Niesamowicie mroczna, wręcz momentami oniryczna. Fabuła balansuje na granicy jawy i snu, nie do końca wiadomo, czy, a jeśli tak, to co jest prawdą, a co wytworem umysłu. Autorka bez rozlewu krwi potrafi wywołać u czytelnika dreszcze niepewności i co ważniejsze, utrzymać napięcie w zasadzie do ostatniego słowa. Lektorka czyta wspaniale, z ogromną dbałością o prawidłową wymowę wszystkich nazw i nazwisk.

Atmosfera przywodzi mi na myśl serial "Vienna Blood", który zresztą cenię.

Niesamowicie mroczna, wręcz momentami oniryczna. Fabuła balansuje na granicy jawy i snu, nie do końca wiadomo, czy, a jeśli tak, to co jest prawdą, a co wytworem umysłu. Autorka bez rozlewu krwi potrafi wywołać u czytelnika dreszcze niepewności i co ważniejsze, utrzymać napięcie w zasadzie do ostatniego słowa. Lektorka czyta wspaniale, z ogromną dbałością o prawidłową...

Paryż. 1889 r. Młody architekt Victor oraz jego narzeczona Lisette biorą udział w Wystawie Światowej. Podczas jednej z uroczystości w restauracji na wieży Eiffla spotyka tajemniczą Elaine. Kobieta ucieka przed nim i na jego oczach popełnia samobójstwo skacząc ze szczytu wieży. Niebawem jednak Victor odkrywa, że Elaine tak naprawdę żyje. Zaczyna ich łączyć płomienny romans. Mężczyzna nie zdaje sobie sprawy z faktu, kim tak naprawdę jest tajemnicza kobieta i jakie przykre konsekwencje będzie niosła ich wzajemna relacja.

"Cienie Paryża" to książka rozgrywająca się w okresie "belle époque" będąca połączeniem kryminału retro, powieści psychologicznej i thrillera. Paryż ukazany jest tutaj jako miasto pełne mroku, intryg, zawiści, niespełnionych ambicji i mało uczęszczanych zaułków. W tej książce nic nie jest takie jakim się wydaje, zaś większość bohaterów ma coś do ukrycia. Z jednej strony jest to zaletą tej książki, a z drugiej jednocześnie jej wadą. Momentami byłem przytłoczony tempem akcji, zaś samo zakończenie wydało mi się urwane i niektóre wątki nie zostały dostatecznie wyjaśnione.

Zaletą tej powieści jest za to barwny i pełen emocji język w jakim ona została napisana. Ponadto sama autorka wiernie odtworzyła realia epoki "belle époque". Mimo kilku istotnych mankamentów uważam, że jest to przyzwoita powieść, którą całkiem dobrze mi się czytało.

Paryż. 1889 r. Młody architekt Victor oraz jego narzeczona Lisette biorą udział w Wystawie Światowej. Podczas jednej z uroczystości w restauracji na wieży Eiffla spotyka tajemniczą Elaine. Kobieta ucieka przed nim i na jego oczach popełnia samobójstwo skacząc ze szczytu wieży. Niebawem jednak Victor odkrywa, że Elaine tak naprawdę żyje. Zaczyna ich łączyć płomienny romans....

Książka-prezent wręczona mi, ponieważ uwielbiam wszystko co paryskie. Często otrzymuję od przyjaciółki książki, w których „głównym bohaterem” jest właśnie stolica Francji. Przeważnie są to powieści przypadkowych lub zupełnie mi nieznanych autorów. Bywa, że książki te zaskakują mnie pozytywnie i kradną moje serce. Przeważnie jednak są dość przeciętne i gdyby nie Paryż, z pewnością nie znalazłyby się w moich rękach. Podobnie byłoby raczej z „Cieniami Paryża”…

Książkę Pauliny Kuzawskiej, mylnie określaną jako powieść historyczną, gdyż Wystawa Światowa z 1889 roku i powstanie Wieży Eifla są zaledwie tłem do zbudowania dość zawiłej fabuły, nazwałabym thrillerem retro. Głównym bohaterem jest młody architekt, który stworzył projekt słynnej na całym świecie wieży. Zmuszony był jednak sprzedać swoją pracę komuś, kogo było stać na realizację tak potężnego przedsięwzięcia. Tym kimś był oczywiście Gustave Eiffel. Długo nie mógł odżałować swojej decyzji i niemal nieustannie ubolewał na tym, że praktycznie cała sława i rozgłos przypadną komuś innemu. Ciągły stres negatywnie wpłynął na psychikę Victora. W końcu mężczyzna postanowił zniszczyć przyczynę swoich frustracji czyli wieżę Eiffla…

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

Książka-prezent wręczona mi, ponieważ uwielbiam wszystko co paryskie. Często otrzymuję od przyjaciółki książki, w których „głównym bohaterem” jest właśnie stolica Francji. Przeważnie są to powieści przypadkowych lub zupełnie mi nieznanych autorów. Bywa, że książki te zaskakują mnie pozytywnie i kradną moje serce. Przeważnie jednak są dość przeciętne i gdyby nie Paryż, z...

O "Cieniach Paryża" bardzo dobrze wypowiadali się książkowi blogerzy, przynajmniej Ci, których oglądam ;),więc mając przed sobą długa podróż sięgnęłam właśnie po tę historię napisaną przez Paulinę Kuzawińską.
Hmmm.... mnie ta książka nie zachwyciła. Moim zdaniem to dość przeciętna opowieść, napisana bez efektu wow!
Ja atmosfery Paryża lat 80-tych XIX wieku, owej 'belle epoque' tak zachwalanej przez innych czytelników, niestety nie poczułam. Znalazłam za to dość przekombinowaną historię naiwnego młodzieńca....

O "Cieniach Paryża" bardzo dobrze wypowiadali się książkowi blogerzy, przynajmniej Ci, których oglądam ;),więc mając przed sobą długa podróż sięgnęłam właśnie po tę historię napisaną przez Paulinę Kuzawińską.
Hmmm.... mnie ta książka nie zachwyciła. Moim zdaniem to dość przeciętna opowieść, napisana bez efektu wow!
Ja atmosfery Paryża lat 80-tych XIX wieku, owej 'belle...

Paryż od dawna mnie fascynuje i muszę przyznać, że Pani Paulina Kuzawińska niesamowicie oddała jego magiczny, romantyczny klimat. Dla fanów francuskich wątków myślę, że powieść byłaby intrygująca... Jednak dla mnie to za mało... Niestety...
Na LC możemy przeczytać że „Cienie Paryża to niesamowita, romantyczna opowieść grozy z czasów pary i elektryczności, z autentycznymi wydarzeniami i postaciami historycznymi w tle." Nie poczułam tej grozy, tajemniczości... Gubiłam się w zdarzeniach... Nie porwali mnie bohaterowie ponieważ nie byłam w stanie im uwierzyć... Zabrakło mi tutaj jakiejś takiej mocy przyciągania... Czytałam bez większych emocji i zaangażowania...

Może trafiłam na nią w niewłaściwym czasie?

Książka pochodzi z współpracy barterowej z Wydawnictwem Lira.

Paryż od dawna mnie fascynuje i muszę przyznać, że Pani Paulina Kuzawińska niesamowicie oddała jego magiczny, romantyczny klimat. Dla fanów francuskich wątków myślę, że powieść byłaby intrygująca... Jednak dla mnie to za mało... Niestety...
Na LC możemy przeczytać że „Cienie Paryża to niesamowita, romantyczna opowieść grozy z czasów pary i elektryczności, z autentycznymi...

Na wrześniowych targach książki w Warszawie, kupiłam "Cienie Paryża". To najnowsza powieść Pauliny Kuzawińskiej, która swoją premierę miała w połowie maja. Przyznam, że poprzednie książki tej autorki, urzekły mnie swoim klimatem i szalenie polubiłam ich bohaterkę.

Tym razem autorka przenosi nas do Paryża. Jest rok 1889 i rozpoczyna się Wystawa Światowa. Ogromne zainteresowanie wśród ludzi budzi wieża Eiffla. Każdy chce ją zobaczyć.

W tym samym czasie, do szpitala dla obłąkanych trafia zdolny architekt, Victor. Młody człowiek podpalił restaurację, która mieściła się w wieży Eiffla.

Dlaczego to zrobił, co nim kierowało? Czy jest szalony? To próbują ustalić psychiatrzy, przy pomocy hipnozy. Mężczyzna szuka odpowiedzi. W jego wspomnieniach wciąż powraca tajemnicza postać o imieniu Elaine.

Historia wymyślona przez autorkę, przypominała mi trochę zły sen. Koszmar, z którego trudno się obudzić. Nie wiedziałam, co jest prawdą, wytworem wyobraźni, a co jest snem.

Victor, bohater powieści, próbował przekonać siebie, że nie postradał zmysłów, że tajemnicza kobieta, którą widuje, nie jest zjawą. Został wplątany w niebezpieczną intrygę, lecz sam nie był szczery z najbliższymi.

"Cienie Paryża" przeczytałam w jedno popołudnie. Uważam, że to zgrabnie napisana książka, z ciekawym pomysłem na fabułę. Czuć w niej klimat bell époque, miejscami jest groźnie i mroczno. Mnie nie porwała i czegoś mi w niej zabrakło. Jednak daję duży plus za kilka ciekawostek dotyczących XIX - wiecznego Paryża, o których nie miałam pojęcia.

Na wrześniowych targach książki w Warszawie, kupiłam "Cienie Paryża". To najnowsza powieść Pauliny Kuzawińskiej, która swoją premierę miała w połowie maja. Przyznam, że poprzednie książki tej autorki, urzekły mnie swoim klimatem i szalenie polubiłam ich bohaterkę.

Tym razem autorka przenosi nas do Paryża. Jest rok 1889 i rozpoczyna się Wystawa Światowa. Ogromne...

Bardzo ciekawa i pasjonująca powieść, od której trudno się oderwać. Czytając ją można poćwiczyć swoją intuicję w trakcie snucia indywidualnych hipotez dotyczących domniemywanego przez czytelnika toku spraw.

Myslę, że osoby lubiące tego typu literaturę, pełną tajemnic, niedomówień i psychologicznych zagadek bardzo docenią powieść Pauliny Kuzawińskiej, a po jej przeczytaniu sięgną chętnie również po inne książki tej autorki, która w bardzo trafny sposób potrafi oddawać nastrój i atmosferę czasów, w których dzieje się powieść.

Bardzo ciekawa i pasjonująca powieść, od której trudno się oderwać. Czytając ją można poćwiczyć swoją intuicję w trakcie snucia indywidualnych hipotez dotyczących domniemywanego przez czytelnika toku spraw.

Myslę, że osoby lubiące tego typu literaturę, pełną tajemnic, niedomówień i psychologicznych zagadek bardzo docenią powieść Pauliny Kuzawińskiej, a po jej...

Wspaniałe opisy genialnie oddawały niesamowity klimat epoki. Pozwalały, jak mapy Google, przenieść się do pięknego Paryża - określanego często jako miasto miłości.

Wydarzenia historyczne, połączone w zgrabny sposób z fantastyką, szpital psychiatryczny, a do tego koty... Dużo kotów...

Język, jakim została napisała książka jest po prostu genialny, nawet słownictwo (i francuskie wtrącenia) jest idealnie dopracowane i sprawia, że lektura jest bardzo przyjemna. Czuć, że Autorka ma ogromną wiedzę na temat, którego się podjęła.

W tej książce to, co prawdziwe miesza się z fikcją, to, co wydaje się jednoznaczne, okazuje się mieć drugie dno.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Pauliny i było niesamowite.

Wachlarz emocji, które mocno się odczuwa (strach, złość, dezorientacja),zakończenie wbijające czytelnika w fotel - to właśnie cała książka.

Wspaniałe opisy genialnie oddawały niesamowity klimat epoki. Pozwalały, jak mapy Google, przenieść się do pięknego Paryża - określanego często jako miasto miłości.

Wydarzenia historyczne, połączone w zgrabny sposób z fantastyką, szpital psychiatryczny, a do tego koty... Dużo kotów...

Język, jakim została napisała książka jest po prostu genialny, nawet słownictwo (i...

Paryż końca XIX wieku.Właśnie rozpoczyna się Wystawa Światowa.Victor Argent młody,obiecujący architekt z niewiadomych przyczyn podpala restaurację na Wieży Eifla .W szpitalu psychiatrycznym zostaje poddany hipnozie.Z każdą stroną odkrywamy sekrety bohatera,zastanawiamy się kim jest tajemnicza kobieta,która chciała rzucić się z wieży.Nasuwa się pytanie czy to co się wydarzyło naprawdę miało miejsce,czy jest wytworem wyobraźni bohatera.
Paulina Kuzawińska tworzy klimatyczne powieści retro.Jest w nich miejsce na tajemnice jak i na wątek kryminalny.Polecam!!

Paryż końca XIX wieku.Właśnie rozpoczyna się Wystawa Światowa.Victor Argent młody,obiecujący architekt z niewiadomych przyczyn podpala restaurację na Wieży Eifla .W szpitalu psychiatrycznym zostaje poddany hipnozie.Z każdą stroną odkrywamy sekrety bohatera,zastanawiamy się kim jest tajemnicza kobieta,która chciała rzucić się z wieży.Nasuwa się pytanie czy to co się...

Czytaliście "Cienie Paryża" @paulina.kuzawinska ? To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jestem bardzo mile zaskoczona. Ogromnym plusem powieści jest to, że nie jest to typowy romans. To właściwie snucie tajemniczej historii, uwikłanie się w umysł mężczyzny, który zbyt wiele stracił, ufając kobiecie.

Victor Argent, młody architekt, przed którym stoi otworem świat, wywołuje pożar w restauracji w wieży Eiffla podczas Wystawy Światowej. Za pomocą hipnozy próbuje odkryć przed sobą i czytelnikami, co go pchnęło do tak dramatycznego kroku. Przeżywamy więc wspólnie miłość i dramaty, odkrywamy tajemnice i odczuwamy ciężar, jaki spoczywał na barkach Victora.

To niezwykłe z jaką swobodą autorka prowadzi nas przez zawiłości fabuły. W żaden sposób nas tym nie przytłacza, a jej styl i pióro pozwalają w przyjemności konsumować tę piękną książkę i przekazuje nam cały klimat belle epoque.

Czytaliście "Cienie Paryża" @paulina.kuzawinska ? To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jestem bardzo mile zaskoczona. Ogromnym plusem powieści jest to, że nie jest to typowy romans. To właściwie snucie tajemniczej historii, uwikłanie się w umysł mężczyzny, który zbyt wiele stracił, ufając kobiecie.

Victor Argent, młody architekt, przed którym stoi...