To moja dziewicza przygoda z twórczością tej pisarki i jestem bardzo pozytywnie zaskoczona, chociaż na pewno jeszcze nie oczarowana...

Co prawda historia...

Chociaż łączenie wątków dwóch linii czasowych nie należy do moich ulubionych, to muszę przyznać, że w "Siedmiu siostrach" jest to zrobione wyjątkowo umiejętnie. Współczesna Maja nie jest postacią, która zapadnie mi w pamięć. Natomiast historia Izabeli to emocjonalny rollercoaster, który skutecznie wytrąca z równowagi i w ciąga jak narkotyk.

Polecam!

Chociaż łączenie wątków dwóch linii czasowych nie należy do moich ulubionych, to muszę przyznać, że w "Siedmiu siostrach" jest to zrobione wyjątkowo umiejętnie. Współczesna Maja nie jest postacią, która zapadnie mi w pamięć. Natomiast historia Izabeli to emocjonalny rollercoaster, który skutecznie wytrąca z równowagi i w ciąga jak narkotyk.

Polecam!

Polecam nawet nie tyle książkę, co całą 8-tomową serię. Każda książka jest osobnym wątkiem -dotyczącym jednej z siedmiu sióstr. Każdy tom ma podobny szkielet fabuły -> historia toczy się w 2 różnych wątkach przeszłości związanej z dużym wydarzeniem historycznym oraz teraźniejszości i poszukiwania swoich korzeni w różnych rejonach świata. Jeśli sama fabuła pojedynczej książki Was nie porwie, to seria na pewno. Warto zarezerwować sobie czas, bo seria kończy się ostatnim tomem, który spina fabułę. Niestety tom wyszedł niedawno i ja zdążyłam trochę "zapomnieć" co czytałam.

Polecam nawet nie tyle książkę, co całą 8-tomową serię. Każda książka jest osobnym wątkiem -dotyczącym jednej z siedmiu sióstr. Każdy tom ma podobny szkielet fabuły -> historia toczy się w 2 różnych wątkach przeszłości związanej z dużym wydarzeniem historycznym oraz teraźniejszości i poszukiwania swoich korzeni w różnych rejonach świata. Jeśli sama fabuła pojedynczej...

Bardzo, bardzo lubię tę sagę. Nie mogłam się od niej oderwać, tym bardziej, że część historii z pierwszego tomu rozgrywa się w Rio de Janeiro, do którego mam ogromny sentyment. Fabuła może się wydawać czasem naciągana i naiwna, owszem, ale pamiętajmy, że to nie literatura faktu, a mimo to autorka bardzo sprawnie łączy swoją fikcję z wydarzeniami historycznymi i znanymi ludźmi, którzy faktycznie w tych czasach żyli i tworzyli. Polecam.

Bardzo, bardzo lubię tę sagę. Nie mogłam się od niej oderwać, tym bardziej, że część historii z pierwszego tomu rozgrywa się w Rio de Janeiro, do którego mam ogromny sentyment. Fabuła może się wydawać czasem naciągana i naiwna, owszem, ale pamiętajmy, że to nie literatura faktu, a mimo to autorka bardzo sprawnie łączy swoją fikcję z wydarzeniami historycznymi i znanymi...

Bardzo słabiutka historyjka, pełna naiwności. Językowo niesamowicie kiepska. Nawet na wakacyjną lekturę zbyt infantylna.

Bardzo słabiutka historyjka, pełna naiwności. Językowo niesamowicie kiepska. Nawet na wakacyjną lekturę zbyt infantylna.

Lucinda Riley do tej pory była dla mnie niemalże pewniakiem, wciągałam się w jej historie bez końca i czas przy nich tracił znaczenie, Dlatego tak bardzo zaskoczył mnie fakt, jak bardzo było to mdłe, nudne i rozwleczone i jak bardzo w pewnym momentach krzyczałam w środku, żeby ta męka wreszcie się skończyła.

Nie lubię Mai. Jest ciamajdą bez charakteru i w życiu nie uwierzę, że to najstarsza siostra. Zachowuje się jak emocjonalnie niedojrzała czternastolatka i dziwi mnie, że książka jest teoretycznie o niej, a poświęcone jej są z trzy rozdziały. Historia jest prababki jest ciekawsza, ale za to zbyt cukierkowa. Rozumiem czasy, w jakich się to działo i że wówczas wiele rzeczy działo się inaczej, a kobiety były traktowane bardziej jako dodatek, ale kurde, słuchanie tego sprawiało mi fizyczny ból i nie raz miałam ochotę nimi potrząsnąć porządnie.

Już pomijając kwestię, że wstęp brzmi jak czysta fantastyka i sama książka wyjaśnia właściwie nic, bo po 544 stronach nie wiele wiele więcej niż na początku. Reklamowana jako osobna powieść, a szczerze mówiąc, gdybym zaczęła ją w momencie premiery, raczej bym się zastanawiała, o czym to w ogóle jest i o co tu chodzi (dalej się zastanawiam, ale mam jakieś pojęcie). Nie polubiłam się kompletnie z tym początkiem, po kolejne tomy sięgnę tylko dlatego, że dotyczą innych sióstr i mam nadzieję, że będą bardziej dopracowane, bo ten sprawiał wrażenie niedokończonego :/

Lucinda Riley do tej pory była dla mnie niemalże pewniakiem, wciągałam się w jej historie bez końca i czas przy nich tracił znaczenie, Dlatego tak bardzo zaskoczył mnie fakt, jak bardzo było to mdłe, nudne i rozwleczone i jak bardzo w pewnym momentach krzyczałam w środku, żeby ta męka wreszcie się skończyła.

Nie lubię Mai. Jest ciamajdą bez charakteru i w życiu nie...

Niewiarygodnie piękna i mądra książka!

Niewiarygodnie piękna i mądra książka!

Bardzo przyjemnie się czyta. Lekka powieść podczas której można poczuć wiele emocji. Świetna na oderwanie się od codziennych problemów.

Bardzo przyjemnie się czyta. Lekka powieść podczas której można poczuć wiele emocji. Świetna na oderwanie się od codziennych problemów.