(...) Najbardziej do tej wyrobionej opinii przyczyniły się właśnie bożonarodzeniowe opowieści. Może dlatego, że to są moje ulubione święta… a może dlatego, że one naprawdę mają piękne przesłanie i czegoś potrafią nauczyć.

https://kulturalnemedia.pl/publicystyka/na-dalekiej-polnocy-z-kaczkami-recenzja/

(...) Najbardziej do tej wyrobionej opinii przyczyniły się właśnie bożonarodzeniowe opowieści. Może dlatego, że to są moje ulubione święta… a może dlatego, że one naprawdę mają piękne przesłanie i czegoś potrafią nauczyć.

https://kulturalnemedia.pl/publicystyka/na-dalekiej-polnocy-z-kaczkami-recenzja/

W tym albumie mamy sporo historyjek z udziałem Gogusia Kwabotyna. Co jednak ważniejsze, przynajmniej dla mnie, każda z nich finalnie kończy się pechowo dla tego zadufanego kaczora. Nie cierpię tej postaci całym sercem i zawsze raduję się, gdy jego nadmierne szczęście ostatecznie wyprowadzi go na manowce. Dodatkowo, ku mej uciesze, ogromna część opowieści zawartych w tym albumie była mi nie znana lub kompletnie ich nie pamiętałem. Dzięki temu przyjemnie spędziłem czas nad lekturą, delektując się zwariowanymi przygodami Donalda i jego siostrzeńców.

Co do samego Gogusia, to ma on udział w aż trzech długich opowieściach, w tym tytułowej. Nie ma co ukrywać - daje srogo popalić Donaldowi oraz siostrzeńcom. Jego legendarne szczęście nie jest jednak nieomylne i czasem ślepy los oraz spryt siostrzeńców stanowią o finalnym zwycięstwie nad blond kaczorem o zadufanym dziobie. Szczególnie gdy na samym końcu okazuje się, że los potrafi być bardziej łaskawy dla "przegranych". Jak to mówią: Ostatni będą pierwszymi.

Jedna z historyjek wprowadza też postać ogromnego Zombie oraz afrykańskiego wodza Fulu Zulę. Obie te postacie rozwinął później Don Rosa w komiksie "Kapitalista z Kalisoty" w serii poświęconej życiu Sknerusa McKwacza. Jednak to Carl Barks zapoczątkował ich żywot, tworząc jedną z ciekawszych, przynajmniej moim zdaniem, opowieści o Sknerusie, Donaldzie i jego siostrzeńcach. Tak naprawdę po jej przeczytaniu byłem wstanie w pełni docenić pracę Rosy oraz jego talent w rozwijaniu i porządkowaniu historyjek zapoczątkowanych przez Barksa.

Jedenasty album zbiorczy był bardzo miłą lektura i z chęcią przeczytałem niektóre historyjki dwa razy. Szczególnie tą o Złotowłosej i trzech misiach, gdzie miałem sporą beczkę śmiechu. Z niecierpliwością zatem czekam na kolejny album "Kaczogrodu" bowiem wiele ich jeszcze zostało. Carl Barks był genialnym oraz wyjątkowo twórczym artystą. Pozostawił po sobie ogromny zbiór prac i cieszę się, ze teraz są porządkowane i wydawane w albumach zbiorczych. Pozwalają lepiej spojrzeć młodemu pokoleniu, czy takim osobom jak ja, na rozwój jego pracy.

W tym albumie mamy sporo historyjek z udziałem Gogusia Kwabotyna. Co jednak ważniejsze, przynajmniej dla mnie, każda z nich finalnie kończy się pechowo dla tego zadufanego kaczora. Nie cierpię tej postaci całym sercem i zawsze raduję się, gdy jego nadmierne szczęście ostatecznie wyprowadzi go na manowce. Dodatkowo, ku mej uciesze, ogromna część opowieści zawartych w tym...

Kolekcja komiksów Carla Barksa miewa lepsze i gorsze tomy - co jest nieuniknione przy tak obszernym portfolio. "Na dalekiej północy" stanowczo należy jednak do tych lepszych.

Donald wielokrotnie rzuci wyzwanie szczęściu Gogusia, wychodząc na tym zadziwiająco dobrze. Będzie sporo żeglowania, do tego poznamy też Bombie Zombie, którego lata później świetnie wykorzysta Don Rosa.

Nie zabraknie też nostalgii - miło było po kilkunastu latach przypomnieć sobie takie komiksy jak "Kaczor kwacze, żaba skjacze", "Trzy misie" czy "Rip Van Donald".

Kolekcja komiksów Carla Barksa miewa lepsze i gorsze tomy - co jest nieuniknione przy tak obszernym portfolio. "Na dalekiej północy" stanowczo należy jednak do tych lepszych.

Donald wielokrotnie rzuci wyzwanie szczęściu Gogusia, wychodząc na tym zadziwiająco dobrze. Będzie sporo żeglowania, do tego poznamy też Bombie Zombie, którego lata później świetnie wykorzysta Don...

Ostatnio rozpływałem się nad kaczą twórczością Dona Rosy, teraz idąc za ciosem położyłem łapy na reedycji komiksów z serii "Kaczogród" spod pióra (hehe) Carla Barksa, ojca-założyciela tego radosnego uniwersum, które bawi mnie od momentu, gdy pierwszy raz kupiłem "Kaczora Donalda" w kiosku. "Donalda nigdy dość" - pomyślałem i przystąpiłem do lektury.

Wewnątrz opisywanego albumu "Na dalekiej północy" znajdziemy dziewiętnaście historii stworzonych i narysowanych przez Barksa w latach 1949-1950, od jednostronicówek, przez najbliższe memu sercu dziesięciostronicówki, po... wielostronicówki - łącznie ponad dwieście stron.

Mimo całego sentymentu do Rosy muszę przyznać, że Barks również jest u mnie wysoko w rankingu ulubionych twórców - w końcu to głównie jego historie zapełniały wspomniany wcześniej tygodnik.

Do tej pory pamiętam zdecydowaną większość z nich co do kadru (ach ta dziecięca zdolność chłonięcia wszystkiego jak gąbka) - jednak w omawianym tomie naliczyłem jedynie pięć znajomych opowieści. Może jednak nie jestem takim znawcą kaczych komiksów za jakiego się niegdyś uważałem? W każdym razie, twórczość Barksa nadal potrafi mnie na swój sposób urzec - prostota i minimalizm w rysunkach, lekkość i dynamika w kadrach, sporo niewymuszonego humoru w dialogach - to się nie starzeje. Na pewno przyjęty przez autora styl współgrał z jego efektywnością pracy - nie sposób narysować ponad sześćset komiksów z Kaczogrodu i jednocześnie dbać o masę detali w każdym kadrze. Trochę mierzi mnie nieraz brak spójności w tworzeniu profili bohaterów (brak jednej kanonicznej biografii i wrzucanie postaci w wydarzenia tak jak autorowi wygodniej) oraz, rzadko, brak pomysłu na zakończenie, ale można przymknąć na to oko. Na deser dostajemy jeszcze kilka projektów okładek i obrazów olejnych. Z ciekawostek - zabawne jak działa inflacja: żabie udka kosztujące 3 dolary w latach pięćdziesiątych podrożały do 30 dolarów (polskie wydanie tego samego komiksu z końcówki lat dziewięćdziesiątych). Dobra, starczy tych ekonomicznych ciekawostek, moje top 3 z omawianego tomu to: "Na dalekiej północy", "Kaczor kwacze, żaba skacze", "Znaczy kapitanie".

Podsumowując jednym zdaniem - jest to sentymentalna podróż w przeszłość, obowiązkowa dla fanów (a niech stracę - dla każdego!),pozwalająca zachować cząstkę dzieciństwa w postaci ładnego tomu w twardej oprawie. Bez ograniczeń wiekowych - dobra zabawa gwarantowana!

Ostatnio rozpływałem się nad kaczą twórczością Dona Rosy, teraz idąc za ciosem położyłem łapy na reedycji komiksów z serii "Kaczogród" spod pióra (hehe) Carla Barksa, ojca-założyciela tego radosnego uniwersum, które bawi mnie od momentu, gdy pierwszy raz kupiłem "Kaczora Donalda" w kiosku. "Donalda nigdy dość" - pomyślałem i przystąpiłem do lektury.

Wewnątrz opisywanego...

KACZKI, ZOMBIE I PRZYGODY

Egmont powraca z kolejnym tomem kolekcji Carla Barksa, zbierającym prace z wczesnego okresu jego twórczości, a dokładniej z czasów, kiedy dopiero tworzył i kształtował swoją najsłynniejszą postać, Sknerusa McKwacza. Jak poprzednie, tak i ten, pełen jest humoru, przygód i mądrości, podanych często z satyrycznym zacięciem, przez co stanowi doskonałą rozrywkę dla dużych i małych. I jednocześnie kawał prawdziwie doskonałego, ponadczasowego komiksu.

Co nas czeka w tym tomie? Na pewno jedną z największych jego atrakcji będzie nie tytułowa opowieść, o wspólnej wyprawie Donalda i Gogusia na Północ, ale historia „Voodoo Hoodoo”. Tu w końcu po raz pierwszy na scenie pojawią się Fula Zula i Zombie Bombi, z którymi kłopoty będzie miał nie kto inny, jak… Donald. W kolejnej opowieści Donald i Goguś znów będą musieli połączyć siły, tym razem żeby ratować wujka Sknerusa, a w jeszcze kolejnej Donald będzie miał nie lada problemy ze świątecznym listem do Świętego Mikołaja. Jakby tego było mało, nasz dzielny Kaczor i jego siostrzeńcy będą musieli zmierzyć się z Indianami, a to, jak zawsze, jedynie fragment tego, co czeka na Was na ponad dwustu stronach tego albumu.

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/03/kaczogrod-carl-barks-na-dalekiej-ponocy.html

KACZKI, ZOMBIE I PRZYGODY

Egmont powraca z kolejnym tomem kolekcji Carla Barksa, zbierającym prace z wczesnego okresu jego twórczości, a dokładniej z czasów, kiedy dopiero tworzył i kształtował swoją najsłynniejszą postać, Sknerusa McKwacza. Jak poprzednie, tak i ten, pełen jest humoru, przygód i mądrości, podanych często z satyrycznym zacięciem, przez co stanowi doskonałą...

Świetne historie autorstwa Carla Barksa. Wcale się nie zestarzały, chociaż staromodne podejście do niektórych spraw czyni je jeszcze ciekawszymi. Mamy tu opowieści przygodowe, obyczajowe, a nawet epizody świąteczne. Interesujące jest opisanie niektórych tematów, które dzisiaj nie przeszłyby w literaturze młodzieżowej - wykorzystywanie siostrzeńców do pracy, halucynacje Donalda po nawdychaniu się eteru czy zdrada Daisy sugerowana przez jeden z kadrów komiksów. Dla starszych czytelników jest to dodatkowy plus i pazur, który odróżnia dawne komiksy, z lat 1949-50 (!),od dzisiejszych tomów przygód kaczorów. Dodatkiem jest przedstawienie sylwetek mieszkańców Kaczogrodu oraz strony z malarskimi interpretacjami okładek autorstwa Barksa.

Świetne historie autorstwa Carla Barksa. Wcale się nie zestarzały, chociaż staromodne podejście do niektórych spraw czyni je jeszcze ciekawszymi. Mamy tu opowieści przygodowe, obyczajowe, a nawet epizody świąteczne. Interesujące jest opisanie niektórych tematów, które dzisiaj nie przeszłyby w literaturze młodzieżowej - wykorzystywanie siostrzeńców do pracy, halucynacje...

Między innymi debiut Zombie Bombie i fenomenalne W krainie totemów.

Między innymi debiut Zombie Bombie i fenomenalne W krainie totemów.

Moją opinię na temat w/w tytułu znajdziecie - jak zawsze - na moim blogu. Serdecznie zapraszam :)

https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-kaczogrod-na-dalekiej-polnocy-i-inne-historie-z-lat-1949-1950-carl-barks/

Moją opinię na temat w/w tytułu znajdziecie - jak zawsze - na moim blogu. Serdecznie zapraszam :)

https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-kaczogrod-na-dalekiej-polnocy-i-inne-historie-z-lat-1949-1950-carl-barks/