Proszę bardzo

Jeżeli historyk sztuki z taką pozycją jak Anda Rottenberg szuka korzeni swojej rodziny, przedstawia własne bardzo osobiste historie, gdzie mozaika z pamiętnika, dziennika, reportażu, skrytych myśli przeplata się raz za razem z historią jej rodziny by za chwilę w czasach teraźniejszych, zahaczać nawet o warstwę kryminalną... to proszę mi wierzyć na słowo macie państwo dynamit w ręku, a nie książkę.
Nigdy nie czytałem tak porywającej biografii. Momentami nie można było się oderwać. Czytało się jak najlepszy scenariusz dynamicznego filmu. Jest szczerze, otwarcie, z pazurem i bez sztucznego lukru czy innego badziewia.
Dla mnie dodatkowym smaczkiem był fakt, że połowa powieści działa się w moim mieście rodzinnym, na moich ulicach. Legnica w tej powieści też ma swój kolor i klimat wiernie oddany oczami autorki, która spędziła dużą część życia.
Bardzo mocno polecam.

Jeżeli historyk sztuki z taką pozycją jak Anda Rottenberg szuka korzeni swojej rodziny, przedstawia własne bardzo osobiste historie, gdzie mozaika z pamiętnika, dziennika, reportażu, skrytych myśli przeplata się raz za razem z historią jej rodziny by za chwilę w czasach teraźniejszych, zahaczać nawet o warstwę kryminalną... to proszę mi wierzyć na słowo macie państwo...

10/10 za przepiękny język, naprawdę rzadko się spotyka tak pięknym językiem napisaną książkę. Również za odwagę, uczciwość i szczerość w opowieści o synu, rodzicach no i przede wszystkim o sobie. Błyskotliwy umysł i nietuzinkowa osobowość wyziera z każdej strony. Ta książka to diament.

10/10 za przepiękny język, naprawdę rzadko się spotyka tak pięknym językiem napisaną książkę. Również za odwagę, uczciwość i szczerość w opowieści o synu, rodzicach no i przede wszystkim o sobie. Błyskotliwy umysł i nietuzinkowa osobowość wyziera z każdej strony. Ta książka to diament.

Anda Rottenberg, autorka książki "Proszę bardzo" doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że powrót do przeszłości nie jest możliwy, a jednak postanawia zbadać historię rodziny. Dzięki temu ma możliwość utrwalenia swoich przodków w jakiś sposób, nawet jeśli nie otrzymuje odpowiedzi na wszystkie pytania. Poznawanie losów bliskich, którzy już odeszli, splata się z wątkiem poszukiwań zaginionego syna i pamiętnikarską relacją na ten temat. Oglądamy uczucia matki, która oczekuje na najgorsze. Jest to przejmująca opowieść o tęsknocie oraz bólu, jaki towarzyszy narratorce opowieści. Widzimy także jak dwudziestowieczna historia wpłynęła na losy rodziny Andy Rottenberg, która pisze o tym w taki sposób, że trudno się oderwać od tych historii. Mamy wrażenie, że czytamy powieść fabularną z wątkiem kryminalnym.

Anda Rottenberg, autorka książki "Proszę bardzo" doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że powrót do przeszłości nie jest możliwy, a jednak postanawia zbadać historię rodziny. Dzięki temu ma możliwość utrwalenia swoich przodków w jakiś sposób, nawet jeśli nie otrzymuje odpowiedzi na wszystkie pytania. Poznawanie losów bliskich, którzy już odeszli, splata się z wątkiem...

Opowieść o korzeniach i poszukiwaniu tożsamości, która ani na chwilę nie zwalnia tempa. Ogromna samoświadomość Autorki, piękny język i zupełnie wyjątkowe jak na osobę z takim bogactwem doświadczeń -zdziwienie światem.
To jest książka o tym jak czerpać z przeszłości, nie dać się zdominować temu co tu i teraz nawet jeśli w oczy wieje wiatr i jak nie lękać się przyszłości.

Opowieść o korzeniach i poszukiwaniu tożsamości, która ani na chwilę nie zwalnia tempa. Ogromna samoświadomość Autorki, piękny język i zupełnie wyjątkowe jak na osobę z takim bogactwem doświadczeń -zdziwienie światem.
To jest książka o tym jak czerpać z przeszłości, nie dać się zdominować temu co tu i teraz nawet jeśli w oczy wieje wiatr i jak nie lękać się przyszłości.

Wspaniale napisana historia.
Elegancki język, ciekawie pokazane tło historyczne i społeczne.
Warto siegnąć po tą historie nieprzeciętnego życiorysu.
Szkoda, że nie ma wznowień wydania.

Wspaniale napisana historia.
Elegancki język, ciekawie pokazane tło historyczne i społeczne.
Warto siegnąć po tą historie nieprzeciętnego życiorysu.
Szkoda, że nie ma wznowień wydania.

Rekonstrukcja czy dekonstrukcja? Anda Rottenberg porwała się na rzecz teoretycznie i praktycznie niemożliwą. Totalną. Jak bowiem w jednej książce zawrzeć swoje życie, mozolną rekonstrukcję rozległego i skomplikowanego drzewa genealogicznego, spojrzenie w oczy swojej największej traumie, rozliczenie się z relacji z ojcem i matką, z całym życiowym bagażem? Do tego to nie jest jedynie relacja, ale głęboka refleksja na temat życia, relacji, samej siebie. Autorką, bohaterką i tematem książki jest Anda Rottenberg, ale ona jest zbyt wielką osobowością, by pisać wyłącznie o sobie. A nawet jeśli pisze o sobie to zawsze z jakiegoś powodu, po coś i o czymś jeszcze. Jest to więc również opowieść o trudnej i powikłanej polskiej historii, o PRLu, o naszym społeczeństwie. Książka odważna i szczera, mądra. Metafizyczna. Głęboka. Dla mnie osobiście ważna. I naprawdę, uwierzcie mi, fantastyczna.

Rekonstrukcja czy dekonstrukcja? Anda Rottenberg porwała się na rzecz teoretycznie i praktycznie niemożliwą. Totalną. Jak bowiem w jednej książce zawrzeć swoje życie, mozolną rekonstrukcję rozległego i skomplikowanego drzewa genealogicznego, spojrzenie w oczy swojej największej traumie, rozliczenie się z relacji z ojcem i matką, z całym życiowym bagażem? Do tego to nie...

Książka bardzo trudna, wymagająca uwagi i skupienia. Wspomnienia osoby niezwykle silnej, a jednocześnie kruchej i wrażliwej.
Pochodzenie, miejsce urodzenia, przodkowie - wszystko to zdeterminowało życiorys Autorki.
Wielkie problemy z synem z kolei zdeterminowały życie dorosłe. Ciągły lęk i stan zawieszenia - trzeba być bardzo silnym psychicznie.
Nie są to wspomienia osoby szczęśliwej, takie jest moje wrażenie.

Książka bardzo trudna, wymagająca uwagi i skupienia. Wspomnienia osoby niezwykle silnej, a jednocześnie kruchej i wrażliwej.
Pochodzenie, miejsce urodzenia, przodkowie - wszystko to zdeterminowało życiorys Autorki.
Wielkie problemy z synem z kolei zdeterminowały życie dorosłe. Ciągły lęk i stan zawieszenia - trzeba być bardzo silnym psychicznie.
Nie są to wspomienia osoby...

Z plakatów od czasu do czasu spogląda na mnie Anda Rottenberg z okładki swojej nowej książki. Ja zaś postanowiłem sięgnąć do wydanej niemal dziesięć lat temu autobiografii Proszę bardzo. To podróż po świecie nie tylko dzieciństwa, ale również próba uporządkowania historii własnej rodziny. Po wielu, wielu latach. Rottenberg pisze, że nigdy nie miała takiej potrzeby. Sięgania i zrozumienia korzeni, przyszło to do niej dopiero później.

[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/prosze-bardzo/

Z plakatów od czasu do czasu spogląda na mnie Anda Rottenberg z okładki swojej nowej książki. Ja zaś postanowiłem sięgnąć do wydanej niemal dziesięć lat temu autobiografii Proszę bardzo. To podróż po świecie nie tylko dzieciństwa, ale również próba uporządkowania historii własnej rodziny. Po wielu, wielu latach. Rottenberg pisze, że nigdy nie miała takiej potrzeby. Sięgania...

Proszę Państwa, jakie to jest wyborne.
Gwoli ścisłości: w moje ręce wpadła tzw. szczotka (tekst przed ostateczną korektą), nie jestem w stanie porównać jej z ostateczną wersją. A szkoda.
Anda Rottenberg nie dość, że ma ciekawe pochodzenie (matka Rosjanka, ojciec polski Żyd), to jeszcze jej życie obfitowało (i podejrzewam, obfituje cały czas) w wydarzenia, które na jedną osobę to chwilami zbyt wiele - narodziny w Rosji, dorastanie w Legnicy ("Małej Moskwie"), stopniowe odnalezienie swoich przodków, nieudany związek, kariera zawodowa czy też śmierć jedynego syna.
Od strony technicznej czyta się to świetnie. Nie czułam upływających godzin. Jeżeli chodzi o samo przyswajanie treścito być może zabrzmi to dziwnie, ale byłam zachwycona. "Proszę bardzo" jest opowieścią o życiu. O tym, że potrafi być trudne, potrafi dokopać człowiekowi tak, że trudno się potem podnieść. Ale jest to też opowieść o podnoszeniu się właśnie.
Polecam, zdecydowanie polecam.

Proszę Państwa, jakie to jest wyborne.
Gwoli ścisłości: w moje ręce wpadła tzw. szczotka (tekst przed ostateczną korektą), nie jestem w stanie porównać jej z ostateczną wersją. A szkoda.
Anda Rottenberg nie dość, że ma ciekawe pochodzenie (matka Rosjanka, ojciec polski Żyd), to jeszcze jej życie obfitowało (i podejrzewam, obfituje cały czas) w wydarzenia, które na jedną...

Absolutny zachwyt, cudowna, pięknie napisana. Historia i rodziny autorki, i sztuki w Polsce, i jej samej. Genialna, będę do niej wracać. Po skończeniu książki tęskniłem.

Absolutny zachwyt, cudowna, pięknie napisana. Historia i rodziny autorki, i sztuki w Polsce, i jej samej. Genialna, będę do niej wracać. Po skończeniu książki tęskniłem.