Sekret Marii. Życie, miłość i pasja Marii Montessori

Opowieść o jednej z pierwszych lekarek włoskich. Książka oparta na faktach autentycznych z życia Marii Montessori. Jej droga do kariery nie była łatwa, na studiach była szykanowana przez studentów, udział w wykładach i praktykach miała utrudniany. Największe efekty i rozgłos przyniosła jej praca z dziećmi upośledzonymi, efekty jej pracy są znane na całym świecie. Ale dla kariery poświęciła macierzyństwo. "Gdybym zatrzymała dziecko, nie mogłabym dłużej pracować jako lekarka." Trudno uwierzyć, że kobieta pracująca z dziećmi porzuconymi jest w stanie porzucić swojego syna.

Opowieść o jednej z pierwszych lekarek włoskich. Książka oparta na faktach autentycznych z życia Marii Montessori. Jej droga do kariery nie była łatwa, na studiach była szykanowana przez studentów, udział w wykładach i praktykach miała utrudniany. Największe efekty i rozgłos przyniosła jej praca z dziećmi upośledzonymi, efekty jej pracy są znane na całym świecie. Ale dla...

Wzruszająca historii pierwszej włoskiej lekarki Marii Montessori. Maria przebyła trudną drogę, aby zostać lekarką. Mogła wejść na salę wykładową dopiero po ostatnim mężczyźnie. Zajęcia w prosektorium miała sama.Samotne kobiety we Włoszech mogły spacerować tylko w towarzystwie mężczyzn. Musiała ukrywać swój związek z Giussepe. Mężatki nie pracowały. Opracowała metodę pracy z dziećmi niepelnosprawnymi. Dzięki niej szkoła jest przyjazna dzieciom. Dzięki niej powstały przedszkola. Dzięki niej dzieci, które przeżyły traumę i były uważane za obłąjkane otrzymują pomoc. Powstały formy kształcenia dzieci niepełnosprawnych intelektualnie.

Wzruszająca historii pierwszej włoskiej lekarki Marii Montessori. Maria przebyła trudną drogę, aby zostać lekarką. Mogła wejść na salę wykładową dopiero po ostatnim mężczyźnie. Zajęcia w prosektorium miała sama.Samotne kobiety we Włoszech mogły spacerować tylko w towarzystwie mężczyzn. Musiała ukrywać swój związek z Giussepe. Mężatki nie pracowały. Opracowała metodę pracy...

www.feminadomi.pl
(...)Maria Montessori okazała się kobietą niezwykle interesującą, niejednoznaczną, na pewno odważną i upartą. Laura Baldani nie wystawiła laurki, a napisała genialnie skrojoną opowieść o młodej kobiecie, która mimo ograniczeń parła odważnie naprzód swoje teorie, marzenia, tezy. Mogłoby się wydawać, że powieść biograficzna będzie nudna, rozwlekła i miałka. Nic bardziej mylnego. Książka okazała się jedną z najciekawszych powieści pierwszego półrocza 2022 r. Czytałam ją z prawdziwym zainteresowanie, z każdą kartką coraz bardziej angażując się w historię Marii - jednej z pierwszych kobiet-lekarek we Włoszech.

Strona po stronie poznajemy tę wybitną kobietę, razem z nią przemierzając wyboistą drogę studiów medycznych, praktyk, pierwszej miłości. Maria Montessori okazała się postacią fascynującą, która odegrała niezwykle ważną rolę nie tylko w historii i rozwoju pedagogiki, ale także ruchu feministycznego. Jedna kobieta, a tyle dokonań. Mimo tak bogatego życiorysu, autorka bardzo zgrabnie porusza się wśród wszystkich tematów, tworząc całość, od której trudno się oderwać. "Sekret Marii" czyta się jak najlepszą powieść historyczno-obyczajową, ze świetnie wykreowaną główną bohaterką. (...)

www.feminadomi.pl
(...)Maria Montessori okazała się kobietą niezwykle interesującą, niejednoznaczną, na pewno odważną i upartą. Laura Baldani nie wystawiła laurki, a napisała genialnie skrojoną opowieść o młodej kobiecie, która mimo ograniczeń parła odważnie naprzód swoje teorie, marzenia, tezy. Mogłoby się wydawać, że powieść biograficzna będzie nudna, rozwlekła i miałka....

"Wszystkie dzieci potrafią się uczyć, jeśli otrzymają odpowiednie wsparcie." (str.246)

Jest to autentyczna historia włoskiej lekarki, która zrewolucjonizowała system oświaty upośledzonych dzieci. Poświęciła na to całe swoje życie, wyrzekając się osobistego życia i szczęścia. Przeszła długą drogę zmagając się w wieloma przeciwnościami i pokonując wiele przeszkód, które pojawiały się na jej drodze. Była osobą niezwykle ambitną, perfekcyjną w tym co robiła. Znała swoje mocne i słabe strony. Rodzina i przyjaciele wspierali ją w jej działaniach.

Była jedyną kobietą studiującą medycynę w Rzymie i musiała stawić czoła zawistnym kolegom i aroganckim profesorom. Ze spokojem znosiła docinki i niewybredne żarty na swój temat choć bolały ją bardzo. Już w trakcie studiów zaproponowano jej posadę asystentki lekarza w szpitalu, później w klinice psychiatrycznej, dzięki czemu mogła pogłębić swoją wiedzę w praktyce. To, co tam zastała przeszło jej najśmielsze oczekiwania. Metody terapii przypominały tortury. Pacjenci przetrzymywani byli w zamkniętych pomieszczeniach, a stan sanitarny wołał o pomstę do nieba. Jednak najbardziej wstrząsnęła nią sala z dziećmi, które jak manekiny siedziały na swoich łóżkach na nic nie reagując.

Z trudem przebijała się przez męski świat. Małymi kroczkami posuwając się do przodu. W tych czasach we Włoszech panowało przekonanie, że kobiety dysponują mniejszą inteligencją, niż mężczyźni, nie potrafią logicznie myśleć i argumentować posiłkując się naukowymi dowodami. Była wrażliwa na ludzką krzywdę i biedę, a widząc ją postanowiła podjąć walkę z nierównością społeczną. Nie poprzestała na praktyce. Zgłębiała dzieła wybitnych uczonych w tematyce upośledzonych dzieci i stosowała metody zawarte w nich w zajęciach z dziećmi. Tworzyła materiały dydaktyczne, które dzieciom przybliżały świat i pomagały w nauce. Potrafiła dotrzeć do małych pacjentów, robiąc z nimi rzeczy, które sprawiały im przyjemność i poszerzały horyzonty myślowe. Pomagały one dzieciom w rozwoju intelektualnym i wypełniały bezczynność. Wychodziła z założenia, że z tymi dziećmi należny pracować, uczyć je poznawać świat wszystkimi zmysłami, a nie izolować.

Na jej mowę końcową przyszły tłumy i wszyscy byli zafascynowani jej wystąpieniem, mądrością i swobodą wypowiedzi oraz trafnością argumentacji przedstawionych problemów. Jako kobieta pokonała wszystkie trudności i przeciwności, by osiągnąć swój cel, dzięki jej pracowitości, zawziętości, uporowi i inteligencji. Przebiła się w męskim świecie. Była znana i podziwiana w kraju i zagranicą. Walczyła o prawa dla kobiet. Była zapraszana na odczyty zagraniczne. Tam zachwycała uczestników swoją osobowością, nowatorskimi przemyśleniami i logiczną argumentacją. Pobyt tam dał jej możliwość zapoznania się z koncepcjami pedagogicznymi innych uczonych.

"Zawsze frapuje mnie, że mężczyźni uzurpują sobie prawo do tego, by decydować, jakie zadania powinno się powierzać młodym kobietom, a jakie nie." (str.175)

Życie towarzyskie jej nie interesowało. Musiała też dokonać wyboru między miłością swojego życia a pracą, bo włoskie społeczeństwo nie pozwalało mężatkom na pracę zawodową.
Jej praca z upośledzonymi dziećmi szybko zaczęła procentować. Starała się pobudzać jak najwięcej zmysłów u swoich podopiecznych. Udowodniła, że te dzieci przy odpowiednim wsparciu mogą okazać się wartościowymi istotami. Cena jaką przyszło jej zapłacić za swoją wolność i zawodową przyszłość była wysoka, lecz sama podjęła decyzję.

"Wszystkie dzieci potrafią się uczyć, jeśli otrzymają odpowiednie wsparcie." (str.246)

Jest to autentyczna historia włoskiej lekarki, która zrewolucjonizowała system oświaty upośledzonych dzieci. Poświęciła na to całe swoje życie, wyrzekając się osobistego życia i szczęścia. Przeszła długą drogę zmagając się w wieloma przeciwnościami i pokonując wiele przeszkód, które...

Życie osób wyjątkowych sporadycznie przypomina drewnianą kostkę, w której można znaleźć uporządkowane i dopasowane elementy. Wspaniały pomysł na życie daje szanse realizacji wtedy, kiedy talent poparty jest szczęściem i pracowitością. Życie dottoressy Marii Montessori nie było „droga przez mękę”, ale też często na drodze ku sławie pojawiały się irracjonalne przeszkody. Ograniczenia horyzontu wyobraźni, głupota, purytanizm, dyskryminacja, bród, nędza i cwaniactwo przypominają odłamki skał, które ranią na każdym kroku.

„Iluż to jest paskudnych mężczyzn, otyłych lub tak zarozumiałych, że można było pomyśleć, iż co dzień kapią się we własnej pysze”

Szokujące było sekcjonowanie ciał przez kobietę, która musiała poznać ciało ludzkie, żeby je leczyć. Maria musiała odnaleźć drogę do piekła na ziemi, w którym nędzarze byli skazani na wegetację. Ktoś odchodził, żeby zwolnić miejsce dla oczekujących.

„Ledwie zwolni się jedna nora, już zagnieżdżą się w niej kolejne szczury.
Marii zajęło chwilę, nim pojęła, że sprzedawca mówi o ludziach.”

Znacznie więcej czasu zajęło Marii wzbudzenie zaufania i zainteresowania dzieci określanych mianem idiotów, szaleńców. Tortury psychiczne i fizyczne nie są metodami leczenia. Chorzy nie widzą przysłowiowego światełka w tunelu.

„Luigi czuł, że pozostał mu już tylko jeden malutki krok do bezkresnej ciemności, w której nie było niczego, żadnej radości, ale również głodu czy – co ważniejsze – bólu”

Kiedy wielki świat otworzył swoje podwoje przed młodą erudytką, zaczęły ją razić ograniczoność, a nawet wstecznictwo środowiska kojarzonego z rozwojem intelektualnym.

„Za każdym razem, kiedy wracam z podróży do Anglii czy Francji, odnoszę wrażenie, że ląduję w najmroczniejszym średniowieczu”

Nadszedł czas, aby umożliwić dzieciom ich indywidualny rozwój. Do dziś nowe szanse rozwojowe daje korzystanie z opieki i edukacji opartych na zasadzie wypracowanej przez Marię Montessori.
Pani Laura Baldini przybliżyła nam postać młodej, nadzwyczaj empatycznej młodej włoskiej lekarki. To nie jest książka oparta wyłącznie na encyklopedycznych faktach. „Sekret Marii. Życie, miłość i pasja Marii Montessori” to obraz kobiety walczącej o uznanie swoich przekonań i wytrwałości. Ta pięknie napisana i przetłumaczona powieść imponuje wnikliwością autorki. Porwała mnie ta książka, tak bardzo sugestywna.

Życie osób wyjątkowych sporadycznie przypomina drewnianą kostkę, w której można znaleźć uporządkowane i dopasowane elementy. Wspaniały pomysł na życie daje szanse realizacji wtedy, kiedy talent poparty jest szczęściem i pracowitością. Życie dottoressy Marii Montessori nie było „droga przez mękę”, ale też często na drodze ku sławie pojawiały się irracjonalne przeszkody....

Nie podobało mi się. Może dlatego, że spodziewałam się czegoś więcej, jakiejś pełniejszej biografii Marii Montessori, a dostałam wycinek z jej życia: czas studiów, początki kariery oraz to jak obrzydliwie postąpiła z własnym synem. Nie czytałam nic o Montessori poza tą książką i gdybym miała coś o niej powiedzieć na jej podstawie, to bym orzekła, że w zasadzie los dzieci interesował ją o tyle, o ile mogło to jej pomóc w karierze, to to kariera była u niej ponad wszystkim (miłością, rodzina, synem). Zapewne nie jest to prawdziwy obraz bohaterki, ale wydała mi się tak odpychająca osobą, że nie mam ochoty poznawać jej dalej.
Plusem książki jest to, że dobrze się ją czyta, ale to w sumie cecha każdego czytadła, a tym jest dla mnie to dzieło.

Nie podobało mi się. Może dlatego, że spodziewałam się czegoś więcej, jakiejś pełniejszej biografii Marii Montessori, a dostałam wycinek z jej życia: czas studiów, początki kariery oraz to jak obrzydliwie postąpiła z własnym synem. Nie czytałam nic o Montessori poza tą książką i gdybym miała coś o niej powiedzieć na jej podstawie, to bym orzekła, że w zasadzie los dzieci...

Trafiłam na tę książkę w bibliotece publicznej i od razu przykuła moją uwagę. Po pierwsze dzięki okładce, która, choć zupełnie inna, przypomniała mi o wspaniałych powieściach "Maryla z Zielonego Wzgórza" i czytanej nie tak dawno "Głos serca". Po drugie dzięki tytułowi, a zwłaszcza nazwisku "Montessori", o którym mówiło się nie raz w czasie studiów pedagogicznych, które obecnie realizuję. Już wtedy, wśród wielu pedagogów, Maria Montessori wydała mi się jedną z ciekawszych postaci.
Z chęcią czytałam informacje o szkołach stosujących metodę Montessori, dlatego tym chętniej sięgnęłam po tę pozycję, już od pierwszych słów przeczuwając, że ta powieść mnie zachwyci. I nie zawiodłam się, bo od pierwszych słów aż do posłowia włącznie, czytało mi się ją bardzo dobrze.
I choć wiem, że część przedstawionych wydarzeń, mogła mijać się z prawdą, cieszę się, że poznałam taki obraz Marii Montessori - może nie do końca optymistyczny, ale jednak podkreślający, jak bardzo ważny był dla Marii los dzieci uznanych za upośledzonych. Myślę, że żaden inny sposób nie byłby w stanie oddać wagi poświęcenia Marii bardziej, niż oddanie własnego dziecka obcym ludziom.
Przepiękna historia, od dziś jedna z moich ulubionych.

Trafiłam na tę książkę w bibliotece publicznej i od razu przykuła moją uwagę. Po pierwsze dzięki okładce, która, choć zupełnie inna, przypomniała mi o wspaniałych powieściach "Maryla z Zielonego Wzgórza" i czytanej nie tak dawno "Głos serca". Po drugie dzięki tytułowi, a zwłaszcza nazwisku "Montessori", o którym mówiło się nie raz w czasie studiów pedagogicznych, które...

Opowieść o kobiecie, która wybrała karierę rezygnując z dziecka. Ponieważ wokół pełno takich osób, nie powinno mnie to dziwić.

Opowieść o kobiecie, która wybrała karierę rezygnując z dziecka. Ponieważ wokół pełno takich osób, nie powinno mnie to dziwić.

Zbeletryzowana historia edukacji Marii Montessori. Czyta się lekko a przy okazji mogłam się czegoś dowiedzieć dlaczego to nazwisko znajduje się w nazwie licznych placowek dla dzieci😊. Przyznaję się, nie wiedziałam.

Zbeletryzowana historia edukacji Marii Montessori. Czyta się lekko a przy okazji mogłam się czegoś dowiedzieć dlaczego to nazwisko znajduje się w nazwie licznych placowek dla dzieci😊. Przyznaję się, nie wiedziałam.

Mocne rozczarowanie, nie wiem dlaczego ale spodziewałam się czegoś więcej. Miałam wrażenie, że mocno infantylna. Warto przeczytać posłowie, żeby dowiedzieć się co w książce jest prawdą, a co fikcją literacką.

Mocne rozczarowanie, nie wiem dlaczego ale spodziewałam się czegoś więcej. Miałam wrażenie, że mocno infantylna. Warto przeczytać posłowie, żeby dowiedzieć się co w książce jest prawdą, a co fikcją literacką.